تبار پاک لر صفای لر مرام نیک لر👍🏻

ترانه لُری مرجنگه

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند - شعر و صدای شهریار

shab be golestan tanha.mp3

آواز غریب ولایت (غریب شهر و دیار)

من غریب این دیارم، که ندارم راه به جایی
هر چی فریاد کمک می زنم، [صدای من] نمی رسه به جایی

آسمون ابر می گیره دنیا رو کرد تنگ
چنون که هیچکس رو هیچکس صدا نمی کنه

آسمون ابر می گیره دنیا رو کرد سرد
من چطور دل خوش کنم بین این همه سنگ

روزگار چی ازم میخوای که خودم نمی دونم
بافته ای با نخ غم، تار و پود جونم رو

روزگار چی ازم میخوای مگه خودم نمی دونم
می زنی کرکیت (وسیله ای برای ضربه زدن موقع بافت قالی) غم به استخوانم

روزگار با گل سرخ میاد جلومون
همصحبت بدیه، بویی میذاره به جامون

ای دل باور نکن دنیا خوش باشه
چاله ی سرد ایل ما پر از آتیش باشه

دادم ای بیدادم ای، دیدی چیکار کردم
فکر چنین روزی رو به خودم نکردم

دادم ای بیدادم ای، موندم خودم تنها
مگه قیامت بنشوندمون کنار هم


غریب ولایت - علی تاجمیری

شاعر : ملک الشعرا بهار
آهنگ ساز : مرتضی خان نی داوود

مرغ سحر نام تصنیف مشهوری است که نخستین بار با صدای ملوک ضرابی و بعد با صدای قمرالملوک وزیری اجرا شد. شعر تصنیف مرغ سحر را ملک‌الشعرای بهار سرود و آهنگ آن، در دستگاه ماهور، از مرتضی نی‌داوود است. یکی از محبوب‌ترین اجراهای این تصنیف از محمدرضا شجریان است که اغلب به خواست مردم در کنسرت‌های شجریان به گوش می‌رسد. لازم به ذکر است که محمدرضا شجریان، بند دوم این شعر را نمی‌خواند.

ماندگاری مرغ سحر را باید در مضمون اجتماعی-سیاسی آن جستجو کرد که در هر دوره‌ای در ایران به گونه‌ای مصداق پیدا می‌کند.

بخشی از شعر ملک الشعرای بهار که در تصنیف خوانده می‌شود، به این شرح است:

    بند یکم

مرغ سحر ناله سرکن، داغ مرا تازه تر کن

ز آه شرربار این قفس را بَرشِکَنُ و زیر و زِبَر کن

بلبل پَر بسته ز کنج قفس درآ، نغمهٔ آزادی نوع بشر سُرا

وَز نفسی عرصهٔ این خاک توده (در برخی اجراها از جمله اجرای هنگامه اخوان این بخش "خاک تیره" خوانده شده است) را پرشرر کن

ظلم ظالم، جور صیاد آشیانم داده بر باد

ای خدا، ای فـلک، ای طبیعت، شام تاریک ما را سحر کن

نوبهار است، گل به بار است، ابر چشمم، ژاله‌بار است

این قفس، چون دلم، تنگ و تار است

شعله فکن در قفس ای آه آتشین

دست طبیعت گل عمر مرا مچین

جانب عاشق نِگَه‌ای تازه گل از این، بیشتر کن

مرغ بی دل شرح هجران مختصر، مختصر کن

    بند دوم

عمر حقیقت به سر شد، عهد و وفا بی اثر شد

ناله عاشق، ناز معشوق، هر دو دروغ و بی ثمر شد

راستی و مهر و محبت فسانه شد

قول و شرافت همگی از میانه شد

از پی دزدی، وطن و دین بهانه شد

دیده تر کن!

جور مالک، ظلم ارباب، زارع از غم گشته بی تاب

ساغر اغنیا پر می‌ناب، جام ما پر ز خون جگر شد

ای دل تنگ ناله سر کن، از مساوات صرف نظر کن

ساقی گلچهره بده آب آتشین، پردهٔ دلکش بزن ای یار دلنشین

ناله بر آر از قفس ای بلبل حزین

کز غم تو، سینه من، پر شرر شد، پر شرر شد


این شعر جنبه سیاسی ژرفی دارد. طرف دیالوگ بند اول تمامیت است و طرف دیالوگ بند دوم اعضاء یا افراد جامعه. بند دوم بجز در اجراهای آوازی بسیار قدیمی در دوران جدید به صورت آواز یا دکلمه استفاده نشده است.

Reza Shajarian - Morghe Sahar شجریان - مرغ سحر

غزل شاکری – قلک  / Ghazal Shakeri – Qollak

Single

گَلون بَمیره - ابوالحسن خوشرو

اِی دوسِ مَر نونی خوم دوسِکَتم؟
اَر نیای تا قیامت هی چَش وِ رَتِم
اِی دوسِ بیا بَشی تا تعریف بَکِم سیت
غم دیریت کُشتِمه باریک بیمه سیت
اِی ماهِ بوو وِ قاصُد رو بُو وِ اَفتاو
زیتِری شعله بَکَشَ سی مِنه بی خاو
اِی ماهِ تونِ او خُدا بیا وِ دیارم
 تا چی روز روشه بوهَ شوگارِ تارم
اِی فلک بار حل کِنی بارکَت نوهَ راس
تو چِنو وِم کِردیه دُوشمِه دِلش حاست
اِی فلک دایِ تونهِ وِ کی بیارم 
مَر مِه دِ کی کمترم؟ راحت ندارم

حشمت رجب زاده - مویه لری

مو که از پاکی دلم چی آسمونه
( من که از پاکی دلم مانند آسمانه )
	
ندونم سی چه چینو وام سر گرونه
( نمیدانم چرا اینجوری با من سرسنگینه )
	
سر به صحرا بنم از بی همزبونی سخته تهنا مندنم  درد زمونه تهنا و درد زمونه
( از بی همزبانی سر به صحرا می گذارم که تنها ماندن سخته )

دل گرونیم همه جا و هر دیاره  ار کویره سهدیه ار لاله زار
( همه جا دلنگرانتم چه در کویر خشک چه در لاله زار )

هر چی اورا ندرای به آسمونم دشت جونم تشنه و بی چشمه ساره دی پاییزم بی بهاره
( ای ابر اگر در آسمان جانم نیایی تشنه و بی چشمه سار خواهد ماند و پاییزم بی بهار )

خوت گلی تیات گلن  حرفات گلابه  لوات انارن  دهدره لچک ریالی
( خودت گلی چشمات گلن لبات اناره ای دختری که بر پیشانی بند ت سکه است )

کم بکن امروس و هی گل بیویی کاشکی  مرندونی از غمت دلم کوابه دهدره لچک ریالی 
 ( کمتر امروز و فردا کن ای کاش که بیایی مگه نمودونی آخه از غمت دلم کباب شده دختر )

خوت دوا و خوت درمونی خوت درد سختی گل بیو بنشین کدم حالم خرابه
( خودت درد و درمانی گل بیا بشین کنارم حالم خرابه )

داغی که به دلمه ز چشم و  وارگه ت ار بخواهم خطس کنم صد تا کتابه
( اگر بخواهم داغی که از چشم و ابریت بر دلم هست را بنویسم صد تا کتاب می شود )


Mal Kanoon (Masoud Bakhtiary)

To bekhan -- Marziyeh

وطن 
ترانه : علیرضا میبدی 
آهنگ : محمد شمس
 تنظیم : عماد رام
 


ای شکسته تو شکستی
بویه کردی غصه خوردی
از ته دل گریه کردی
من باهاتم خاک پاتم
چو پرنده درهواتم
من رفیق گریه هاتم
عشق در تو،شعر در تو
بی تو من جایی ندارم
بی تو فردای ندارم
من باهاتم مثل بارون تو چشاتم
مثل غصه ت صداتم
چون پرنده در هواتم
ای وطن ای خانه ی من
بی تو من جایی ندارم 
بی تو فردای ندارم


 این ترانه آخرین اجرای مرجان در ایران
      در سال 1359 بود.اگر چه این اثر را چند سال بعد معین در امریکا بازخوانی نمود

غریب ولایت - علی تاجمیری

Ebrahim Ghanbari

Recent comments

Radinof

saeed

Esmaeil Hosseini

Related tracks