آن گل که هردم در دست بادی، گو شرم بادت از عندلیبان!!!!!!

شرمت باد كه شرم  از بيشرمي تو شرمسار ميشود

بی تو بسر نمی شود.
غزل حضرت حافظ

چندان که گفتم غم با طبیبان
درمان نکردند مسکین غریبان
آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان
یا رب امان ده تا بازبیند
چشم محبان روی حبیبان
درج محبت بر مهر خود نیست
یا رب مبادا کام رقیبان
ای منعم آخر بر خوان جودت
تا چند باشیم از بی نصیبان
حافظ نگشتی شیدای گیتی
گر می‌شنیدی پند ادیبان

 

Comments

Jian Ahmadpanah

Ehsan Mir

amin

Mohsen Mosaddegh

Brm Chychi

Dream