Xamenos Accoustic Version

Xamenos

After the summer of 2009, Phoenix (vocals, rap) decided to create a Greek band that combines rap, alternative rock and nu- metal elements.
The original core of the band was formed, by Dj Technician (turntables, samples), which was former member of hip-hop group “Stoixeia”, Bill (drums) and Chris (bass guitar) who previously participated in the rapcore group “X-Babylona”.
All the above musicians participated together in the music band «Group Therapy».
That is how “FlyByWire (FBYW) started. In November 2009 an additional artist, G-Kid (guitar) added to the band and finally in July 2010 theShadow (guitar), a former guitarist of “Definite-X” completed the band.
So far, they have recorded 4 tracks in demo form, and are preparing to record their first album, while at the same time they seize every opportunity for live performances, in order to set “on fire” any music stage or music venue that will host them.

FlyByWire - 3 Days Grace (remix) - Pain

Πρώτα ήταν για την καύλα μας
2 ήτανε τύχη
3 ήταν για τα νιάτα μας που τα φάγαν οι τοίχοι
4 είναι λύτρωση και 5 αλητεία 
6 είναι για το ψώνιο και την υστεροφημία
6 ήτανε οι λόγοι 6 είμαστε και εμείς
τόσοι λόγοι και για σένα τώρα για να πωρωθείς ναι!
Άμα γουστάρεις κοντά έλα και μείνε
άμα με πιάνεις μαζί μας ένα γίνε
για ταράξουμε για λίγο τα νερά τους
για να κουράσουμε για λίγο τα αυτιά τους
για να σηκώσουμε για λίγο τα μαλλιά τους
ήχοι και στίχοι στα μούτρα τώρα παρ' τους
δεν  πουλάω, δεν το εμπορεύομαι, 
δεν το διαπραγματεύομαι 
ούτε  φράγκα με νοιάζουν 
μα να ‘χω κάτι να παινεύομαι
Αυτό που ονειρεύομαι αυτό και θα πετύχω 
θα φτάσω στο πυρήνα κι ας αποτύχω

Το θέλω Hardcore! ήχο και στίχο
Το θέλω Hardcore! και ας αποτύχω
Το θέλω Hardcore! το θέλω κάθε μέρα
Αν δεν το βρω εδώ πέρα σηκώνω για αλλού παντιέρα
Δίνω Hardcore! ήχο και στίχο
Το δίνω Hardcore! και ας αποτύχω
Το δίνω Hardcore! νύχτα και μέρα
FlyByWire λοιπόν για αυτό και κάντε όλοι πέρα

Είναι οι Fly και στο μικρόφωνο ο Phoenix
Δώσε βάση πριν βιαστείς για να τους κρίνεις
Ξέρεις πως? ξέρεις τι? θες να μάθεις το γιατί?
Τι κάνουμε και παίρνει φωτιά κάθε σκηνή
Δεν φτάνουνε οι γνώσεις, δεν φτάνουν τα ωδεία
Δεν το λεν στο Fame Story ούτε το γράφουν τα βιβλία
Κανένα talent show που φαντάζει ευκαιρία
Κανένας manager και καμία εταιρία
Τελεία και παύλα θέλει πρώτα απ’ όλα καύλα
Θέλει πόνο, θέλει χρόνο, είναι στο χέρι σου και μόνο
Γράφουμε οτι μας γουστάρει κι όχι σκύλο POP σκουπίδια
Σε όποιον πάλι δεν γουστάρει δώρο ένα ζευγάρι αρχίδια

Το θέλω Hardcore! ήχο και στίχο
Το θέλω Hardcore! και ας αποτύχω
Το θέλω Hardcore! το θέλω κάθε μέρα
Αν δεν το βρω εδώ πέρα σηκώνω για αλλού παντιέρα
Δίνω Hardcore! ήχο και στίχο
Το δίνω Hardcore! και ας αποτύχω
Το δίνω Hardcore! νύχτα και μέρα
FlyByWire λοιπόν για αυτό και κάντε όλοι πέρα

hardcore… hardcore…
That’s right!  You’re all going to die down here…

Το θέλω Hardcore! ήχο και στίχο
Το θέλω Hardcore! και ας αποτύχω
Το θέλω Hardcore! το θέλω κάθε μέρα
Αν δεν το βρω εδώ πέρα σηκώνω για αλλού παντιέρα
Δίνω Hardcore! ήχο και στίχο
Το δίνω Hardcore! και ας αποτύχω
Το δίνω Hardcore! νύχτα και μέρα
FlyByWire λοιπόν για αυτό φωνάξτε όλοι...

Hardcore! Hardcore! Hardcore! Hardcore!


iTunes

02 Hardcore

08 Great-X - Interlude

Κάθε φορά που τα μάτια μου κλείνω
Ένα γρίφο μια εξίσωση λύνω
Έφτασε ο καιρός που καταλήγω
Τι θέλω πιο πολύ και τι πιο λίγο

Κι είδα πολλά και μου φτάνουν είναι αρκετά
Πήγα από την κόλαση στην όαση και πάλι πίσω μετά
Ιδανικά μια ζωή για δέκα λεπτά
Σταματημένος στα δεκαεπτά
Και κάνω πίσω
Κάθε φορά που βρίσκομαι ολομόναχος κάτω απτό γείσο
Πραγματικά νιώθω τα πάντα στατικά
Μικρά κομμάτια της ζωής μου παραστατικά
Που εγώ ποτέ δεν παραστάθηκα
Αμάξια σπίτια και λεφτά είναι δανεικά
Κι αν λάμπουν λίγο πάντα σβήνουν τελικά
Σκάνε στον ουρανό σαν τα βεγγαλικά
Και μένεις μόνος με στιγμές και ιδανικά

Τι έχει μείνει για μένα; Για να δω…
Που έχουν πάει χαμένα; Ως εδώ
Είναι πια μετρημένα
σαν μια εξίσωση μες το μυαλό μου η λύτρωση
Τι έχει μείνει για μένα; Για να δω…
Που έχουν πάει χαμένα; Ως εδώ…
Στα χω πια μαζεμένα
Σαν μια εξίσωση μες το μυαλό μου η λύτρωση

Κάθε φορά που τα μάτια μου ανοίγω
Ένα γρίφο μια εξίσωση λύνω
Αν έχω γίνει όσα θέλω να γίνω
Ή απτήν τροχιά μου ξανά παρεκκλίνω

Γι’ αυτό φαντάσου τον, κόσμο σου να μιλά
‘Ακου τον μέσα σου ο χρόνος σου κυλά
Και όπου περνάς βλέπεις γυρισμένες πλάτες
Και διαπιστώνεις πως ζεις οφθαλμαπάτες
Θα τις μετάνιωνες εκείνες τις στιγμές;
Αν τις αντάμωνες κι’ ήταν ψεύτικες
Πες μου πως έχεις το σθένος να αντικρίσεις
Όλες εκείνες τις απρόοπτες εκπλήξεις γιατί…
Αμάξια σπίτια και λεφτά είναι δανεικά
Κι αν λάμπουν λίγο πάντα σβήνουν τελικά
Σκάνε στον ουρανό σαν τα βεγγαλικά
Και μένεις μόνος με στιγμές και ιδανικά

Τι έχει μείνει για μένα; Για να δω…
Που έχουν πάει χαμένα; Ως εδώ
Είναι πια μετρημένα
σαν μια εξίσωση μες το μυαλό μου η λύτρωση
Τι έχει μείνει για μένα; Για να δω…
Που έχουν πάει χαμένα; Ως εδώ…
Στα χω πια μαζεμένα
Σαν μια εξίσωση μες το μυαλό μου η λύτρωση

Τι έχει μεινει για μένα; Τι εχει μείνει για σένα;
Τι έχει μεινει για μένα; Τι εχει μείνει για σένα;
Στα έχω ποιά μαζεμένα…
Τι έχει μεινει για μένα; Τι εχει μείνει για σένα;
Στα έχω πια μαζεμένα…
Για να δω

(x2)
Τι έχει μείνει για μένα; Για να δω…
Που έχουν πάει χαμένα; Ως εδώ
Είναι πια μετρημένα
σαν μια εξίσωση μες το μυαλό μου η λύτρωση
Τι έχει μείνει για μένα; Για να δω…
Που έχουν πάει χαμένα; Ως εδώ…
Στα ‘χω πια μαζεμένα
Σαν μια εξίσωση μες το μυαλό μου η λύτρωση 

09 X-isosi

Παίζουμε για όσους κατοικούν πάνω σ’ αυτή τη γη
Την ίδια γη με εμάς
Για όλους αυτούς που υπάρχει κάθετος ορίζοντας
Και ζούνε μέχρι το τέλος
Ελπίζοντας πως κάποια μέρα
Όλοι θα δουν πως αναπνέουμε τον ίδιο αέρα
Ότι μας γέννησε μητέρα μια ουράνια σφαίρα
Σε μια οικογένεια χωρίς ιεραρχία
Όλα τα χρώματα θα μπουν στα ίδια δοχεία
Γιατί ζωγράφοι παντού ζωγραφίζουν ένα πίνακα
Μονόχρωμο του κόσμου αυτού
Με μοντέλο τους την άσπρη τρέλα
Που ποζάρει με χάρη
Μπροστά στην άσπρη ακουαρέλα
Με φόντο τα λευκά τοπία
Σε παροιμίες και παραμύθια
Που διηγούνται μια λευκή ιστορία
Άσπρο το χώμα άσπρα τα σπίτια
Άσπρο σκοτάδι να φωτίζει τη λευκή συνήθεια, αλήθεια
Η κληρονομιά κατάρα για μένα
Πόσο ηλίθια όσα προίκισαν εσένα
Κι οι πρωτότοκοι τώρα απολαμβάνουν το χαλί
Μιλούν γι αδέρφια πατρίδες και δε σκύβουν κεφάλι
Μα πάλι θα μας βάλουν αριθμούς και σίγουρα πάλι
Θα μας χωρίσουν σε φίλους κι εχθρούς
Γιατί γι αυτούς τα μυαλά μοιάζανε πάντα με οικόπεδα
Σπέρνανε μίσος και φύτρωναν στρατόπεδα

Τα ‘χω βάλει με το χρώμα μου
Και το στόμα που μιλάει για όσα του μάθανε να λέει
Τα ‘χω βάλει με τη σκέψη μου
Και τη θέση που μου δώσαν στο πλανήτη να γυρίζω
Τα ‘χω βάλει με τ αδέρφια μου
Γιατί νομίζουν όσα δε θέλω να νομίζουν
Ας κρατήσουν ότι φτιάξαν γκρεμίζοντας
Είναι ο δικός μου κάθετος ορίζοντας

Καλωσήρθες στον πλανήτη που τα χρώματα
Δίνουν και παίρνουν δικαιώματα
Κλείνουν ή ανοίγουνε τα στόματα
Σαν μπουκάλια με πώματα
Που ανοίγουν με την ίδια φορά
Εδώ η διαφορά
Είναι μόνιμα επικηρυγμένη συμφορά
Έδω τα χρόνια της χαράς περνάνε γρήγορα
Με ένα στίγμα κάνουν ρήγμα και μοιράζουνε ρόλους
Παίρνουν δείγμα από δέρμα και φορτίζουν με ρεύμα
Τους αντίθετους πόλους έχουν ανάγκη από κώλους
Κι υπάρχει χώρος για όλους
Κρατούν τους πάντες δεμένους σε πλήρη ακινησία
Για μια αναβάθμιση στην αχρωματοψία
Κι έτσι χωρίζουν το μυαλό σε ημισφαίρια
Ποια μειονότητα και ποια οικογένεια
Τώρα πια την ανθρωπιά τη μετρούν σε περιφέρεια
Ποια προσφυγιά και ποια ιθαγένεια
Μιλάς εσύ που οικόπεδα στο σύμπαν πουλάς
Σπίτια στον Άρη και ταξίδια στο φεγγάρι
Πίσω τα γέλια του πλανήτη μείναν χάρτινα
Μείναν τα όνειρα τρύπια μα είναι τα λάθη δερμάτινα

Παίζουμε για όσους κατοικούν πάνω σ’ αυτή τη γη
Την ίδια γη με εμάς

Τα ‘χω βάλει με το χρώμα μου
Και το στόμα που μιλάει για όσα του μάθανε να λέει
Τα ‘χω βάλει με τη σκέψη μου
Και τη θέση που μου δώσαν στο πλανήτη να γυρίζω
Τα ‘χω βάλει με τ αδέρφια μου
Γιατί νομίζουν όσα δε θέλω να νομίζουν
Ας κρατήσουν ότι φτιάξαν γκρεμίζοντας
Είναι ο δικός μου κάθετος ορίζοντας

Τα ‘χω βάλει με το χρώμα μου
Και το στόμα που μιλάει για όσα του μάθανε να λέει
Τα ‘χω βάλει με τη σκέψη μου
Και τη θέση που μου δώσαν στο πλανήτη να γυρίζω
Τα ‘χω βάλει με τ αδέρφια μου
Γιατί νομίζουν όσα δε θέλω να νομίζουν
Ας κρατήσουν ότι φτιάξαν γκρεμίζοντας
Είναι ο δικός μας κάθετος ορίζοντας

