یاد استاد تجویدی گرامی و آرزوی سلامتی برای استاد قربانی

دیدی که رسوا شد دلم؛ غرق تمنا شد دلم دیدی که من با این دلِ بی آرزو عاشق شدم! با آن همه آزادگی؛ بر زلف او عاشق شدم ای وای اگر صیاد من؛ غافل شود از یادِ من… قدرم نداند…. فریاد اگر از کوی خود؛ وز رشته ی گیسوی خود بازم رهاند دیدی که رسوا شد دلم؛ غرق تمنا

❤️❤️بهترین اجرا بعد از اجرای بانو مرضیه❤️استاد قربانی با شخصیت❤️❤️

واقعا صداشون نقص نداره

وای به دردی که درمان ندارد

کلاسیک ایران زمین

بشنوید در تصنیف و آوازهای ایرانی-
دیدم رویش تصنیف قدیمی و بسیار زیبایی با صدای استاد صدیق تعریف 

ديدم رويش، گل باغ جنان
و آن ابرويش، خم تير و کمان
برگيسويش بنفشه نگران
دل رفت از کف

نوبر گلشن مهر و صفا
رو به عاشق بيچاره نما
بي تو جان مي رود از بر ما
دل رفت از کف

چشم جادوي تو
خم ابروي تو
شده کمند دلم
زحال خود غافلم

همه جا گر بينم دلبران
به تو دل بسپارم همچنان
جانا با ما بيا بيا تا دهم به تو از آن مي ارغوان به جام
جانا بر ما تا کي مي فکني از سر خواري نظر

يک دم بنشين با من
اي حبيب من با ناز ليلي از بر مجنون خود يک زمان جانا بگذر

دور از تو هر شب تا سحر گريان چو شمع محفلم
دور از تو هر شب تا سحر گريان چو شمع محفلم

تا خود چه باشد حاصلي از گريه ي بي حاصلم

چون سايه دور از روي تو افتاده ام در کوي تو
چون سايه دور از روي تو افتاده ام در کوي تو
چشم اميدم سوي تو واي از اميد باطلم

نوبر گلشن مهر و صفا
رو به عاشق بيچاره نما
بي تو جان مي رود از بر ما
دل رفت از کف

چشم جادوي تو
خم ابروي تو
شده کمند دلم
زحال خود غافلم

همه جا گر بينم دلبران
به تو دل بسپارم همچنان
جانا با ما بيا بيا تا دهم به تو از آن مي ارغوان به جام
جانا بر ما تا کي مي فکني از سر خواري نظر
يک دم بنشين با من
اي حبيب من با ناز ليلي از بر مجنون خود يک زمان جانا بگذر

دیدم رویش تصنیف قدیمی و بسیار زیبا با صدای استاد صدیق تعریف

دلکش --- بازگشته
امید جانم ز سفر بازآمد
شکر دهانم ز سفر بازآمد
ــــــــ
عزیز آن که بی خبر
به ناگهان رود سفر
چو ندارد دیگر دلبندی
به لبش ننشیند لبخندی
ــــــــ
چو غنچه‌ی سپیده دم
شکفته شد لبم ز هم
که شنیدم یارم بازآمد
ز سفر غمخوارم بازآمد
ــــــــ
هم‌چنان که عاقبت
پس از همه شب بدمد سحر
ناگهان نگار من
چنان مه نو آمد از سفر
ـــــــ
من هم، پس از آن دوری
بعد از غم مهجوری
یک شاخه‌ی گل بردم به برش
ـــــــ
دیدم که نگار من
سرخوش ز کنار من
بگذشت و به بر، یار دگرش
ــــــــ
وای، از آن گلی که دست من بود
خموش و یک جهان سخن بود
ــــــــ
گل که شهره شد به بی‌وفایی
ز دیدن چنین جدایی
ز غصه پاره پیرهن بود

دلکش - بازگشته - امید جانم ز سفر باز آمد Delkash- Baaz Gashte (Omide Janam Ze Safar Baz Amad)

