[คลิปสั้น] ยอมรับได้ใจก็สงบ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ธ.ค. 64 (641226)

[คลิปสั้น] ฝึกจนจิตมันเข้าถึงความเป็นธรรมดา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ธ.ค. 64 (641226)

เฝ้าดูจนเห็นความจริง 
ทุกอย่างของชั่วคราวหมดเลย 
ถึงจุดหนึ่งจิตมันก็สรุปขึ้นมาได้เองว่า 
สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา 
สิ่งนั้นทั้งหมดล่ะมีความดับเป็นธรรมดา 
มันเข้ามาสู่คำว่าธรรมดา 

เฝ้าดู ภาวนาทุกวันๆ 
จนกระทั่งเข้าใจคำว่าธรรมดา 
ธรรมดาอย่างนี้ล่ะ มันเป็นอย่างนี้ล่ะ 
ภาวนาทุกวันๆ จนเห็นกายเห็นใจมันเป็นธรรมดา
แล้วคราวนี้อะไรจะเกิดไม่สำคัญแล้ว 
ถ้าเราเห็นกาย เห็นใจมันมีธรรมดา 
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตาแล้ว 
ไม่ว่าสถานการณ์อะไรเกิดขึ้น ใจมันไม่ทุกข์หรอก 
ฉะนั้นที่เราฝึกกันแทบเป็นแทบตาย 
ไม่ได้ฝึกเพื่อเอาดี เอาสุข เอาสงบอะไรหรอก 
ฝึกจนจิตมันเข้าใจ มันยอมรับความจริงได้
ว่าธรรมดามันเป็นอย่างไร 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
26 ธันวาคม 2564

CD 92

เข้าใจธรรมดาของโลก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ธ.ค. 2564

[คลิปสั้น] เชื้อเกิดที่แฝงอยู่ในจิต หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 ม.ค. 65 (650116)

[คลิปสั้น] กรรมฐานเพื่อโรคซึมเศร้า หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ม.ค. 65 (650122)

[คลิปสั้น] ยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ม.ค. 65 (650123)

เวลาเราภาวนา 
ถ้าเราไม่มีสติ เราก็ต้องพัฒนาสติ 
ไม่มีสัมมาสมาธิ เราก็ต้องพัฒนาสัมมาสมาธิ 
หรือเราไม่มีทฤษฎีชี้นำที่ถูกต้อง 
เรียกว่าไม่มีสัมมาทิฏฐิ ก็ต้องศึกษา 
ศึกษาจากพระไตรปิฎกจากอะไร
ให้ได้สัมมาทิฏฐิในเบื้องต้น 
เป็นทฤษฎีชี้นำว่าเราจะพ้นทุกข์ได้อย่างไร 
ฉะนั้นไม่ว่าเราจะแก้ปัญหาทางโลก 
หรือเราจะแก้ปัญหาทุกข์ทางจิตใจของเรา 
หลักมันก็ตรงกันนั่นล่ะ 
เพราะสัจจะความจริงก็ต้องเป็นความจริงในทุกที่ทุกเวลา 
ไม่ใช่เป็นความจริงเฉพาะในวัด 
ไปแก้ปัญหาชีวิตจริงทำไม่ได้ อันนั้นด้อยเกินไป 
ศาสนาพุทธไม่ได้ด้อยอย่างนั้น 
ที่หลวงพ่อสอนพวกเราซ้ำแล้วซ้ำอีก 
ก็สอนอยู่ในเรื่องของอริยสัจนั่นเอง
สอนพวกเราให้รู้ทุกข์ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
13 กุมภาพันธ์ 2565

CD 93

พ้นทุกข์ด้วยอริยสัจ 4 :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 ก.พ. 2565

