เรามีอิสระที่จะทำกรรม 
เราพอใจที่จะหาความสุขในโลกิยธรรม ความสุขอย่างโลกๆ 
ก็หาไปเถอะ หลวงพ่อไม่ว่าอะไรหรอก 
หลวงพ่อแค่บอกว่า มันมีความสุขที่เหนือกว่านี้อีก 2 อย่าง 
คือความสุขของสมาธิ กับความสุขของการเจริญปัญญา
จนเกิดมรรคเกิดผลนิพพานขึ้นมา 
เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ เป็นลำดับไป 
ในสายตาของผู้ทรงฌาน 
พวกความสุขในโลกิยะเป็นความสุขที่สกปรก 
เป็นความสุขที่ไม่ดีจริง 
ถ้าในสายตาของท่านที่ถึงที่สุดแห่งทุกข์ไปแล้ว 
ก็เห็นว่าความสุขของสมาธิยังไม่ยั่งยืน มีความสุขที่ยั่งยืนกว่านั้นอีก 

เราก็มีสิทธิที่จะเลือก ว่าเรามีเป้าหมายในชีวิตเรา 
ต้องการความสุขระดับไหน 
ที่จริงทุกคนต้องการความสุข 
ความสุขที่เราต้องการจะเป็นระดับไหน 
ก็แล้วแต่พวกเราทุกคนมีอิสระที่จะเลือกเส้นทางในชีวิตของตัวเอง
แต่ละคนก็มีทางเดิน มีอิสระที่จะเดินของตัวเอง 
นี่ล่ะกฎแห่งกรรมมันยุติธรรม 
ถ้าเราพอใจแค่นี้ เราก็ดำรงชีวิตอยู่แค่นี้ เราก็ได้แค่นี้ 
ถ้าเราปรารถนาสิ่งที่สูงขึ้นไป สิ่งที่ยั่งยืนขึ้นไป 
เราก็ต้องอดทนพากเพียร ทำกรรมที่สูงขึ้นไปอีก 
กรรมระดับสูงคือกรรมฐาน 
ถ้าเอาความสงบก็เรียกทำสมถกรรมฐาน 
ถ้าเราเจริญวิปัสสนากรรมฐาน มุ่งไปสู่มรรคผลนิพพาน 
ก็จะได้พ้นทุกข์เด็ดขาด ก็เป็นเรื่องของกรรมทั้งนั้น 
ก็เลือกเอา จะทำอะไรก็เอา 
เป็นเสรีภาพเป็นสิทธิส่วนบุคคล ไม่ว่ากัน 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
14 พฤศจิกายน 2564

CD 91

เรามีสิทธิ์เลือกความสุขของตัวเอง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 พ.ย. 2564

[คลิปสั้น] ยอมรับได้ใจก็สงบ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ธ.ค. 64 (641226)

ถ้าเราตัดตรงเข้ามา 
เห็นความจริงของจิตได้ 
เวลาที่มันรู้แจ้งแทงตลอดในตัวจิตว่าจิตไม่ใช่ตัวเรา 
เจตสิกทั้งหลายก็พลอยไม่ใช่เราด้วย 
เป็นแค่ของถูกรู้ถูกดู 
รูปทั้งหลายมันก็ไม่ใช่ตัวเรา 
มันเป็นแค่ของถูกรู้ถูกดูเท่านั้น 
ตัวนี้มันก็ถูกรู้ 
รูปภายในหรือรูปภายนอก 
รูปคนอื่น รูปสัตว์อื่น มันก็อาการเดียวกัน 
มีลักษณะอันเดียวกัน 
คือมันเป็นวัตถุ เป็นก้อนธาตุ เหมือนๆ กัน 
สุดท้าย มันก็ตายก็เน่าไป 
กลับไปเป็นธาตุดิน น้ำ ไฟ ลม เหมือนเดิม 
เพราะฉะนั้นเข้าใจที่จิตตัวเดียวจะเข้าใจธรรมทั้งหมด 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
30 มกราคม 2565

CD 92

เข้าใจจิตแล้วเข้าใจธรรมทั้งหมด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 ม.ค. 2565

ถ้าคุณเป็นคนทำงานและอยากลงทุน แต่ข้อมูลเรื่องนี้มีมากมายจนไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน และไม่มั่นใจว่า การลงทุนแบบใดจะเหมาะกับตัวเอง ลองมาฟัง “พี่แทป - รวิศ หาญอุตสาหะ” และ “ฉัตร - ภูริวัจน์ วุฒิธนัยโรจน์” พูดคุยกันว่า โลกของการลงทุนมีอะไรน่าสนใจบ้าง ตั้งแต่การฝากธนาคาร จนถึงโลกคริปโทฯ และถ้าหากคนทำงานอย่างเราอยากลงทุน ควรเลือกอย่างไรจึงจะเหมาะสม มาฟังเรื่องราว 6 การลงทุนที่ควรรู้จัก ในรายการ Mission To The Moon Invest EP.นี้

