DELİ KIZIN TÜRKÜSÜ
GÜLTEN AKIN
(1955)

eser; Gülten Akın
seslendiren; Eser Gökay

I

Sabahleyin

Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim
Beni çağırın gülümserken uykunun bir yerinde
Eliniz beyazken uzatın isterim
Karayı kaldırın sevgi koyun umudumu yitirmedim

Ben ışıklar konfetler bayramlar istemem
Uzanmışım gölgeliğe bir başıma
Şu uzaktan tükenmez yalnızlıktan
İçten içe ürküyorum ama
Böyle de iyiyim

Siz dayanılmaz bir "Günaydın"sınız
Sabah sabah insanı ayağına getiren
Hiç yoktan dünyayı kendini sevdiren
Siz çocuk ağızlı bir "Günaydın"sınız

Çocuk ağzınızla biraz daha durun
Gittiğinizde güz gelmiş olacak

Güz gelirken bir yanı kara sevdalarla
Avcumda bu yavru kuş varken tedirgin
Sizde tutunacak yaslanacak kollar
Biraz daha durun biraz daha
Karayı kaldırın mavi koyun umudumu götürmeyin


Akşamüstü

Yollarda akşam dönüşü yorgun argın
Siz yoksunuz şiir yazan ellerim yok
Yarımla dışa dönmüşüm yarım susken
Çizginin üstindekiler yüz yüze
Koca bir gün ne yapmışım nasıl yaşamışım
Haberim yok

Dokunup çekilen bir şarkı rüzgarla
Vakti yalanlıyor sıcak sıcak
Sinema dönüşü iş dönüşü yahut bahanesiz
Beyazın tam ortasında bekliyorum
Ya gelmezseniz ne olacak

Maviyi kaldırın kara koyun sırasıdır
Bana yeni tutkular gerek bıktım
Bir solukta buz gibi yaşamak isterim
Beni öldürürse bu umut öldürür


Gece Türküsü

Alıp ayaklarımı yollardan şöyle rahat
Tam kendimi bulacakken
Kim getirir sizi başucuma
Kim kaldırır uzun uykunuzdan

Başlar gecenin oyunu delice
Dizlerime yükselir bir deniz
Anıları küçük yıldızlar gibi karanlıkta
Yanıma yöreme indirirsiniz

Ben ışıklar konfetler bayramlar istemem
Uzak uzak gitmede fayda yok
Şimdii bütün şehirler birbirine benzer
Bir kendi kendime doyasıya
Bu gece sussanız dinlensem
Ne gezer


II

Şimdi insanların yalnız kolları var
Ve ben delice bir şey istiyorum
Şimdi insanların yalnız kolları var
Ve ben başımı koyuyorum

Tuttu bir alacakaranlık bastı
Bütün şehirler birbirine benzedi
Saklı köşem bir daha aldattı ellerimi
Ellerimde iki üç isim kaldı

Adına yakılan mumlar İsa'nın
Yana yana bitti umutsuz
İsa, resimleri kadar güzel değildi
Biri kardeşliiğimi aldı gitti
Şimdi ben delice yaslanmak istiyorum
Şimdi insanların yalnız kolları var


III

Sana büyük caddelerin birinde rastlasam
Elimi uzatsam tutsam götürsem
Gözlerine baksam gözlerine konuşmasak
Anlasan

Elimi uzatsam tutamasam
Olanca sevgimi yalnızlığımı
Düşünsem hayır düşünmesem
Senin hiç haberin olmasa
Senin hiç haberin olmaz ki
Başlar biter kendi kendine o türkü

Yağmur yağar akasyalar ıslanır
Bulutlar uçuşur gecelerin
Ben yağmura deli buluta deli
Bir büyük oyun yaşamak dediğin
Beni ya sevmeli ya öldürmeli

Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa
Böcekler gibi başlamalı yeniden
Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta
Yan garipliğine yürek yan
Gitti giden

Gülten Akın - Deli Kızın Türküsü

Şiir : Ümit Yaşar Oğuzcan
Müzik : Esin Engin

Kadınlar - Ümit Yaşar Oğuzcan

Ne Gelir Elimizden İnsan Olmaktan Başka II, Edip Cansever

Yeniden Doğuş 

tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir 

seni, kendinde tekrarlayarak 

çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek. 

ben bu ayette seni ah çektim, ah 

ben bu ayette seni 

ağaca ve suya ve ateşe aşıladım! 

yaşam belki 

uzun bir caddedir, her gün filesiyle bir kadının geçtiği, 

yaşam belki 

bir urgandır, bir adamın daldan kendini astığı, 

yaşam belki okuldan dönen bir çocuktur, 

yaşam belki, iki sevişme arası rehavetinde yakılan bir sigaradır, 

ya da birinin şaşkınca yoldan geçişi, 

şapkasını kaldırarak, 

başka bir yoldan geçene anlamsız gülümsemeyle ‘günaydın’ diyen. 

yaşam belki de o tıkalı andır, 

benim bakışımın senin buğulu gözlerinde kendini paramparça yıktığı 

ve bir duyumsama var bunda 

benim ay ve karanlığın algısıyla birleştireceğim. 

yalnızlık boyutlarındaki bir odada, 

aşk boyutlarındaki yüreğim, 

kendi mutluluğunun sade bahanelerini seyreder, 

saksıda çiçeklerin güzelim yok oluşunu 

ve senin bahçemize diktiğin fidanı 

ve bir pencere boyutlarında öten 

kanarya ötüşlerini. 

ah.. 

budur benim payıma düşen, 

budur benim payıma düşen, 

benim payıma düşen, 

bir perde asılmasının benden aldığı gökyüzüdür, 

benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir 

ve ulaşmaktır bir şeylere çürüyüşte ve gurbette, 

benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü gezintidir. 

ve ‘ellerini 

seviyorum’ diyen 

sesin hüznünde ölmektir.. 

ellerimi bahçeye dikiyorum, 

yeşereceğim, biliyorum, biliyorum, biliyorum 

ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın çukurunda 

yumurtlayacaklardır.. 

küpeler takacağım kulaklarıma 

ikiz iki kızıl kirazdan 

ve tırnaklarımı papatya çiçekyaprağıyla süsleyeceğim. 

bir sokak var orada, 

aynı karışık saçları, ince boyunları ve sıska bacaklarıyla 

küçük bir kızın masum gülüşlerini düşünüyorlar 

bir gece 

rüzgarın alıp götürdüğü. 

bir sokak var benim yüreğimin 

çocukluk mahallesinden çaldığı, 

zaman çizgisinde bir oylumun yolculuğu 

ve bir oylumla gebe bırakmak zamanın kuru çizgisini 

bilinçli bir imgenin oylumu 

aynanın konukluğundan dönen. 

ve böylecedir, 

birisi ölür 

ve birisi yaşar. 

hiçbir avcı, 

çukura dökülen hor bir arkta inci avlamayacaktır. 

ben hüzünlü küçük bir periyi biliyorum 

okyanusta yaşayan 

ve yüreğini tahta bir kavalda 

usul usul çalan 

küçük hüzünlü bir peri 

geceleri bir öpücükle ölen 

ve sabahları bir öpücükle yeniden doğacak olan.. 

Füruğ Ferruhzad

Füruğ Ferruhzad - Yeniden Doğuş

Yüreğim sızladığı zaman 
Gece yarılarından sonra,şafaktan önce 
Bilmediğim bir istasyondan,bilmediğim bir müzik geliyor kulağıma: 
Uzak 
vahşi 
Karanlık... 
Gece denizleri gibi bir müzik, 
Batık gemilerli gece denizleri gibi bir müzik, 
Çağırıyor,çağırıyor beni durmadan 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Duvarları banka afişli çok eski bir şehrin Cumhuriyet Caddesi'nde iki tüfek bir kelepçe, 
Tüfekler garip garip 
Kelepçe garip... 
Öyle beter 
Öyle çamur 
Bir yaprak döne yuvarlana, 
Bir akarsu bata çıka... 
Koşuyor koşuyor bir kadın kelepçenin ardından 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Bir kara tank çıkıyor bir ağıttan,bir filmden,bir savaş romanından çıkıp yürüyor sevgilerin,özlemlerin üzerinden. 
Aşkların,umutların,oyuncakların,küçük emeklerin,büyük kaygıların üzerinden geçip gidiyor. 
Su gibi ilerliyor yangın 
İşliyor kıtlık karanlığı 
Ölüler birden bire şarkılaşıp 
Virüsler bakteriler 
Bütün dilleri birden konuşuyor herşey. 
Çırpınıyor yerde bir damla kan 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Kör bir çeşme başında kör bir kadın geliyor gözlerimin önüne 
Bütün iplikleri bütün iğnelere takıyor da 
Ne iplikler bitiyor,ne de iğneler. 
Götürülmüş oğluna mı 
kaçırılmış kızına mı 
Geçen günlerine mi 
Unutmuş neye ağladığını 
Ağlıyor,aranıyor 
Aranıyor, 
Bıkmadan 
Bilmeden 
usanmadan. 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Ciğerlerime çekerken kötülüğü, 
Ellerimle dokunurken kötülüğe, 
Ayaklarıma dolaşırken kötülük, 
Şu taşı şurdan alıp şuraya koymamanın pis bunaltısı geçiriyor tırnaklarını gırtlağıma. 
Kokuyor işyerleri 
Kokuyor günaydınlar. 
Ne varsa verilmemiş, 
Alınmamış ne varsa; 
Edilmemiş söz, 
Patlamamış öfke, 
Uyutulmuş ne varsa 
Ne varsa kokuyor birden bire 
Ve kayıyor bir şey parmaklarımdan, 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yani ben dört mevsime bölerek bu yürek sızısını, 
Günlere,saatlere bölerek bu yürek sızısını, 
Sokağım,kentim,vatanım sanarak bu yürek sızısını, 
Bir yaprağı durmadan işliyorum bu ölümsüz ağaca. 

Günlere,saatlere bölerek bu yürek sızısını,
 
Hasan Hüseyin Korkmazgil

seslendiren ; eser gökay

hasan hüseyin korkmazgil - yüreğim sızladığı zaman

Mutsuza Kim Bakacak

iki sigaram kaldı bu gece için maviş anne
iki muhabbet kuşum.
iki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim, biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuza kim bakacak?
Dünyaya bile bir dünya anne lazım.
Biri sen ol maviş anne, biri ben.
Dünyanın bütün sabahlarına iki bilet al da
birlikte gidelim maviş anne
Bana da kendi serüvenimden bir yer ayırt,
Şefkate söyle o da gelsin.
Özledim onu, o da gelsin saçlarıma dokunsun
Bilir misin, büyüler bile ninniyle büyür
Temiz kokan pazen gecelikler, şehriye çorbası...
Hepsi, hepsi ninniyle büyür.
Bilir misin maviş anne?
Ben çekildiğim her fotoğrafta
Defolu bir kelebek gibi çıkarım.
Mavi kareli gömleğiyle hatırladıkça babamı
Kırpıp kırpıp fotoğrafları, döküyorum başımdan aşağı
Sanırım ben assolist oldum maviş anne
Şimdi mutluyum
Geçmişini mi yok ettin kızım diye soran
Bir babadan kurtuluşumu kutluyorum
Babama söyle, o gelmesin maviş anne
Birileri mutsuzsa, mutsuzlara nergis yolla,
Bir kırmızı battaniye,
onlara bir mutluluk çadırı yolla
sonra belki, ben de gelirim
Kuşlarımı da bırakayım gitsinler
Dışarıda ölürler mi sence
Postacı mektup bile getirmezse onlardan
Ben bir anne gibi ağlarım sonra
Bırakmayayım, gitmesinler bari maviş anne
Ölürler yazık dışarıda!
Onlar birer yıldız olursa
Biri mavi, biri yeşil
Ben onlara bakarım maviş anne.
Kalbimi de büyüttüm sonunda
Artık bazen gözlerime tırmanıp bakıyor sokağa
Kirpiklerime tutunuyor, o ince parmaklıklara
Öyle çok büyüdü yani, görsen şaşarsın.
Kalbim sanırım büyüyünce
Sokaklarda ağlayan biri olacak
Rezillik yani maviş anne!
Kalbim komik kaçacak
Kaçmaması için sen en iyisi kalbime de
Benim serüvenimden bir yer ayırt
Aman, mutsuz bir yer olmasın!
iki sigaram kaldı bu gece için
Yüzyıl yetecek çocukluğum,
iki muhabbet kuşum,
Biraz da ateşim var.
Dua ediyorum ateşe
Vazgeçsin diye beni yakmaktan bu gece
Dünyanın bütün sabahları için iki bilet al maviş anne
Aman umutsuz bir yer olmasın!
iki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuz için
Dünyanın bütün sabahlarına bir bilet al.
Ben ölürsem mutsuza iyi bak!

Şiir: Didem Madak
Yorum: Eser Gökay

Didem Madak - Mutsuza Kim Bakacak

Aşklar İçinde, Edip Cansever

Ahmet Erhan - Bugün Oturdum, Ölümü Düşündüm Yorum - Eser Gökay

Deli Gibi Uykum Var Nermin - Alper Gencer

Bir hırkadır giydiğimiz; başkalarının çıkardığı...

Şiir: Ahmet Telli
Seslendiren: Beyti Engin
Müzik: Grup Yorum

Gidersen - Ahmet Telli www.beytiengin.com

Şiirleri, devletin ve tabiatın ortak unutuşuna maruz kalan, köyden göçme şehirli, kendince şiir yorumcusu ve elbette yeterince ölümlü hatta sigaralı ve çaylı Eser Gökay seslendirmektedir.....

Gülten Akın - Deli Kızın Türküsü

dur biraz dusuneyim

Recent comments

zeynepkoseogl

refika songul

Ali ABRAR ASL

Related tracks