GÖKANLAM III

eser; Edip Cansever
seslendiren; Edip Cansever

"48 yıllık kayıdı dinletiyoruz sizlere"

Rauf Mutluay'a

Sen buzul mavi, sen kaç yılın aynalı dolapları
Kırılan bardakları elbiselerin ve çocukları
Lekesiz gözleriyle ne kadar maviyse o kadar hiç konuşmadıkları
Sen buzul, sen devamlı, sen...
Yaklaş bana, kimse hiçbir yere dokunmasın
Bana sessizlik et, düğümle saçlarımı
Çözülsün bu kartopları, gece yanan fırınlar, içimin sayıları
Akıt kanımı biraz, kimse hiçbir şey söylemesin
Kimse artık hiçbir şey söylemesin
Bana yalnızlık et, birleştir yalnızları
Sen buzul, sen devamlı, sen…
Sen kaç yılın aynalı dolapları
 
Kim bilir neydi biraz bir yüzü dünyadan çıkardıkları
Bir şeyi hiç sevmedikleri, sevince tekrarladıkları
Yani bir yaşam gibi yaşattıkları ölümü, korunamadıkları
Dökül artık, çözül artık ve akıt bütün kanları
Büyüt en büyük şeyi
Bize yalnızlık et, birleştir yalnızları
Yeni bir kan ol, getir en yeni anlamları
Bomboşuz, korkuyoruz da.. bunu anlatmak için şehirde 
      
bayram vardı

Öyküler vardı dergilerde, beyaz fareler, cansıkıntıları
Bir gün ki şehir yandı, şimdi hiçbir şey anlatılmasın
Artık hiçbir şey anlatılmasın
Denilsin, soğumuş ceylanların ateşten dilleri kaldı.
Sen kaldın, bir de sen ey buzul mavi
Bizi bul, bizi yarat, bize güzellik et şimdi
Bomboşuz, korkuyoruz da.. ve kemikleri bunlar gökyüzünün
Altında öyle tedirgin ilk çocukları ölümün. 

Edip Cansever - Gökanlam III (kendi sesinden)

"Değişmez mıstık..
Fark etmez..
Dünya artık böyle benim için,
o artık yok, 
belki de hiç olmadı.
unuttum gitti, 
o da ayrı konu.. 
Sen de unut bütün olanları..
Kapalı dükkana kira ödedik işte..."

Dar Alanda Kısa Paslaşmalar - Erkan Can - Kapalı Dükkana Kira Ödedik İşte

Ali Atay - Kocaelisin Sen Bizim Canımız

İKİNCİ BAB

YUSUF'UN KAÇIRILIŞIDIR 

Tohumu 

Anasının rahmine 

Bir ilkbahar sabahı düşmüş. 

Baharmış. 

Dışarda rüzgar. 

Dışarda dallarda,bulutlarda 

Toprakta delimsirek çırpınışlar. 

Bir yanda hışır hışır emeniyor börtü böcek 

İrili ufaklı bütün kuşlar 

Suskun buldukları korunakta 

Öte yanda tabiat 

Bir kadınla bir erkeğin yatakta 

Terli telaşıyla yarışa yelteniyor. 



Ah, bu hep zaten böyle oluyor 

İnsanlar tabiatı her zaman heyecana boğuyor 

Çünkü kuşlar ve böcekler gibi değil 

Bulutlar ve ırmaklar gibi sevişiyor insanlar 

Sevişerek çiseliyorlar dünyayı 

Yalnız ilkbahar gecelerinde değil 

Sevişiyorlar 

Sonbaharın mağmum karanlığında 

Kış gelince hakaretamiz bir soguk çattığında 

Yaz olunca ısınan baygınlığın çözeltisi yüzünden 

Sürgün günlerin birinin batımında 

Birisi bir başkası yerine seyahat ederken 

Yusuf'a doğru giden her eğimde 

Her hangi bir vakte denk düşüyor 

Sevişme anı. 



Erkine göz değen bir beyin oğlu Yusuf 

Annesi han kızıymış 

Doğmuş ve bir zaman 

Ev içinde,şehirde 

Halayıklar,lalalar 

Yaşamış göz altında. 

Sonra bir gün 

Birden bire 

Bir değil yüzlerce feryat 

Hani çocuk? 

