Poet's voice

به دیدارت می‌آیم
رمز نامت را
با حافظه‌ی خیابان می‌گشایم
شب چنگال‌هایش را
با فریاد دخترکان می‌شوید
و میدان
از التهاب ظهرهای بی پدر
قالب تهی می‌کند

اه سرباز
مرگ هرگز اینگونه چالاک نبوده است
اسلحه‌ات را به سویم نگیر
من
گیسوهایم را
به میدان آورده‌ام

آزاده طاهایی: دو شعر برای زنان سرزمینم

این شَب است آری شبی بَس هُولناک

بر این جاده ها/ قدری گل/ قدری شبنم نشسته است/ امروز می دانستم هوا ابری است...ء

امروز می دانستم هوا ابری است/ شعر و صدای احمدرضا احمدی


بنویس و هراس مدار از آن که غلط می افتد
بنویس و پاک کن
همچون خدا که هزاران سال است می نویسد و پاک میکند
و ما هنوز مانده ایم در انتظار پاک شدن و بر خود می لرزیم
بی سر خواب تورا می بینم
بی پر به بام تو می پرم
انگور سیاهم
به بوی دهان تو شراب می شوم
سمندر تشنه ای که زیر شعله چشمه ی آب جسته منم
نوروز منی تو
با جان نوخریده به دیدارت می دوم
شکوفه های توام من به شور میوه شدن در هوای تو پر می کشم
تو طلسم آب شده در هوا
شش های مرا تسخیر کرده ای
پرنده های توام
دان و رام توام
باروت توام
در دهان تفنگم بگذار و پرنده های پرستارت را صید کن
ساق نازک تاک به شوق بوسه های تو بر زانو راست می شود
آفتاب به جستجوی تو در بادها سرگردان مانده است
صدف ها کورند
تو شناور آب هایی
به حسرت صیدی در باران پلک می زنند
باد ها کورند
تو اینجاییو آشیان عقابان را می جویند
ساعت برای لحظه شماری دیدار توست
عقربه ها کاردهای تکّه تکّه کننده انتظارند
ای لرزه ی دقیقه ی موعود
انتظار شادمانه پایان تن
شیرازه ی دیوان شمس
شعر های من اینک که مثل ریشه پراکنده است
دیوان من اینک که پرکنده، پراکنده است
انگشت سلیمان
دیوان مرا هم ببر
دوستِت دارم
و عشق تو از نامم می تراود
مثل شیره ی تک درختی مجروح در حیات زیارت گاهی.
شمس لنگرودی

بنویس.mp3

(Collage Huward,Barahani,  Amir rework and collage)

"بخاطر تو که براهنی را دوست  داری"

نیامد
شتاب کردم که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم از پی دیوانه ای که گیسوان بلوطش را به سحرگرم مرمر لمبرهایش می ریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ نوشتم که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم چو پوزه در شکم روزگار خویش دویدم دریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهد شوم غریبی! زمانه صاحب سگ؛ من سگش
چو راندم از در خانه ز پشت بام وفاداری درون خانه پریدم که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده ها به رخانم زدم به خلوت پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را چنان گدازه پولاد سوی خلق گرفتم که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب، خواب تلخ بر آشفت خواب خسته و شیرین بچه های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیش دوست نه در حضور غریبه نه کنج خلوت خود گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد.

لوک هوارد 
رضا_براهنی


گوش میدادم هر ۲ راجدا جدا ,که به هم چسبیدند ، شما هم گوش بدید

نیامد

شتاب کردم که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم از پیِ دیوانه‌ای که گیسوانِ بلوطش را به سِحرِ گرمِ مرمرِ لُمبرهایش می ریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ و خاک نوشتم که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم، چو پوزه در شکمِ روزگارِ خویش دویدم، دریدم
شبانه روز دریدم، دریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهدِ شومِ غریبی! زمانه صاحبِ سگ؛ من سگش
چو راندم از درِ خانه ز پشت بامِ وفاداری درون خانه پریدم که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده‌ها به رُخانم زدم به خلوتِ پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را چُنان گدازه‌ی پولاد سوی خلق گرفتم که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب، خوابِ تلخ برآشفت خوابِ خسته و شیرین بچه‌های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیشِ دوست نه در حضور غریبه نه کنجِ خلوتِ خود گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد.

