#mahsaamini

سرود مهر

برپا خیز یکی از سرودهای انقلابی معروف دورهٔ انقلاب ۵۷ است که قبل از انقلاب توسط کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج اجرا شد و به محبوبیت زیادی دست یافت. 

آهنگ این سرود از سرود شیلیایی معروف «خلق متحد» اقتباس شده و شعر آن از علی ندیمی است. 

این سرود مدتی از رادیو و تلویزیون ایران پخش می‌شد، ولی پس از چندی، به دلیل حال‌وهوای کمونیستیِ آن، دیگر از رادیو و تلویزیون ایران پخش نشد.
 سرود بعد‌ها توسط گروه سرود محراب تهران با همکاری خانه موسیقی بسیج و بسیج سازمان صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران بازسازی شد و با محتوایی متفاوت از نسخه اصلی، از صدا و سیما پخش شد.

 این سرود طی قیام زن زندگی آزادی ۱۴۰۱ ایران توسط جمعی از دانشجویان دانشکده موسیقی دانشگاه هنر تهران، متناسب با شعار زن، زندگی، آزادی بازنویسی و در تاریخ ۷ آبان ۱۴۰۱ در ساختمان اصلی دانشکده موسیقی بازخوانی شد.

سرود خلق متحد (El pueblo unido jamás será vencido مردمِ متحد هرگز شکست نخواهند خورد) در سال ۱۹۷۳ توسط آهنگ‌سازِ شیلیایی، سرخیو اورتگا، ساخته شد. این سرود که به‌سرعت میان مردم شیلی معروفیت یافت، اندکی بعد و با وقوع کودتای آگوستو پینوشه در شیلی ممنوع شد

برپاخیز برای زن زندگی آزادی
به نام زن به نام زندگی
رها شویم ز طوق بندگی
شب سیاه ما سحر شود
تمام تازیانه‌ها تبر شود که با جوانه‌ها صدا شویم
من و تو و دگر دوباره ما شویم
قسم به خون پاک لاله‌ها
به انقلاب اشک و بوسه‌ها
در این گذار رنج بی امان
ز جان ز تن وطن مرا بخوان
که با خروش بانگ سرخ نام تو
جهان بلرزد از قیام تو
به نام زن به نام زندگی
دریده شد لباس بردگی
شب سیاه ما سحر شود
تمام تازیانه‌ها تبر شود که با جوانه‌ها صدا شویم
من و تو و دگر دوباره ما شویم
برپاخیر برای زن زندگی آزادی

سرود آزادی / برپاخیز برای زن زندگی آزادی

به نام دختران سرزمین آفتاب
به نام رهروان حق، به نام انقلاب
به پاس خون سرخ‌، به رأی زندگی
قسم به ظلم رفته بر تن زنانگی
گذر کن از تمام روزهای غرق خواب
گذر کن از تمام لحظه‌های اضطراب
ز طوق بندگی، به شوق زندگی
برون شو از جهان سرد و تلخ بردگی
دست در دست هم، دریا می‌شویم

طوفان می‌شویم، می‌خروشیم
دست در دست هم، مشت‌های محکمیم

فریاد می‌زنیم، آزادی

برای گیسوان دختران انقلاب
برای مردمان من، به رسم انتخاب
نترس و دم بزن
برای حق زن
بیا برافکنیم درفش جور اهرمن
که فردای روشنی در انتظار ماست
فسانه‌ی گذشته بر لبان بچه‌هاست
طنین خنده‌ها، بلند و یک صداست
شعار زن، زندگی، پیام نسل ماست
دست در دست هم، دریا می‌شویم
طوفان می‌شویم، می‌خروشیم
دست در دست هم‌، مشت‌های محکمیم

فریاد می‌زنیم، آزادی

ای آزادی، ای آزادی

زن زندگی آزادی

سرود به نام دختران سرزمین آفتاب

چمعی از موزیسن‌های کرد در ایران این آهنگ را به یاد ژینا امینی و تظاهرات‌کنندگان تقدیم کرده‌اند.

ترانه کردی به یاد ژینا

نام اثر: وقت عزا نیست که هنگامه‌ی خشم است
کاری از: ناشناخته
سال ساخت: ۱۴۰۱

این یک هشدار وضعیت قرمز است!
ظلم بیداد می‌کند
و ظالم کماکان بر طبل جنایت می‌کوبد
هموطن، امروز اگر برنخیزی
سیاهی به خانه تو نیز خواهد‌آمد
این یک هشدار وضعیت قرمز است!

بر زن و مرد پیر و جوان به نام دین تیر زدی
مار تنت حلقه شد و برادرم دار زدی
هر آنکه کشت خواهر من برای او دست زدی
هر چه گذشت تا به الان کاه به آتشم زدی

هم خوان سرود لاله‌ها باش که دیر است
زخم عمیق تن ما ترکه‌ی دین است
صوت و غزل نیست که آوازه‌‌ی درد است
برخیز و بلند شو که آغازه‌ی رزم است!

(وقت عزا نیست که هنگامه‌ی خشم است)×۴
بر زن و مرد پیر و جوان به نام دین تیر زدی
مار تنت حلقه شد و برادرم دار زدی
هر آنکه کشت خواهر من برای او دست زدی
هر چه گذشت تا به الان کاه به آتشم زدی
هم خوان سرود لاله‌ها باش که دیر است
زخم عمیق تن ما ترکه‌ی دین است
صوت و غزل نیست که آوازه‌‌ی درد است
برخیز و بلند شو که آغازه‌ی رزم است!
(وقت عزا نیست که هنگامه خشم است)×۴

وقت عزا نیست که هنگامه‌ی خشم است

ما آمده‌ایم که عشق فریاد کنیم|ناشناس

قیام برای انقلاب|ناشناس|

This track is from the album The Beginning // آغاز 
To buy the CD please contact: tahmasebi.afshin@gmail.com

The Beginning // آغاز

Khayyam // خیام

04 Khayyam • خیام

Zohre Tabesoone Tehroon - ظهر تابستون تهرون

آفتاب اریب می‌تابید. چشم‌های عقیقی دختر شعله می‌كشید، سایه‌های ارغوانی، گونه‌هایش را برمی‌افروخت. رو به خورشید لبخند می‌زد. این دریای سرزندگی، طراوت و عطر، گل و شبنم، نفس مرد را تنگ می‌كرد، اما برای رهایی از بخارهای مسمومی كه روح او را زمانی دراز احاطه كرده بود، به نیرویی افسارگسیخته، بی‌قرار و زنده نیاز داشت. باید شریانی گشوده می‌شد تا خون یخ‌بسته‌ی او از نو به گردش درآید؛ یا در این گرداب فرو می‌رفت یا سرانجام رهایی می‌یافت. زندگی او خوابگردی رنگ‌باخته‌یی بود كه حتا خودش در آن حضور نداشت، از ضربه‌ی بیدار شدن می‌ترسید؛ در این نور اگر چشم می‌گشود، با تمایل فطری خود باز رو به سایه نمی‌رفت؟ تضمینی نبود. رابطه‌ی آن دو حاصلی جز ابهام و آشفتگی نداشت؛ تا حد امكان دختر را آزرده بود، نمی‌توانست بار دیگر او را بكشاند به جریانی پیچاپیچ و بی‌اعتبار. نسترن به زیبایی گل سرخ، از بطن طبیعت شكفته بود، مثل خاك، سخی بود و نمناك. اما آسیه زاده‌ی آب بود؛ از دریاهای قطبی می‌پیوست به موج‌های فیروزه‌یی و لب‌پرزنان برمی‌گشت؛ در جسم خودش نمی‌گنجید.

جزیره | غزاله علیزاده

Feminist actions worldwide in solidarity with people in Iran

 https://www.instagram.com/feminists4jinanyc/

ترانه کردی به یاد ژینا

Feminists4Jina NYC

Related tracks