شب که تاريکي مي افتد،
بی گاه به بامِ من و تو.
و خطر ،
مي بُرد رشته ی کلام من و تو.
شب که در سنگر خاموشی همرزمانیم،
شب که بیدار به ناچار به غمخواری هم می مانیم،
به تو مي انديشم
و به خود مي نگرم
راستي را چه جدايي است …
مرک بر هرچپیه
به به
با آرزوی همکاری این دو عزیز موسیقی اصیل ایران... استاد ناظری…