:))) aslan fekr nemikardam vaghan in kaar ro bokoni :D kheyli haal kardam :)

Dige Direh
Singer : Touraj
Music : Touraj Shabankhani
Lyric : Farhad Sheibani
http://www.facebook.com/tourajshabankhani

Touraj Shabankhani - Digeh Direh

Delkash-- Ashegham man/ Asheghi bi-ghararm/Kas nadarad khabar az dele zaaram

Ashegham Man

دریغا انسان
که با دردِ قرونَش
خو کرده بود؛
دریغا!

این نمی‌دانستیم و
دوشادوش
در کوچه‌های پُر نَفَسِ رزم
فریاد می‌زدیم...
#احمد_شاملو

Veda'e Baed Az Raftan - Mehdi Yarrahi - وداع بعد از رفتن - مهدی یراحی

مثل فیلم های قدیمی همه چی سیاه سفیده

RezaYazdani - AhangeGhadimi - 128( www.Next1.ir ).mp3

به شکوه گفتم برم ز دل‌ یاد روی تو آرزوی تو
به خنده گفتا نرنجم از خلق و خوی تو یاد روی تو

ولی‌ ز من دل‌ چو برکنی، حدیث خود بر که افکنی؟ 
هر کجا روی وصله ی منی، ساغر وفا از چه بشکنی؟

گذشتم از او به خیره سری، گرفته ر‌ه مه دگری
گذشتم از او به خیره سری، گرفته ر‌ه مه دگری

کنون چه کنم با خطای دلم، گرم برود آشنای دلم
کنون چه کنم با خطای دلم، گرم برود آشنای دلم

به جز ر‌ه او، نه راه دگر، دگر نکنم، خطای دگر
به جز ر‌ه او، نه راه دگر، دگر نکنم، خطای دگر

به شکوه گفتم برم ز دل‌ یاد روی تو آرزوی تو
به خنده گفتا نرنجم از خلق و خوی تو یاد روی تو

ولی‌ ز من دل‌ چو برکنی، حدیث خود بر که افکنی؟ 
هر کجا روی وصله ی منی، ساغر وفا از چه بشکنی؟

هر کجا روی وصله ی منی، ساغر وفا از چه بشکنی؟
هر کجا روی وصله ی منی، ساغر وفا از چه بشکنی؟...

نخفته ام به خیالی
نخفته ام به خیالی که می پزد دل من
خمار صد شبه دارم
خمار صد شبه دارم، شرابخانه کجاست؟

Shekveh - Mohsen Namjoo

رفت آن سوار کولی با خود تو را نبرده
شب ماندست و با شب تاریکی فشرده

کولی کنار آتش رقص شبانه ات کو؟
شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟

Homayoun Shajarian - Kouli - کولی

اگر چه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام
درون سینه قصه این آشفتگی بنهفته ام
ز شرم عشق اگر به ره ببینمت ندانم چگونه از برابر تو بگذرم من
نه می دهد دلم رضا که بگذرم ز عشقت
نه طاقتی که بر رخ تو بنگرم من
...
اگر چه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام
درون سینه قصه این آشفتگی بنهفته ام
دل را به مهرت وعده دادم دیدم دیوانه تر شد
گفتم حدیث آشنایی دیدم بیگانه تر شد
با دل نگویم دیگر این افسانه ها را
باور ندارد قصه مهر و وفا را
مگر تو از برای دل قصه وفا بگویی
به قصه شد چو آشنا غصه مرا بگویی
اگر چه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام
درون سینه قصه این آشفتگی بنهفته ام
ز شرم عشق اگر به ره ببینمت ندانم چگونه از برابر تو بگذرم من
نه می دهد دلم رضا که بگذرم ز عشقت
نه طاقتی که بر رخ تو بنگرم من

