ส่วนใหญ่ครูบาอาจารย์สอนให้ดูกายก่อน 
เพราะมันดูง่าย มันเป็นของหยาบ 
ร่างกายไม่เคยหนีไปไหนเลย 
มีแต่จิตเราหนีไปจากร่างกาย 
พอเรารู้ความจริงของร่างกาย 
มันเป็นของไม่เที่ยง 
มันถูกความทุกข์บีบคั้นอยู่ตลอดเวลา 
มันบังคับควบคุมอะไรไม่ได้ 
มันเป็นแค่วัตถุ เป็นแค่ก้อนธาตุที่หมุนเวียนเปลี่ยนแปลง 
พอใจมันเห็นความจริง 
ใจมันก็จะหมดความยึดถือในร่างกาย 

ในส่วนนามธรรมเราก็ดูไป 
ค่อยๆ แยกสภาวธรรม ให้มันละเอียดขึ้น 
เราจะเห็นว่าจิตนั้นก็เป็นสภาวะอันหนึ่ง
ไม่ดีไม่ชั่ว ไม่สุขไม่ทุกข์โดยตัวของมันเอง 
มันดีมันชั่ว มันสุขมันทุกข์ 
เพราะมีธรรมะอย่างอื่น มีขันธ์อย่างอื่น 
นามขันธ์อันอื่นที่ไม่ใช่จิตเข้ามาปรุงแต่ง 
ความสุขมาปรุงแต่งขึ้นมา มันก็เป็นเราสุข 
ความทุกข์ปรุงแต่งก็เป็นเราทุกข์ 
ความดีปรุงแต่งก็เป็นเราดี 
ความโลภ โกรธ หลง เกิดขึ้นมา เราโลภ เราโกรธ เราหลง 
กลายเป็นเราทุกทีไป 
ถ้าหัดแยกได้ เราก็จะเห็นเวลาความสุขเกิดขึ้น 
เราจะเห็นว่าจิตก็เป็นอันหนึ่ง ความสุขก็เป็นอันหนึ่ง 
ความสุขกับจิตเป็นสภาวธรรมคนละชนิดกัน เกิดด้วยกัน 
แต่ว่ามันเป็นคนละอย่างกัน 

ความสุขทั้งหลายล้วนแต่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ บังคับไม่ได้ 
จิตที่ไปรู้ความสุขเข้า ก็ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ บังคับไม่ได้เหมือนกัน 
หัดดูอย่างนี้เรื่อยๆ ไป 
แล้วต่อไปพอจิตใจเราประณีตมากขึ้น 
เราจะเห็นว่ากระทั่งตัวจิตเองก็เกิดดับ 
จิตไม่ได้มีดวงเดียว จิตเกิดดับอยู่ตลอดเวลา
สุดท้ายก็คือไม่ว่าจะเห็นจิตผู้รู้เป็นอนิจจัง หรือทุกขัง หรืออนัตตา 
สุดท้ายก็คือปล่อยวางจิต 
ปล่อยวางจิตได้ก็ปล่อยวางขันธ์ทั้งหมดได้ 
ปล่อยวางขันธ์ทั้งหมดได้ ก็ปล่อยโลกทั้งหมดได้ 
ก็ไม่ยึดถือสิ่งใดในโลกอีกแล้ว 
จิตก็พ้นจากความทุกข์ พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
31 มีนาคม 2567

2567

รู้ทันความปรุงแต่งจนหลุดพ้น :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 มี.ค. 2567

มันไม่มีอะไรที่แน่นอนสักอย่างเดียวเลย 
เพราะฉะนั้นความดีใดๆ ก็ตาม 
จะเป็นทาน เป็นศีล เป็นภาวนา 
ความดีใดๆ ก็ตาม มีโอกาสทำให้รีบทำ 
อย่าเอาไว้ก่อนเอาไว้ก่อนเอาไว้ก่อน แล้วไม่ได้ทำ 
แล้วเราจะเสียใจทีหลัง

ไม่ว่าชีวิตจะดีหรือจะเลว 
สุดท้ายเราก็อยู่ในโลกนี้ชั่วคราวเท่านั้นล่ะ 
จากไปโดยมีสมบัติติดตัวไปหรือว่าไม่มี 
จะต้องรอรับส่วนบุญของคนอื่น 
เราทำเอาเองได้ทั้งนั้น

