هنوزم دلم واسه تو تنگ ميشه هنوزم بي تو درگير عذابم..

با توام پنجره هان
رونق این خانه چه شد؟
آن زن دیوانه که رفت
آن مردک دیوانه چه شد؟
از مرد شب آواره بگو
بگو خورشید شبش کجاست
از تسبیح عاشقانه ها بگو
دانه به دانه چه شد؟
آه خواب آلودگی
بی تو در چشم عاشق نیاید
تنها ماندم کسی
جز تو شاید نشاید که آید
پیدا شو، شعله کن جان پروانه را
عمر دیوانه دیری نپاید
کجا میروی؟ کمی بمان عشق
زمینم نزن از آسمان عشق
بیا به باران تکیه کن
قدم قدم این پرسه را
بیا بگیر از چهره ام
غم و شب و تب هر سه را
مرا به طوفان داده ای
خودت کجایی
مرا به طوفان داده ای
خودت کجایی
آه خواب آلودگی
بی تو در چشم عاشق نیاید
تنها ماندم کسی
جز تو شاید نشاید که آید
پیدا شو ، شعله کن جان پروانه را
عمر دیوانه دیری نپاید
آه خواب آلودگی

نوار

چارتار | زن ديوانه

Bahador Sehat - Dokhtaraye Nane Darya | بهادر صحت - دخترای ننه دریا

تو می‌ چشمِ اومید و سازِ دم ساز
تره دارم فقط مره نوکون ناز
تی چشمان عینهو چشمانِ آهو
آهو روی زمین تو کونی پرواز

دو تا موی سیاه کردی پس گوش
که را دیدی مرا کردی فراموش؟
نمانَد در دل من آرزویی
اگر یک دم تو را گیرم در آغوش
رفتم از هوش…

می‌ دیل تنها تره خواستی دانستی
می‌چوم هرجا تره پاستی دانستی
از آن موی سیاهو قد و بالا
ایتا سایه مره بوستی چی بوستی
چی بوستی؟

سرِ بندر نشینم تا بیایی
به قربانت کنم صد دانه ماهی
امان از باد توفان‌زای خِزری
ولی نفرین به تو که بی وفایی

می را سر غم فووُسته پوشته پوشته
اَ غم می‌جانِ خونِ ده بودوشته
نفس نمانسته تره بگم راز
بوگو موگو مره آخر بوکوشته

ahoo_juma

اهو - جامو

eshagh anvar_ mahi

Reza Yazdani - Hanooz Delam Vase To Tang Mishe


برای تو کوچه رقصیدن/ برای دیگه نترسیدن
برای فردا که میخندیم/ برای بوسیدن
باد به موی ژینا/ گره به کفش سارینا
داد از گردن رومینا/ باید برن اینا

برای سرفه‌ی خوزستان/ برای زخم بلوچستان
شکسته بغض تبریز/  بژی کوردستان
برای خشکی دریاچه / به دست رهبر دستپاچه
زندگی جاش رو زمینه/  قرآن رو طاقچه
نترسید نترسید/  ما همه با هم هستیم
بترسید بترسید/  ما دیگه با هم هستیم
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی

از برف سرخ آبان/  تا ماست سیاه کیهان
غربت بیرنگ افغان/  چه دیدی ایران
بذار آزاد بشه زن/  نترس از ذهن و از تن
نفس بکش بسه کشتن/  بذار وطن شه وطن
یه پنجره واسه دیدن/ یه پنجره واسه شنیدن
باید که اسم منجی رو/  از آینه پرسیدن
یه بیت و دخمه سست/  باید جهان رو ازش شست
زمین زیر پات میلرزه/ تنهاتر از توست
نترسید نترسید/  ما همه با هم هستیم
بترسید بترسید/  ما دیگه با هم هستیم
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی

گفت فرزاد کمانگر/ به لیلاها تو سنگر
چه شاه باشه چه رهبر/  مرگ بر ستمگر
از هیرکانی تا کارون/ حلب شلمچه خان شیخون
خط می‌کشیم رو این خط خون/ اینجا و اکنون
پامنبر تک صدایی/  جنگ تعصب جدایی
بی‌دین یهودی بهایی/  یه عمر تنهایی
آتیش به بال پرواز/ سی مرغو کرده همساز
تا قله‌های روشن/ به رمز این آواز
نترسید نترسید/ ما همه با هم هستیم
بترسید بترسید/ ما دیگه با هم هستیم
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی

سرود لیلاها

آلبوم: کماکان
شعر: مولانا
خواننده: مهدی ساکی
مدیر هنری: ماکان اشگواری
کارگردان: رضا توفیق‌جو
تهیه کننده: احسان رسول‌اف
—
"Clapping"
Album: Kamâkân
Vocal: Mehdi Sâki
Art Director: Makan Ashgevâri
Director: Rezâ Tofighjoo
Producer: Ehsan Rasoulof

که من ار دست زنانم نه من از دست زنانم
نه از اینم نه از آنم من از آن شهر کلانم
نه ز بویم نه ز رنگم نه ز نامم نه ز ننگم
حذر از تیر خدنگم که خدایی است کمانم
نه می خام ستانم نه ز کس وام ستانم
نه دم و دام ستانم هله ای بخت جوانم
چو گلستان جنانم طربستان جهانم
به روان همه مردان که روان است روانم
عجب ای عشق چه جفتی چه غریبی چه شگفتی
چو دهانم بگرفتی به درون رفت بیانم

Kamakan - Clapping (Dast Zanan) | کماکان - دست‌زنان

Stuck in my mind

  مرغ آمین

مرغ آمین دردآلودی ست کاواره بمانده
رفته تا آنسوی این بیدادخانه
بازگشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه.
نوبت روز گشایش را
در پی چاره بمانده.
 
می شناسد آن نهان بین نهانان(گوش پنهان جهان دردمند ما)
جوردیده مردمان را.
با صدای هر دم آمین گفتنش؛آن آشنا پرورد؛
می دهد پیوندشان در هم
میکند از یأس خسران بار آنان کم
می نهد نزدیک با هم؛آرزوهای نهان را.
 
بسته در راه گلویش او
داستان مردمش را.
رشته در رشته کشیده(فارغ از هر عیب کاو را بر زبان گیرند)
بر سر منقار دارد رشته ی سر در گمش را.
او نشان از روز بیدار ظفرمندیست
با نهان تنگنای زندگی دست دارد.
از عروق زخمدار این غبار آلوده ره تصویر بگرفته
از درون استغاثه های رنجوران
در شبانگاهی چنین دلتنگ؛می آید نمایان
وندر آشوب نگاهش خیره بر این زندگانی
که ندارد لحظه ای از آن رهایی
می دهد پوشیده ؛ خود را بر فراز بام مردم آشنایی.
 
رنگ می بندد
شکل می گیرد
گرم می خندد
بالهای پهن خود را بر سر دیوارشان می گستراند.
چون نشان از آتشی در دود خاکستر
می دهد از روی فهم رمز درد خلق
با زبان رمز درد خود تکان در سر.
وز پی آنکه بگیرد ناله های ناله پردازان ره در گوش
از کسان احوال می جوید.
چه گذشته ست و چه نگذشته ست
سر گذشته های خود را هر که با آن محرم هشیار می گوید.
 
داستان از درد می رانند مردم
در خیال استجابت های روزانی
مرغ آمین را بدان نامی که هست می خوانند مردم
زیر باران نواهایی که می گویند:
-«باد رنج ناروای خلق را پایان.»
(و به رنج ناروای خلق هر لحظه می افزاید.)
مرغ آمین را زبان با درد مردم می گشاید
بانگ بر می دارد:
                         -«آمین!
باد پایان رنج های خلق را با جانشان در کین
و ز جا بگسیخته شالوده های خلق افسای
و به نام رستگاری دست اندر کار
و جهان سرگرم از حرفش در افسون فریبش.»
                                                                 خلق می گویند:
                                                                                        -«آمین!
در شبی اینگونه با بیدادش آیین
رستگاری بخش - ای مرغ شباهنگام - ما را!
و به ما بنمای راه ما بسوی عافیتگاهی
هر که را -ای آشنا پرورـ ببخشا بهره از روزی که می جوید.»
 
-«رستگاری روی خواهد کرد
و شب تیره؛بدل با صبح روشن گشت خواهد .» مرغ میگوید
خلق می گویند:
                        - «اما آن جهانخواره
(آدمی را دشمن دیرین) جهان را خورد یکسر.»
مرغ می گوید
- «در دل او آرزوی او محالش باد.»
خلق می گویند:
                       - « اما کینه های جنگ ایشان در پی مقصود
همچنان هر لحظه می کوبد به طبلش.»
                                         مرغ می گوید:
                                                              - « زوالش باد!
باد با مرگش پسین درمان
ناخوشی آدمی خواری.
وز پس روزان عزت بارشان
باد با ننگ همین روزان نگونساری!»
خلق می گویند:
                       - « اما نادرستی گر گذارد
ایمنی گر جز خیال زندگی کردن
موجبی از ما نخواهد و دلیلی بر ندارد.
ور نیاید ریخته های کج دیوارشان
بر سر ما بار زندانی
و اسیری را بود پایان
و رسد مخلوق بی سامان به سامانی.»
مرغ می گوید:
                    - «جدا شد نادرستی.»
خلق می گویند:
                     - « باشد تا جدا گردد.»
مرغ می گوید:
                    - «رها شد بندش از هر بند؛ زنجیری که برپا بود.»
خلق می گویند:
                     - «باشد تا رها گردد.» ...

 نیمایوشیج

مرغ آمین

شبها ز اشتياقت با صداى استاد شجريان

Pouya Sabeti-Havaye To

I uploaded some music then forgot to upload more, fk

Reza Yazdani - Hanooz Delam Vase To Tang Mishe

Ehsuns

Recent comments

sheida1020

mahsanik_97

FarnoOsh

Related tracks