sonati

تار جلیل شهناز- ابوعطا | shahnaz - abouata

Ardavan Kamkar -4 Mezrab tavalod   چهار مضراب تولد - اردوان کامکار

تصنیف نغمه نوروزی
با صدای استاد غلام حسین بنان
آهنگ: استاد روح الله خالقی
ترانه: استاد رهی معیری

گل من بستان، گشته چون رویت
چمن از گل شد، چون سر کویت
بلبل از مستی هر نفس نغمه ای سر کند
سبزه درگیرد روی صحرا را
لاله آراید چهره زیبا را
قطره باران چهره لاله را تر کند
با مینای می آماده کن می را
هان مطرب بزن ساقی بده می را
کز بلبل آید نغمه نـــوروزی
پر کن قدح با شادی پیروزی
دلدادگان را ای گل صلا ده
جامی زما گیر جامی به ما ده
نوگلی پیدا در بهاران کن
رو و مویش را بوسه باران کن
هر دم از شادی خنده زن، باده خور پای گل
لاله گر خواهی آتشین رویش
سنبل ار جویی تار گیـسویش
گل اگر باید چهره او نگر جای گل
شد فصل گل و من دور از آن ماهم
ای سرو روان وصلت زجـان خواهم
باز آ که چون گل در کنارم باشی
در نوبــــهـــاران نوبــهـارم باشی
دلدادگان را ای گل صلا ده
جامی زما گیر جامی به ما ده


Banan, Rahi, Khaleghi استاد بنان- نغمه نوروزی

آلبوم گلبانگ شجریان
تصنیف مبتلا
آهنگساز: حسن یوسف زمانی

Golbang-e Shajarian
Tasnif-e Mobtala
Composer: Hasan Yusefzamani

Golbang–e Shajarian (Dowlat–e Eshq)

Tasnif-e Mobtala

Tasnif Mobtala/ Shajarian/ Hasan Yusefzamani

یکی از تصنیف های بیاد ماندنی از عارف، تصنیف گریه کن است که عارف این تصنیف را در غم از دست دادن دوست عزیزش کلنل محمدتقی خان پسیان سرود

بنان و خالقی هر دو این تصنیف را با هنرمندی بسیاری به ثبت رساندند. برای اولین بار بنان در برنامه ی گلهای رنگارنگ برنامه شماره 250 و بعد تر روحالله خالقی این تصنیف را با سوز صدایش هر چه بیشتر ماندگار کرد.. ؛
یاد و نامشان جاوید

خواننده: روح الله خالقی 
 

گریه کن که گر، سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد                  دیده غیر اشک تر ندارد

این محرم و صفر ندارد                   این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاک              جیب جان چه باک             مَرد و جز هلاک

هیچ چاره ی دگر ندارد                   زندگی دگر ثمر ندارد

Ruhollah Khaleghi -Geryeh Kon / روح الله خالقی - گریه کن

سه تار: سپيده مشكي
تنبك: احمد مستنبط
Setar: Sepideh Meshki
Tonbak: Ahmad Mostanbet

https://open.spotify.com/album/6D3d3nU45Wm1o6fXxehN5G?si=qHIp9lrqSQijjZo_-bnP8A

Chahar Mezrabe Bayate Tork | Sepideh Meshki -  سپیده مشکی | چهار مضراب بيات ترك

عبدالوهاب شهیدی (مهر ۱۳۰۱، میمه)، خواننده در سبک سنتی ایرانی، آهنگ ساز، استاد آواز و نوازندهٔ عود است.

عبدالوهاب شهیدی در میمه اصفهان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. او از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۳۹ با برنامه گل‌ها شروع به فعالیت و همکاری در رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی همچنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامه‌ها با استادانی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد.[۱] عبدالوهاب شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه از فعال ترین هنرمندان این برنامه بوده و در فهرست هنرمندان با بیش ترین اجرا (رتبه سوم) قرار دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیشرو بوده است. تصنیف معروف زندگی با مطلع اون نگاه گرم تو از این هنرمند است. وی هم اکنون در ایران زندگی می‌کند.

وی علاوه بر آواز فعالیت‌های هنری دیگری نیز داشته که در جای خود اهمیت بالایی دارند. مثل عود نوازی منحصر به فرد خود یا اجرای آوازهای محلی، در میان آثار وی به ویژه در برنامه‌های گل‌ها ترانه‌ها و آوازهای محلی بسیار زیادی توسط وی خوانده شده‌اند. خود تصنیف زندگی نیز مربوط به آهنگ و آوازی محلی بر روی شعری از هما میر افشار می‌باشد که در دستگاه ماهور با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است. هم‌چنین وی قطعات قدیمی معروفی مثلا آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آن ها می توان به تصنیف های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.

زندگی نامه

عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی است. او اول مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه و در خانواده‌ای روحانی به‌دنیا آمده است. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌داند و در این باره می‌گوید: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست، به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که‌ای کاش نرفته بود و من از او بیش تر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را شروع کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخته بود اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.