Nerede? 

Onu son kez gören kim? 

neden hiç bir izi yok? 



Yusuf 

Üç cin tarafından yedi yaşında 

Kaçırılarak karışmış oldu kırklara. 

Haz ciniydi ilk göz koyan:Kızguran derlerdi ona 

Öyle bir cindi ki canın tam ortasında 

Bu dünya, öte dünya 

Nerelerden geçiyorduysa ikisi arasındaki çizgi 

Yoktu ayrım yerini bu yaratıktan daha iyi bileni 

Çocuklukla,gençlikle,yaşlılıkla 

Geçen ömrü içinde dağılır ve toparlanırken insan 

Hep duyulan 

Haz cininin kopardığı gürültüden başka bir şey değildi. 





Hazzı ne dışından,ne içinden tavsif edebilirsiniz 

Hazdır 

Dünyalar sanmayın bizi içine çeken 

Hazdır dünyalardan bütün emdiğimiz 

Daha başından beri 

Henüz cenin iken biz 

Kalbin de cesameti belli belirsiz iken 

Hangimiz hazzın bize neler ettiğini bilmeyiz? 

O cin hiç uğramamış olsaydı semtimize 

iyi olsun,kötü olsun neye yöneldiysek 

Aklımız başımızdayken veya delirdiğimiz zaman 

Canımız susmayı ve konuşmayı çektiğinde 

Oraya hepimizden önce varmış olurdu kızguran. 



Canı hazla tanıştıran işte bu cindi 

Bu cindi Yusuf'u kaçırma işinde 

Şebekenin başını çeken 

Peki,neden Yusuf? Ve kaçırma neden? 

Derinlik kelimesi 

Bu bapta işimize yarıyor 

Şimdi size 

Hüsnü Yusuf'tu o 

Güzellik timsaliydi desem 

Bilirim söylediğim tartışma açmaktan öteye geçmez 

Kime göre güzellik? 

Çağlar içinde konulmuş mu bir kanun? 

Hem nerede görülmüş 

Tek başına güzellik 

Kendi ayakları üzerinde dursun? 



Şehvet, hüsran, hatıra, mukavemet 

Bunların çarkına kapılanda 

bir güzellik doğuyor 

İnsanlar hep böyle şeylerin yedeğinde buluyor güzelliği 

O sebepten ola ki 

Güzel yine de güzel solarken bile. 

Çünkü her soluş merhamet uyandırıyor 

Çünkü merhametti ona önceden rengi veren de. 



Yasasız ve solup giden 

Bir güzellik değildi Yusuf'un güzelliği 

Yoktu tabiattan ve tarihten tanış olduğumuz 

Hüsnü Yusuf'u yeden hiçbir duygu. 

Hüsnü Yusuf o hüsnü Yusuf'tu ki yanı başına 

Yalnızca en gerekli şey konulmuştu 

Ne duygu, ne ihtiras, ne düşünce, 

Ne mükemmel bir mantık... 

Derinlikti Yusuf'u güzel kılan 

Gerçekte Adem soyuna ait olmayan 

Ve sanki bir yeminle onlara hep bağlı kalan 

Derinlik. 

Derinlikti Yusuf'la varoluşun bağını kuran 

Bu çocuğun yüzünden başka yüzlere yansıyan şey 

O bir engin ezinti, bir terennüm gibi 

Devam 

Diyordu devam etsin devam etse gerek 

Derinlikten cayılmasın 

Kopsun kıyamet. 



Bu çocuk ne giyerse giysin 

Giysilerin üzerinde duruşu 

Neye dokunursa dokunsun ona ellerini 

Yerle göğün bağlacına ermiş gibi sunuşu... 

Ya Rabbi, bu derinlik ne demek oluyor? 

Başını çevirirken bu çocuk 

Sanki affı muhakkak bir günah 

Saklıyor. 

Esrar dolu kimine göre belki bu baş 

Ama bilgelik güdümüyle Yusuf'a bakarsanız 

Sırların güzelliğini görürdünüz 

Güzelliğin sırlarıyla sarmaş dolaş. 