"رضا براهنی"

رضا براهنی ـ که آفتاب بیاید، نیامد.mp3

Collage JulienMarchal(Lost in Brain/Fog), Mokhtaari  ,AmirMaleki


چقدر باید در این دو متر جا ماند تا تحلیل جسم حد زبان را رعایت کند؟

چه تازیانه کف پا خورده باشد
چه از فشار خونی موروث در رنج بوده باشی
قرار جایش را می سپارد به بی قراری
که وقت و بی وقت
سایه به سایه
رگ به رگ
دنبالت کرده است تا این خواب
…
تظاهرات تورم را طی می کنم در گذر دلالان
سر چهار راه صدای درشت میپرسد
ویدئو مخرب تر است یا بمب اتم؟؟؟
مسیح هم که بیاید انگار صلیبش را باید حراج کند
صدای زنگ فلز در دندانهای طلا
وخارش کپک در لاله های گوش
نصیب نسلی که خیلی دیر رسیده است
نه سینما و نه مهمانی در تاریخ
هجوم کاشفانی با تاخیر حضور
هزار کس می آیند و هزار کس میروند
و هیچ کس هیچ کس را به خاطر نمی آورد
صدا همان که میشنوی نیست
سگ از سکوت به وجد می آید و دزد بر سر بام بلند سماع میکند با ماه
زبان عزیز تر است اکنون یا دهان؟
که سنگ راه دهان را هزار بار تمرین کرده است
صدا که میشکند
حرف که چرک میکند
جمله ها که نقطه چین میشوند
پیری یا بچه ای که خود را می کشد
تازه معنا روشن میشود
سگی که می افتاد در نمکزار و…این نمک که خود افتاده است
خلاف رای اوللالباب نیست که ماه رنگ عوض کرده باشد
یا شب مثل آزادی زنگ زند
گچ سفید جای سرت را نشان میدهد
که چند سالی انگار در اینجا می نشسته ای
و رد انکارت افتاده است
بر دیوار
یا شاید نقشی مانده است از تسلیمت
گذاری اصلا نا تمام
و تازه این بی تابی که هیچ چیز آرامش نمی کند
در التهاب درهایی که باز میشوند و درهایی که بسته میشوند
کتابهایی که باز میشوند و دستهایی که بسته میشوند
دستهایی که سنگها را میپرانند
و سارهایی که از درختها میپرند
درختهایی که دار میشوند
دهان هایی که کج میشوند
زبانهایی که لال مانی میگیرند
صدای گنگ و چشم انداز گنگ و خواب گنگ
و همهمه
که می انبوهد
می ترکد
رویا که تکه تکه میپراکند
دانشگاهی که حل میشود در زندانی و چشم اندازی که از هم میپاشد
خوابی که میشکند در چشم و چشم که میخ میشود در نقطه ای
ونقطه
که می ماند منگ در گوشه ای از کاسه سر
که همچنان غلت می خورد
غلت می خورد
غلت می خورد

"محمد مختاری"

#MohammadMokhtari  #Bikhaabi #بیخوابی  #محمدمختاری

محمد مختاری - بی خوابی

کاری از حامد طاری
@Haataari
کاور برگرفته از کتاب شعر "تاسیان" است
دانلود: t.me/haataarii/14
|
هوشنگ ابتهاج: یه شعر نسبتا کوتاهی است به اسم تاسیان، در ولایت ما گیلان این کلمه (تاسیان) هنوز زنده است و به کار میره. وقتی که عزیزی از خونه به سفر میره یا از دنیا میره، به اون اولین غروبی که جای اون خویشاوند یا مهمان خالیه میگن تاسیان

خانه دل تنگ غروبی خفه بود 
 مثل امروز که تنگ است دلم 
 پدرم گفت چراغ 
 و شب از شب پر شد 
 من به خود گفتم یک روز گذشت 
 مادرم آه کشید 
 زود بر‌خواهد گشت 
ابری آهسته به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد 
 که گُمان داشت که هست این همه درد 
 در کمین دل آن کودک خُرد؟
 آری آن روز چو می‌رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 
من نمی‌دانستم 
 معنی هرگز را
 تو چرا بازنگشتی دیگر؟