در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.

برخی از آثار منتشر شده
آثار قدیمی

این آثار مربوط به دوران برنامه گل‌ها می‌باشند و تعداد آن هار بی شمار است که در زیر نام برخی از آن‌ها آمده است. برخی از این آثار به علت قدیمی بودن کیفیت پایینی دارند. این آثار در گذشته علاوه بر پخش در رادیو در قالب نوار صوتی نیز منتشر می‌شدند:

    حرف (گل‌های رنگارنگ، برنامهٔ شمارهٔ ۲۶۶): دربرگیرندهٔ تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم (اثر عارف قزوینی)، گوینده: روشنک و آذر پژوهش، تنظیم کننده: جواد معروفی، آواز و عود عبدالوهاب شهیدی، آهنگ سازان: عارف قزوینی، علی اکبر شیدا و جواد معروفی، اشعار از: عارف قزوینی، عراقی، حافظ شیرازی، رهی معیری.
    بهار غم انگیز (گل‌های تازه، شمارهٔ ۷): در دستگاه اصفهان، هم نوازان آواز: جواد معروفی، همایون خرم و جهانگیر ملک، گوینده: نیکزاد، اشعار از ه. الف. سایه.

نظر محمدرضا شجریان درباره عبدالوهاب شهیدی

استاد محمدرضا شجریان در جشن یازدهم خانه موسیقی در حضور اساتید موسیقی ایران درباره استاد عبدالوهاب شهیدی گفت: او بزرگ‌مرد آواز هنر ایران است و سالیان درازی است که دستش را بوسیده‌ام و در حضور او کُرنش کردم و هیچگاه به خود اجازه ندادم که در حضور او عرض هنر کنم و از این بابت که من آمده‌ام جایزه او را تقدیم کنم متاسفم، استاد مرا ببخش و من در اندازه‌ای نیستم که جایزه شما را بدهم.

عبدالوهاب شهیدی - عاشق و مست Ashegh O Mast

می گذرد کاروان، روی گل ارغوان

قافله سالار آن، سرو شهید جوان

در غم این عاشقان، چشم فلک خون فشان

داغ جدایی به دل، آتش حسرت به جان

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

چون روید لاله از خاک تو

یاد آرم از جان پاک تو ( 2 )

بنگر چون شد، دل ها خون شد، زین آتش ها

از موج خون، شد لاله گون، دشت و صحرا

زین درد و غم، گرید عالم، ای شهید ما

از این ماتم، خون می گرید، ای یاران، ای یاران

سوزم از داغ غمی، داغ ظلم ستمی

خون هر جانباز، می دهد آواز

جان فدای وطنم، خاک ایران کفنم

ای دریغا، خانه ی ما، گشته گلگون، خفته در خون

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

شهرام ناظری ؛ از آلبوم " چاووش 8 " ؛ تصنیف کاروان شهید

کمانچه: شروین مهاجر
سنتور: پژمان طاهری

Kamanche & Santur

پاییز شده است و برگریزان درخت است و در این میانه برگی از درخت می‌افتد، اما همزمان بادی سخت می‌وزد و برگ را به هوا می‌برد، اما باز این برگ است که قصد فرود آمدن دارد و بادی دیگر وی را به آنسو‌تر می‌برد.

این بازی، وزش باد و رقص برگ الهام بخش قطعه خزان استاد مشکاتیان است‌، قطعه‌ای که با نگاهی به یکی از ملودی‌های محلی خراسانی (مقام الله) در دستگاه شور و آواز دشتی ساخته شده است و از معدود قطعات نسبتا بلند موسیقی ایرانی است (بیش از ۸ دقیقه) که با ساختاری متفاوت از نگاه متفاوت‌تر مشکاتیان به خزان حکایت می‌کند

Khazan,  خزان - پرویز مشکاتیان

شجریان ساز و آواز 
در دل و جان خانه کردی عاقبت
آلبوم انتظار - محمد علی کیانی نژاد
Shajarian - Avaz - Kianinejad - Album: Entezar

بم خوانی - آواز محمدرضا شجریان - نی محمدعلی کیانی نژاد - آواز اصفهان

اجرای زنده ترانه "بارون" با صدای مهران مدیری

Mehran Modiri - Baroon

ئاوازێکی ناوازەی کیوان ساکت و تارەکەی

اردشیر کامکار به سال 1341 در شهر سسندج به دنیا آمد و از سن 7 سالگی تحت نظر و آموزش پدر به آموختن ویولون پرداخت و در سن 10 سالگی همراه ارکستر (باربد) فرهنگ و هنر استان کردستان کنسرت هایی در تهران و شهرستانها اجرا نمود و در همان ایام ساز کمانچه را نیز در کنار ویولون فرا گرفت و اجرای قطعات و ردیفهای استاد صبا را با کمانچه و ویولون نزد پدر آموخت .

