Moonlight - Beethoven

Eugen Doga - Gramofon

"Privation"

Composer : Pejman Khalili
(Inspired by Maryam Tabatabaee's painting works of "Privation" collection)

Violins (I & II) : Bardia Kiaras , Ali Jafari pouyan , Tina Jamegarmi
Violin ( Soloist ) : Ali Jafari pouyan
Viola : Sohrab Berahmandi
Violoncello : Atena Eshtiaghi
Double Bass : Alireza Khorshidfar
Oboe : Aryan Gheitasy

Recorded & Mixed at Sun Studio
Sound Engineer : Mehdi Ramezani
june 2014


" بخشی از قطعه " حِـــرمان

آهنگساز : پژمان خلیلی
( با الهام از آثار نقاشی مجموعه "حِرمان" از مریم طباطبائی )

ویولن اول و دوم : بردیا کیارس ، علی جعفری پویان ، تینا جامه گرمی
ویولن (سُولیست) : علی جعفری پویان
ویولا : سهراب برهمندی
ویولنسل : آتنا اشتیاقی
کنترباس : علیرضا خورشیدفر
اُبوا : آرین قیطاسی

ضبط : مهدی رمضانی - استودیو خورشید
خرداد 1393

Privation (A part of Piece)

Minor Blue

The Expansion of Infinity

In 2019, after releasing my single Distant Visions, a fan reached out and said:
“Almost sounds like something from a second interstellar suite.”

That one sentence stirred something in me. It took me back to The Maestoso Interstellar Suite—a work I originally released in 2006 and expanded into a double-disc experience for its 10-year anniversary in 2016. I began to ask myself: Is there more to explore in that soundscape? Could there be a continuation—not a sequel, but a new frontier?

At the time, I had also released a companion version of the suite: a more accessible, “radio edit” style reimagining called Singularities. It wasn’t just a shortened take—it was a different perspective. Like looking at a galaxy from another angle.

And now, Singularities has found its true home—as the next entry in a new, ever-evolving musical journey.

Welcome to Infinity

Infinity is more than a project. It’s a living archive. A space where reinterpretations and original compositions coexist. Ambient. Orchestral. Space-driven. Timeless. It has no definitive ending—only a series of unfolding volumes, each offering a glimpse into the same emotional cosmos from a different light.

Infinity Volume II – Singularities

This volume reintroduces the material from The Maestoso Interstellar Suite through a reframed lens: shortened, accessible, and arranged to stand on its own as individual pieces. If the Suite was a continuous voyage, Singularities is the constellation map—each track a star with its own identity, orbiting the same emotional core.

Originally created as an alternate listening experience, this version of Singularities now shines as a fully realized volume within Infinity. It respects its source material while offering something more focused—more immediate—without losing depth.

Where It’s Going

The Infinity series continues to grow. Each volume refines, reimagines, or reaches beyond what came before. And there’s more to come:

Infinity Volume I – The Maestoso Interstellar Suite

Infinity Volume II – Singularities

With each step, I revisit and reshape ideas I once thought complete. And with every new piece, I get closer to the sound I’ve always heard in my head—now finally possible with the tools I have today.

Maybe it’s unconventional. Maybe it’s a little obsessive.
But that’s Infinity—and it’s not supposed to end.

🎧 Listen on your favorite platform:
🔗 owtt.lnk.to/infinity2BC  

Movement VIII (Dark Matter)

08 Oct - Netting Compromise

Stamatis Spanoudakis - Dusk At St Theodore

06 OROR - Lullaby

Another World

OMAR AKRAM - Dancing with the wind

آرام خاچاتوریان زادهٔ ۶ ژوئن ۱۹۰۳ در تفلیس، گرجستان - یک آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر، ارمنی در سال‌های حکومت اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی بود؛ که آثارش بیشتر تحت تأثیر موسیقی سنتی ارمنی بود. وی مدت‌ها مسئولیت اتحادیه آهنگ‌سازان شوروی را به عهده داشت.