มางานศพทั้งที 
คนตายเขาได้แสดงธรรมะให้เราดู 
ว่าเกิดแล้วตายแน่นอน 
พวกเรายังไม่ทันจะตาย 
เรามาฟังธรรมะเพื่อเตรียมตัวตายอย่างมีศักดิ์ศรี 
เตรียมตัวตายอย่างคนมีปัญญา แบบลูกศิษย์มีครู 
ไม่ใช่ตายแบบอนาถา 
ตายแล้วก็ต้องมาวิ่งตะกาย ขอให้คนแผ่ส่วนบุญให้ 
หวังพึ่งอะไรอย่างนั้น 
พวกผีพวกเปรต อายุมันยืนกว่าคน 
สมมุติว่าเราไปเป็นเปรต 
ลูกหลานเราทำบุญให้เรา 
เหลนเราตายแล้ว เรายังไม่ตายเลย 
ไม่มีใครทำบุญให้แล้ว 
ต่อไปก็เป็นผีไร้ญาติจนได้ 
พูดง่ายๆ อายุยืนกว่ามนุษย์ 
เพราะฉะนั้นทำไว้ด้วยตัวเองปลอดภัยที่สุด 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
สำนักสงฆ์โสธรธรรมนิมิต
6 เมษายน 2567

เตรียมตัวตายอย่างคนมีปัญญา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 เม.ย. 2567

[คลิปสั้น] สัญญาสมาบัติ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 11 พ.ย. 66 (661111)

[คลิปสั้น] ลำบากวันนี้ สบายวันหน้า หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 11 พ.ย. 66 (661111)

[คลิปสั้น] ใช้ใจที่ปกติมาทำสมาธิ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 พ.ย. 66 (661112)

[คลิปสั้น] ดูจิตเกิดดับทางอายตนะทั้ง 6 หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 พ.ย. 66 (661112)

[คลิปสั้น] ขึ้นวิปัสสนาตรงเห็นไตรลักษณ์ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 พ.ย. 66 (661118)

[คลิปสั้น] สัญญาคือมุมมองของจิต หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 พ.ย. 66 (661118)

ถ้าลงเห็นขันธ์ 5 ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่เรา 
ดูซ้ำๆๆ ไปเรื่อยๆ ไม่เฉพาะโสดาบันที่จะได้ 
ที่สุดแห่งทุกข์ก็มา
เพราะการเห็นขันธ์ 5 เป็นไตรลักษณ์นั่นล่ะ 
ตอนที่พระพุทธเจ้าสอนปัญจวัคคีย์ 
ท่านสอนอนัตตลักขณสูตร 
ท่านสอนรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ 
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
ปัญจวัคคีย์พิจารณาแล้วเห็นตาม 
ไม่ใช่คิด ท่านเห็น ต้องเห็นสภาวะ 
แล้วปัญจวัคคีย์ก็รู้แจ้งแทงตลอด 
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ 
คือสิ่งที่เคยว่าเป็นเราๆ จริงๆ แล้วไม่ใช่เรา 
ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา 
ท่านหมดความยึดถือในรูปนามขันธ์ 5 นี้ก็ถึงที่สุดแห่งทุกข์ 
บรรลุพระอรหันต์ไป 

การที่เราเห็นขันธ์ 5 เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตานี่ล่ะ 
เป็นทางที่จะทำให้เราบรรลุมรรคผลตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป 
อย่างเราเห็นใจเดี๋ยวก็โกรธ เดี๋ยวก็ไม่โกรธ 
ปิ๊งขึ้นมารู้เลย จิตก็ไม่ใช่เรา จิตไม่ใช่เรา 
มันจะรู้ขันธ์ทั้งหมดไม่ใช่เรา 
มันจะรู้แจ้งลงไป ตัวเราไม่มี 
ปัญญาเบื้องต้นตัวเราไม่มี 
เป็นปัญญาของพระโสดาบัน 

แต่สุดท้ายเห็นแจ้งทะลุลงไปอีก 
ขันธ์ 5 ทั้งหมดไม่ใช่แค่ว่าไม่ใช่ตัวเรา 
เอาเข้าจริงๆ มันคือตัวทุกข์ 
มันทุกข์เพราะมันไม่เที่ยง 
มันทุกข์เพราะมันถูกบีบคั้นให้แตกสลาย 
มันทุกข์เพราะมันไม่อยู่ในอำนาจบังคับ 
อันนี้เรียกว่าทุกขสัจ ทุกขสัจจะ  
เห็นทุกขสัจแจ่มแจ้งก็คือพระอรหันต์ 
เพราะทันทีที่เห็นทุกขสัจแจ่มแจ้ง 
สมุทัยก็ถูกละอัตโนมัติเลย 
สัจจะอันที่สองคือสมุทัยดับทันที 
สัจจะอันที่สามคือนิโรธ คือนิพพาน 
ปรากฏขึ้นทันที ทันทีที่จิตสิ้นตัณหา 
จิตสิ้นตัณหาเพราะจิตรู้แจ้งในกองทุกข์ 
พอรู้แจ้งในกองทุกข์ก็สิ้นตัณหา 
พอสิ้นตัณหาก็สัมผัสพระนิพพานเลย 
พระนิพพานคือสภาวะที่สิ้นตัณหา 
และขณะนั้นคือขณะแห่งอริยมรรค

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
6 เมยายน 2567

รู้แจ้งในกองทุกข์จึงสิ้นตัณหา ::  หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 เม.ย. 2567

