نوای جنگه البته  درلحظه نتیجه مشخصه

Nabz

Naraftan

Tekrar

Farshad-Azat Mikham

خزون
کلام و اجرا: دیگرد و سوال
آهنگساز: نجوا
میکس مسترینگ: سعید دهقان
جلد: پن دار

ورس اول (دیگرد)
نه میشه کاشت نه داشت نه برداشت
گوشه ی لب مرده میزد تو قبر تبخال
آفتاب که بود واسمون یه روز نماد فردا
یادآور چیک عرق سگ‌دو شد تو گرما
فرقی نداره چی میشه نباید بذاریم دست رو دست
از دید گنده ها که مردم جرم نخ دندونن
اسلحه نعره میکشید ما رد شدیم از رو هم
اسطوره پهلوون یا لوطی تو کنج پستو حبس
مردم علیه مردم
ذلت پشت ذلت
ققنوسی بلند نشد از اون خاکستر ملت
شاه که عاشقت بود شهرزاد بگو تموم نشد قصه ت ؟
حاجر عروسی گرفت تو چشماشه برق نفرت
چرخ تاریخ شد پنچر موندیم له زیرش بی حرکت 
چه شعری از این تلخ تر ؟ که میهن یه مرز بود!
توی مغزم و این عشق عافت زده بود وبال رفتن
انگار منم بودم یه مادر با قاب عکس که میرفتم مزار بچه م 
که سور زدید به ضحاک 
از خاک بودید پست تر
که مار شونه هاتون زایید اژدهای هفت سر
برگ آرزو پژمرد تو سینه کاشتید خنجر
وقتی که آدما قتل رو لطیفه کردن
شبیه شکنجه میشد طنین خنده ت 
اون که رفیق صدات میکرد ازت جمع میکرد مدرک
دارا جاسوس فقر زن پاسوز مرد
بحث داغ روز؟ بهترین رپر گنگ!
از اون خزون که آسفالت رو با خون شستید
 و پای درختامون چال شد تابوت خورشید
خزون موند
خزون نمیرفت
خون خزون تو جون باغ رخنه میکرد
شاخه ی درخت به ساقه ش دشنه میزد
میمکن از خونمون و باز تشنه میشن

همخوان:
خزون بگو چی می خوای تو از جونمون؟
خزون بهار شد زرد شد خونمون
خزون بگو چکارت کرده بودیم؟ که ریخت همه پوست موند استخونمون
خزون آتیش زدی به دودمونمون
خزون بهار شد زرد شد جونمون
خزون بگو چکارت کرده بودیم که ریخت همه پوست موند استخونمون

ورس دوم (سوال)

یا دروغه اینکه از خاکیم و از گل
یا این خاک خصومت داره با خودش و نسلش
یه گربه ی کور واسه غذا میزد پرسه
با عشوه میاد سمتت و بعد چنگ میزد رو دستت
شکمش پر از رویا شد آروغ آرزو
نعره میزد پابکوب سیره شکم پاسبون
فرش قرمز خونیش فقط پاخور ناله بود
کفش اونا آهنی پا من چارق پاره بود
عزا شد روزگار همه ختمیم
نقطه سر خط تو پلک بزن باز ته خطیم
نفس تو سینه گندید
بغض نبود چاره وقتی روحمو درد مچاله کرد و درمون شد تسلیم
فهمیدم حبسیم تو حلقوم خشمیم زنده تو گور ترس
شرقی همیشه غمگینه
یا دروغه اینکه بنی آدمیم
یا پر از نفرتیم از خود که رو هر تنی تاولیم
نمونده دست و یاوری نمونده حرف و باوری
چی میشه سهم عشق که لقمه چرب ماتمیم
هنوزم دلتنگم برسه اون روز خوبت
هی شکوفه رشد کرد رو شاخه ها عطر خونته
بارون زد بی امون فقر هنوز توی جونته
نبود رنگین کمون تو جفت هوا که روی بومته
گذشته عمر قرن رو صورتت رد درد
ترک شد رود خشک پوستت شکسته تر
از خط اخم تا خال چونم زیر رقص اشک
هیزم جهنمته چوب لای چرخ من
تو تاریکی مطلق که روز نمیزاد
یه دختر که به حرف کسی گوش نمیداد
سقوط هر برگ یه کشته میداد
دامن گلیشو چتر کرد زیر یه درخت
مستونه چرخ زد که غنچه میخوام

همخوان:
خزون بگو چی می خوای تو از جونمون؟
خزون بهار شد زرد شد خونمون
خزون بگو چکارت کرده بودیم؟ که ریخت همه پوست موند استخونمون
خزون آتیش زدی به دودمونمون
خزون بهار شد زرد شد جونمون
خزون بگو چکارت کرده بودیم که ریخت همه پوست موند استخونمون

خرید

Daygard x Soall - Khazoon [ prod. Najwa ]

Kaboos - Hamrah [Hokm Remix]

دیگرد x دهقان @saeed-dehghan
جلد: شهرزاد

تو خیابون همه گریه میکردن هر ده قدم که راه میرم تشنه میشم
امروز که کوره بذار فردا رو ببینیم از چشم دیشب
خبر شوک شد پخش مرگ مهسا که زد رفت تو حاشیه تموم بحثا
که میدونی که مرگ خبر چهل ساله باز کم میشه یکی دیگه از ما
توی خونه موندن نیست دوای درد
از سمت خونه سعید به سمت تئاتر شهر
که اپراتور مترو گفت تئاتر مرگه اینجا
خوش آمدید
تو خیابون همه سرفه میکردن گاز از تو ریه هاشون شعله میزد
پارک تو محاصره ی لشکر دیو، تیر صدای جیغ
همه شوکه میشن