การปฏิบัติธรรมนั้นก็เริ่มแต่การทำทาน 
รักษาศีล ฝึกสมาธิจนกระทั่งจิตเราตั้งมั่น 
จะฝึกให้จิตตั้งมั่นเพื่อจะไปเดินปัญญาได้ ต้องมีวิหารธรรม 
ถ้าไม่เริ่มต้นตรงการมีวิหารธรรมที่เหมาะกับตัวเอง 
ไม่สำเร็จหรอก ไม่ได้ผล 
ใช้เวลาหลายปีแล้วก็คลำไปอยู่นั่นล่ะ ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร
ฉะนั้นเราสำรวจตัวเองดู 
ว่าวิหารธรรมอย่างไหนเหมาะกับตัวเราเอง 
มันก็มี 4 กลุ่มใหญ่ๆ กาย เวทนา จิต ธรรม

หาเครื่องอยู่ให้จิตอยู่เสียอย่างหนึ่ง 
ไปดูเอาควรจะอยู่กับอะไร เช่น 
อยู่กับลมมันละเอียดไป หลงยาว 
ไม่ค่อยจะรู้เนื้อรู้ตัวเลย ก็ใช้ของที่หยาบขึ้น 
รู้ยืน เดิน นั่ง นอน มันหยาบไป ก็ใช้กลางๆ 
ขยับก็รู้ไป มันพอดีๆ ไม่มากไปไม่น้อยไป 
หรือจะดูเวทนา แนะนำให้ดูเวทนาทางใจ 
ถ้าจะดูจิต จิตของเราขี้โลภ 
เราก็ใช้ความโลภเป็นตัวหลักเป็นวิหารธรรม 
จิตของเราขี้โกรธก็ใช้ความโกรธเป็นวิหารธรรม 
จิตของเราฟุ้งซ่านก็ใช้ความฟุ้งซ่านเป็นวิหารธรรม 
ก็ต้องค่อยๆ หัดดูไป 
เดี๋ยวก็ได้ทั้งสมาธิ ได้ทั้งปัญญา 
สุดท้ายก็จะไปรู้แจ้งแทงตลอดอริยสัจ ก็ได้ธัมมานุปัสสนาเหมือนกัน


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
16 กุมภาพันธ์ 2565

วันมาฆบูชา

วิหารธรรมที่เหมาะกับเรา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 ก.พ. 2565

เรียนรู้ความจริงของร่างกาย 
เรียนรู้ความจริงของจิตใจไป 
วันหนึ่งก็จะรู้ว่าในโลกนี้อะไรมีคุณค่าบ้าง 
ในโลกมีแต่ของชั่วคราว 
สิ่งที่มีคุณค่าคือธรรมะ 
แล้วยิ่งเราเข้าใกล้ธรรมะเท่าไร 
จิตใจเรายิ่งเป็นอิสระมากขึ้น ไม่ใช่เป็นทาส 
อยู่กับโลกเป็นทาสมันหนักขึ้นทุกที 
เป็นทาสของเงินทอง ของทรัพย์สิน 
เป็นทาสของครอบครัว 
เป็นทาสของหน้าที่การงาน 
เป็นทาสของชื่อเสียงเกียรติยศ 
เป็นทาสของความโลภต่างๆ 
เป็นทาสของกาม หิวตลอดเวลา 
เราเข้าใจความจริง ร่างกายนี้หาสาระไม่ได้ 
การที่จะเอาตัวเองให้เป็นทาสมันจะลดลง 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
19 กุมภาพันธ์ 2565

เรียนรู้ความจริงของโลก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ก.พ. 2565

ค่อยภาวนาถึงจุดหนึ่ง 
เราจะพบว่าความปรุงแต่งทั้งหลายคือทุกข์ 
พอรู้แล้ว ปัญญามันแก่รอบ มันก็ไม่เอาแล้ว 
ความปรุงแต่ง จะปรุงชั่ว จะปรุงดี 
หรือพยายามจะไม่ปรุง 
มันก็คือปรุง ก็คือทุกข์ทั้งหมด 
พอจิตมันพ้นจากความปรุงแต่ง 
มันก็เข้าถึงความสุขที่อยู่เหนือความปรุงแต่ง 
ความสุขของความสงบ 
ความสุขของการพ้นความเสียดแทงทั้งหลาย 
ความสุขของการไม่มีภาระของใจ 
ใจมันมีความสุขขึ้นมา