6 การลงทุนที่ควรรู้จัก ใครเหมาะกับการลงทุนแบบไหนบ้าง? | MM Invest EP.2

ธรรมะเป็นศาสตร์อันหนึ่ง ต้องลงมือปฏิบัติ 
ศาสตร์อันนี้ท่องจำเอาก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร 
เราท่องตำรับตำราได้เยอะ กิเลสไม่กลัว 
กิเลสไม่กลัวความรู้ทั้งหลาย 
กระทั่งความรู้ในธรรมะที่เล่าเรียน 
กิเลสกลัวคนรู้ทัน 

กิเลสอยู่ในใจเรา เราไม่เคยเห็น 
มันอยู่มานานแล้ว นับภพนับชาติไม่ถ้วน 
มันเป็นเจ้านาย สั่งให้เราทำ 
สั่งให้เราพูด สั่งให้เราคิด 
กิเลสมันสั่งทั้งนั้นเลย 
ทั้งความคิด ทั้งคำพูด ทั้งการกระทำ 
เราไม่เคยเห็น เรามีแต่ความลำพองว่าเราเก่ง 
ไม่มีใครบังคับเราได้ ไม่มีใครสั่งเราได้ ไม่กลัวใคร 
เราไม่เห็นหรอก เป็นทาสอยู่ 
กว่าจะเรียนรู้ถึงจิตถึงใจตัวเอง 
กิเลสมันอยู่ที่จิต ต้องเรียนรู้ให้ถึงจิตถึงใจ 
พอเราเห็นมัน มันถึงจะกลัวเรา
เราไม่เห็นมัน มันก็แอบอยู่ในใจเรา 
เป็นเจ้านายเรา ตกเป็นทาสโดยไม่รู้สึกตัว 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
20 มีนาคม 2565

CD 93

กิเลสกลัวคนรู้ทัน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 มี.ค. 2565

การดูจิตรวบยอดทั้งหมดเลยในองค์มรรคทั้งหลาย 
ทำอันเดียวนั้นล่ะ มีสติรู้ทันจิตของตนเองไป 
องค์มรรคทั้งหลายมันจะพัฒนาขึ้นมาหมดเลย 
อย่างเรามีสติรู้ทัน กิเลสอะไรเกิดเรารู้ทัน 
ความคิด คำพูด การกระทำ การดำรงชีวิตของเราก็ไม่ผิด 
จิตใจของเราก็สะอาดมากขึ้นๆ 
มีความเพียรชอบดีขึ้นๆ 
สติของเราก็จะยิ่งว่องไวขึ้น เพราะเราคอยรู้เท่าทัน 
กิเลสอะไรเกิดเรารู้ จนมันไม่สามารถบงการ-
ความคิด คำพูด การกระทำ การดำรงชีวิตของเราได้ 
สัมมาสติเกิดขึ้น คือเราสามารถเจริญจิตตานุปัสสนา 
ได้อย่างคล่องแคล่วว่องไวขึ้นแล้ว 
ที่มันชำนาญขึ้นมาเพราะเราทำมาตั้งแต่ต้น 

เราพัฒนาองค์มรรคทั้งหลาย 
เพื่อวันหนึ่งเราจะได้รู้ทันสภาวะทั้งหลายตามความเป็นจริง 
เราจะเห็นเลยว่ารูปธรรมทั้งหลายเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับบังคับไม่ได้ 
นามธรรมทั้งหลายเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับบังคับไม่ได้เหมือนกัน 
เฝ้ารู้เฝ้าดูลงไปเรื่อยๆ 
ในที่สุดจิตจะค่อยๆ พัฒนาเข้าไปสู่ความเป็นกลาง
พอเราตามรู้ตามเห็นเนืองๆ ไป 
ความรู้ถูกความเข้าใจถูกก็จะมากขึ้นๆ 
สุดท้ายมันจะเข้าสู่ความเป็นกลาง
จิตจะไม่กระเพื่อมหวั่นไหว 
ไม่แกว่งขึ้นแกว่งลง 
เดี๋ยวชอบใจ เดี๋ยวไม่ชอบใจ 
พอจิตมันเป็นกลางจิตก็จะหมดความดิ้นรน 
ตรงที่จิตมันเข้าสู่ความเป็นกลางด้วยปัญญานี้ 
เป็นประตูของอริยมรรค 
ถ้าที่เราสะสมของเรามา ศีล สมาธิ ปัญญามันแก่กล้าพอแล้ว 
อริยมรรคจะเกิดขึ้นเอง 
 