Acunu oyalayıp acunda oyalanan 

Kıvılcımlı oklardan biri değildi Yusuf 

Güzel olmasına güzeldi 

Ama bunu söylemek 

Dile denk düşmüyor nedense 

Çünkü denilmez 

Silahlı bir birliğe bakıp : 

Ne de güzel bir ordu! 

Güzelse de güzel denilmez ordulara 

Savaşı hatırlatan hiçbir şeyi gönül 

Yatkın bulmaz güzel kelimesiyle anlatmaya. 

Yusuf'un güzelliği 

Bir çarpışma gibi içrek 

Bir savaş gibi yaman 

Terk ediş uyandırmıyor gidişi 

Bir kalış sunmuyor durduğu zaman. 



''Mutlaka başka'' dedirtiyor oluşu 

Sineyi hatırlatıyor sinesi 

İnsanların 

sineleri olduğunu 

Gözleri çok fazla 

Çok fazla derin 

Her şeyi ezberletecekmiş gibi zora koşuyor 

Oysa ezberleyecek hiç vakit 

Bırakmıyor insanlara 

Çabucak 

Derinleşmeniz gerekiyor Yusuf'la karşılaştıysanız, 

Bitişmeniz isteniyor hakkı verilmiş bir anlamla. 



Haz cini kızguran 

Yazık olur, yanlış olur diye düşündü 

Hüsnü Yusuf 

İnsan dedikleri bu nankör, kan dökücü, cimri, unutkan 

Yaratıklar arasında bırakılırsa. 

Öyle ya 

Dünya ahalisinden hangisi 

Kendini hazır saydı şimdiye kadar 

Bitişmek için 

Hakkı verilmiş bir anlamla? 



Haz 

Güzellikten ayrılmak istemezdi 

Arınmak isterdi haz 

Hazzı arıtmaya güzellik yeterdi. 

Kaçırılmazsa, insanlar arasında bırakılırsa Yusuf 

Bir gün, nasıl olsa, er geç 

Güzelliğin yanı başına bir şehvet 

Bir hüsran, bir hatıra 

En azından insanların o hiç vazgeçmedikleri 

Bir mukavemet eklenecekti. 

Güzellik bulandıkça 

Haz bulandırılacak 

O zaman Hüsnü Yusuf'a bakan diyecek ki 

Güzel; ama bir pürüz var 

Güzel; ama başıma kim bilir ne bela açar 

Güzel; ama daha temiz olabilirdi. 



Kaçmalı Yusuf, kaçırılmalı 

Güzellik hazzı mutlaka arıtmalı 

Yoksa ben 

Önce ben, sadece ben, hep ben 

Diyerek nev'i beşer 

Pıtraklı ve pusarık bir tapınakta raks ederken 

Kendinden geçecek 

Hamleler, darbeler, sarılışlarla binlerce yıl 

Neleri çürüttüyse 

Onlarla geçinecek. 



Hazzın gücü Hüsnü Yusuf'u kaçırmak için yetmedi 

Yalnız yönelmek gelirdi Kızguran'ın elinden 

Yönelmek, yöneltmek, yönlendirmek 

Sevgilim! Sevgilim! Sevgilim! 

Başka ne söylenebilirdi? 



İnsan dediğin aceleci 

Cinler de acele etmeli 

Kızguran çabucak 

Yusuf'u kaçırmak için 

İki başka cinden yardım istedi 

İki cin daha 

Yönlendirmesi gerekti hazzın 

Güzellik hırsızlığına. 

Bunların ilki Sarlanan 

Eylem cini. 



Edim 

Dünden hazırdı güzelliği 

güzel olan her şeyi 

Köhne yığından kaçırmaya. 

Çünkü boy atmaya can atarken bir fidan 

Umursamaz çokluktaki kösteği. 

Eylem gerek tohumu çatlatmak için 

Yalnız doğurandır doğruyu bulan 

Neyse çok toprakta 

Gökte ne çoksa 

Bir an gelir 

Biriciklik burcuna edimle varır 

Eylemdir 

Tazeler, harap eder, küstürür, gönül alır 

Eylemle uçar bezginlikteki kir 

Dirilik erki kalırsa 

Yalnız eylemde kalır. 