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
20 กุมภาพันธ์ 2565

รู้ทันความปรุงแต่งของจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 ก.พ. 2565

ถ้าเราไม่เห็นสภาวะเราเจริญปัญญาไม่ได้จริง 
เครื่องมือที่จะทำให้เราเห็นสภาวะก็คือสติ 
อันแรกเข้าใจคำว่าสภาวะก่อน 
สิ่งทั้งหลายที่เรารู้เราเห็นเรียกว่าอารมณ์
อารมณ์มี 2 ส่วน 
อารมณ์หนึ่งเป็นสภาวธรรม 
อีกส่วนหนึ่งไม่ใช่สภาวธรรม 
เป็นเรื่องสมมติบัญญัติ ไม่มีสภาวะรองรับ 
อย่างเรื่องราวที่เราคิดอาศัยความจำ
อาศัยความคิด คิดทั้งวัน คิดทั้งคืน 
ก็คิดไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดตั้งต้น ไม่มีจุดที่สุด
ไม่เห็นว่าจะมีอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาที่ไหนเลย 
ถึงคิดเรื่องอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มันก็แค่ความคิด 
ฉะนั้นเรื่องราวที่คิดขึ้นมา ท่านเรียกอารมณ์บัญญัติ 
อารมณ์บัญญัติไม่จัดว่าเป็นสภาวธรรม 
อารมณ์ที่เป็นสภาวธรรมมันมี 3 อย่าง
คือรูปธรรม รูปที่จิตไปรู้เข้าเป็นอารมณ์ 
เรียกอารมณ์ปรมัตถ์ เป็นอารมณ์จริงๆ 
เป็นของมีจริง มีไตรลักษณ์
เวลาดูที่จะเจริญปัญญา 
ต้องเห็นสภาวธรรมซึ่งเป็นปรมัตถธรรม 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
26 กุมภาพันธ์ 2565

อารมณ์บัญญัติ – อารมณ์ปรมัตถ์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ก.พ. 2565

เวลามีเวลาว่าง 5 นาที 2 นาที 3 นาทีอะไรอย่างนี้ 
อย่าทิ้งเปล่าๆ อยู่กับเครื่องอยู่ของเราไป 
อยู่ก็เหมือนอยู่บ้าน อยู่สบายๆ ไม่ได้อยู่คุก 
เวลาจิตต้องการไปรู้อารมณ์อื่นๆ มันจะไหลไป 
ส่วนใหญ่ก็ไหลไปคิด ให้เรามีสติรู้ทัน 
ฝึกอย่างนี้มากๆ มากที่สุดที่จะมากได้ 
มีนาทีหนึ่งก็ฝึกนาทีหนึ่ง มี 5 นาทีก็ฝึก 
5 นาที 10 นาทีก็เอา เก็บเล็กเก็บน้อยทั้งวัน 
ถ้าทั้งวันจิตเราออกข้างนอก ไม่เคยกลับบ้าน 
คือทิ้งวิหารธรรมไป จิตหนีไปตลอด 
ตกเย็นจะไปนั่งภาวนา ไปเดินจงกรม ทำไม่ได้ 
มันฟุ้งซ่าน เพราะมันฟุ้งมาทั้งวันแล้ว จิตมันก็เหนื่อย 
พอจิตเหนื่อย พอไปนั่งสมาธิ ก็นั่งหลับ 
หรือบางคนมันฟุ้งแล้วมันยังฟุ้งได้ไม่ถึงใจ 
พอนั่งสมาธิมันก็ฟุ้งต่อ 
ฉะนั้นถ้าเรามีวินัยในตัวเอง 
เราไม่ทิ้งเวลาเปล่าๆ มี 5 นาที 10 นาทีอะไร 
เก็บให้หมดเลย


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
27 กุมภาพันธ์ 2565

ภาวนาเก็บเล็กเก็บน้อย :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ก.พ. 2565

[คลิปสั้น] ใช้จิตเป็นวิหารธรรม หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 ก.พ. 65 (650216)

[คลิปสั้น] ใช้ธรรมเป็นวิหารธรรม หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 ก.พ. 65 (650216)

การเรียนรู้ความจริงของรูปนามกายใจ 
เรามีสติระลึกรู้รูปธรรมนามธรรม 
มีปัญญาเข้าใจความเป็นจริงของรูปธรรมนามธรรม 
ว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
จะเข้าใจได้จิตต้องตั้งมั่น 
มีสมาธิที่ถูกต้อง จิตเป็นแค่คนดู 
ร่างกายนี้ถูกดู จิตเป็นคนดู 
อย่างนี้เรียกเรามีจิตตั้งมั่น 
พอเห็นความจริง 
กายนี้คือทุกข์ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณเป็นทุกข์ 
มันจะค่อยๆ ปล่อย ปล่อยเป็นลำดับๆ ไป 
ปล่อยกายก่อนเพราะมันหยาบมันดูง่าย 
แล้วสุดท้ายมันก็ไปปล่อยจิตอีกทีหนึ่ง 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
5 มีนาคม 2565

มาดูความจริงของขันธ์ 5 :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 5 มี.ค. 2565

ศาสนาพุทธเป็นเรื่องของกรรม
กรรมก็เป็นเรื่องของเหตุกับผล 
ทำเหตุชั่ว คือมีตัณหาเป็นเหตุ ก็มีทุกข์เป็นผล 
มีศีล สมาธิ ปัญญา 
คือมีมรรคเป็นเหตุ ก็มีนิโรธเป็นผล 
เวลาละฝ่ายชั่วก็ละที่เหตุ ละที่ตัณหา 
ผลคือทุกข์มันก็ไม่มี 
ในฝ่ายดี เจริญ เพราะมรรคต้องเจริญ 
ฉะนั้นเหตุของทุกข์กับเหตุของนิโรธเราทำต่างกัน 
เหตุของทุกข์คือตัวตัณหาต้องละเสีย 
เหตุของนิโรธคือตัวมรรคต้องเจริญ 

ฉะนั้นกิจต่ออริยสัจจะชัดเจนอยู่ 
ตัวทุกข์เป็นตัวผลของตัณหา ละไม่ได้ 
การละไปละที่ผลไม่ได้ ต้องละที่เหตุ 
ฉะนั้นท่านบอกทุกข์ก็ให้รู้ว่ามันทุกข์ 
สมุทัยคือตัณหาให้ละเสีย 
นิโรธก็เหมือนกัน นิโรธเป็นผล 
อยู่ๆ เราไปทำผลขึ้นมาไม่ได้ 
เราต้องทำเหตุคือศีล สมาธิ ปัญญา 
หรือการเจริญอริยมรรคมีองค์ 8 
เราเจริญแล้ว ในที่สุดก็ได้ผลคือนิโรธ 
อยู่ๆ เราไปทำผลไม่ได้ เราต้องทำเหตุ 
เหตุคือมรรคต้องเจริญ 
ถ้าฝ่ายชั่ว เหตุคือตัณหา ต้องละ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
6 มีนาคม 2565

ทำผลไม่ได้ ต้องทำเหตุ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 มี.ค. 2565

เราภาวนาเราจะรู้เลย
จิตดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไปทั้งวันทั้งคืน 
ดับแล้วมันมีพลังงาน มีวิบาก
ยังผลักดันให้เกิดจิตดวงใหม่ขึ้นมาได้ 
ฉะนั้นมันไม่ใช่ตายแล้วสูญ 
วิบากกรรมส่งผลให้เกิดขันธ์ใหม่ในภพใหม่ขึ้นมา 
ขันธ์ใหม่ในภพใหม่เหมือนกับเป็นลูก 
กระทั่งจิตดวงต่อไปเหมือนเป็นลูกของจิตดวงเก่า 
จิตมันมีมรดก 
จิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้น
ก็รับมรดกมาจากจิตที่เป็นพ่อเป็นแม่ของมัน 
จิตดวงเก่าทำกุศลไว้เยอะก็คล้ายๆ เป็นเศรษฐี 
วิบากให้ผลไปเกิดจิตดวงใหม่ขึ้นมา 
เหมือนมีลูก ลูกก็พลอยเป็นเศรษฐีไปด้วย 
จิตดวงเก่าทำบาปมาเยอะ 
บุญไม่ได้ทำ ทำแต่กรรมชั่ว 
ก็เหมือนจิตดวงใหม่เกิดมา
เป็นลูกของจิตดวงเดิมนี้ 
ลำบากยากจน ชีวิตลำบาก 
ฉะนั้นจิตนี้เกิดดับสืบเนื่อง 
กระทั่งการข้ามภพข้ามชาติ
 
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
12 มีนาคม 2565

มรดกกรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 มี.ค. 2565

ตัวสำคัญคือตัวจิต 
จิตนี้เดี๋ยวก็โคจรไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
เกิดดับทางอายตนะทั้ง 6
จิตก็ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา 
ฉะนั้นถึงจะเริ่มจากการรู้รูป สุดท้ายมันก็เข้ามาที่จิตจนได้
แต่ถ้าเราลัด เข้ามาที่จิตได้ 
เข้ามาเลย ไม่ต้องเสียเวลาอ้อมค้อม เข้ามาที่จิต 
ถ้าเราเห็นว่าจิตไม่ใช่เราอันเดียว 
ขันธ์ 5 ทั้งหมดจะไม่เป็นเราแล้ว 
อายตนะทั้งหมดจะไม่เป็นเราแล้ว 
เล่นมันที่หัวโจกตัวเดียวเลย

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
13 มีนาคม 2565

จิตคือหัวโจก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 มี.ค. 2565

[คลิปสั้น] วิ่งตะครุมเงาตัวเอง หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ก.พ. 65 (650219)

ธรรมะเป็นศาสตร์อันหนึ่ง ต้องลงมือปฏิบัติ 
ศาสตร์อันนี้ท่องจำเอาก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร 
เราท่องตำรับตำราได้เยอะ กิเลสไม่กลัว 
กิเลสไม่กลัวความรู้ทั้งหลาย 
กระทั่งความรู้ในธรรมะที่เล่าเรียน 
กิเลสกลัวคนรู้ทัน 

กิเลสอยู่ในใจเรา เราไม่เคยเห็น 
มันอยู่มานานแล้ว นับภพนับชาติไม่ถ้วน 
มันเป็นเจ้านาย สั่งให้เราทำ 
สั่งให้เราพูด สั่งให้เราคิด 
กิเลสมันสั่งทั้งนั้นเลย 
ทั้งความคิด ทั้งคำพูด ทั้งการกระทำ 
เราไม่เคยเห็น เรามีแต่ความลำพองว่าเราเก่ง 
ไม่มีใครบังคับเราได้ ไม่มีใครสั่งเราได้ ไม่กลัวใคร 
เราไม่เห็นหรอก เป็นทาสอยู่ 
กว่าจะเรียนรู้ถึงจิตถึงใจตัวเอง 
กิเลสมันอยู่ที่จิต ต้องเรียนรู้ให้ถึงจิตถึงใจ 
พอเราเห็นมัน มันถึงจะกลัวเรา
เราไม่เห็นมัน มันก็แอบอยู่ในใจเรา 
เป็นเจ้านายเรา ตกเป็นทาสโดยไม่รู้สึกตัว 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
20 มีนาคม 2565

กิเลสกลัวคนรู้ทัน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 มี.ค. 2565