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
12 มิถุนายน 2565

CD 94

การพัฒนาองค์มรรค :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 มิ.ย. 2565

เราปฏิบัติธรรมเราก็จะมีความสุข 
เราถือศีลเราก็มีความสุข 
เราทำสมาธิเราก็มีความสุข 
เราเจริญปัญญาเราก็มีความสุข 
แต่ความสุขมันของศีล ของสมาธิ ของปัญญา 
มันก็ยังไม่เหมือนกันทีเดียว 
อย่างเรารักษาศีลไว้ได้ดี 
พอเรานึกถึงเรารักษาศีลมาอย่างดี พยายามจะไม่ทำผิดศีล 
เราจะเกิดความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจขึ้นมา มันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
ถ้าเราฝึกสมาธิมันก็มีความสุขไปอีกแบบหนึ่ง จิตมันสงบ
บางทีรู้สึกตัวอยู่เฉยๆ ความสุขผุดขึ้นมาเอง 
 
ถ้าเข้าฌานมันยิ่งสุขมหาศาล มันสุขแบบมันฉ่ำ มันเย็น
ความสุขของปัญญามันก็เป็นอีกแบบหนึ่ง
เวลาที่มันเกิดความรู้ถูก ความเข้าใจถูกบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา
เข้าใจธรรมะเป็นเรื่องๆ ไป 
ตรงที่มันเข้าใจมันจะมีความสุขเกิดขึ้นด้วย
ความสุขของสมาธิมันเป็นคล้ายๆ ความสุขแบบเด็กๆ 
ส่วนความสุขของการเจริญปัญญานั้น 
มันคล้ายๆ ความสุขของผู้ใหญ่ที่ทำงานที่ยากๆ สำเร็จ
จิตมันก็เบิกบานขึ้นมา
มันมีความสุขที่สูงกว่านั้นอีก 2 อัน 
ความสุขตอนที่เกิดอริยผล 
ตอนที่เกิดอริยผลจิตมันเบิกบานมหาศาล 
แล้วก็ความสุขตอนที่เราสัมผัสพระนิพพาน 
มันมีความสุขที่ไม่รู้จะบอกอย่างไร
ความสุขของพระนิพพาน 
คือความสุขจากการพ้นทุกข์ 
ไม่ใช่ความสุขจากการสร้างภาวะอันใดอันหนึ่งขึ้นมา 
ความสุขจากการถือศีล 
ความสุขจากการทำสมาธิ 
ความสุขที่เราเกิดปัญญาแต่ละเรื่องๆ 
เป็นความสุขที่ยังเกิดในภพ อยู่ในภพ 
มันเป็นความสุขมหาศาลถ้าเทียบกับชาวโลก  
ความสุขของศีล ของสมาธิ ของปัญญาเหนือกว่า 
แต่ยังเป็นโลกียะอยู่ 
ความสุขของมรรคผลนิพพานเป็นโลกุตตระ 
โดยเฉพาะความสุขของพระนิพพานนั้นไม่มีอะไรเหมือน


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
18 มิถุนายน 2565

ความสุขจากการปฏิบัติธรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 มิ.ย. 2565

เราอย่าไปคิดว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ การเดินจงกรม 
อันนั้นตื้นเกินไป ตื้นอย่างยิ่งเลย 
การปฏิบัติจริงๆ หัวใจของมัน
คือการมีสติอยู่ในชีวิตธรรมดานี้เอง 
ครูบาอาจารย์ใหญ่ท่านอาจารย์มั่น ท่านก็สอนบอก 
“ทำสมาธิมากก็เนิ่นช้า คิดพิจารณามากก็ฟุ้งซ่าน 
หัวใจของการปฏิบัติ คือการมีสติในชีวิตประจำวัน” ตัวนี้สำคัญ 
นี้เรายังถือว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ เดินจงกรม 
ทุกวันเราทำอยู่แล้ว แต่เวลาที่เหลือเราก็อวดดี อวดเบ่ง 
เที่ยวระรานคนอื่น ไม่ได้ดูกิเลสตัวเอง 
อันนั้นเรียกว่านักปฏิบัติไม่ได้
จุดสำคัญของการปฏิบัติ ก็คือ
ในชีวิตธรรมดานี่ล่ะต้องปฏิบัติให้ได้ 
กิเลสมันเกิดขึ้นมารู้ทัน 
ถ้ามันไม่รู้ทัน มันก็บงการความคิดของเราให้ชั่ว 
ถ้ามันบงการความคิดของเราแล้ว 
เรามีสติรู้ทัน เราก็ไม่ทำชั่วทางกาย ทางวาจา 
ถ้ารู้ไม่ทัน ความชั่วมันก็ล้นออกมาทางกาย ทางวาจา 
อย่างคนพูดชั่ว รู้ได้เลย มันมาจากจิตที่ชั่ว 
คนที่พูดไม่ดี ระรานคนอื่นด้วยวาจา 
มันก็ถ่ายทอดออกมาจากจิตที่ชั่วนั่นล่ะ แล้วก็มองไม่เห็น 
ฉะนั้นการเจริญสติในชีวิตประจำวัน 
ที่ว่าเป็นหัวใจของการปฏิบัติ 
คือเรามีสติรู้เท่าทันจิตใจของตัวเองไว้

ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบอารมณ์ 
จิตเกิดสุข เกิดทุกข์ รู้ทัน 
จิตเกิดกุศล เกิดโลภ โกรธ หลง รู้ทัน 
จิตมีปฏิกิริยายินดี ยินร้าย รู้ทัน 
สังเกตอย่างนี้ในชีวิตจริงๆ 
นี่คือหัวใจของการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน 
ถึงเวลาเราก็นั่งสมาธิ ไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม 
มีเวลาเราก็ทำ ตั้งอกตั้งใจทำทุกวันๆ จิตจะมีพลัง 
แต่ว่าตัวสำคัญเลยที่จะแตกหักได้จริงๆ 
อยู่ในชีวิตธรรมดานี่ล่ะ 
คนส่วนใหญ่มันคิดว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ เดินจงกรม 
ฉะนั้นอยู่ข้างนอกนี่ไม่ปฏิบัติ 
พวกนี้บอกเลยไม่มีวันบรรลุมรรคผลหรอก ไม่ได้กินหรอก 
เพราะอะไร ชีวิตส่วนใหญ่เราอยู่ข้างนอกนี้ 
ชีวิตส่วนใหญ่เราไม่ได้ไปนั่งสมาธิอยู่เสียเมื่อไร 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
25 มิถุนายน 2565

การมีสติในชีวิตประจำวัน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 25 มิ.ย. 2565

แก่นของการปฏิบัติคือจิตนี้เอง 
เพราะฉะนั้นทำกรรมฐานอย่างหนึ่งไป 
สงบก็ช่าง ไม่สงบก็ช่าง แต่คอยรู้ทันจิตตนเองไป 
จิตที่ไม่สงบ ก็คือจิตที่มันไหลไปทางอารมณ์ต่างๆ 
ไหลไปคิด ไหลไปจมอยู่ในอารมณ์กรรมฐาน 
ซื่อบื้ออยู่อย่างนั้น ไม่สงบจริง 
แต่ตรงที่เรารู้ว่าจิตเคลื่อน 
ตรงนั้นล่ะความสงบจะเกิดขึ้นนิดหนึ่ง ชั่วขณะเท่านั้น 
ทำบ่อยๆ จนกระทั่งความรู้ตัวถี่ยิบขึ้นมาเลย 
หลวงพ่อสอนวิธีนี้ เพราะพวกเราทำฌานไม่ได้ 
สะสมสมาธิเป็นขณะๆๆ ไป 
พอมันมีกำลังมากแล้ว มันจะตั้งมั่นเด่นดวงขึ้นมา 
มันเหมือนจิตที่ทรงอุปจารสมาธิได้ มันทรงตัวเด่นดวงขึ้นมา 

จากจุดเล็กๆ เหมือนน้ำหยดใส่ตุ่มทีละหยดๆ 
น้ำก็เต็มตุ่มขึ้นมา จิตก็มีกำลัง ตั้งมั่น เด่นดวงขึ้นมา 
ตรงนี้เราเอาไปเดินปัญญาได้แล้ว 
ถ้าจิตยังไม่ตั้งมั่น อย่าพูดเรื่องเดินปัญญา ทำไม่ได้หรอก 
จิตยังไหลไปไหลมา หรืออ่อนแอปวกเปียก ไม่ได้เรื่องหรอก 
เพราะฉะนั้นเราอย่าละเลยที่หลวงพ่อบอก 
ทุกวันต้องไปทำกรรมฐาน แล้วคอยรู้ทันจิตตนเอง 
จิตไหลไปคิด รู้ทัน จิตไหลไปเพ่ง รู้ทัน 
ในที่สุดเราจะได้จิตที่ทรงสมาธิที่ถูกต้องขึ้นมา 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
22 ตุลาคม 2565

CD 96

แก่นของการปฏิบัติคือจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ตุลาคม 2565

Nihat'la Sivrisinek (04 Ekim 2023)

คำแผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

[คลิปสั้น] ยอมรับได้ใจก็สงบ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ธ.ค. 64 (641226)

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks