Seni sevince adamın papuçları eskimiyor  Beti-benzi yeni çarktan çıkmış gibi  Seni sevince insan bilgili saygılı gönlü gani şen  Saçları zencefilli  Erkencecik evine dönmek istiyor canı

LOKMAN HEKİM`İN SEV DEDİĞİ
METİN ELOĞLU

eser; Metin Eloğlu
seslendiren; Eser Gökay

Bu yürek 
Seni seveceğini biliyordu herhalde 
Bu kafa seni kuracağını seziyordu hanidir 
Bire bin veren buğday 
Elmadaki mayhoşluk 
Hukuki beşer 
Çınçınlı hamam 
Çizmedeki kedi 
Sanki elleriyle koymuşlar gibi 
İkimizden bir işmar 
Seni sevmemiş olsam , sözlerim yarı yarıya 
Gözlerim yarım 
Ellerim çolak hüseyin eli 
Seni sevmesem , nefes almayı beceremem ki 
Bugün günlerden ne ? 
Cumartesi 
Seni sevdiğim için , Cumartesi elbet 
Seni sevdiğim için , bak temmuz ayındayız 
Ayşe onbaşı , pir sultan abdal , büsbütün sevdalıyım sana 
Bu gemiler nereye gidiyor , seni sevdiğim için 
Seni sevdiğimden , suyun akası geliyor 
Bacaların tütesi 
Nurhayat’ın halleri , seni sevdiğim için güzel 
İbrahim’in dilleri 
İnsan seni sevince , tutsaklığa kızar tabi 
Savaşın adı geçse , cinifrit olur 
Ereğli’nin kömürünü düşünür , ne kömür o be 
Raman’ı düşünür , Çukurova’yı düşünür 
Seni sevdiği için , Haliç’te bir uğultu 
Marmara’da bir deniz 
Isparta bahçesinde güller 
Seni sevdiği için goncalanıyor 
Seni sevdiğim için , kilim dokuyor Avşar’da 
Yarın sabahlar , seni sevdiğim için icat edildi 
Penisilin , halk şiiri , canlı sinema 
Mapushaneler , yedi düvel , harbi ispanyol nezlesi 
Sultan Hamid , don civani 
Ne bilsinler seni sevdiğimi 
Başaklanmayan yulafa söylemeli 
Cılk yumurtaya 
Paslı demire 
Kulağını bükmeli kurtlu kirazın 
Hoşnut değilllerse bu gidaşattan 
Akıl etsinler seni sevdiğimi , 
Yeşille turuncunun kafa barıştırması , bu sevdadan ötürü 
Tepemizdeki o göçmez tavan 
Sulardaki yakamoz , ortancadaki pembe 
Ben seni sevdim diye 
Bingöl vilayetinde , kamyondan inince 
Tığ gibi bir delikanlıya soruyorum 
Siz nerenin bulutlarısınız böyle ? 
Biz sizin sevdanızın bulutlarıyız 
Bir yıldızlı akşamı varsa Ankara’nın 
1953 kışları içinde 
Karnı tok , sırtı pekse hısım akrabanın 
Konu-komşu , dirlik düzenlik içindeyse 
Birbirimizi daha çok sevelim diye 
İnsan seni sevince iş-güç sahibi oluyor 
Şair oluyor mesela 
Meyhaneden cayıyor bir akşamüzeri 
Caysın be güzel 
Caysın be iyi 
Tütünü bırakıyor , tütün neyime zarar 
Keseme zarar , ciğerime zara , sevdama zarar 
Seni sevince adamın papuçları eskimiyor 
Beti-benzi yeni çarktan çıkmış gibi 
Seni sevince insan bilgili saygılı gönlü gani şen 
Saçları zencefilli 
Erkencecik evine dönmek istiyor canı 
Hep seni düşün 
Hep seni yaşat 
Hep seni yıka 
Seni doyur üç öğün 
Seni bir kanım uyut , sonra uyandır 
Lokman hekim , seni sev diyor bana 
Seni sevmeseydim , ilkbaharı kodunsa bul gayrı 
İstanbul diye bir kent yoktu ki yeryüzünde 
Umut diye bir şey yoktu ki , seni sevmeseydim 
Hak , hukuk , bereket diye 
Eşitlik , kardeşlik , hürriyet diye 
Yüreğime sağlık ne iyi ettim..!

Metin Eloğlu - Lokman Hekim'in Sev Dediği

Alper Gencer - Gülten'in Kapısında

Yeniden Doğuş 

tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir 

seni, kendinde tekrarlayarak 

çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek. 

ben bu ayette seni ah çektim, ah 

ben bu ayette seni 

ağaca ve suya ve ateşe aşıladım! 

yaşam belki 

uzun bir caddedir, her gün filesiyle bir kadının geçtiği, 

yaşam belki 

bir urgandır, bir adamın daldan kendini astığı, 

yaşam belki okuldan dönen bir çocuktur, 

yaşam belki, iki sevişme arası rehavetinde yakılan bir sigaradır, 

ya da birinin şaşkınca yoldan geçişi, 

şapkasını kaldırarak, 

başka bir yoldan geçene anlamsız gülümsemeyle ‘günaydın’ diyen. 

yaşam belki de o tıkalı andır, 

benim bakışımın senin buğulu gözlerinde kendini paramparça yıktığı 

ve bir duyumsama var bunda 

benim ay ve karanlığın algısıyla birleştireceğim. 

yalnızlık boyutlarındaki bir odada, 

aşk boyutlarındaki yüreğim, 

kendi mutluluğunun sade bahanelerini seyreder, 

saksıda çiçeklerin güzelim yok oluşunu 

ve senin bahçemize diktiğin fidanı 

ve bir pencere boyutlarında öten 

kanarya ötüşlerini. 

ah.. 

budur benim payıma düşen, 

budur benim payıma düşen, 

benim payıma düşen, 

bir perde asılmasının benden aldığı gökyüzüdür, 

benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir 

ve ulaşmaktır bir şeylere çürüyüşte ve gurbette, 

benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü gezintidir. 

ve ‘ellerini 

seviyorum’ diyen 

sesin hüznünde ölmektir.. 

ellerimi bahçeye dikiyorum, 

yeşereceğim, biliyorum, biliyorum, biliyorum 

ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın çukurunda 

yumurtlayacaklardır.. 

küpeler takacağım kulaklarıma 

ikiz iki kızıl kirazdan 

ve tırnaklarımı papatya çiçekyaprağıyla süsleyeceğim. 

bir sokak var orada, 

aynı karışık saçları, ince boyunları ve sıska bacaklarıyla 

küçük bir kızın masum gülüşlerini düşünüyorlar 

bir gece 

rüzgarın alıp götürdüğü. 

bir sokak var benim yüreğimin 

çocukluk mahallesinden çaldığı, 

zaman çizgisinde bir oylumun yolculuğu 

ve bir oylumla gebe bırakmak zamanın kuru çizgisini 

bilinçli bir imgenin oylumu 

aynanın konukluğundan dönen. 

ve böylecedir, 

birisi ölür 

ve birisi yaşar. 

hiçbir avcı, 

çukura dökülen hor bir arkta inci avlamayacaktır. 

ben hüzünlü küçük bir periyi biliyorum 

okyanusta yaşayan 

ve yüreğini tahta bir kavalda 

usul usul çalan 

küçük hüzünlü bir peri 

geceleri bir öpücükle ölen 

ve sabahları bir öpücükle yeniden doğacak olan.. 

Füruğ Ferruhzad

Füruğ Ferruhzad - Yeniden Doğuş

Yüreğim sızladığı zaman 
Gece yarılarından sonra,şafaktan önce 
Bilmediğim bir istasyondan,bilmediğim bir müzik geliyor kulağıma: 
Uzak 
vahşi 
Karanlık... 
Gece denizleri gibi bir müzik, 
Batık gemilerli gece denizleri gibi bir müzik, 
Çağırıyor,çağırıyor beni durmadan 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Duvarları banka afişli çok eski bir şehrin Cumhuriyet Caddesi'nde iki tüfek bir kelepçe, 
Tüfekler garip garip 
Kelepçe garip... 
Öyle beter 
Öyle çamur 
Bir yaprak döne yuvarlana, 
Bir akarsu bata çıka... 
Koşuyor koşuyor bir kadın kelepçenin ardından 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Bir kara tank çıkıyor bir ağıttan,bir filmden,bir savaş romanından çıkıp yürüyor sevgilerin,özlemlerin üzerinden. 
Aşkların,umutların,oyuncakların,küçük emeklerin,büyük kaygıların üzerinden geçip gidiyor. 
Su gibi ilerliyor yangın 
İşliyor kıtlık karanlığı 
Ölüler birden bire şarkılaşıp 
Virüsler bakteriler 
Bütün dilleri birden konuşuyor herşey. 
Çırpınıyor yerde bir damla kan 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Kör bir çeşme başında kör bir kadın geliyor gözlerimin önüne 
Bütün iplikleri bütün iğnelere takıyor da 
Ne iplikler bitiyor,ne de iğneler. 
Götürülmüş oğluna mı 
kaçırılmış kızına mı 
Geçen günlerine mi 
Unutmuş neye ağladığını 
Ağlıyor,aranıyor 
Aranıyor, 
Bıkmadan 
Bilmeden 
usanmadan. 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Ciğerlerime çekerken kötülüğü, 
Ellerimle dokunurken kötülüğe, 
Ayaklarıma dolaşırken kötülük, 
Şu taşı şurdan alıp şuraya koymamanın pis bunaltısı geçiriyor tırnaklarını gırtlağıma. 
Kokuyor işyerleri 
Kokuyor günaydınlar. 
Ne varsa verilmemiş, 
Alınmamış ne varsa; 
Edilmemiş söz, 
Patlamamış öfke, 
Uyutulmuş ne varsa 
Ne varsa kokuyor birden bire 
Ve kayıyor bir şey parmaklarımdan, 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yani ben dört mevsime bölerek bu yürek sızısını, 
Günlere,saatlere bölerek bu yürek sızısını, 
Sokağım,kentim,vatanım sanarak bu yürek sızısını, 
Bir yaprağı durmadan işliyorum bu ölümsüz ağaca. 

Günlere,saatlere bölerek bu yürek sızısını,
 
Hasan Hüseyin Korkmazgil

seslendiren ; eser gökay

hasan hüseyin korkmazgil - yüreğim sızladığı zaman

Mutsuza Kim Bakacak

iki sigaram kaldı bu gece için maviş anne
iki muhabbet kuşum.
iki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim, biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuza kim bakacak?
Dünyaya bile bir dünya anne lazım.
Biri sen ol maviş anne, biri ben.
Dünyanın bütün sabahlarına iki bilet al da
birlikte gidelim maviş anne
Bana da kendi serüvenimden bir yer ayırt,
Şefkate söyle o da gelsin.
Özledim onu, o da gelsin saçlarıma dokunsun
Bilir misin, büyüler bile ninniyle büyür
Temiz kokan pazen gecelikler, şehriye çorbası...
Hepsi, hepsi ninniyle büyür.
Bilir misin maviş anne?
Ben çekildiğim her fotoğrafta
Defolu bir kelebek gibi çıkarım.
Mavi kareli gömleğiyle hatırladıkça babamı
Kırpıp kırpıp fotoğrafları, döküyorum başımdan aşağı
Sanırım ben assolist oldum maviş anne
Şimdi mutluyum
Geçmişini mi yok ettin kızım diye soran
Bir babadan kurtuluşumu kutluyorum
Babama söyle, o gelmesin maviş anne
Birileri mutsuzsa, mutsuzlara nergis yolla,
Bir kırmızı battaniye,
onlara bir mutluluk çadırı yolla
sonra belki, ben de gelirim
Kuşlarımı da bırakayım gitsinler
Dışarıda ölürler mi sence
Postacı mektup bile getirmezse onlardan
Ben bir anne gibi ağlarım sonra
Bırakmayayım, gitmesinler bari maviş anne
Ölürler yazık dışarıda!
Onlar birer yıldız olursa
Biri mavi, biri yeşil
Ben onlara bakarım maviş anne.
Kalbimi de büyüttüm sonunda
Artık bazen gözlerime tırmanıp bakıyor sokağa
Kirpiklerime tutunuyor, o ince parmaklıklara
Öyle çok büyüdü yani, görsen şaşarsın.
Kalbim sanırım büyüyünce
Sokaklarda ağlayan biri olacak
Rezillik yani maviş anne!
Kalbim komik kaçacak
Kaçmaması için sen en iyisi kalbime de
Benim serüvenimden bir yer ayırt
Aman, mutsuz bir yer olmasın!
iki sigaram kaldı bu gece için
Yüzyıl yetecek çocukluğum,
iki muhabbet kuşum,
Biraz da ateşim var.
Dua ediyorum ateşe
Vazgeçsin diye beni yakmaktan bu gece
Dünyanın bütün sabahları için iki bilet al maviş anne
Aman umutsuz bir yer olmasın!
iki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuz için
Dünyanın bütün sabahlarına bir bilet al.
Ben ölürsem mutsuza iyi bak!

Şiir: Didem Madak
Yorum: Eser Gökay

Didem Madak - Mutsuza Kim Bakacak

Cinuçen Tanrıkorur - Gözlerim Gaflete Düşmüş Sana Bakmışsa Yine

ölüm rengine bürünmüş
bir ahmet erhan portresi gibi 
dolaştım kendi kıyılarımda
yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
elimi düğümlediğim ayağımla
bir çağdaş ve müslim olarak 
kendime sığındım
yenilgim de bu kadardı
boğulmalarım da...

Ahmet Erhan - Yarasanın 21 Şiiri (seslendiren Eser Gökay)

Ahmed Arif - Uy Havar

anlamak gizli bir kefendir doğu'da

bana uzağa bakmalar yaraşır artık

selma agat - kadifeden kesesi

Şiirleri, devletin ve tabiatın ortak unutuşuna maruz kalan, köyden göçme şehirli, kendince şiir yorumcusu ve elbette yeterince ölümlü hatta sigaralı ve çaylı Eser Gökay seslendirmektedir.....

Metin Eloğlu - Lokman Hekim'in Sev Dediği

dur biraz dusuneyim

Recent comments

bitmeyenezgi.

Ahmet Çalıkoğlu

Salih Ağar

Eda Evin

Related tracks