İşte Yusuf'un güzelliği 

İşte arınmak isteyen haz 

Bir kez ''işte'' denildiyse artık durulmaz 

Bir şey bir şeye dönüşürken 

Eyleme geçilecek 

Ve yakadan düşecek bu bungun kalabalık 

Bir oluş yönünde sıyrılan her ne ise 

Edimle ilenecek çokluğa, katılığa 

Eyleyenler görecek yeganelik ne imiş: 

Nereden sonrası kübra 

Nereden önce sagir 

Kaç, kaçır, doldur ya da dök 

II faut agir. 



Haz cini eylem ciniyle bir araya gelince 

Belki herşey yapılabilirdi 

Evet, her şey 

İyi ve kötü. 

Acaba 

İyi veya kötü şey 

Aynı zamanda yerli yerince ve uygun mu? 

İyi olsun, kötü olsun diye yapmak istenilen 

Rast gelecek mi kendini var eden yöne? 

Bunu anlamak için haz cini Kızguran 

Yönlendirdi Gökleren'i 

Yusuf'u kaçırmaya. 

Güzelliği çalmak için çağrılan 

İkinci cindi bu 

Ödev cini. 



Hüsnü Yusuf kaçırılacak çünkü 

Bunun bir çünküsü var 

Her nesnenin kendine özgü 

Bir yeri var evrende 

Hazzın çünküsü yoktur 

Eylemin de 

Haz ve eylem 

Bilinmez nerede eğleşecekler 

Oysa yalnız nesneler değil duygular düşünceler 

Ararlar ve bilmek isterler benzerleri arasındaki yerlerini 

Bu yer bir yer olmaklığı yüzünden 

Ödevini gösteriyor her nesneye 

Giderek 

Her nesne ödeviyle 

Kaybediyor nesne niteliğini 

Ödevini yerine getiren ''o şey'' oluyor. 



Böylelikle ormanların kimliğinden söz açıyorlar 

Denizlerin kimliği, çöllerin, buzulların, sıradağların 

Ve kapanmak bilmiyor bir kere açıldımı söz 

Gökleren her tarafa bir şey yetiştiriyor 

Armağan verir gibi,tetiğe basar gibi 

Maden işçilerinin urbalarına kimlik 

Kumarhane kapılarındaki kabadayılara nişan 

Rujunu sürdükten sonra 

Aynada kendini öpermiş gibi yapan 

Sütüm yetseydi de doyurabilseydim, ne var? 

Sana almazsam neyim önümüzdeki yaz 

Ödevin cümleleri birer birer sayılmaz 

Yerine getirmeye bile gerek yok 

Tabiatla düşüyor 

Tarihle 

Yükseliyor durmadan 

Hem ödev 

Hem ödevi üstüne alan. 



Hepsi üç cindir bunların. 

Hazdır, eylemdir, ödevdir 

Yusuf'u kaçıran. 

Yusuf'u insanların dünyasında 

El alemin dipsiz düşkünlüklerine tutundurmayan.


İSMET ÖZEL

İkinci Bab - Yusuf'un Kaçırılışıdır

Bir Yusuf Bir Şivekar

şivekar buldu
kendi arayışında bir karşılık bulunduğunu
ya yusuf ?
peki hüsnü yusuf bulunmak istiyor muydu ?
harikulade bir bahçede
cinlerin arasında geçmişti günleri
öğrenmişti cinlerden yüzlerce hüner
insanlar arasında kalsaydı eğer
hükmetmek ve itaat etmekten başka bir alanda
yusuf' a rahat vermezdi onlar.
gülünç özlemleri insanların
sinir bozucu tedirginlikle
ve derinlik karşısında gösterdikleri
şiddetli ve tamamen mankafa tepki
bütün bunlar hüsnü yusuf için
bezgin bir hayat demekti.

kalkıp, çıkıp, uzaklaşıp
insanların dünyasından
yusuf' un mahremiyetine kadar uzanan
bu pejmürde kız da neyin nesi ?
önce halinden hiçbir şey söylemedi
bıraktı
konuşsun şivekar.
aman allahım !
şivekar konuştukça
yusuf' un her yanına
oklar saplandı sanki.
dertli gönül neymiş 
gönüle dert neden düşermiş
nasıl olurmuş göze almak
gözlerden ötesini
yağmadan, çapuldan, hazıra konmaktan uzak
akları, karaları, bütün renkleri esirgeyip
esirgenmeyi hak etmek
ve dönenmek evrende arındırıcı
itimada şayan bir rüzgar gibi.
hayret ki cinler bu kızı kaçırmamış
bu fevkalede gönlüyle.