 آه ای واژه‌ی شوم
 خو نکرده ست دلم با تو هنوز 
 من پس از این همه سال 
 چشم دارم در راه 
که بیایند عزیزانم . . . آه

این شعر یک حالت سیال داره میان دوران بچگی و امروز. یک چیز ساده‌ای بدون آرایش‌های معمول شاعرانه است و فقط همون حالت تاسیان رو می‌خواد بگه
|

هـ . الف . سایه | تاسیان

احمدی که تو را نفس می‌کشد
با صدای آیدا و احمد شاملو
کاری از حامد طاری
@Haataari
دانلود : https://t.me/haataarii/33
|
آثار مورد استفاده:
مستندهایی در مورد احمد شاملو
Goldmund - Windmills
|
کاور: حامد طاری
تصویر کاور، نامه ای از احمد شاملو به آیدا در سال 1342 است

متن نامه:
آیشیکِ جانِ احمدک
یادم رفت به‌ات بگویم. بچه‌ها لباس گرم ندارند. سیروس و سامان. به عنوان یک مهربانی بزرگ، چه خوب می‌شد برایشان پلوور می‌بافتی. با دست‌هایی که وقتی توی دست خودم می‌گیرمشان زندگی را حس می‌کنم، لمس می‌کنم.

احمدی که تو را نفس می‌کشد

Hatari

آیدا و احمد شاملو | احمدی که تو را نفس می‌کشد

هوشنگ ابتهاج | نیامدی، دیر شد
دانلود: https://t.me/haataarii/38
با صدای هوشنگ ابتهاج
@behzad_shams به همراه آوازی از بهزاد شمس
کاری از حامد طاری
پیانو: Julien Marchal

هوشنگ ابتهاج | نیامدی، دیر شد

با چشمانت مرا بنوازد
دانلود: https://t.me/haataarii/77
با صدا و شعری از محمد ابراهیم جعفری
کاری از حامد طاری
پیانو: Tristan Eckerson

محمدابراهیم جعفری (زادهٔ ۱۳۱۹ - درگذشتهٔ ۱۸ فروردین ۱۳۹۷) نقاش نوگرا و شاعر معاصر است. خود او می‌گوید اینکه در خانه‌ای روستایی بزرگ شده و در طبیعت زندگی کرده به او در خلق آثارش کمک کرده‌است. او ترانه‌های نخستین را با الهام از فضای طبیعت محلی می‌نوشته و اینگونه مناظر را تصویر می‌کرده‌است. به همین دلیل، حس ترانه‌های محلی و فولکلور را به مخاطب القا می‌کرده‌است | ویکی‌پدیا

پ.ن: عکس کاور برگرفته از پوستر مراسم "رونمایی از کتاب گزیده اشعار و زندگینامه محمد ابراهیم جعفری" است
|
خاکستری، خاکستری، خاکستری 
صبح، مِه، باران 
اَبر، نگاه، خاطره 
در من ترانه‌ای نبود، تو خواندی 
در من آینه‌ای نبود، تو دیدی 
ریشه‌ای بودم در خوابِ خاک‌های مُتُبَرک 
بی‌باران، در نگاه‌ تو سبز شدم 
برق از چشمانم برخواست، نگاهم بارانی شد 
گونه‌هایت خیسِ باران، چشم‌هایت آفتابی 
گرگ‌ها می‌زایند، بره‌ها را دریابیم 
تو، با چشمانت‌ مرا بنواز 
چوبدست چوپانیم سلاحی کارگر خواهد شد 
بعد از جنگ، با چوبدستم
انجیر‌های تازه را برای تو خواهم چید
با تو خواهم ماند، با تو خواهم خواند
و تورا در بُهتِ آفتابی‌ات خواهم بوسید
اگر اَبر‌ها بگذارند…

محمد ابراهیم جعفری | با چشمانت مرا بنواز

نام قطعه: بفرمایید بنشینید
دانلود: https://t.me/haataarii/117
با شعر و صدای بیژن نجدی
کاری از حامد طاری
موسیقی: Snorri Hallgrímsson

Poet's voice

Fateme