Chon Muy To - ghazal shakeri    غزل شاکری- چون موی تو

ارغوان شاخه همخون جدا مانده من 
 آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابي ست هوا؟ 
يا گرفته است هنوز ؟
من در اين گوشه كه از دنيا بيرون است 
 آفتابي به سرم نيست
 از بهاران خبرم نيست 
آنچه مي بينم ديوار است
آه اين سخت سياه 
آن چنان نزديك است
 كه چو بر مي كشم از سينه نفس 
نفسم را بر مي گرداند
ره چنان بسته كه پرواز نگه 
در همين يك قدمي مي ماند
 كورسويي ز چراغي رنجور 
قصه پرداز شب ظلماني ست
نفسم مي گيرد 
 كه هوا هم اينجا زنداني ست
 هر چه با من اينجاست 
 رنگ رخ باخته است
آفتابي هرگز 
گوشه چشمي هم
بر فراموشي اين دخمه نينداخته است 
اندر اين گوشه خاموش فراموش شده
كز دم سردش هر شمعي خاموش شده 
باد رنگيني در خاطرمن
گريه مي انگيزد 
ارغوانم آنجاست
 ارغوانم تنهاست 
ارغوانم دارد مي گريد
چون دل من كه چنين خون ‌آلود 
هر دم از ديده فرو مي ريزد
ارغوان
 اين چه راز ي است كه هر بار بهار
با عزاي دل ما مي آيد ؟ 
 كه زمين هر سال از خون پرستوها رنگين است
 وين چنين بر جگر سوختگان 
 داغ بر داغ مي افزايد ؟
ارغوان پنجه خونين زمين 
دامن صبح بگير
 وز سواران خرامنده خورشيد بپرس 
كي بر اين درد غم مي گذرند ؟
 ارغوان خوشه خون 
 بامدادان كه كبوترها
 بر لب پنجره باز سحر غلغله مي آغازند 
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگير
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب كه هم پروازان 
نگران غم هم پروازند
ارغوان بيرق گلگون بهار 
تو برافراشته باش
شعر خونبار مني 
ياد رنگين رفيقانم را
 بر زبان داشته باش 
 تو بخوان نغمه ناخوانده من
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من

____________________
(الف - سایه )
هوشنگ ابتهاج

Houshang Ebtehaj    ارغوان _ هوشنگ ابتهاج

حرمت نگه دار
شاعر: حسین پناهی
با صدای: حسین پناهی
--------------------------
 
حرمت نگه دار
دلم
گلم
که این اشک ، خون بهای عمر رفته من است
میراث من!
نه به قید قرعه
نه به حکم عرف
یک جا سند زده ام همه را به حرمت چشمانت
به نام تو
مهر و موم شده با آتش سیگار متبرک ملعون!
کتیبه خوان خطوط قبایل دور
این ٬ این سرگذشت کودکی است
که به سرانگشت پا
هرگز دستش به شاخه هیچ آرزو یی نرسیده است
هرشب گرسنه می خوابید
چند و چرا نمی شناخت دلش
گرسنگی شرط بقا بود به آئین قبیله مهربانش
پس گریه کن مرا به طراوت
به دلی که میگریست بر اسب باژگون کتاب دروغ تاریخش
و آواز می خواند ریاضیات را
در سمفونی باشکوه جدول ضرب با همکلاسیها
دودوتا چارتا چارچارتا...
در یازده سالگی پا به دنیای شگفت کفش نهاد
با سرتراشیده و کت بلندی که از زانوانش می گذشت
با بوی کنده بدسوز و نفت و عرقهای کهنه
آری دلم
گلم
این اشکها خون بهای عمر رفته من است
دلم گلم
این اشکها خون بهای عمر رفته من است
میراث من
حکایت آدمی که جادوی کتاب مسخ و مسحورش کرده است
.تا بدانم و بدانم و بدانم
به وار
وانهادم مهر مادری ام را
گهواره ام را به تمامی
و سیاه شد در فراموشی ٬ سگ سفید امنیتم
و کبوترانم را از یاد بردم
و می رفتم و می رفتم و می رفتم
تا بدانم تا بدانم تا بدانم
از صفحه ای به صفحه ای
از چهره ای به چهره ای
از روزی به روزی
از شهری به شهری
زیر آسمان وطنی که در آن فقط
مرگ را به مساوات تقسیم میکردند
سند زده ام یک جا
همه را به حرمت چشمان تو
مهر و موم شده با آتش سیگار متبرک ملعون
که می ترکاند یکی یکی حفره های ریه هایم را
تا شمارش معکوس آغاز شده باشد
بر این مقصود بی مقصد
از کلامی به کلامی
و یکی یکی مَردم
بر این مقصود بی مقصد
کفایت می کرد مرا حرمت آویشن
مرا مهتاب
مرا لبخند
و آویشن حرمت چشمان تو بود ٬ نبود؟
پس دل گره زدم به ضریح اندیشه ای
که آویشن را می سرود
مسیح به جُلجُتا بر صلیب نمی شد!
و تیر باران نمی شد لورکا
در گرانادا
در شب های سبز کاجها و مهتاب
آری یکی یکی می مُردم به بیداری
از صفحه ای به صفحه ای
تا دل گره بزنم به ضریح هر اندیشه ای که آویشن را می سرود
پس رسوب کردم با جیب های پر از سنگ
به ته رودخانه "اوُوز" همراه با ویرجینیا وُولف
تا بار دیگر مرده باشم بر این مقصود بی مقصد
حرمت نگه دار دلم گلم
دلم
اشکهایی را که خونبهای عمر رفته ام بود.
داد خود را به بیدادگاه خود آورده ام ! همین
نه ٬ نه
به کفر من نترس
نترس کافر نمی شوم هرگز
زیرا به نمی دانم های خود ایمان دارم
انسان و بی تضاد؟!
خمره های منقوش در حجره های میراث
عرفان لایت با طعم نعنا
شک دارم به ترانه ای که
زندانی و زندانبان همزمان زمزمه میکنند!!
پس ادامه می دهم
سرگذشت مردی را که هیچ کس نبود
با این همه
تو گوئی اگر نمی بود
جهان قادر به حفظ تعادل خود نبود
چون آن درخت که زیر باران ایستاده است..
نگاهش کن
چون آن کلاغ
چون آن خانه
چون آن سایه
ما گلچین تقدیر و تصادفیم
استوای بود و نبود
به روزگار طوفان موج و نور و رنگ
در اشکال گرفتار آمدم
مستطیل های جادو
مربع های جادو
من در همین پنجره معصومیت آدم را گریه کرده ام
دیوانگی های دیگران را دیوانه شده ام
عرفات در استادیوم فوتبال
در کابینه شارون از جنون گاوی گفتم
در همین پنجره گَله به چرا بردم
پادشاهی کردم با سر تراشیده و قدرت اداره دو زن
سر شانه نکردم که عیالوار بودم و فقیر
زلف به چپ و راست خواباندم
تا دل ببرم از دختر عمویم
از دیوار راست بالا رفتم
به معجزه کودکی
با قورباغه ای در جیبم
حراج کردم همه رازهایم را یک جا
دلقک شدم با دماغ پینوکیو
و بوته گَونی به جای موهایم
آری گلم
دلم
حرمت نگه دار
که این اشکها خون بهای عمر رفته من است
سرگذشت کسی که هیچ کس نبود
و همیشه گریه می کرد
بی مجال اندیشه به بغض های خود
تا کی مرا گریه کند؟ تا کی ؟!
و به کدام مرام بمیرد
آری گلم
دلم
ورق بزن مرا
و به آفتاب فردا بیاندیش که برای تو طلوع می کند
با سلام
و عطر آویشن..