10 Kathetos Orizontas

ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Κάθε φορά που ανοίγω φτερά φοβάμαι τόσο
Φυλακισμένος είμαι πόσο
Κάθε πράξη και κάθε σκέψη πριν τελειώσω
Το στόμα την διαψεύδει πριν το βουλώσω
Βαρέθηκα…
Άλλα να λέω και άλλα να κάνω!
Κι έτσι υποσχέθηκα….
Τα θέλω μου στα πρέπει μου να αρχίσω να επιβάλω
Πράγματα μικρά που στο μυαλό μεγάλα κάνουμε
Στιγμές και ευκαιρίες προσπερνάνε δεν τις πιάνουμε
Θα ‘μαι δυνατός δεν θα λυγίζω δεν θα χάνομαι
Δεν κρύβομαι άλλο πια, φωνάζω όσα αισθάνομαι
Δεν φοβάμαι απ’ το μηδέν να ξαν’ αρχίσω
Όσα έχτιζα για χρονιά μονομιάς να γκρεμίσω
Τώρα πια το μόνο που φοβάμαι
Είναι αλήθεια, όσα μέσα μου ξυπνάνε

Μέσα μου ξυπνάνε κι όλο μου ζητάνε
Στην επιφάνεια να πάνε
Όσα με πονάνε, μέσα μου θαμμένα
Αισθήματα που αρχίζουν και ξυπνάνε

Μπορεί να άργησα μα… τώρα το νόημα βρίσκω
Δεν πας πουθενά χωρίς να πάρεις κάποιο ρίσκο
Κάθε στιγμή μοιάζει μ’ αστέρι που πέφτει και σβήνει
Mα αν την χάσεις την ευχή δεύτερη πτώση δεν θα γίνει
Κι έτσι άπλα ευτυχισμένος ζω το σήμερα σθένος
Δεν κοιτώ απελπισμένος το αύριο μου αγχωμένος
Πράγματα μικρά που στο μυαλό μεγάλα κάνουμε
Στιγμές και ευκαιρίες προσπερνάνε δεν τις πιάνουμε
Θα ‘μαι δυνατός δεν θα λυγίζω δεν θα χάνομαι
Δεν κρύβομαι άλλο πια, φωνάζω όσα αισθάνομαι

(x2)
Μέσα μου ξυπνάνε κι όλο μου ζητάνε
Στην επιφάνεια να πάνε
Όσα με πονάνε, μέσα μου θαμμένα
Αισθήματα που αρχίζουν και ξυπνάνε
Πιο πολύ από μένα
Τα απωθημένα μου αρχίζω να φοβάμαι

Τα απωθημένα όμως δεν μοιάζουν με στιγμές
Παραφυλάνε στου εγώ μας τις ρωγμές
Θα σιγοβράζουνε σαν κύματα με ορμές
Να καταπιούνε του μυαλού μας τις ακτές
Τα απωθημένα μας πάντα είναι κρυμμένα
Κάτω από στόχους μας και όνειρα θαμμένα
Θα καρτερούνε και ας τα ‘χες είναι ξεχασμένα
Να ανατρέψουνε όλα τα δεδομένα

Δεν μοιάζουν με στιγμές…
Στου εγώ μας τις ρωγμές…
Σαν κύματα με ορμές…
Του μυαλού μας τις ακτές…
Πάντα είναι κρυμμένα…
Και όνειρα θαμμένα…
Κι ας τα ‘χες είναι ξεχασμένα…
Να ανατρέψουνε όλα τα δεδομένα

(x2)
Μέσα μου ξυπνάνε κι όλο μου ζητάνε
Στην επιφάνεια να πάνε
Όσα με πονάνε, μέσα μου θαμμένα
Αισθήματα που αρχίζουν και ξυπνάνε
Πιο πολύ από μένα
Τα απωθημένα μου αρχίζω να φοβάμαι

Let’s Fly…

11 Dedomena

Το άγγιγμα του Μίδα
Τα χέρια μας διψάνε για χρυσάφι
Μήπως πάσχουμε από κάτι
Μας κατέλαβε όλους το σύνδρομο των αριθμών 
Ο χρόνος είναι χρήμα για πάντα λοιπόν 
Σε κάθε βήμα κάθε μας κίνηση καρμπόν 
Κάθε μας πράξη διακίνηση 
Μα δεν σηκώνουν οι στιγμές υποτίμηση 
Αρκεί μονάχα ένα χαστούκι  ξυπνάς απ’ το κώμα 
Πεθαίνεις  ξαναγίνεσαι λιώμα
Γερνάς ενώ κρέμεσαι από μια κλωστή 
Σε ότι χτίζεις υπάρχει πάντα μια ρωγμή 
Που είτε αντέχει είτε γκρεμίζει συθέμελα 
Με μιας τα μυαλά μας τα ανέμελα
Και μην ξεχνάς την αόρατη στάθμη
Που αν ξεχειλίσει διαγράφεσαι από το χάρτη
Νόμος της φύσης ζητάς τα πάντα χάνεις τα πάντα 
Έχεις τα πάντα σε τρώνε τα πάντα 
Πώς να νικήσεις ένα κίνδυνο ακατέργαστο 
Που είναι στο πάζλ της ζωής σου ένα κομμάτι αταίριαστο 
Είναι γνωστή ανθρώπινη παγίδα
Να αναζητάς το άγγιγμα του Μίδα

Πάντα ζητάμε τα πολλά
Φήμη δόξα λεφτά κι άλλα κι άλλα
Και όλο θέλουμε κι άλλα μα δεν είναι αρκετά
Κι όταν χάσουμε και αυτά
Όσα άξιζαν είναι πλέον αργά
Όσα αξίζουν μη χάσεις θα είναι πλέον αργά

Χέι.. εσύ εκεί, δε νοιάστηκες ποτέ και για κανένα
Τι γίνεται τριγύρω και τα πάντα έχεις γραμμένα
Δε σου καίγεται καρφί ποτέ και είσαι ‘νταξει
Το μυαλό σου σε τάξη τόσο που κανείς
Δεν μπορεί να το ταράξει και να αλλάξεις γνώμη
Μα την γκαντεμιά δεν την συνάντησες ακόμη
υπάρχουν δρόμοι ακόμα που αν τους πάρεις δεν γυρίζεις
Όπως και γκόμενες που δύσκολα χωρίζεις
Είναι μέρες που τα πάνω θα’ρθουν κάτω
Είναι φορές που απ’τον αφρό θα πιάσεις πάτο
Τώρα ότι αγγίζεις γίνεται χρυσάφι
Μα κι ο χρυσός  ακόμα μπορεί να γίνει στάχτη
Κράτη στην απληστία και τα πάθη
Κράτη κακιά συνήθεια είναι φράχτη
Λάθη χρισμένα από πτώμα σε πτώμα
Η τύχη μπορεί να τα γυρίσει στο χώμα
Ανθρώπους να τα χάνουν
Σε τέτοιες φάσεις είδα
Αφού είναι εύκολο βλέπεις για να λασκάρει η βίδα
Απ’ την παγίδα να γλυτώσεις θα μπορούσες
Μα και πάλι το άγγιγμα του Μίδα αναζητούσες

Πάντα ζητάμε τα πολλά
Φήμη δόξα λεφτά κι άλλα κι άλλα
Και όλο θέλουμε κι άλλα μα δεν είναι αρκετά
Κι όταν χάσουμε και αυτά
Όσα άξιζαν είναι πλέον αργά
Όσα αξίζουν μη χάσεις θα είναι πλέον αργά

Ειν’ η γνωστή ανθρώπινη παγίδα
Η πιο βαριά κληρονομιά από γενιά σε γενιά
‘Ενα ταξίδι είναι με τρελαμένη πυξίδα
Σε μια χάρτινη πατρίδα κλεισμένη σε θυρίδα όμως
Δεν έχει όρια ο φθόνος η απληστία σου θρόνος
Κι είναι νόμος όταν γεμίσει με χρυσάφι η αγκαλιά σου
Το θέλεις τόσο πολύ μα δε γυρίζει το άγγιγμα σου

Πάντα ζητάμε τα πολλά
Φήμη δόξα λεφτά κι άλλα κι άλλα
Και όλο θέλουμε κι άλλα μα δεν είναι αρκετά
Κι όταν χάσουμε και αυτά
Όσα άξιζαν είναι πλέον αργά
Όσα αξίζουν μη χάσεις θα είναι πλέον αργά



12 To aggigma tou Mida

13 Outro

Το τελευταίο eSingle των FlyByWire με τίτλο KOPANA "Κοπάνα" είναι μια κυκλοφορία από την Nuke ths Spicy Records...

FlyByWire - Kopana

FlyByWire - Poso Akoma

FlyByWire is a Greek band that combines rap, alternative rock and nu- metal elements. 
Enjoy it! 

FlyByWire / FBYW

Popular tracks