از ویژگی‌های موسیقی خاچاتوریان سازبندی نغمه‌ای و متنوع و ضرب آهنگ‌های ویژه‌است.
خاچاتوریان از همان آغاز مجذوب موسیقی سنتی ارمنی شد که در محیط زندگی‌اش می‌شنید. در دورهٔ تحصیل در مدرسه نواختن هورن را آموخت و با آموختن دقیق زبان روسی در سن ۱۹سالگی به مسکو رفت تا در آنجا در دانشگاه دولتی در رشتهٔ زیست‌شناسی تحصیل کند. چند ماه نگذشت که خاچاتوریان رشتهٔ خود را عوض کرده و در مؤسسه آموزش موسیقی کالج موسیقی دولتی گنسین در رشتهٔ ساز ویلونسل نام‌نویسی کرد.
خاچاتوریان سه سال بعد وارد کلاس آهنگ‌سازی و یک سال پس از آن وارد کنسرواتوار چایکوفسکی مسکو شد. وی در آن‌جا تحت نظر استادانی هم‌چون نیکولای میاسکوفسکی و میخائیل گنسین آموزش دید.
آرام خاچاتوریان در این کنسوراتوار به همراه سرگئی پروکوفیف و دمیتری شوستاکوویچ به عنوان یکی از محبوب‌ترین و موفق‌ترین آهنگ‌سازان دورهٔ شوروی شناخته شد.
او در سال ۱۹۳۳ تحصیل خود را به پایان رساند و با هم‌دانشگاهی خود نینا ماکاروا ازدواج کرد.
نخستین اثر و سمفونی بزرگ او پایان‌نامه تحصیلی او بود. خاچاتوریان با نخستین کنسرتو پیانوی خود (۱۹۳۷) در سطح بین‌المللی شناخته شد و این معروفیت با اجرای کنسرتوی ویولن او در سال ۱۹۴۰ بیشتر شد. خاچاتوریان این کنسرتوی ویولن را برای داوید اویستراخ نوشته‌بود.
آثار موسیقایی آرام خاچاتوریان متأثر از موسیقی فرانسوی، قفقاز و سنن فرهنگی روسیه جنونی و شرقی بود. با کنسرتو پیانو، کنسرتو ویلن و رقص شمشیر که برگزیده‌ای از بالهٔ گایانه بود، پیش و پس از جنگ جهانی دوم در سراسر اروپا شهرت یافت.
کارهای اصلی او عبارتند از ۳ باله، موسیقی صحنه و فیلم، یک (سرود استالین) برای کر و ارکستر، ۲ سنفونی، کنسرتوهایی برای پیانو، ویلن، ویلنسل، ویلن و ویلنسل، یک سونات.
او همچنین آهنگ‌هایی برای ویلن و پیانو، آثاری برای پیانو ساخت و تنظیم‌هایی برای رقص‌های عامیانه، قطعاتی برای بالالایکا، مارش، سروده‌های عامیانه و سرودهای میهنی داشت.
او به تدریج تغییر مسیر داد و به قالب‌های گسترده‌تر موسیقی پرداخت. در سال ۱۹۳۲ یک قطعه توکاتا برای پیانو ساخت که توجه زیادی را برانگیخت و یک سال بعد اثر جدیدی به نام سوئیت رقص را برای ارکستر سمفونی ساخت.
پس از آن او کار بر روی موسیقی نمایش‌نامه‌های مختلف را آغاز نمود، از مهم‌ترین آثار او در این ژانر می‌توان به بیوه والنسیایی در سال ۱۹۴۰ و نقاب‌بازی در ۱۹۴۱ اشاره کرد. در سال ۱۹۴۴ سرود ملی ارمنستان را تصنیف کرد. خاچاتوریان از سینما نیز غافل نماند و آثار مهمی در این زمینه ارائه نموده که فیلم‌های پپو و زنگزور بارزترین آنها به شمار می‌آیند.

رقص شمشیر اثر خاچاتوریان یکی از برجسته‌ترین آثار موسیقایی سدهٔ بیستم به شمار می‌آید. بسیاری از منتقدان هنری و صاحب نظران عرصه موسیقی یکی از دلایل بی عیب و نقص بودن اجرا و نحوه ضبط رقص شمشیر را مربوط به این می‌دانند که خاچاطوریان علاوه بر آهنگ‌سازی، خود رهبر ارکستر نیز بوده‌است. خاچاتوریان چند سال پیش از مرگش، دربارهٔ این اثر اظهار داشته: «بسیار خرسندم که رقص شمشیر با استقبال قشرها مختلف روبرو شده و از زمان ساخت آن در سال ۱۹۴۲ تا به امروز هنوز زنده‌است، امیدوارم در دهه‌های آینده نیز از این اثر یاد شود و کماکان زنده باقی بماند.» و این چنین نیز شد، نه تنها رقص شمشیر هنوز به عنوان اثری ماندگار باقی است، بلکه توسط نوازندگان بزرگ جاز نیز اجرا شده‌است.

فعالیت او در مقام رهبر ارکستر در تاریخ ۱۰ فوریه سال ۱۹۵۰ بود و در تابستان همان سال او قرارداد رهبری ۱۵ کنسرت در شهرهای بزرگ روسیه را به امضا رساند. بسیاری از بزرگان موسیقی او را یکی از کم‌نظیرترین رهبران ارکستر جهان به شمار آورده‌اند؛ ویکتور پیکازیان نوازنده صاحب نام ویولن، همکاری با این هنرمند بزرگ را اینگونه توصیف می‌کند: «نوازندگی تحت رهبری خاچاطوریان بسیار راحت و لذت بخش بود. او با تبحر خارق‌العاده اش حداکثر توانایی‌های اعضای ارکستر و تک نوازان را به کار می‌گرفت و به کلیه مراحل کار خود اشراف کامل داشت و شنوندگان را به شدت تحت تأثیر قرار می‌داد.»

آرام خاچاتوریان موسیقی باله اسپارتاکوس را در سال ۱۹۵۴ ساخت. سوژه باله دربارهٔ شورش برده‌ها به رهبری اسپارتاکوس در روم قدیم در سال ۷۱ پیش از .
میلاد است



منبع:سایت ویکی پدیا

Aram Khachaturian - Lullaby (from Gayane)

(+O)
 Give No Room For Hatred In This Wicked World!
We Are All Guests Here. So Please Love Each Other
 OR Just Behave Until We Reach Home...

Stamatis Spanoudakis - Dusk At St Theodore

Mohammed Eshmawy

Recent comments

ross

MedRiad Mesrati

MedRiad Mesrati

Mohamed Yuossef

Related tracks