حسین پناهی

Hormat Negahdar - Hossein panahi

شب وصل

به شب وصلت جانا - دیوانه شدم
به شمع رویت جانا - پروانه شدم
به مه روی تو من جانا - حیران و ماتم
ز غم عشق تو شد جانا - صبر و ثباتم
به حال من نگر ، دلبر دلبر
زارو نزارم ، جانا زارو نزارم
شیدای توام - تاج سرم - بیا به سرم
رسوای توام - چشم ترم - بنشین به برم
عاشقم کردی جانا دلم را بردی
به زلف سر کجت دلبر دلبر
گم شده دلم
جانا گم شده دلم

به ماه عارضت دلبر دلبر
حل کن مشکلم
جانا حل کن مشکلم
---------------------------------------
آهنگساز : غلامحسین درویش خان
شاعر : ملک الشعرا بهار
دستگاه : ماهور
با صدای ماکان اشگواری و دستان بوستان
...
ناگهانی و بدون هماهنگی قبلی، یک شب، نیمه اردیبهشت،  منزل ما... تمرینی برای یادآوری 

Shab e Vasl - Makan,Dastaan

چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!

چه بی تابانه تو را طلب می کنم!

بر پشت سمندی

گویی، نو زین

که قرارش نیست

و فاصله

تجربه ئی بیهوده ست

بوی پیرهنت

این جا، واکنون...

کوه ها در فاصله

سردند

دست، در کوچه و بستر

حضور مانوس دست تو را می جوید

و به راه اندیشیدن

یاس را، رج می زند

بی نجوای انگشتانت

فقط...

و جهان از هر سلامی خالی است
شانه ات مجابم می کند

در بستری که عشق تشنگیست

زلال شانه هایت

همچنانم اتش می دهد

در بستری که

عشق

مجابش کرده است

 

شاملو


Shab e Vasl - Makan,Dastaan

Dastaan

Recent comments

Maryam Sadeghikia

Ninochkaa

M. Reza Shayesteh

Makan Ashgvari

Related tracks