şivekar' ı dinledikten sonra yusuf
ancak anlayabildi kendi başına neler geldiğini.
sonra açarken uzun uzun halini kıza
sanki ona bir şeyler iade etti.

bir yusuf, bir şivekar
anlamı yoktu artık hayatlarının
çabuk anladılar ki armağanmış yaşadıkları
verilmeyi beklemişler birbirlerine.
iki insan diyelim isterseniz artık onlara
bizler de baş vuralım
tarihin ve tabiatın
güç yetiremediği
o ifadeye.

iki insan bir araya gelince
iki taşın beraberliği gibi olmaz
diyelim iki salkım
bir çift kuş, yılanlar, kurbağalar, göçmen sürüler
yarasa aşiretleri, birbirine açılan tanrısız mağaralar
yabancılık
yalıtkanlık üretirler ha bire.

insan soyu
iletkenliğiyle ünlüdür öteki türler arasında
iki insan
başka hiç bir yaratıkta olmayan
geçirgen bağın baslatıcısıdır
anneler babalar
oğullar, kızlar hısımlar
komşular, hemşehriler, yurttaşlar
hangileri arasından seçilirse seçilsin
iki insan bir araya gelince
o geçirgen bağa bir ilmik atar
bazen fiyonk olur
bazen her sey düğümlenir
yine de sonuna kadar
bu bağın götürdüğü
yere kadar gitmez
insanlar
dostluğa, kandaşlığa, aşka evet
evet; ama nereye kadar ?

bunun bir son kertesi vardır
binlerce yıl iki insandan çok azı
son kerteyi birlikte tanımıştır
süra üfürülürken, çan çalınırken, ölü gömülürken
iki insan tahsil eder zamanı
en doğrusu son kertede iki insan
vakitsiz okunmuş bir ezandır
yusuf ile şivekar
vakitsiz okundular
çünkü zaman
iki insan
ya da
hiç.

gün batımı yaklaşıyor
birazdan bahçeye gelecek cinler
her sabah gün ışıdığı zaman
üç cin
gökleren, sarlanan ve kızguran
iri kuşlar şekline girip havalanırlar
sormaya gelmez gün boyu ne yaptıkları
ama onlar görecek olursa
yusuf' un yanında bir insanı
hiddetleri neye mal olur
bunu yusuf biliyor

güneş battı batacak derken
yusuf gönlünün sıcaklığıyla buram buram
tütsülenen eşine bir sevecen tokat indiriyor
bir elma halina geliyor şivekar
hani bir zamanlar bir kuru
ekmeğimiz vardı ya
onun gibi bir kenara koyuyor.

cinler geniş kanatlarıyla alaca gökten süzülüp
toprağa silkinerek konduklarında
insan şekline giriyorlar
bir
iki
üç
" burada bir insan kokusu var "
" insan kokusu buralar "
" insan var "
cinlerle yıllarca beraberliğin verdiği pişkinlikle
hatta biraz azarlar gibi cevap veriyor yusuf
" bu bahçede benden gayri insan ne arar "
" kokusuysa sizin dişleriniz arasından geliyordur "
" kaç insan parçaladınız acaba ? "

cinleri kandırmak o kadar kolay değil

" nedir yusuf " diyorlar
" sen eskiden hiç kendinden "
" insan diye bahsetmezdin ? "

o gece böyle geçer
ertesi gün yusuf ile şivekar
yine birbirlerine kalır
çevre olurlar birbirlerine
gün batar
elma olur şivekar.
birkaç hafta, sonra ay
aylar çoğalır
şivekar gebe kalır
elmayı cin gözünden saklamanın imkanı yoktur artık.