ای به دل آشنا/الهه

♫ تصنیف ای باران
♫ علیرضا قربانی
♫ فردین خلعتبری
♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪

تا ماه شب افروزم پشت این پرده ها نهان است
باران دیده ام همـــــــدم شبم یار آن چنان است

جان مــی لرزد که ای وای اگر دلم دیگر بر نگردد
ماهم به زیر خاک و دلم در این ظلمت زمانست

 ای باران ای باران از غصه ام آگاهی


می باری بر مزارش خوش به حالت که بارانی
بزن نـم به خاکش ز اشکم نپرسد چرا تنهایی

 بگـــــــــو به خاک هم نشین ماهی


از قطره ات چون شکفد به خاکش سبزه همی
بــــــوی ما هــــــم کشاند به خاکش ابـــر باران

https://www.facebook.com/worksofalirezaghorbani

ای باران | علیرضا قربانی

دود عود - سنتور - مشکاتیان

یکی از تصنیف های بیاد ماندنی از عارف، تصنیف گریه کن است که عارف این تصنیف را در غم از دست دادن دوست عزیزش کلنل محمدتقی خان پسیان سرود

بنان و خالقی هر دو این تصنیف را با هنرمندی بسیاری به ثبت رساندند. برای اولین بار بنان در برنامه ی گلهای رنگارنگ برنامه شماره 250 و بعد تر روحالله خالقی این تصنیف را با سوز صدایش هر چه بیشتر ماندگار کرد.. ؛
یاد و نامشان جاوید

خواننده: روح الله خالقی 
 

گریه کن که گر، سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد                  دیده غیر اشک تر ندارد

این محرم و صفر ندارد                   این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاک              جیب جان چه باک             مَرد و جز هلاک

هیچ چاره ی دگر ندارد                   زندگی دگر ثمر ندارد

Ruhollah Khaleghi -Geryeh Kon / روح الله خالقی - گریه کن

ترانه سرا: رهی معیری | آهنگساز: علی تجویدی | تنظیم: کامبیز روشن روان | آلبوم: رفتم و بار سفر بستم

www.facebook.com/delnavazan.playlist
‎
دیدی که رسوا شد دلم غرق تمنا شد دلم
دیدی که من با این دل بی آرزو، عاشق شدم
با آن همه آزادگی، بر زلف او عاشق شدم

ای وای اگر صیاد من
غافل شود از یاد من، قدرم نداند
فریاد اگر از کوی خود
وز رشته گیسوی خود، بازم رهاند

در پیش بی دردان چرا فریاد بی حاصل کنم
گر شکوه ای دارم ز دل با یار صاحب دل کنم
وای به دردی که درمان ندارد
فتادم به راهی که پایان ندارد
از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او
تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم

دیدی که در گرداب غم از فتنه گردون رهی
افتادم و سرگشته چون امواج دریا شد دلم

دیدی که رسوا شد دلم | علیرضا قربانی

ستاره ای از دیار دورم - با صدای مرضیه

ترانه ای با صدای مرضیه, آهنگ از انوشیروان روحانی, شعر نواب صفا - گلهای رنگارنگ ۴۱۹

در صحراها هرچه بگذرم حاصلی نمی بینم
بر دریاها هرچه بنگرم ساحلی نمی بینم

ستاره ای از دیار دورم  
كه كس نشد بهره ور ز نورم 

غروب غم پرور خزانم 
پرندۀ دور از آشیانم

یارب كشتۀ غمم 
مژده ز یارم ده
یارب در چنین غمی 
صبر و قرارم ده

غروب غم پرور خزانم 
پرندۀ دور از آشیانم

 به سینه جز داغ او ندارم 
به غیر او آرزو ندارم

صفای اهل صفا منم من
حدیث مهر و وفا منم من

زندگی را بهانه ای باید 
آرزو را كرانه ای باید

ای مرا زندگی نمی دانی 
كه آرزوی مرا تو پایانی 

به سینه جز داغ او ندارم 
به غیر او آرزو ندارم

صفای اهل صفا منم من 
حدیث مهر و وفا منم من

در صحراها هرچه بگذرم حاصلی نمی بینم
بر دریاها هرچه بنگرم ساحلی نمی بینم

ستاره ای از دیار دورم 
كه كس نشد بهره ور ز نورم
غروب غم پرور خزانم 
پرندۀ دور از آشیانم