در سن 19 سالگی ادامه ی فعالیت نوازندگی خود را با کمانچه در گروه (عارف) و (شیدا) به سر پرستی محمدرضا لطفی پرویز مشکاتیان و حسین علیزاده پی گرفت . وی ردیف های موسیقی سنتی را نزد محمدرضا لطفی و شنگ کامکار فرا گرفت .

مشغله اصلی ذهنی این نوازنده جوان و اساس کوشایی او متوجه تکامل امکانات موسیقیایی و کشف امواج صوتی جدید برای ساز سنتی کمانچه میباشد .

تارو کمانچه...اردشیر کامکار ۳۱ دسامبر ۲۰۰۸ تهران

«شبی با خورشید» یا «شرق اندوه ۲» نام آلبومی به آهنگسازی «کیوان ساکت» با همکاری «امید نیک‌ بین» است که در  ۱۹ شهریورماه سال ۱۳۸۴ منتشر شد. جلد آلبوم نقاشی آبرنگی از مجموعه «ریشه در خاک» اثر «امیرهوشنگ اردلان» است.
«شبی با خورشید» از كارهای زیبای «کیوان ساکت» و مبتني بر «موسيقی دستگاهی ايران» است، تفاوت در اينجاست كه در اين آلبوم «کیوان ساکت» قطعات ايرانی را برای «تار» و «پيانو» تنظيم كرده و فضايی دل‌انگيز و چندصدايی خلق نموده است.

قطعات این آلبوم با «تار» دست‌ ساخته‌ی «مجید آیتی» نواخته شده است. وی دانش آموخته‌ی مکتب سازسازی استاد «ابراهیم قنبری‌مهر» می‌باشد.

«موسیقی ملی ایران در ذهن و اندیشه من دارای چنان جایگاه و مرتبتی بلند است که همواره با خود اندیشیده‌ام اجرای آن باید با شکوه و عظمتی شایسته فرهنگ دیرپای ایران زمین توامان باشد، شکوه و عظمتی که چند هزار سال فرهنگ و ادب ایرانی را به همراه خود دارد و همت و نبوغ و تلاش بزرگانی چون «فردوسی»، «سعدی»، «حافظ»، «مولانا» و... اجازه نداده‌اند که تاخت و تازهای اقوام بیگانه بنای عظیم آن را متزلزل کند.

بنا کردم از نظم کاخی بلند ... که از باد و باران نیابد گزند

به گمان من موسیقی از هر نوع که باشد چه نشاط‌انگیز، چه غم‌ناک و چه آن نوع موسیقی که شخص را به دریای تفکر درون فرو می‌برد، باید به نوعی بیانگر این شکوه و غرور ملی باشد و همسویی با این تفکر است که ما را از «شرق اندوه» به «شبی با خورشید» هدایت می‌کند. در اثر اخیر کوشیده ایم که جلوه‌های موسیقی ملی ایران را با نگاهی امروزین فراروی علاقه‌مندان و تشنگان این هنر ناب قرار دهیم و در این راستا گدارهای ظریف و پر رمز و راز احساس و اندیشه‌ی هنر «ایرانی-شرقی» را با «تار» این ساز ملی که در «شبی با خورشید» با سازهای جهانی همراهی شده است بیان کنیم.

آنچه مایلم از نظر پنهان نماند اینکه تمام آوازهای این مجموعه (تکنوازی‌ها یا دونوازی‌های بدون ریتم) و اغلب آهنگ‌ها، یا بر اساس کلام بزرگان شعر و ادب این کهن‌ بوم و بر ساخته شده است و یا با الهام از آنها.

در خاتمه از دوست هنرمندم آقای «امید نیک بین» که بدون همراهی ایشان این اثر مجال انتشار نمی‌یافت و نیز از دوست بزرگوارم جناب آقای مهندس «امیرهوشنگ اردلان» که با راهنمایی‌های ارزنده‌شان همواره مشوق من بوده‌اند صمیمانه تشکر می‌کنم».

«کیوان ساکت، تابستان 84»

هنرمندان:

پيانو: امید نیک بین، بهنام ابوالقاسم
ویولن: نوید مصطفی‌پور
همخوانان: آزاده رضایی، بهزاد سیفی
تنبک: ایمان سپهسالاری
فهرست:

۱. غم و شادی
۲. نگاه
۳. سلو «تار» و «پيانو» - اصفهان، شور
۴. برگ و باد - چهارمضراب شور
۵. سفر در برگ نیلوفر (مرثیه‎ای برای فریدون مشیری)
۶. سلو «تار» - دشتی
۷. آرزوی بزرگ - نوا
۸. سلو «تار» و «ویولن»
۹. رقص ایرانی - شوشتری
۱۰. راپسودی چهارگاه
۱۱. سلو «تار» و «پيانو»
۱۲. رستاخیز - چهارگاه


شبی با خورشید...کیوان ساکت

Kris Anderias-2 @MackIranKaveh

Recent comments

ahlepaki

saeed papi

Naser Kashiri

sarvenaz

Related tracks