ตอนที่ภาวนาใหม่ๆ 
รู้สึกจิตผู้รู้มันเป็นตัวสุข 
จิตผู้หลงมันเป็นตัวทุกข์ 
จิตยังมี 2 อัน ตัวสุขกับตัวทุกข์ 
ภาวนาจนถึงจุดหนึ่งจะแจ้งเลย 
จิตนั้นล่ะคือตัวทุกข์ มีแต่ทุกข์มากกับทุกข์น้อย 
กายนี้คือตัวทุกข์ มีแต่ทุกข์มากกับทุกข์น้อย ไม่มีตัวสุข 
อันนั้นเรียกว่าเรารู้ทุกข์จริงๆ แล้ว 
พอรู้ทุกข์จริงๆ มันจะวางเลย 
จะวางจริงๆ วางวัฏฏะลงไป 
วัฏสงสารถล่มลงตรงนั้น 
ตรงที่รู้แจ้งในกองทุกข์ของขันธ์ 5 นั้น 
หรือของอายตนะ 6 หรือของธาตุ 18 ของอินทรีย์ 22 
ก็จะเข้าใจปฏิจจสมุปบาท 
สิ่งที่เรานึกว่ามี 
มันแค่การประชุมกันขององค์ธรรมจำนวนมาก 
อยู่ชั่วคราวก็แตกสลายออกไป 
ทุกสิ่งทุกอย่างชั่วคราวไปหมดเลย 

ค่อยๆ เรียนไปแล้ววันหนึ่งจะเห็น 
อย่างที่หลวงพ่อบอกนั่นล่ะ 
วันนี้แค่เห็นว่าเดี๋ยวจิตรู้ เดี๋ยวจิตหลง แค่นี้ยังดีเลย ใช้ได้ 
หรือเห็นว่าเดี๋ยวจิตก็สุข เดี๋ยวจิตก็ทุกข์ เดี๋ยวจิตก็เฉยๆ แค่นี้ก็ใช้ได้ 
หรือเห็นว่าเดี๋ยวจิตก็โกรธ เดี๋ยวจิตก็ไม่โกรธ แค่นี้ก็ใช้ได้ 
เดี๋ยวเห็นจิตก็โลภ จิตก็ไม่โลภ แค่นี้ก็ใช้ได้ 
เวลาเรียน เรียนจุดเล็กๆ นิดเดียวนั่นล่ะ 
เวลาเข้าใจเข้าใจทั้งหมด 
จะเข้าใจปฏิจจสมุปบาท เข้าใจอริยสัจ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
26 มีนาคม 2565

เข้าใจปฏิจจสมุปบาท :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 มี.ค. 2565

อันแรกก็ถือศีล 5 
อันที่สอง ทำในรูปแบบให้จิตใจได้พักผ่อน ฝึกตัวเองไป 
อันที่สาม คือการเจริญสติในชีวิตประจำวัน 
พอใจมีกำลังแล้ว ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบอารมณ์มีสติไว้ 
เกิดความเปลี่ยนแปลงในจิต รู้ 
เกิดความเปลี่ยนแปลงในกาย รู้ 
รู้ไปเรื่อยๆ เห็นกายไป เห็นจิตไป
ว่ามันเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ 
แล้วจะเห็นไตรลักษณ์ของกาย 
เห็นไตรลักษณ์ของจิต 

การปฏิบัติทำให้ครบ 3 อย่างนี้ 
ศีล 5 ต้องรักษา 
ตั้งใจงดเว้นการทำบาปอกุศลทางกาย วาจา 5 อย่าง 
สมาธิต้องฝึก ทำในรูปแบบทุกวัน แบ่งเวลาไว้เลย 
เวลาที่เหลือเจริญสติในชีวิตประจำวัน 
ถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลงในกาย รู้สึก 
มีอะไรเปลี่ยนแปลงในจิตใจ รู้สึก 
ค่อยฝึกไปเรื่อยๆ 
เดี๋ยววันหนึ่งเราก็จะเห็นความจริงของกายของใจ 
เห็นได้ก็วาง วางได้ก็ไม่ทุกข์



หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
2 เมษายน 2565

การปฏิบัติ 3 อย่างที่ต้องทำทุกวัน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 เม.ย. 2565

นิโรธ 5 :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 เม.ย. 2565

[คลิปสั้น] ทำอย่างไรจะไม่แทรกแซงจิต หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 มี.ค. 65 (650319)

[คลิปสั้น] ควรเล่นโซเชียลมีเดียหรือไม่ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 มี.ค. 65 (650319)

[คลิปสั้น] ศีลอัตโนมัติ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 มี.ค. 65 (650327)

[คลิปสั้น] จิตไม่ได้ไหลไปไหลมา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 มี.ค. 65 (650327)

หลวงปู่ดูลย์ท่านสอนบอกว่า 
“การปฏิบัตินั้นไม่ยาก ยากเฉพาะผู้ไม่ปฏิบัติ” 
ผู้ไม่ปฏิบัติก็คือผู้ละเลย 
ไม่สนใจที่จะเรียนรู้กายรู้ใจของตัวเอง 
ถ้าเราสนใจที่จะเรียนรู้กายรู้ใจ 
การรู้กายรู้ใจไม่ใช่เรื่องยากเลย

การปฏิบัตินั้นไม่ยาก ยากเฉพาะผู้ไม่ปฏิบัติ 
ตั้งใจเสียใหม่ แทนที่จะสนใจแต่คนอื่น สนใจแต่สิ่งอื่น 
หันมาสนใจร่างกาย จิตใจของตัวเองบ้าง 
สะสมความรู้ถูก ความเข้าใจถูก
ในร่างกายในจิตใจของตัวเองให้มากๆ 
ชาตินี้ยังไม่ได้มรรคผล ชาติหน้าก็จะได้ง่ายๆ 
ถ้าบุญบารมีพอ สะสมมามากพอ 
ศีล สมาธิ ปัญญาสมบูรณ์ 
การจะได้มรรคผลในชีวิตนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยาก 
พระโสดาบันไม่ได้รู้อะไรเยอะเลย 
ท่านรู้แค่ว่าสิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา 
สิ่งนั้นทั้งหมดมีความดับเป็นธรรมดา รู้อยู่เท่านี้ล่ะ 
เราดูของจริง สิ่งที่เกิดล้วนแต่ดับ 
ดูไป ไม่ใช่เรื่องยาก 
ในที่สุดปัญญามันก็จะเกิด มันก็จะรู้เลย 
ทุกสิ่งมันของชั่วคราว 
สิ่งใดสิ่งหนึ่ง มีความเกิดขึ้น สิ่งนั้นมีความดับเป็นธรรมดา 
รู้ตรงนี้เป็นพระโสดาบันได้ ไม่ยากหรอก 
มันยากที่ไม่ยอมรู้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
17 เมษายน 2565

การปฏิบัตินั้นไม่ยาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 เม.ย. 2565

[คลิปสั้น] ถ้าศีลดีสมาธิก็เกิดง่าย หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 เม.ย. 65 (650402)

[คลิปสั้น] สัญญาไม่ใช่ศัตรูของปัญญา หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 เม.ย. 65 (650402)

[คลิปสั้น] จิตต้องตั้งมั่นจึงจะเห็นไตรลักษณ์ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 เม.ย. 65 (650403)

[คลิปสั้น] ทำอย่างไรจึงจะเห็นจิตเกิดดับ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 เม.ย. 65 (650403)

[คลิปสั้น] ภาวนาไปแล้วจิตเสื่อมควรทำอย่างไร หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 เม.ย. 65 (650409)

[คลิปสั้น] เห็นมุมใดมุมหนึ่งของทุกข์ก็วางได้ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 เม.ย. 65 (650409)

[คลิปสั้น] เลือกคู่ชกที่พอดีกัน หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 เม.ย. 65 (650409)

บางคนยังไม่ได้ภาวนาใจสบายเป็นธรรมดา 
พอจะดูจิตเริ่มจ้องแล้ว เครียดแล้ว จะดูตรงไหนดี 
ไม่เห็นว่าใจกำลังโลภ ใจกำลังฟุ้งซ่าน 
สภาวะเกิดแล้วไม่เห็น ใจก็เครียดขึ้นมา 
หรือบางคนเห็นโทสะ 
โทสะเกิดขึ้นใจไม่ชอบ ไม่เห็นว่าใจไม่ชอบ 
มีน้ำหนักเกิดขึ้น ใจเครียด 
ฉะนั้นน้ำหนักที่เกิดขึ้นในใจ 
เป็นดัชนีชี้วัดได้ว่าเรารู้เป็นธรรมชาติไหม 
หรือรู้แบบมีตัณหาแทรกเข้ามา 
ถ้ารู้อย่างเป็นธรรมชาติจะไม่มีน้ำหนักเกิดขึ้นในใจ 
ลองไปดู น้ำหนักที่เกิดขึ้นในใจเรานี้ก็ไม่คงที่ 
เดี๋ยวหนักมาก เดี๋ยวหนักน้อย 
เวลาจิตเราชั่วๆ ก็หนักมาก 
เวลาจิตเราเป็นกุศลก็หนักน้อยหน่อย 
เวลาเราอยากดีลงมือปฏิบัติ 
บังคับกายบังคับใจก็หนักเยอะหน่อย 
ถ้าเห็นกายเห็นใจมันทำงาน 
แต่มีความจงใจจะไปเห็นก็หนักน้อยหน่อย 
มีแต่หนักมากกับหนักน้อยในใจ 
ตรงนี้จริงๆ ก็แสดงธรรมะ 
จิตนี้เดี๋ยวก็หนักมาก เดี๋ยวก็หนักน้อย 
สั่งไม่ได้ บังคับไม่ได้ ดูอย่างนี้ก็เดินปัญญาได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 เมษายน 2565

น้ำหนักในใจคือดัชนีชี้วัด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 เม.ย. 2565

ข้อที่หนึ่ง อย่าอยากรู้แล้วเที่ยวแสวงหาว่าตอนนี้จิตเป็นอย่างไร 
ให้ความรู้สึกเกิดขึ้นก่อนแล้วค่อยรู้ว่ามันรู้สึกอะไร 
กฎข้อที่สอง ระหว่างรู้ อย่าถลำลงไปรู้ 
จิตต้องเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน 
จิตผู้รู้ก็ต้องอาศัยการฝึกอย่างที่ว่า 
ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วรู้ทันจิตที่มันหลงไปไหลไป 
กฎข้อที่สามของการดูจิตก็คือ 
อย่าเข้าไปแทรกแซงสภาวะ 
ความสุขเกิด ไม่ต้องไปหลงยินดีมัน 
ถ้าหลงยินดีให้รู้ทัน 
ความทุกข์เกิด ไม่ต้องไปยินร้าย 
ถ้ายินร้ายเกิด ให้รู้ทัน 
จิตมันจะเป็นกลาง ตั้งมั่น 
มันมาในขั้นที่สอง ต้องตั้งมั่นแล้ว 
ขั้นที่สาม รู้ซื่อๆ  คือขั้นของความเป็นกลาง
 เพราะฉะนั้นเวลาสภาวะใดๆ เกิดขึ้น 
แล้วจิตยินดีให้รู้ทัน จิตยินร้ายให้รู้ทัน 
จิตก็จะเป็นกลางต่อสภาวะทั้งหลายทั้งปวง 

เพราะฉะนั้นหลวงพ่อถึงสรุปการปฏิบัติเอาไว้ในประโยคสั้นๆ 
“ให้เรามีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง” 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 เมษายน 2565

กฎของการดูจิต 3 ข้อ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 เม.ย. 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Popular tracks