Tasnif Payam Nasim

لطفی و شجریان در منزل کمالیان

لطفی و شجریان - شور 1359

نکنم اگر چاره  دل هر جایی را
نتوانم و تن ندهم رسوایی را
همه شب من اختر شمرم کی گردد صبح
مه من چه دانی تو غم تنهایی را
چه خوش است اگر دیده رخ دلبر بیند
نبود جز این فایده یی بینایی را 
ملت ار بداند ثمر آزادی را 
برکند ز بن ریشه ی استبدادی را

Tasnife Dele Harjaee

Dokhtar-e Falbin/Banan/Akbar Mohseni

می گذرد کاروان، روی گل ارغوان

قافله سالار آن، سرو شهید جوان

در غم این عاشقان، چشم فلک خون فشان

داغ جدایی به دل، آتش حسرت به جان

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

چون روید لاله از خاک تو

یاد آرم از جان پاک تو ( 2 )

بنگر چون شد، دل ها خون شد، زین آتش ها

از موج خون، شد لاله گون، دشت و صحرا

زین درد و غم، گرید عالم، ای شهید ما

از این ماتم، خون می گرید، ای یاران، ای یاران

سوزم از داغ غمی، داغ ظلم ستمی

خون هر جانباز، می دهد آواز

جان فدای وطنم، خاک ایران کفنم

ای دریغا، خانه ی ما، گشته گلگون، خفته در خون

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

شهرام ناظری ؛ از آلبوم " چاووش 8 " ؛ تصنیف کاروان شهید

استاد احمد عبادی - دستگاه شور

Chavosh 3(Khosousi.Com)

(شهید. (حسین علیزاده. محمدرضا لطفی. شهرام ناظری. گروه شیدا و عارف. چاووش 3

قطعه شوشتری درآمد و ضربی از آلبوم نغمه های جانسوز استاد علی اصغر بهاری

علی‌اصغر بهاری (۱۲۸۴-۱۳۷۴) از استادان موسیقی ایرانی و نوازنده برجسته ساز کمانچه می‌باشد. وی در دههٔ ۶۰، با فرامرز پایور، جلیل شهناز، محمد اسماعیلی و محمد موسوی، در «گروه اساتید»، همکاری داشت.

زندگی نامه
علی اصغر بهاری، به سال ۱۲۸۴ در ناحیه بازار عباس آباد تهران متولدشد. وی در خردسالی به ساز کمانچه دل بست و نزد پدربزرگ خود، میرزا علی خان بهاری، به فراگیری کمانچه پرداخت و سپس در مکتب سه دایی خود به نام‌های رضاخان، اکبرخان و حسن خان که در یک قرن پیش جزو هنرمندان نامی ایران به حساب می‌آمدند دست به تکمیل تجربیات خود درکمانچه نوازی زد. بعد از فوت پدربزرگش هنگامی که ۱۵ ساله بود به ادامهٔ یادگیری کمانچه نزد دایی‌هایش ادامه داد.

فعالیت‌ها
علی اصغر بهاری، از دایی‌های خود چیزهایی را که باید بیاموزد آموخت تا اینکه در هجده سالگی همراه با ارکستر ابراهیم خان منصوری در کنسرتی که در یک سالن بر پا شده بود شرکت می‌کند و از همین جا آوازه شهرت بهاری به گوش موسیقی دانان می‌رسد و او را بنام نوازنده خوب و آگاه به نواختن گوشه‌هایی ایرانی می‌پذیرند.

بهاری پس از چندی در مشهد کلاس موسیقی جهت تعلیم می‌گشاید و یک سال هم با حبیب سماعی استاد سنتور کار می‌کند و شاگرد تعلیم می‌دهند و بعداً به تهران می‌آید و توسط استاد روح الله خالقی به مدرسه موسیقی جهت تعلیم دعوت می‌شود و در هنرستان شروع به همکاری می‌نماید.

وی با همکاری با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، شاگردان خوبی را تربیت کرد که هر کدام هم اکنون یکی از بهترین کمانچه نوازهای‌های کشور می‌باشند. او علاوه بر ساختن قطعه‌های ضربی از قبیل پیش درآمدو رِنگ، بر ردیف موسیقی ایرانی و ضربی‌های روایت شده از متقدمین تسلط کامل داشت. وی در روز شنبه ۲۰ خرداد ماه ۱۳۷۴ درگذشت.

منبع ویکی پدیا فارسی
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D8%B5%D8%BA%D8%B1_%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1%DB%8C

Asghar Bahari - Shooshtari, Daramad va Zarbi

شب چو در بستم و مست از می‌نابش کردم
ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم
دیدی آن ترک ختا دشمن جان بود مرا
گرچه عمری به خطا دوست خطابش کردم
منزل مردم بیگانه چو شد خانه چشم
آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم
شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع
آتشی در دلش افکندم و آبش کردم
غرق خون بود و نمی‌مرد ز حسرت فرهاد
خواندم افسانه شیرین و به خوابش کردم
دل که خونابه‌ی غم بود و جگرگوشه دهر
بر سر آتش جور تو کبابش کردم
زندگی کردن من مردن تدریجی بود
آنچه جان کند تنم، عمر حسابش کردم

#فرخی_یزدی

افسانه شیرین- دکلمه محمد صالح علا

Farid

Recent comments

sb22

Related tracks