بع بع به این همه هنر. لطفا همون روضه خونی را ادامه بده. ترا چه به آثار استاد بنان چغاله بادوم.

احساس می کنم با یک نابغه آواز روبه رو شدم

اینکه سعی کردید اجرای منحصر به فرد و شخصی ازین کار داشته باشید، اما فاصله اجرای شما تا قطعه اورجینال آنقدر زیاد است که اجازه شخصی شدن این اجرا رو به شما نداده. ایکاش بخش دیگری از این شعر سعدی رو با دیلمان می‌خواندید.

"شب ها که میسوخت"
سهیل نفیسی
از آلبوم چنگ و سرود
.
"The nights when burning"
by Soheil Nafisi
from the album "Lyra & Hymn"
http://www.amazon.com/Lyra-Hymn/dp/B0059POWIW

سهیل نفیسی، شب ها که میسوخت / "The nights when burning" by Soheil Nafisi

چنان در قید مهرت پای بندم
که گویی آهوی سر در کمندم 
گهی بر درد بی درمان بگریم
گهی بر حال بی سامان بخندم 
نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی بیهوده پندم

شاعر : سعدی
خواننده اصلی : غلامحسین بنان و محمدرضا شجریان
گوشه دیلمان آواز دشتی

پیانو : حسین کیان
بازخوانی : احسان

دیلمان - Ehsan

This track is from the album Wind Between the Horse's Ears and is available for purchase on CD Baby here: http://www.cdbaby.com/cd/aidashahghasemi

Towards You

:خواننده
سپنتا مجتهدزاده

:آهنگ ساز
فردین خلعتبری

:ترانه سرا
مسعود کلانتری

Tak Ahang'haye Sepanta Mojtahed Zadeh

Sepanta Mojtahed Zadeh- Ze Man Migorizi

فروغ‌الزمان فرخزاد (زادۀ ۸ دی[۱]، ۱۳۱۳ - درگذشته ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵) شاعر معاصر ایرانی است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ فرخزاد در ۳۲ سالگی بر اثر تصادف اتومبیل درگذشت. فروغ با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه «تولدی دیگر» تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید. بعد از نیما یوشیج فروغ، در کنار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری از پیشگامان شعر معاصر فارسی است. نمونه‌های برجسته و اوج شعر نوی فارسی در آثار فروغ و شاملو پدیدار گردید.

و این منم
زنی تنها
در آستانه فصلی سرد
در ابتدای درک هستی آلوده ی زمین
و یأس ساده و غمناک اسمان
و ناتوانی این دستهای سیمانی
 
زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
 ساعت چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصلها را میدانم
و حرف لحظه ها را میفهمم
نجات دهنده در گور خفته است
و خاک ، خاک پذیرنده
اشارتیست به آرامش
 
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
  
در کوچه باد میآمد
در کوچه باد میآمد
و من به جفت گیری گلها میاندیشم
به غنچه هایی با ساقهای لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلول
و مردی از کنار درختان خیس می گذرد
مردی که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلو گاهش
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را
تکرار می کنند
-سلام
- سلام
و من به جفت گیری گل ها میاندیشم
 
در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می شود به آن کسی که میرود اینسان
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .
فرمان ایست داد .
چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچوقت
زنده نبوده است.
  
در کوچه باد میاید
کلاغهای منفرد انزوا
در باغهای پیر کسالت میچرخند
و نردبام
چه ارتفاع حقیری دارد.
  
آنها ساده لوحی یک قلب را
با خود به قصر قصه ها بردند
و اکنون دیگر
دیگر چگونه یک نفر به رقص بر خواهد خاست
و گیسوان کودکیش را
در آبهای جاری خواهد رخت
و سیب را که سرانجام چیده است و بوییده است
در زیر پالگد خواهد کرد؟
 
ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند
 
 
انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یکروز آن پرنده ها
نمایان شدند
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ های تازه که در شهوت نسیم نفس میزدند
انگار
آن شعله های بنفش که در ذهن پاک پنجره ها میسوخت
چیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبود .
  
در کوچه ها باد میامد
این ابتدای ویرانیست آن روز هم که د ست های تو ویران شد
باد میآمد
ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز
وقتی در آسمان ، دروغ وزیدن میگیرد
دیگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه
آورد ؟
ما مثل مرده های هزاران هزار ساله به هم میرسیم و آنگاه
خورشید بر تباهی اجاد ما قضاوت خواهد کرد.
 
 من سردم است
من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار " آن شراب مگر چند ساله بود ؟ "
نگاه کن که در اینجا
زمان چه وزنی دارد
و ماهیان چگونه گوشت های مرا میجوند
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری ؟
 
من سردم است و میدانم که از تمامی   اوهام سرخ یک شقایق وحشی
ز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهد ماند .
خطوط را رها خواهم کرد
و همچنین   شمارش اعداد را رها خواهم کرد
و از میان شکل های هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت چناه خواهم برد
من عریانم ، عریانم ، عریانم
مثل سکوت های میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق ، عشق ، عشق .
من این جزیره ی  سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه  تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود
 که از حقیرترین ذره هایش آفتاب به دنیا آمد .
 
سلام ای شب معصوم !
 سلام ای شبی که چشم های  گرگ های بیابان را  
به حفره های استخوانی ایمان  و اعتماد بدل میکنی
ودر کنار جویبارهای تو ، ارواح بیدها
ارواح مهربان تبرها را میبویند
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها میآیم
و این جهان به لانه ی ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا میبوسند
در ذهن خود طناب دار ترا میبافند
 
سلام ای شب معصوم  
میان پنجره و دیدن
 همیشه فاصله ایست
چرا نگاه نکردم ؟
مانند آن زمانی که مردی از کنار درختان خیس گذر میکرد  
  
 
چرا نگاه نکردم ؟
انگار مادرم گریسته بود آن شب
آن شب که من به درد رسیدم و نطفه شکل گرفت
آن شب که من عروس خوشه های اقاقی شدم
آن شب که اصفهان پر از طنین کاشی آبی بود ،
و آن کسی که نیمه ی من بود ، به درون نطفه ی من بازگشته بود
 
و من در آینه میدیدش
که مثل آینه پاکیزه بود و روشن بود
و ناگهان صدایم کرد
 و من عروس خوشه های اقاقی شدم . . .
 
.انگار مادرم گریسته بود آن شب
چه روشنایی بیهوده ای در این دریچه مسدود سر کشید
چرا نگاه نکردم ؟
تمام لحظه های سعادت میدانستند
که دستهای تو ویران خواهد شد
و من نگاه نکردم
تا آن زمان که پنجره ی ساعت
گشوده شد و آن قناری غمگین چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
و من به ان زن کوچک بر خوردم
که چشمهایش ، مانند لانه های خالی سیمرغان بودند
و آنچنان که در تحرک رانهایش میرفت
گویی بکارت رؤیای پرشکوه مرا
 با خود بسوی بستر میبرد
 
 آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد ؟
آیا دوباره باغچه ها را بنفشه خواهم کاشت ؟
و شمعدانی ها را
در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت ؟
آیا دوباره روی لیوان ها خواهم رقصید ؟
آیا دوباره زنگ در مرا بسوی انتظار صدا خواهد برد ؟
به مادرم گفتم : " دیگر تمام شد "
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم "
 
 انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود میخوانند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن میدرند
و او چگونه از کنار درختان خیس میگذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان . . .
 
 در ساعت  چهار
در لحظه ای که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
بالا خزیده اند
و در شقیقه های منقلبش ان هجای خونین را
تکرارمی کند
سلام
سلام
 
آیا تو
هرگز آن چهار لاله ی آبی را
بوییده ای ؟
 زمان گذشت
زمان گذشت و شب روی شاخه های لخت اقاقی افتاد
شب پشت شیشیه های پنجره سر میخورد
و با زبان سردش
ته مانده های روز رفته را به درون میکشد
 
 من از کجا میآیم ؟
من از کجا میآیم ؟
که اینچنین به بوی شب آغشته ام ؟
هنوز خاک مزارش تازه ست
مزار آن دو دست سبز جوان را میگویم......
 
چه مهربان بودی ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی
چه مهربان بودی وقتی که پلک های آینه ها را میبستی
و چلچراغها را
از ساق های سیمی میچیدی
و در سیاهی ظالم مرا بسوی چراگاه عشق میبردی
تا آن بخار گیج که دنباله ی حریق عطش بود بر چمن خواب می نشست

و آن ستاره ها مقوایی
به گرد لایتناهی میچرخیدند .
چرا کلام را به صدا گفتند؟
چرا نگاه را به خانه ی دیدار میهمان کردند !
چرا نوازش را
به حجب گیسوان باکرگی بردند؟
نگاه کن که در اینجا
چگونه جان آن کسی که با کلام سخن گفت
و با نگاه نواخت
و با نوازش از رمیدن آرامید
به تیرهای توهم
 مصلوب گشته است
و به جای پنج شاخه ی انگشتهای تو
که مثل پنج حرف حقیقت بودند
 چگونه روی گونه او مانده ست
 
 
 
سکوت چیست ، چیست ، ای یگانه ترین یار ؟
سکوت چیست بجز حرفهای ناگفته
من از گفتن میمانم ، اما زبان گنجشکان
زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست .
زبان گنجشکان یعنی : بهار . برگ . بهار .
زبان گنجشکان یعنی : نسیم . عطر . نسیم
زبان گنجشکان در کارخانه میمیرد .
 
 
 
 این کیست این کسی که روی جاده ی ابدیت
بسوی لحظه توحید میرود
و ساعت همیشگیش را
با منطق ریاضی تفریقها و تفرقه ها کوک میکند .
این کیست این کسی که بانگ خروسان را
آغاز قلب روز نمیداند
آغز بوی ناشتایی میداند
این کیست این کسی که تاج عشق به سر دارد
و در میان جامه های عروسی پوسیده ست .
 
  
 
پس آفتاب سرانجام
در یک زمان واحد
بر هر دو قطب ناامید نتابید .
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی .
  
 و من چنان پرم که روی صدایم نماز میخوانند ...
  
 جنازه های خوشبخت
جنازه های ملول
جنازه های ساکت متفکر
جنازه های خوش بر خورد ،خوش پوش ، خوش خوراک
در ایستگاه های وقت های معین
و در زمینه ی مشکوک نورهای موقت
 شهرت خرید میوه های فاسد بیهودگی و   ....
آه ،
چه مردمانی در چارراهها نگران حوادثند
واین صدای سوت های توقف
در لحظه ای که باید ، باید ، باید
مردی به زیر چرخ های زمان له شود
مردی که از کنار درختان خیس میگذرد....
  من از کجا میآیم؟
  
 به مادرم گفتم :"دیگر تمام شد."
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم."
   
سلام ای غرابت تنهایی
اتاق را به تو تسلیم میکنیم
چرا که ابرهای تیره همیشه
پیغمبران آیه های تازه تطهیرند
و در شهادت یک شمع
راز منوری است که آن را
آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب میداند.
  
 ایمان بیاوریم
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
ایمان بیاوریم به ویرانه های باغ های تخیل
به داس های واژگون شده ی بیکار
و دانه های زندانی .
نگاه کن که چه برفی میبارد....
  
شاید حقیقت آن دو دست جوان بود ، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد
و سال دیگر ، وقتی بهار
با آسمان پشت پنجره همخوابه میشود
و در تنش فوران میکنند
فواره های سبز ساقه های سبک بار
شکوفه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد - فروغ فرخزاد

در سال‌های اخیر تعداد گروه‌هایی که موسیقیِ اقلیم خودشان را با ژانرهای شناخته شده‌ی موسیقی مثل جَز، راک، فانک، بلوز و... ترکیب می‌کنند افزایش چشمگیری داشته است. از طرفی به دلایل متفاوت موسیقی خطه‌‌ی جنوب ایران بیش از هر اقلیمی دستمایه‌ی خلقِ آثاری نو قرار گرفته است. این استقبال تاحدی پیشرفت کرده که امروز در تهران فستیوال شب‌های جنوب به شکل منظم برگزار می‌شود و در سه سال برگزاری‌اش هر روز بزرگ‌تر شده است. بدون شک اگر چنین تجربه‌هایی البته با رعایت مرزهای فرهنگی، گسترده شود علاوه‌ بر استقبال داخلی، حضور موسیقی ایرانی در بازار موسیقی جهانی و به طور مشخص فستیوال‌های وُردموزیک دنیا را راحت‌تر می‌کند. چهار قطعه‌ی پیش‌رو همگی توسط موزیسین‌های بوشهری تولید شده است؛ آن‌ها بیش از هر المانی به تنظیم اهمیت دادند. گروه سیریا سعی کرده ملودی وکال قطعه معروف هوار هوار را به شکل جدیدی ارائه دهد و طاها عمرانی اگرچه ملودی آشنایی از تنگستان را روایت می‌کند اما با کمک جَزمن‌های پایتخت به سمت تنظیم جزبندی رفته است. مهدی منفرد سعی کرده از نی‌انبان در قالب موسیقی بلوز استفاده کند و همکاریِ بهروز شریفیان و آرمین آردشیردوانی، رنگ و بوی نیوایج گرفته است.
owrsi

Taha Omrani - Khial Angiz | طاها عمرانی - خیال انگیز

رساله‌ی مُمو کِلِی
دانلود: https://t.me/haataarii/49
با صدا و نوشته‌ای از احسان عبدی‌پور
کاری از حامد طاری
|این پست موقت است|

در این قطعه، خلاصه‌ای از داستان "رساله‌ی ممو سیاه" با صدا و نوشته‌ای از احسان عبدی‌پور که قبلا در مجله همشهری داستان منتشر شده بود را به همراه قطعه‌ی "شوفی" از گروه کماکان می‌شنویم.

احسان عبدی‌پور | رساله‌ی مُمو کِلِی


آپلود شده توسط پیج تصنیف و آوازهای ایرانی فیسبوک
>>>www.facebook.com/tasnifvaavazha<<<

تا من آن نرگس مست تو دیدم
دین و دل دادم و مهرت خریدم
ترسم از آن که وفایت نبینم
بس جفا دیدم و محنت کشیدم
بس جفا دیدم و محنت کشیدم

آه ز بیداد تو ای دلبر طناز
آه ز بیداد تو ای دلبر طناز
دهان غنچه کن باز
ناسزایی بگو تا بگویم که من چون شنیدم
ناسزایی بگو تا بگویم که من چون شنیدم



بانو قمر الملوک وزیری-نرگس مست

(طرح یک ترانه»  (تقدیم به فرشید فرهت»
ترانه سرا: ابراهیم منصفی - اردیبهشت ۱۳۷۰
آهنگساز: ناصر منتظری
تنظیم: اردلان پایوار
—————————
ناصر منتظری: آواز، گیتار 
شادی یوسفیان: آواز
اردلان پایوار: پیانو
—————————
میکس: اردلان پایوار
مَسترینگ: پیمان سلیمی
————————— 
عکس:  سیاورشن
—————————
“Tarh e Yek Taraneh”  (Dedicated to Farshid Farhat)
Lyrics: Ebrahim Monsefi
Music: Naser Montazeri
Arrangement: Ardalan Payvar
——————————————
Naser Montazeri: Vocals, Guitar
Shadi Yousefian: Vocals
Ardalan Payvar: Piano
——————————————
Mixing: Ardalan Payvar
Mastering: Peyman Salimi
——————————————
Photo: Siavarshan
——————————————

دیلمان - Ehsan

Ehsan

Recent comments

Sina Fadavi

PNJ

Mehdi Golzar KhazaenDoost

payman kamali nezhad

Related tracks