با یاد و خاطره ی "بچه" ی توی مهمونی!!

The soundtrack of "Walking on a Blade: Life in the time of Coronavirus"
Sponsored by the Pulitzer center grant and NVP images.

Composed and arranged by: Rouzbeh Esfandarmaz
Recording: Rouzbeh Esfandarmaz, Pat Stewart, Mani Mozakka

Artwork: Nazely Teimoorian

The Passing (feat. Shahrzad Beheshtian & Siavash Kahrobaei)

مِی و میخانه مست و مِی کشان مست
زمین مست و زمان مست آسمان مست
نسیم از حلقه زلف تو بگذشت
چمن شد مست و باغ و باغبان مست
تا زدم یک جرعه می از چشم مستت
تا گرفتم جام مدهوشی ز دستت
شد زمین مست، آسمان مست
بلبلان نغمه خوان مست
باغ مست و باغبان مست


شاعر : بیژن ترقی
آهنگساز : علی تجویدی
تنظیم کار اصلی : فریدون شهبازیان
خواننده اصلی : علی اصغر شاهزیدی

خواننده کاور : احسان
پیانو : حسین کیان

آسمان مست (می و میخانه مست) - Ehsan

Khoda Rahm Konad - Omid Nemati

Es'hagh Anvar-Zendegani|اسحاق انور-زندگانی

با سپاس از مزدا انصاری برای انتشار این نسخه، توضیحات زیر از ایشان است:
«ضبط الگو برای تنظیم در تاریخ ۱۶ دی ۱۳۷۹ با صدای استاد و پدر بزرگوارم #شجریان
این نسخه را جهت حفظ آن به طور کامل و برای اولین بار با شما عزیزان به اشتراک میگذارم.
با مهر و سپاس
مزدا انصاری، خرداد ۱۴۰۰» 
قطعه‌ای که در پایین می‌شنوید ۱۷ خرداد سال ۱۴۰۰ توسط جناب مزدا انصاری در دسترس عموم قرار گرفته است. این قطعه ۱۶ دی سال ۷۹ ضبط شده است. در سال ۱۳۸۰ شجریان به همراه حسین علیزاده، آه باران را در مراسم بزرگداشت فریدون مشیری برای نخستین بار اجرا کردند. بعدها در سال ۸۸ این قطعه در آلبومی با همین نام با تنظیم مزدا انصاری منتشر شد.  

برداشت از کانال "خصوصی" از یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=uHiseLUiAyw

زمزمه بینظیر استاد شجریان، آه باران، ضبط الگو اجرا 1379 بدون موسیقی

تریوله
ای دل همینجا لنگ شو
شعر: مولانا

،گیتار: پژمان شعیبی
،گیتار باس: آرمین توکل
،پیانو: فرشاد کمالی
،عود و آواز: سیاوش کهربایی
و با همکاری بامداد ملکی: سازهای کوبه ای

صدابردار: پیتر لوختیخ هاید - استودیو مرکز فرهنگی دانشگاه صنعتی دلفت
میکس و مسترینگ: سمیه حبیبیان - استودیو دیلمان

Triolet Band

Guitar: Pejman Shoeibi
Bass Guitar: Armin Tavakol
Piano: Farshad Kamali
Percussion: Bamdad Maleki
Vocal, Oud: Siavash Kahrobaei

Poem: Rumi (Molānā)

Record: Pieter Lugtigheid - TU Delft Cultural Center Studio
Mix and Mastering: Somayeh Habibian - Deylaman Studio

ای دل همینجا لنگ شو

Tehran, Smile!

Nimi Az Ma

یه نفر هست که میخوادت   .... في واحد بدو ياك 
یه بی نفس همیشه یادت  ..... نفسو مقطوع ماعم تروح من بالو 
تا پای جون اون بی نشون .... من نص قلبو و على الهس
منم با من بمون ..... خليـــــــــــــــــــك معي

یه شبی نشست کنارت   .....في ليلي قضاها معك
اونکه اسمش نمونده یادت  ..... انت مش ذاكر اسمو
تو شدی اسم شبش .... واسمك صار كل ليلو
اسم تو واسه ی دلش  ..... قلبو بيدق باسمك
یکی بود تو گرگ و میش .... سهران لطلعة الضو
اون ور خورشید نشوند  .... الشمس ع الطرف التاني
تو رو برد تا ستاره... وهو حاملك باحلامو لعند النجوم
اونور رنگین کمون ....وقوس قزح بطرف تاني

یه نفر هست که میخوادت .... في واحد بدو ياك
تو رو تا مرز جنون .... بدو ياك لحد الجنون
یه نفر هست که میخوادت ... في واحد بدو ياك
تو رو تا قیمت خون.... في واحد بيفديك بدمو
یه نفر هست که میخوادت ..... في واحد بدو ياك
یه بی نفس همیشه یادت .... ونفسو مقطوع مشانك
تا پای جون اون بی نشون .... من نص قلبو وع الهس
منم با من بمون ... خليـــــــــــــــــــك معي


يه نفر هست كه ميخوادت

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

قشنگه
اجرای دختران مدرسه شمس - پیش از انقلاب در یک برنامه رادیویی
بازخوانی اثری از هایده
ترانه‌سرا: امان منطقی
آهنگ‌ساز: انوشیروان روحانی
-----
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه
پیر نمی‌شه تو دنیا کسی که شوخ و شنگه
دو رنگ نباش با هیچ‌کس که دنیا رنگوارنگه
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه

اون‌که یه روزگاری عشقم و ایمونم
اون‌که فقط نگاهش دردم و درمونم بود
اما حالا می‌بینم که آفت جونم بود
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه

یه عمر در انتظارش به گوشه‌ای نشستم
از همه دل بریدم از همه‌کس گسستم
دل به غریبه‌ها بست نمک نداره دستم
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه


اگه اطلاعات بیشتری درباره‌ی این کار دارین کامنت بذارین.

آسمان مست (می و میخانه مست) - Ehsan

Ehsan

Recent comments

neda

Nastaran🦋

mahsa🪽

Eli_Ghiass

Related tracks