edip cansever

bin dokuzyüz on iki miydi, bin dokuz yüz elli iki miydi
güneşli bir öğle miydi, çiçekler gölgesiz miydi
ellerim kirli miydi
neydi
çiçeklere su mu serpiyordum, bir karanfil çok mu uzaklardan gelmişti
bilmem ki
benim bütün yaşamımda hep karanfiller olmuştur
her zaman hatırlarım
sanki bir karanfilden sürekli doğmuşumdur
bin dokuz yüz on iki doğumlu bir karanfili
karım göğsüme takmıştı.
şimdi ben çok yaşlıyım
şimdi ben nedense çok yaşlıyım
herkesi ayrı ayrı tanımam
ruhi Bey’i İçerenköy’den tanırım
içerenköy’ü iyi bilirim de ondan
kaç yıl önceydi, şimdi unuttum
babasını da tanırım
kaç yıl önceydi, bilemem
üryani eriği gibi gözleri vardı
çizmeleri, kamçısı
ruhi Bey, benden çiçek alırdı
o zamanlar sokak sokak dolaşırdım
çiçek alanları iyi bilirdim
ruhi Bey de çiçek alırdı
nedense benden alırdı.
çünkü ben çiçekleri çok biçimli tutarım
kuşkonmazları sevmem, kullanmam
çiçeklerin aralıklarına bakarım
sanki ben onları hep yeniden yaratırım, yontarım
bin dokuz yüz kırk üçte biri öldü
boynu değil, bir karanfilin sapıydı, yana düştü
düşünce öldü
bir ölülük sindi ellerime
bir ölülük bana sindi
ona sergimde her zaman bir yer ayırırım
kimseler bilmez
ben işte gizli gizli onu sularım
karanlık bir karanfilliği
yoklukta bir karanfilliği
o gün bugündür bütün çiçekler
karanfildir benim için.

bir gün de bir demet karanfilim yandı
bir demet karanfilin penceresi, kapısı
nedense yandı
önce giyinik bir ev görünümündeydi, öyleydi
takındı kırmızılarını sonra
süslendi
bir boşluk edindi orda kendine
hemen oracıkta bir boşluk
açtı şemsiyesini ve gitti.

ben şimdi oğlumun yanında kalırım
onun kırmızı yapraklardan yapılmış
bir zamandışılığı vardır
beni anlamaz
anlamaz, niye anlasın
anlaşılmak -değil mi ama- sanki kimsenin olamaz

ben kendime bir karanfil mezarı satın aldım
beni oraya gömecekler
ruhi Bey cenazeme gelecek
ama hangi Ruhi Bey
doğrusu biraz şaşırdım
içerenköy’deki Ruhi Bey gelmez
o sadece karanfil satın alır
ölümü pek beğenmez
şimdiki Ruhi Bey ölüme daha yatkındır
yaşamaya da
ölümle yaşam arasında bunalır bunalır
ben bu kadarını anlarım
o gelir beni kaldırır
bir karanfil kalabalığına artık katılır
geçen gün gördüm
acımayı unuttum
sevinmeyi unuttum
ben her şeyi artık unutuyorum
ama o geçerken ne yalan söyleyeyim şuramda bir ağrı duydum
ağrı da değildi belki, hani, nasıl
gövdemi yeniden buldum
acılar acılara eklenince ağırlaşıyor
gövdem de ağırlaşıyor
ruhi Beyle kocaman bir demet karanfil oluyoruz
şu üstümdeki boşluk kadar
bir demet
yok artık pek konuşmuyoruz
benim sözlerim eskidi
onunki de eskidi
zaten kelimeler sonludur
öyle değil mi
donuk donuk bakışıyoruz
ben ölüme iyice yakın
o yaşamaktan uzak
öyle bir gök içinde durmuş gibiyiz
karanfiller ölürken
karanfillerden bir deniz.