ไม่ว่าจะทำกรรมฐานอะไร 
สิ่งสำคัญที่สุดคือความรู้สึกตัว 
เพราะพระพุทธเจ้าบอกว่าความรู้สึกตัว 
เป็นจุดตั้งต้นของการปฏิบัติ
ที่จะล้างอาสวกิเลสทั้งหลายได้ 
ถ้าปราศจากความรู้สึกตัว 
โอกาสยากมากที่จะสู้กิเลสได้ ก็หลงทั้งวัน 
มันก็กลายเป็นเครื่องมือของกิเลสทั้งวัน หลงตลอดเวลา 
โมหะเอาไปกินเอาไปครอบงำไว้ทั้งวัน ไม่เคยรู้สึกตัว 
พระพุทธเจ้าถึงบอกว่าท่านไม่เห็นธรรมะใดสำคัญเท่ากับความรู้สึกตัว 
ธรรมะที่เป็นไปเพื่อจะลดละกิเลส 
เพื่อจะพ้นจากอาสวะทั้งหลาย 
เพราะฉะนั้นความรู้สึกตัวเป็นสิ่งสำคัญที่สุด 

เพราะฉะนั้นเราทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
ทำไปด้วยความรู้สึกตัว 
ถ้าอานาปานสติหายใจออก รู้สึกตัว หายใจเข้า รู้สึกตัว 
ถ้าดูอิริยาบท 4 ยืน รู้สึกตัว นั่ง รู้สึกตัว เดิน รู้สึกตัว นอน รู้สึกตัว 
ทำสัมปชัญญบรรพ เคลื่อนไหว รู้สึก หยุดนิ่ง รู้สึก เน้นตรงที่รู้สึก 
แล้วการที่เรารู้สึกอยู่ในอารมณ์อันเดียวอย่างต่อเนื่อง 
สิ่งที่เกิดขึ้น นอกจากความรู้สึกตัวแล้ว 
สิ่งที่เกิดขึ้นคือความสงบ คือสมาธิ 
เพราะฉะนั้นถ้าหากเราทำกรรมฐานโดยเน้นที่ความรู้สึกตัว 
เราจะได้สมาธิชนิดที่ตั้งมั่น เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
7 เมษายน  2567

สิ่งสำคัญที่สุดคือความรู้สึกตัว ::  หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 เม.ย. 2567

จิตมีธรรมชาติคิดนึก ปรุงแต่ง 
ถ้าเราไปแต่งจนมันผิดธรรมชาติ ให้มันว่างๆ 
ให้มันไม่คิด ไม่นึก ไม่ปรุง ไม่แต่ง
แล้วมันจะเห็นความจริงได้อย่างไร 
มันไม่มีความจริงให้เห็นแล้ว
ถ้าเราอยากเห็นของจริง เราอย่าไปแทรกแซงมัน 
อย่างเราลงมือปฏิบัติ อย่าไปแทรกแซงจนจิตซื่อบื้อ 
หรือนิ่งๆ เครียดๆ เฉยๆ  
เราเอาแค่ว่าจิตไหลไปก็รู้ 
จิตเคลื่อนลงไปอยากจะรู้อารมณ์ให้ชัด  รู้ว่าอยาก 
ถ้าเราอยากรู้ให้ชัดแล้วไม่รู้ รู้ไม่ทัน มันจะไหลลงไปเพ่ง 
ถ้ามันอยากรู้อารมณ์ชัด รู้ว่าอยาก ไม่เพ่งหรอก 

อยู่ที่ฝึก ฝึกมากๆ เข้าก็ง่าย 
นานๆ ฝึกทีมันก็ยาก ธรรมชาติ ธรรมดา
ทำกรรมฐานไป หลงแล้วรู้ ๆ 
หลวงพ่อไม่ได้บอกทำกรรมฐานไปแล้วห้ามหลง 
ห้ามหลงทำได้ไหม ห้ามได้แต่ทำไม่ได้ 
ยังไงก็หลง เพราะอย่างนั้นไม่ต้องไปห้ามหรอก 
ไปห้ามอะไรซึ่งเป็นไปไม่ได้ก็อย่าไปห้ามมัน เสียเวลา 
มันทำไปเพราะความอยากของเราเอง 
พอเราได้ตัวรู้แล้ว คราวนี้เรื่องเดินปัญญาไม่ใช่เรื่องยาก 

(2)
ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่งแล้วรู้ทันจิตตนเองไป 
ไม่ใช่ทำกรรมฐานแล้วบังคับจิตตนเอง 
อย่าแทรกแซงมัน รู้อย่างที่มันเป็น แล้วเราจะได้ของดี

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
17 ตุลาคม 2563 ไฟล์ 631017 ซีดีแผ่นที่ 87

CD 87

ไม่แทรกแซงแต่งจิตให้ผิดธรรมชาติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 17 ต.ค. 2563 (631017)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ไม่แทรกแซงแต่งจิตให้ผิดธรรมชาติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 17 ต.ค. 2563 (631017)

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks