نامش را چنان مهر ممنوع زدند که هر کسی بتواند به زبانش حرف بزند اما چیزهایی دیگری بگوید. حالا که همه از «عدالت» می‌گویند، از لزوم توجه به خواسته‌های محرومان، و بعد برنامه‌های شکوفایی بازار آزاد و «خصوصی‌سازی درست» و زدودن مقررات دست‌وپاگیر پیش پای صاحبان سرمایه و فراهم کردن امنیت سرمایه‌گذاری را به نام «عدالت» به گفتار عمومی «قاچاق» می‌کند، حالا که برنامه‌های اقتصادی کاندیداهای ریاست‌جمهوری با برنامه‌های اقتصادی منتظرالدوله‌های ساکن غرب مو نمی‌زند، حالا که ستمکاران غالب و ستمکاران مغلوب و ستمکاران در انتظار قدرت همه تداوم استیلای سرمایه را با رنگ عدالت به «بازار آزاد» دروغ و چپاول عرضه می‌کنند، باید این نام را از زیر غبار تحریف بیرون کشید و بدون لکنت آن را تکرار کرد. باید پیش رفت نه به سوی «عدالت»ی که از رییسی تا احمدی‌نژاد، از همتی تا جلیلی، از شازده‌ی پهلوی تا مسیح علی‌نژاد بر سر مصادره‌ی نام آن همدیگر را می‌درند. نام عدالتی که جبهه‌ی سیاست مردمی به سمت آن گام برمی‌دارد نام معلومی است با تاریخ نبردی که تاریخ تمام جوامع بوده است. نام ممنوع و تحریف‌شده‌ی کمونیسم.
سرود پرچم سرخ بر اساس ملودی سرودی ایتالیایی با همین نام ساخته شده است. در تمامی مراحل تولید این اثر، از نواختن سازهای گوناگون تا همراهی در طراحی پوستر، رفقای ایتالیایی بچه‌های اعماق همراه ما بوده‌اند. آنها که پرچم سرخ را کیلومترها دورتر از ما در دست گرفته‌اند و اکنون از فراز کیلومترها رفقای خودشان را در سنگر نبرد طبقاتی یافته‌اند.

برای نان ما – قیام کردیم
به صبح فردا – سلام کردیم
گلوله بستند – صفوف ما را
به خون کشیدند – جوانه‌ها

برخیزیم بیا تا برخیزیم
با ظلمت دوباره بستیزیم
تو پرچم سرخ فریادی
تا کمونیسم و آزادی

جهان فردا – لبریز رنگ است
شقایقی در – شکاف سنگ است
شکاف بنشان – بر سنگِ بی‌جان
تا گل بروید– ز هر کران

برخیزیم بیا تا برخیزیم
با ظلمت دوباره بستیزیم
تو پرچم سرخ فریادی
تا کمونیسم و آزادی

آنها که از شب – گلوله خوردند
گلوی فریاد – به ما سپردند
شفق عیان شد– ز خونِ آبان
پایانِ سرخِ – شبِ ددان

برخیزیم بیا تا برخیزیم
با ظلمت دوباره بستیزیم
تو پرچم سرخ فردایی
بر پاکن نظامِ شورایی

تا کمونیسم و آزادی!
تا کمونیسم و آزادی!

پرچم سرخ | بچه‌های اعماق

This Too Shall Pass

دانشگاه فرهنگ و هنر - سوگند نامه

‎⁨سوگند به خون همرهانم-  بازخوانی دانشگاه فرهنگ و هنر⁩.mp3

بازخوانی آبان ۱۴۰۱
#زن_زندگی_آزادی

‎⁨ترانه خوشا راه آزادی/کاری از هنرمندان بندرعباس⁩.m4a

فرزندانِ آفتاب 
("سرود آزادی با سه شعر از احمد شاملو -  "آخر بازی" / "بودن" / "ماهی)

Children of the Sun
A freedom chant with three poems by Ahmad Shamlou
________________
Darren Wall.....upright bass • Andrew Kay.....alto sax & bass clarinet •            Mahnaz Rad....vocals • Sina Salimi......santour & vocals •
________________

باش تا نفرینِ دوزخ از تو چه سازد
که مادرانِ سیاه‌پوش
– داغ‌دارانِ زیباترین فرزندانِ آفتاب و باد –
هنوز از سجاده‌ها
سر بر نگرفته‌اند

***
به نام زن زندگی آزادی

***
گر بدین‌سان زیست باید پست
من چه بی‌شرمم اگر فانوسِ عمرم را
به رسوایی نیاویزم
بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه‌یِ بن‌بست

گر بدین‌‍سان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از
ایمانِ خود چون کوه
یادگاری جاودانه بر ترازِ بی‌بقایِ خاک
احساس می‌کنم

***
به نام زن زندگی آزادی

***
احساس می‌کنم
در بدترین دقایقِ این شامِ مرگ‌زای
چندین هزار چشمه‌یِ خورشید در دلم
می‌جوشد از یقین

احساس می‌کنم
در هر کنار و گوشه‌یِ این شوره‌زارِ یأس
چندین هزار جنگلِ شاداب ناگهان
می‌روید از زمین

***

به نام زن زندگی آزادی

Children of the Sun - فرزندانِ آفتاب (ft. Mahnaz Rad)

شعر: حافظ
آهنگ و تنبور : آیدین ممتاز

در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالای صنوبر پست

آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست

شمع دل دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست

بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هر چند که ناید باز، تیری که بشد از شست

For it to return! (که باز آید)

https://www.youtube.com/feed/my_videos
https://t.me/Avayemosighi/19789
در اینجا چار زندان است
به هر زندان دو چندان نقب،
در هر نقب چندین حجره،
در هر حجره چندین مرد
در زنجیر...

از این زنجیریان،
یک تن، زنش را در تب تاریک بهتانی
به ضرب دشنه ای کشته است.

از این مردان،
یکی، در ظهر تابستان سوزان،
نان فرزندان خودرا،
بر سر برزن، به خون نان فروش سخت دندان گرد
آغشته است.

از اینان، چند کس،
در خلوت یک روز باران ریز،
بر راه ربا خواری نشسته اند
کسانی، در سکوت کوچه،
از دیوار کوتاهی به روی بام جستند
کسانی، نیم شب،
در گورهای تازه،
دندان طلای مردگان را می شکسته اند.

من اما هیچ کس را
در شبی تاریک و توفانی نکشتم
من اما راه بر مردی ربا خواری نبستم
من اما نیمه های شب ز بامی بر سر بامی نجستم .

در این جا چار زندان است
به هر زندان دو چندان نقب و
در هر نقب چندین حجره،
در هر حجره چندین مرد در زنجیر...

در این زنجیریان هستند مردانی
که مردار زنان را دوست می دارند.
در این زنجیریان هستند مردانی
که در رویایشان هر شب زنی
در وحشت مرگ از جگر بر می کشد فریاد.

من اما در زنان چیزی نمی یابم
- گر آن همزاد را روزی نیابم ناگهان، خاموش -
من اما در دل کهسار رویاهای خود،
جز انعکاس سرد آهنگ صبور این علف های بیابانی
که میرویند و می پوسند و می خشکند و می ریزند،
با چیزی ندارم گوش.
مرا گر خود نبود این بند،
شاید بامدادی همچو یادی دور و لغزان،
می گذشتم از تراز خاک سرد پست...

جرم این است
جرم این است

شعر و دکلمه از احمد شاملو

دانشگاه فرهنگ و هنر - سوگند نامه

Eienkei

Recent comments

soundsme

Related tracks