Dördüncü Bab - Bir Yusuf Bir Şivekar

Dönüş

bütün sevişenlerin zor dakikaları vardır
hepsinin o zamanlarda benzeşir davranışları
hüsnü yusuf
aldı şivekar' ını karşısına
ellerini tuttu
ayırmadan gözlerinden gözlerini
önce derin bir iç geçirdi
konuşmaya başladı sonra :

"ikimiz o bir kalarak en özel yeri"
"yaratılmışlar arasında"
"ne kadar hakkıyla kazanmış olursak olalım"
"ve şimdi çok kimsenin anlamadığı"
"yüceliş basamaklarında olsak da"
"her yaratılan şeyin zemini"
"bizim de zeminimiz"
"insan çoğalacaksa insanlarda çoğalır"
"bir dönüş bekliyor seni"

"cinlerin bahçesinde"
"çocuk doğamaz"

hüsnü yusuf şivekar' a neler yapacağını birer birer anlattı.
bir kocaman yumak ip vererek ona.
gidecekti
yumağın bittiği yere kadar hiç durmayacaktı.
ne bitmez yumakmış ! kaç gün gitti ?
sonunda vardığı yer
kapkara bir şehirdi.
önce
gecenin tesiri sandı
oysa gerçekten kara
gün ışığı altında bile kapkaraydı şehir.
evlerin duvarları siyaha boyanmıştı
panjurlar ve kepenkler
onlar da siyah ve kapalı.
yollar hep zift karası
kaldırımlar kara taş
fakat ne geçen var, ne giden
bütün perdeler çekik ve kara
bakan kimseler yok pencereden sokaklara.
şivekar
karnı burnunda
ağır ağır kat etti kara şehri.
en büyük kapısını buldu şehrin
en kara kapı da buydu.

bu şehir baştan başa yıllardır
hüsnü yusuf yası tutmaktaydı.
gizli, gözden uzak bir yerde oynuyordu çocuklar
büyükler için oynamak, gülmek
gizlice bile olsa yasak.
yusuf' u cinler kaçırınca yedi yaşında
önce annesiyle babası karalara büründü
sonra
yavaş yavaş güzel yusuf' un yokluğuyla
kendine çirkinlik bulaşmış hisseden herkes
siyahı seçti
bir dürüstlük aradı yasla avunmakta.

bu şehrin beyi hüsnü yusuf' un babası
en büyük kapı bey kapısı
gebe kadın büyük, kara kapıyı
tam da doğum sancısı tuttuğu sırada çaldı.
açan olmadı, içerden bir kıpırtı 
duyulmadı.
çaldı şivekar bir daha
ne ses
ne nefes
sonunda ona öğretildiği üzere
"açın, hüsnü yusuf' un başı için açın" dedi.
içten ve iç parçalayıcı bir inleyişle
o zaman kocaman kara kapı
açılıvermediyse de tamamen
mağrur ve ağırdan
aralandı.
"doğurmak üzereyim"
"bana bir yer gösterin".

şivekar' ı ineklerin ahırına aldılar
çok geçmedi doğurdu.
hani şu bir avcıdan işittiğine kanan var ya
ümidin ve korkunun hakkını vermek için
nice iniş nice çıkış yaşayan
mezbeleliklerde hırpalandıktan sonra
nikahı harikulade bir bahçede
en harikulade erkekle kıyılan kızın
oğlu doğdu nihayet.

loğusa yalnız kalmasın
al basmasın onu diye
o gece ahıra bir halayık bıraktılar.
ve o gece bir kuş kondu ahır penceresine
dile geldi, seslendi :
" - şivekarım ! şivekarım ! "
içerden yanıtlandı bu çağrı
"lebbeyk ! sultanım !"
"ne yapar sultanım?"
"boklu çaputlar içinde yatar sultanın"
"annem duymadı mı ?"
"yavrumun yavrusu deyip"
"sinesine sarmadı mı ?"
pır deyip uçtu sorular sonrası kuş.
ama olay halayık kızı çok korkuttu
koşup anlattı duyduklarını kahya kadına
kahya kadın işkillendi bu işten :
"kaz kümesine alsınlar loğusayı"
"oraya benim için de bir yatak koysunlar".

ertesi gece aynı kuş
bu sefer kaz kümesinin penceresine
konarak aynı söyleşiye yer verince
halayık ne işittiyse, kahya kadın, o da duyunca
anladı kara konaktaki emektar
bir bey doğurmuştu vesveseyle baktıları yabancı
üstelik bu son gelen konakta herkesten daha yerli.
yeni efendisidir doğan bebek
beyin torunu.

