için

Aç pencereni bak
işte o dağda ateş var!
dön bir bak;
yanan benim,
benim kalbim.

Dön defterlerini kurcala
orda ki şiirin ortasında
asan kendini
hadi bil
kim?

Nerde kaybettiysem orada kal
elbet kalkarım, dünya yahar?
Her şey satılırken ben de satıldım
bu dünya biraz da pazar;
çok normal.

Her şeyden biraz biraz
alıp evine dönerken
uğra bana n’olur;
gönlümü de al.

Kalbimi verdim;
aklımı alamıyorum!
Nerden girdik bu yola biz?
Nereden çıkar?
Çok dedim gönlüme, kendime;
bir gün bıkar
ah bir gün bıkar…

Ama yıkar, yıkar, yıkar, yıkar
Kaçınılmaz bir son!
Sen bunu bilirdin
Ama yine de…

Dik dur, dik dur, dik dur, dik dur,
nereye kadar?
Vurdu gönlünün üzerine
vurdu bam teline
vurdu kündeye sonra;

Sızla sızla sızla sızla
geçerse zamanla
ancak böyle geçer.

Ağla, sızla, ağla, sızla
geçerse ancak böyle geçer
biterse ancak böyle biter

geçerse ancak böyle geçer
biter…

uğra bana n’olur

şiir yazar, besteler, kaydeder ve genellikle kaybeder.

sanki