یقین درم اثر امشو به های های مو نیست
که یار مسته و گوشش به گریه های مو نیست
خدا خدا چه ثمر ای موذنا، که امشو
خدا خدای شمایه، خدا خدای مو نیست
نمود خونمه پامال و خونبهامه نداد
زدم چو بر دمنش دست، گفت پای مو نیست
بریز خونمه با دست نازنین خودت
چره که بیتر از ای، هیچه خونبهای مو نیست
بهار اگر شویی صد بار بمیرم از غم دوست
به جرم عشق و محبت هنو جزای مو نیست
ملک الشعرا بهار

صدا: پرویز مشکاتیان
آهنگساز: پرویز مشکاتیان
آلبوم: تمنا

پرویز مشکاتیان

چه شود به چهره‌ی زرد من، نظری برای خدا کنی
که اگر کنی همه درد من، به یکی نظاره دوا کنی
تو شهی و کشور جان تو را، تو مهی و جان جهان تو را
ز ره کرم چه زیان تو را؟ که نظر به حال گدا کنی
ز تو گر تفقد و گر ستم، بود این عنایت و آن کرم
همه از تو خوش بود ای صنم، چه جفا کنی چه وفا کنی
تو کمان کشیده و در کمین، زنی ار به تیرم و من غمین
همه‌ی غمم بود از همین، که خدا نکرده خطا کنی
همه جا کشی می لاله‌گون، ز ایاغ مدعیان دون
شکنی پیاله‌ی ما که خون، به دل شکسته‌ی ما کنی
تو که هاتف از برش این زمان، روی از ملامت بیکران
قدمی نرفته ز کوی آن، زچه رو به سوی قفا کنی

چه شود به چهره زرد من، نظری برای خدا کنی - شجریان

شاهکار استاد جلیل شهناز، نغمه دشتی

تار نوازی بی‌ نظیر استاد محمد رضا لطفی‌ و آواز استاد شجریان

در نظربازی ما بیخبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
 
عاقلان نقطهء پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
 
جلوه گاه رخ او دیدهء من تنها نیست
ماه و خورشید همین آینه می گردانند
 
عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا
ما همه بنده و این قوم خداوندانند
 
مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم
آه  اگر خرقهء پشمین به گرو نستانند
 
وصل خورشید به شب پرهء اعمی نرسد
که در آن آینه صاحب نظران حیرانند
 
لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ
عشقبازان چنین مستحق هجرانند
 
مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار
ورنه مستوری و مستی همه کس نتوانند
 
گر بنزهتگه ارواح برَد بوی تو باد
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند
 
زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند
 
گر شوند آگه از اندیشهء ما مغبچگان
بعد از این خرقهء صوفی به گرو نستانند

آواز عشق داند

خوانند و تنبک: ناصر فرهنگفر

" سحر به بوی نسیمت به مژده جان سپرم
اگر امان دهد امشب فراق تا سحرم
چو بگذری، قدمی بر دو چشم من بگذار
قیاس کن که منت از شمار خاک درم
بکُشت غمزه‌ی خون‌ریز تو مرا صد بار
من از خیال لب جانفزات، زنده‌ترم
گرفت عرصه‌ی عالم، جمال طلعت دوست
به هر کجا که روم آن جمال می‌نگرم
به رغم فلسفیان بشنو این دقیقه ز من
که غایبی تو و هرگز نرفتی از نظرم
اگر تو دعوی معجز عیان بخواهی کرد
یکی ز تربت من برگذر، چو درگذرم
که سر زخاک بر آرم، چو شمع و دیگر بار
به پیش روی تو، پروانه‌وار جان سپرم
مرا اگر به چنین شور، بسپرند به خاک
درون خاک، ز شور درون کفن بدرم
بدان صفت که به موج اندرون رَوَد کشتی
همی رَوَد تن زارم درون چشم ترم"

سحر به بوی نسیمت به مژده جان سپرم

۱ - تصنیف "مرا عاشقی شیدا تو کردی"

۲ - آواز "رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند"

۳ - تصنیف "هر دمی چون نی‌"

آواز بدون ساز استاد شجریان

در دل‌ و جان خانه کردی عاقبت ... شجریان/کیانی

یکی‌ از بهترین آواز‌های استاد شجریان - آلبوم نوا - همراهی نی‌ موسوی

نوا

سبک بالان خراميدند و رفتند
مرا بيچاره ناميدند و رفتند

سواران لحظه اي تمکين نکردند
ترحم بر من مسکين نکردند

سواران از سر نئشم گذشتند
فغان ها کردم، اما برنگشتند

اسير و زخمي و بي دست و پا من
رفيقان، اين چه سودا بود با من؟

رفيقان، رسم هم دردي کجا رفت؟
جوان مردان، جوان مردي کجا رفت؟

مرا اين پشت، مگذاريد بي پاک
گناهم چيست، پايم بود در خاک

اگر دير آمدم مجروح بودم
اسير قبض و بست روح بودم

در باغ شهادت را نبنديد
به ما بيچارگان زان سو نخنديد

رفيقانم دعا کردند و رفتند
مرا زخمي رها کردند و رفتند

رها کردند در زندان بمانم
دعا کردند سرگردان بمانم

شهادت نردبان آسمان بود
شهادت آسمان را نردبان بود

چرا برداشتند اين نردبان را؟
چرا بستند راه آسمان را؟

مرا پايي به دست نردبان بود
مرا دستي به بام آسمان بود

تو بالا رفته اي من در زمينم
برادر، روسياهم، شرمگينم

مرا اسب سپيدي بود روزي
شهادت را اميدي بود روزي

در اين اطراف، دوش اي دل تو بودي!
نگهبان ديشب، اي غافل تو بودي!

بگو اسب سپيدم را که دزديد
اميدم را، اميدم را که دزديد

مرا اسب چموشي بود روزي
شهادت مي فروشي بود روزي

شبي چون باد بر يالش خزيدم
به سوي خانه ي ساقي دويدم

چهل شب راه را بي وقفه راندم
چهل تسبيح ساقي نامه خواندم

ببين اي دل، چقدر اين قصر زيباست
گمانم خانه ي ساقي همين جاست

دلم تا دست بر دامان در زد
دو دستي سنگ شيون را به سر زد

اميدم مشت نوميدي به در کوفت
نگاهم قفل در، ميخ قدر کوفت

چه درد است اين که در فصل اقاقي؟
به روي عاشقان در بسته ساقي

بر اين در،‌ واي من قفلي لجوج است
بجوش اي اشک هنگام خروج است

در ميخانه را گيرم که بستند
کليدش را چرا يا رب شکستند؟!

دعا کردند در زندان بمانم
دعا کردند سرگردان بمانم

من آخر طاقت ماندن ندارم
خدايا تاب جان کندن ندارم

دلم تا چند يا رب خسته باشد؟
در لطف تو تا کي بسته باشد؟

بيا باز امشب اي دل در بکوبيم
بيا اين بار محکم تر بکوبيم

مکوب اي دل به تلخي دست بر دست
در اين قصر بلور آخر کسي هست

بکوب اي دل که اين جا قصر نور است
بکوب اي دل مرا شرم حضور است

بکوب اي دل که غفار است يارم
من از کوبيدن در شرم دارم

بکوب اي دل که جاي شک و ظن نيست
مرا هر چند روي در زدن نيست

کريمان گر چه ستار العيوب اند
گداياني که محبوب اند خوب اند

بکوب اي دل،‌ مشو نوميد از اين در
بکوب اي دل هزاران بار ديگر

دلا! پيش آي تا داغت بگويم
به گوشت، قصه اي شيرين بگويم

برون آيي اگر از حفره ي ناز
به رويت مي گشايم سفره ي راز

نمي دانم بگويم يا نگويم
دلا! بگذار، تا حالا نگويم

ببخش اي خوب امشب، ناتوانم
خطا در رفته از دست زبانم

لطيفا رحمت آور، من ضعيفم
قوي تر ازمن است، امشب حريفم

شبي ترک محبت گفته بودم
ميان دره ي شب خفته بودم

ني ام از ناله ي شيرين تهي بود
سرم بر خاک طاقت سر نمي سود

زبانم حرف با حرفي نمي زد
سکوتم ظرف بر ظرفي نمي زد

نگاهم خال، در جايي نمي کوفت
به چشمم اشک غم، تايي نمي کوفت

دلم در سينه قفلي بود، محکم
کليدش بود، درياچه ي غم

اميدم، گرد اميدي نمي گشت
شبم دنبال خورشيدي نمي گشت

حبيبم قاصدي از پي فرستاد
پيامي بابلوري مي فرستاد

که مي دانم تو را شرم حضور است
مشو نوميد، اين جا قصر نور است

الا! اي عاشق اندوه گينم
نمي خواهم تو را غمگين ببينم

اگر آه تو از جنس نياز است
در باغ شهادت باز، باز است

نمي دانم که در سر، اين چه سودا است!
همين اندازه مي دانم که زيبا است

خداوندا چه درد است اين چه درد است؟
که فولاد دلم را آب کرده است

مرا اي دوست، شرم بندگي کشت
چه لطف است اين، مرا شرمندگي کشت

Ehsan Shafiee

Popular tracks