gerçeği öğrenince 
yas kentinin beyi, kara konağın hatunu
bir basübadelmevt saydılar bütün olan biteni
yavruyu vakit geçirmeden al haneye aldılar
yavrumuzun yavrusu deyip kucaklarında sardılar
şivelar' la konuşup tecbil ettiler gelini
daha ileri gittiler
- bu soyda ihtiras bitmez -
dediler :
"yakala bu kuşu bize !"
"tut bu kuşu bizim için !"
şivekar yusuf' a dokunmak istemez mi ?
can ü yürekten
kabul etti teklifi.

al haneyi görmeliydiniz.
daha hüsnü yusuf doğmadan
orayı annesi
bir sevinç odası olarak tertiplemişti.
her taraf siyaha büründüğü günlerde bile
bu oda al hane kaldı
ümit ve sevinç
temsil etsin istendi.

demirden ve kızıl bir karyolada yatıyordu şivekar
kuş pencereye konup adını ünledi :
"şivekarım ! şivekarım !"
bir naz uykusu içindeymiş
gibi yaptı yatakta sere serpe uzanan
kuşcağız kondu bu sefer karyola demirine
tez canlı, edişeli seslendi :
"şivekarım ! şivekarım !"
yine ses yok.
yastığa indi, geldi başucuna
"şivekarım !" "şi . . ." der demez
kaptı kuşu uyurmuş gibi yapan

kaçırılmak neyse . .
ama bunca serencamın sonunda
bir kuş olarak yakalanmak
ağır geldi yusuf' a
silkinip buluverdi gerçek cesametini
birden bire al haneyi
güzelliğiyle doldurdu.

bey ve hatun
babayla anne
çoşkuyla daldılar içeri
sarılmalar, öpüşmeler . .
hasretler giderildi.

insan hayatı dediğin ne de meraklı bir şey
neden kılıç kabzasındadır kınalı parmak ?
buraya kadar geldi masal
şimdi acep ne olacak ?

Beşinci Bab - Dönüş

Altıncı Bab - İns Ü Cin

*seyyidhan kömürcü - sena

Kelimeler Kelimeler - Özdemir Asaf

Ergin Günçe - Mandolin
Seslendiren: İsmet ÖZEL
Fotoğraf: The Mandolin Player - Mary Cassatt
Soundtrack : ---

Mandolin

Eski bir mandolindi ölümdü anlatılan
Kır kahvesinde çocuklara çalardı
Temmuz örerken evini sarmaşıkla

Çan çiçekleri göğsünde kuru kalbi
Serilince bahçeye rakı sofrası
Kucağında mandolin, mandolin ve parmakları

Ne yalnızlık kalır ne aşk
Ne gizlice bildiği av şarkıları
Ay dudağında kuruduğu zaman
Ve ne zaman görse çocukları

Serin yaz geceleri penceresinden
Balkona akınca gölgesi
Saçlarında deniz ve uçuşan şapkası
Eski bir mandolindi ölümdü anlatılan

Şimdi kış ve uykusuz çocuklar
Uzak bir mandolin kulaklarında kalan

Ergin GÜNÇE

Ergin Günçe - Mandolin [Seslendiren : İsmet ÖZEL]

Fevzipaşa - Ülkü Tamer (1993, TRT)

İsmet Özel, (d. 19 Eylül 1944, Kayseri) Türk, şair ve yazar.

Bir süre Siyasal Bilgiler Fakültesi'nde öğrenim gördükten sonra, Hacettepe Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı’ndan mezun oldu. 18 yıl Devlet Konservatuvarı’nda Fransızca okutmanlığı yaptı. Ataol Behramoğlu'yla birlikte Halkın Dostları dergisini kurdu ve yönetti. 1963’ten itibaren şiirleri yayımlanmaya başladı. 1974’te düşünsel ve ruhsal bir değişim yaşayarak yazı hayatına İslami düşünce çerçevesinde devam etti. Uzun yıllar çeşitli gazetelerde köşe yazarlığı yaptı. 2005’te Türkiye Yazarlar Birliği deneme ve üstün hizmet ödülünü kazandı. 9 şiir, 22 deneme, söyleşi, mektup ve 5 çeviri kitabına imza attı.