ستاره ای از دیار دورم - مرضیه - صفای اهل صفا منم من - Marzieh

A concert aria written in the operatic tradition, expanding on the lyrical theme of “No Man’s Heart Aches Forever.” This work stands apart from its earlier folk-ballad incarnation, reimagined here as an epic lament and vow of endurance. The piece explores anguish and determination through shifting tonal landscapes, lyrical manipulation, and thematic transition. Neither purely opera nor folk, it belongs to an experimental cycle that bridges chamber music, aria form, and modern expressive narrative.

[LYRICS]

I held through night’s unspoken storm,
wrote down your name in every flame.
Time seemed to halt—its breath was warm
yet love stayed mute when called by name.
The clocks cried out against the moon;
I begged the stars to change their tune…

But even sorrow learns a thread
that loosens gently as it’s led;
a melody beneath the pain
that softens, drifting like the rain.
And something quiet in the air
begins to teach the heart to bear

No man’s heart aches forever,
though it may break each day;
the storms will pass, the skies grow brighter,
and pain will drift away.

I watched the tide deny the shore,
the shadow cross the bedroom door;
I learned to breathe in broken light,
to nurse a spark through longest night.
If grief must come, then let it speak—
I will not bend, but I’ll be meek.
For still a mercy moves like dawn,
and finds the world it falls upon.

No man’s heart aches forever,
though midnight begs it stay;
the thunder fades, the hush grows wiser,
and pain is swept away.

So let the night be gentler now,
let silence keep its patient vow;
the breath I lost returns at last—
a smaller grief, a larger vast.
I do not ask the stars to lie;
I learn instead to let them shine.

No man’s heart aches forever,
though it may feel that way;
for even grief surrenders slowly
to dawn’s forgiving ray.

I stand, I breathe, I mend, I rise—
I lift my gaze to brighter skies;
What broke by night by day is mended,
the song resumes where sorrow ended.
Beat after beat, the heart learns how:
it breaks and yet it keeps its vow.

No heart breaks on forever!
No darkness owns the day!
The storm that tried to name me
has washed its name away.
No heart breaks on forever!
I claim the living way—
the light returns, the pulse remembers,
and pain is borne away.

So let the dawn be soft and sure,
let every wound turn less and pure;
for where the night once learned to stay,
the morning asks to lead the way.
No man’s heart aches forever…
The clocks fall quiet—
the heart keeps time… and stays.

A3-S3 No Man’s Heart Aches Forever (Aria da Concerto • Neo-Opera • Baritone • Orchestral)

تو را دوست دارم | علی‌رضا قربانی | شعر: قیصر امین‌پور | آهنگ‌ساز: مهیار علی‌زاده | از آلبوم: دخت پری‌وار

Alireza Ghorbani - Doostat Daram | علیرضا قربانی - دوستت دارم

برگرفته از یک شاخه گل برنامه شماره ۱۱۲

آهنگ:	همایون
شد دلم خون ز درد جدایی
ای امید دل من کجایی
تا که من دل به عشق تو بستم
دل ز مهر دو عالم گسستم
من ز خوبان تو را برگزیدم
از لبت لذت جان چشیدم
ای رخت قبله‌گاه امیدم
روی خوب تو را می‌پرستم
بی رویت، ای نگارم
چون مویت، بی‌قرارم
تو مه روشنی، دل و جان منی، جلوه‌ی گلشنی
آرزوی دلی، با صفا چون گلی، شادی محفلی
بیا تو با ما شبی صفا کن، به عاشق خود دمی وفا کن
یار دلربا، محبوب بی‌وفا
بازآ شبی در بر من تو ای دلبرم، در برم، بگذر بر سرم
رحمی آخر به چشم ترم، دلبرم بنشین در برم
ای نوگل گلشن آرزویم
زیبا چون گلی
جز مهر تو من ز عالم نجویم
چون شادی در دلی
روشنی‌بخش هر محفلی