Edip Cansever - Bir Çiçek Sergicisi Der ki (seslendiren: Ahmet Mücahit Bülbül)

EDİP CANSEVER - MENDİLİMDE KAN SESLERİ

GÜNLERDEN
EDİP CANSEVER

eser; Edip Cansever
seslendiren; Eser Gökay

Evet evet 
Doğrusu bilmiyorum 
Dalıp dalıp gidiyorum böyle 
Dalıp dalıp gidiyorum ve dalgınlığımda bir kent 
Bir duvar ,bir sen ,duruşunda güz özellikleri 
Dostlar,bütün dostlar içerde. 

Bir kent mi,bir yüz mü,binlerce yüz mü,bir kent mi 
Beyaz mı,daha mı beyaz,o kadar çok mu beyaz 
Bütün bunları kendime bir adres gibi sorup 
Hüznüme kalbime,soğuğuma 
Gelecekten arta kalan bir mutluyum. 

Ben gelecekten korka korka dönen bir mutluyum 
Dünyanın bu küçük sesini işit 
Bak bir dalı,bir örtüyü,bir denizi tutan ellerime 
Nanelerden,ıtırlardan,ıhlamurlardan gelen 
Anlayamadığın sevgililik 
Var ya 
Yani uzaktan yüzünü bile seçemediğin birinin 
Adı en sevdiğin şairin adıyken. 

Soruyorsun bir de 
Gülüyorsun,gül ya neden gülmeyeceksin 
Ağlayacaksan ağla işte 
Bir gülüp bir ağlayacaksan böyle sen 
Soyulmuş bir dilim ayva yetişiyor gözlerime 
Kaynamış suda pembeleşirken. 
Kederlerde bütün yüzler birleşir 
Ve unutma gereklidir 
Bir başka bakışında da gökyüzleri vardır,düz 
Kuş sürüleri vardır,eğri 
Bir sana bir ayak bileklerine bakanların dünyası da vardır ki 
İster kıyıları çekine çekine döven sulara benzet 
İster ağır ağır yanan yaprak kümelerine 
Anlıyor musun 
Anlıyorsun elbette 
Ne yaparsan yap yürürlüktedir yetinmezlik. 

Maviyi soruyordun,gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi 
Bir renk değildir mavi huydur bende 
Ve benim yetinmezliğimdir 
Ve herkesin yetinmezliğidir belki 
Denecektir ki bir süre 
Ve denenecektir 
Bir akşamüstünü düşünmek bir akşamüstününü düşünmekten başka nedir ki. 

Gelecek utanarak dönen bir sevinçliyim 
Ya sizler 
Ey sırasını beklemeden gelen akşamüstleri .

Edip Cansever - Günlerden

yerçekimli karanfil / Edip Cansever

Ben,Ümran ve Ayşenur; hüzün hep böyle geceleri bulur.

mendilimde kan sesleri / Edip Cansever

Edip Cansever - Pesüs (Seslendiren: Suzan Güneş)

Birhan Keskin-Taş Parçaları Yorum-Eser Gökay.mp3

İstanbul'a değil, sana hasret kalmak...

Eser Gökay - Edip Cansever-Manastırlı Hilmi Beye Birinci Mektup

Edip Cansever _ Bilmez miyim hiç

Bundan böyle günlerimiz nasıl geçecek baylar.

Edip Cansever - Eylülün Sesiyle (Seslendiren - Eser Gökay)

https://twitter.com/ahmuhsinunluu
https://youtu.be/hk48ufNrYO0

Hadi İç De Çay Koyayım Müzikleri - Nerelere Gideyim - Deus Ex Machina

Edip Cansever - Bir Yitişten Sonra Yorum - Eser Gökay

Ara Dinkjian - Peace on Earth

Lyra: Σωκράτης Σινόπουλος
Oud: Ara Dinkjian
Double bass [bass]: Rimon Haddad
Kanun: Tamer Pınarbaşı
Percussion: Zohar Fresco

Edip Cansever- Umutsuzlar Parkı I-II-III, Yorum: Eser Gökay

dehri gezsen

Related tracks