1978 yılında kaleme aldığı Üç Mesele (Teknik, Medeniyet, Yabancılaşma) en önemli kitaplarından biridir. 2007 yılında kurulan İstiklal Marşı Derneği'nin kurucusu ve hâlen genel başkanıdır.


Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]
Üç Mesele
Zor Zamanda Konuşmak
Taşları Yemek Yasak (It is Prohibited to Eat the Stones)
Bakanlar ve Görenler
Faydasız Yazılar
İrtica Elden Gidiyor
Surat Asmak Hakkımız
Tehdit Değil Teklif
Waldo Sen Neden Burada Değilsin?
Sorulunca Söylene
Cuma Mektupları -1,2,3,4,5,6,7,8,9,10
Tahrir Vazifeleri
Neyi Kaybettiğini Hatırla
Ve'l-Asr
Tavşanın Randevusu
Bilinç Bile İlginç
Şiir Okuma Kılavuzu
40 Hadis
Henry Sen Neden Buradasın-1
Henry Sen Neden Buradasın-2
Kalıntürk
Çenebazlık
Şairin Devriye Nöbeti 1 - Tok Kurda Puslu Hava
Şairin Devriye Nöbeti 2 - Bileşenleriyle Basit
Şairin Devriye Nöbeti 3 - Neredeyizim
Şairin Devriye Nöbeti 4 - Ebruli Külah
Şiir[değiştir | kaynağı değiştir]
Geceleyin Bir Koşu (1966)
Evet İsyan (1969)
Cinayetler Kitabı (1975)
Şiirler 1962-74 (1980)
Şiir Kitabı (1982)
Celladıma Gülümserken (1984)
Erbain (1987)
Bir Yusuf Masalı (2000)
Of Not Being A Jew (2005)
Of Not Being A Jew -İlaveler ve Vaat Edilmiş Bir Şiir- (2008)
Of Not Being A Jew (2011)
Deneme, Söyleşi, Mektup[değiştir | kaynağı değiştir]
Üç Mesele (1978),
Şiir Okuma Kılavuzu (1980)
Zor Zamanda Konuşmak(1984)
Taşları Yemek Yasak (1985)
Bakanlar ve Görenler (1985)
Faydasız Yazılar (1986)
İrtica Elden Gidiyor (1986)
Surat Asmak Hakkımız (1987)
Tehdit Değil Teklif (1987)
Waldo Sen Neden Burada Değilsin? (1988)
Sorulunca Söylenen (2000)
Cuma Mektupları (1-10)(1995-2004)
Tahrir Vazifeleri
Neyi Kaybettiğini Hatırla(1994)
Ve'l-Asr
Bilinç Bile İlginç
Genç Bir Şairden Genç Bir Şaire Mektuplar (1995),
Tavşanın Randevusu(1996)
Kırk Hadis(2004)
Henry Sen Neden Buradasın? 1-2 (2004)
Kalın Türk (2006)
Çenebazlık (2006)
Şairin Devriye Nöbeti 1 - Tok Kurda Puslu Hava
Şairin Devriye Nöbeti 2 - Bileşenleriyle Basit
Şairin Devriye Nöbeti 3 - Neredeyizim
Şairin Devriye Nöbeti 4 - Ebruli Külah
Şairin Devriye Nöbeti 5 - Evet mi Hayır mı? Sınıf Savaşı Evet, Milli Mücadele Hayır
Şairin Devriye Nöbeti 6 - Allah'ın Emri Zaid/Plus Peygamberin Kavli
Şairin Devriye Nöbeti 7 - Evlenseydik Boşanacaktık
Şairin Devriye Nöbeti 8 - Hayatın Manası Versus Manalı Bir Hayat
Şairin Devriye Nöbeti 9 - Karz-ı Hasen
Şairin Devriye Nöbeti 10 - Siper Beden
Şairin Devriye Nöbeti 11 - Muvazzaf
Şairin Devriye Nöbeti 12 - Başbaş Başbaşa Başabaş
Desem Öldürürler Demesem Öldüm
Bir Akşam Gezintisi Değil, Bir İstiklâl Yürüyüşü - 1
Bir Akşam Gezintisi Değil, Bir İstiklâl Yürüyüşü - 2

İkinci Bab - Yusuf'un Kaçırılışıdır

İsmet Özel I

Related tracks