مرضیه - شد دلم خون ز درد جدایی  -  ای امید دل من کجایی

ای بی وفا ، راز دل بشنو ، 
از خموشی من ، 
این سکوت مرا ناشنیده مگیر
ای آشنا ، چشم دل بگشا 
حال من بنگر، سوز و ساز دلم را ندیده مگیر
امشب که تو در کنار منی  غمگسار منی 
 سایه از سر من تا سپیده مگیر
ای اشک من  خیز و پرده مشو 
 پیش چشم ترم 
 وقت دیدن او، راه دیده مگیر
دل دیوانه ی من به غیر از محبت گناهی ندارد، خدا داند
شده چون مرغ طوفان که جز بی پناهی، پناهی ندارد، خدا داند
منم آن ابر وحشی که در هر بیابان به تلخی سرشکی بیفشاند
به جز این اشک سوزان، دل نا امیدم گواهی ندارد، خدا داند
ای بی وفا  راز دل بشنو 
از خموشی من 
 این سکوت مرا ناشنیده مگیر
ای آشنا  چشم دل بگشا 
 حال من بنگر، سوز و ساز دلم را ندیده مگیر
دلم گیرد هر زمان بهانه ی تو 
 سرم دارد شور جاودانه ی تو
روی دل بود به سوی آستانه ی تو
چو آید شب در میان تیرگی ها 
گشاید تن  روح من به شور و غوغا
رو کند چو مرغ وحشی  سوی خانه تو
ای بی وفا، راز دل بشنو
 از خموشی من
 این سکوت مرا ناشنیده مگیر
ای آشنا  چشم دل بگشا 
حال من بنگر  سوز و ساز دلم را ندیده مگیر
امشب که تو در کنار منی  غمگسار منی
 سایه از سر من تا سپیده مگیر
ای اشک من  خیز و پرده مشو 
 پیش چشم ترم  
وقت دیدن او، راه دیده مگیر
ای بی وفا  راز دل بشنو 
 از خموشی من 
 این سکوت مرا ناشنیده مگیر
ای آشنا  چشم دل بگشا 
 حال من بنگر سوز و ساز دلم را ندیده مگیر
امشب که تو  در کنار منی غمگسار منی 
سایه از سر من تا سپیده مگیر
ای اشک من خیز و پرده مشو 
 پیش چشم ترم وقت دیدن او، راه دیده مگیر





راز دل- علیرضا قربانی

■اجرا و متن کامل آهنگ در ادامه■

دیوان شمس  - غزلیات, از مولوی

در هوایت بی‌قرارم روز و شب	
سر ز پایت برندارم روز و شب

روز و شب را همچو خود مجنون کنم	
روز و شب را کی گذارم روز و شب

جان و دل از عاشقان می‌خواستند	
جان و دل را می‌سپارم روز و شب

تا نیابم آن چه در مغز منست	
یک زمانی سر نخارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد	
گاه چنگم گاه تارم روز و شب

می‌زنی تو زخمه و بر می‌رود	
تا به گردون زیر و زارم روز و شب

ساقیی کردی بشر را چل صبوح		
زان خمیر اندر خمارم روز و شب

ای مهار عاشقان در دست تو		
در میان این قطارم روز و شب

می‌کشم مستانه بارت بی‌خبر		
همچو اشتر زیر بارم روز و شب

تا بنگشایی به قندت روزه‌ام	
تا قیامت روزه دارم روز و شب

چون ز خوان فضل روزه بشکنم	
عید باشد روزگارم روز و شب

جان روز و جان شب ای جان تو
انتظارم انتظارم روز و شب

تا به سالی نیستم موقوف 
عید		با مه تو عیدوارم روز و شب

زان شبی که وعده کردی روز وصل	
روز و شب را می‌شمارم روز و شب

بس که کشت مهر جانم تشنه است	
ز ابر دیده اشکبارم روز و شب

http://PersianIcons.Org
http://Sepidedam.Org
http://Sepidedam.Com
http://Sepidedam.info
http://Sepidedam.net
http://Sepidedam.tumblr.com
http://soundcloud.com/Sepidedam
http://soundcloud.com/Sepidedam-2

شهرام ناظری - در هوایت بی‌قرارم روز و شب

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد که سرآید غم هجران تو یا نه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب زمیانه
رفتم به در صومعه عابد و زاهد
دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه
روزی که برفتند حریفان پی هر کار
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار
من یار طلب کردم و او جلوه گه یار
حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید و من صاحب خانه
هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی ...کعبه و بتخانه بهانه
بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید
عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم ..من که روم خانه به خانه
عاقل به قوانین خرد راه تو پوید
دیوانه برون از همه آئین تو جوید
تا غنچهء بشکفتهء این باغ که بوید
هر کس به بهانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه
بیچاره بهایی که دلش زار غم توست
هر چند که عاصی است ز خیل خدم توست
امید وی از عاطفت دم به دم توست
تقصیر "خیالی" به امید کرم توست
یعنی که گنه را به از این نیست بهانه
"شیخ بهایی"

________________

A classic Persian song - in which the singer is describing his longing for and his devotion to his (spiritual) love.

The lyrics are by Iranian scientist, philosopher and poet Sheikh Bahaii (1546-~1620 A.D.)

Voice by Abdolhossein Mokhtabad (Iranian singer)

A translation of the lyrics (by M. Dilmaghani): -----

So long, in plead of unison with thee
my eyelids are drowned in the deluge of tear.
So long, in plead of unison with thee,
Thou, the sole beloved!

The arrow of thy sorrow pierced all lovers' heart...
For how long, how long shall we be kept apart?
We are countless, all occupied by thy thought
Helas! thou be'est concealed of our sight.
Thou, the sole beloved!

The bird found thy fine face in every turf
The butterfly enlightened in core of the flame
The mystic recognized thy essence
In every scene and each face.

It means that one can see thee at every glance,
In every instance.

It means that I am not mad that I knock every door, 
I knock every door.

In every sea I dive, thou be'est the sole host.
In every route I walk, thy shine is the lone light,
In the tavern and mosque thou be'est the only Lord,
Thou be'est the only Lord.

Thou be'est the destination, thou be'est the pledge.
The reason is thee when I wander drunk,
The reason is thee when I meet with the monk,
The reason is thee when I am praying in the mosque.
They are all pleas and thou be'est the pledge.
Thou be'est the sole pledge.

The reason is thee when I wander drunk,
The reason is thee when I meet with the monk,
The reason is thee when I am praying in the mosque.
They are all pleas and thou be'est the pledge.
Thou be'est the sole pledge.

عبدالحسین مختاباد - تا کی به تمنای وصال تو یگانه

برف پیری_مرضیه  هرگز نمیشد باورم این برف پیری بر سرم سنگین نشیند چنین

شعر از رحیم معینی کرمانشاهی
 آهنگ از علی تجویدی
آهنگ در اصفهان

دلکش - تنها منشین

“I am a designer, painter, and writer with a deep passion for music, especially folk, surreal, and authentic melodies. My work is inspired by timeless traditions and the soulful essence of art. 

{naghash.e.khaterat}  on Instagram

دیدی که رسوا شد دلم | علیرضا قربانی

Delnavazan8

Recent comments

n.g

Roza Karimi

Hamta

s.karimi

Related tracks