من اینجا تو این شهر مسافرم نمیخواد بهم بگی کجا برم
هرچی که دیدم هرچی که میگم هرچی شنیدم
با چشای خودم دیدم
باچشای خودم دیدم
با چشای خودم دیدم

یه دختر گفت آقا بیا اینور بهتره باشه جمعیت بیشتر 
یکی دیکه داشت ماسک پخش میکرد
شدت گاز میشد باز وحشی تر
دود سیگارو که فوت کرد تو چشام تازه کل سیاهی رو روشن دیدم
منور آسمونو روشن میکرد
هرچی داد میزنن پرتر میشن
موتورای دو ترکه دنبال طعمه
رد تایر قیر آسفالتو خورده
یه دسته مو حبس تو یه دست مشت
فریاد ولش کن ***** بزدل
می‌خوام برم پیش شوهرم
فقط برم پیش شوهرم 
گفت خودم میشم شوهرت
شوهرتم میبرم
کل عمرتم میبرم
همه زندگیتو میبرم
تصویرا میگذرن
صداهارو میشنون گوشام واضح
یه لاکپشت که کوله مه سپر ساچمه

یه حبسی که شاید باز هشتگ داغ شه
ما که دست خالی کاری از دستمون بر نمیاد که
 سوگواری واسه گذر از غم میشه لازم

پس تو خیابون همه گریه میکردن به اجبار
یکی از گاز فل فل یکی احساس
حتی اگه قد نده عمر به پیروزی ولی بازم میدونیم که میشه 
کش داد
"ما از شما نمیترسیم"
جوابی که خود سوال بهش داد
یه حس که بودنش تو لحظه 
به دیدنش توی اخبار میرزه
تف تو اون که گفت آزادی ترسه
آزادی جنگه

تو شهری که بهش زور مذهب می‌چربه
آزادی رقصه
وقتی که شالش آزاد دور سرش  میچرخه
گرماشو لمس نکردم رو پوست
ولی با چشمای خودم دیدم خون چه رنگه


من اینجا تو این شهر که ساکنم
نمی‌خواد بهم بگی کجا برم
هرچی که دیدم هرچی شنیدم هرچی که میگم
با چشمای خودم دیدم
با چشمای خودم دیدم



خرید/buy

Ba Cheshmaye Khodam Didam [prod. Dehghan]

[بخش اول]
می‌کنه حس غلیان
بدون هر هیجان
چکُشه هر ضربان
کوبیده میشه سفت به
روی هر قطب و خزان
رابطه‌ی ذوق و زمام
خارجه از لوح و قرار
یعنی رفتن از امنیِ نقطه‌ی صلح و صفا
معلق رو هوا
یعنی فرق دارن با همدیگه فرم و ادا
یعنی تداخلِ عمدیِ صبح و شب‌ها
تخمی که بشی حقیقت و صوت رو سوار
وسطِ این شُل شدن‌ها
صحبتِ ایستادنِ ما کِی شد خطا؟
بهتره براتون نچسب بمونم چون
فولاد بُر نمیخوره لا بُراده چُدن‌ها
هیچوقت نمی‌گم کَله شد پرواز
نمی‌شه نرم سمتِ حل معما
میشه دیکته بی نقشی درسته
ولی دست بنداز خودت نقشت رو بردار
صدایی که کَند قبرش رو صد بار
باز می‌کنه از دورِ کَله مُشَما
نه دایره میشم نه یه نقطه
میریزم به هم این بازیِ صفحه و پرگار
سَمِ جَو به من نکرد غلبه
همونم که هرگز نزد کپک قلمش
هر کی ایستاد تو طرفِ غلط غلطه
من اونم با هفت پشتِ اون طرف طرفه
که هنوز، لباسهای شرف تنمه
مروارید چیه؟
بیرون ریختنِ دل و روده‌ی همه دروغهای صدف هدفه
خودی و غیرخودی همه‌اش تلفه
قایم نکن ترست رو پُشتت
پیِ ریتم نباش واسه رقصِ درستت
میخوام برم بیرون از ساعتِ همه
تا بفهمم کدوم لحظه درشته
پام رو زمینه، بالاست نِگام
از جایی میام که نبوده زمان به کام
باور دارم هنوز میشه پرید
من این پرنده رو ساختم با نداشته‌هام

[همخوان]
شروع میشه ذوب شدنت
وقتی که آتیشم دور کندت
حتی دیگه صدات نمیاد
چون میشکنه دیوارِ صوت رو جهش
بی‌انعطافم و بدونل خَمش 
وقتی، میشه خاموش با یه تُف رونقت
حتی دیگه صدات نمیاد 
چون میشکنه دیوارِ صوت رو جهش

[بخش دوم]
خیلی چیزها توی دستهای تو نیست
این پرنده نمیشه تو نهرهای تو خیس
ترجیحم فَوران بود
نه یه تشتَک شدن روی قتلهای پلیس
حالا تنهام تو پهنه‌ی هیچ
عبور کردم از همه‌ی مرزهای توبیخ
من به دیگران دیگه هیچ امیدی نداشتم
وقتی دیدم آلوده‌ست دستهای خودی
من شروع میشم
توی حرکت
جایی که میریزه قانون‌ها به هم
هم میترسم
هم شجاعم
هم آغوش بازه واسه زانوهای غم
میان شهاب‌سنگها خلاف جهتم
گذشته‌ام روبرومه هنوز از اون رِندهام
گذروندم دیگه همشون رو
کُلی هرمان
بعدِ هرمان
بعدِ هرمان
پرواز پُرِ تنهاییه
ولی کار نکرد رو من یکی تبلیغِ ضدِ پریدن
مثلِ سفینه‌ام تو خطر زنده‌ترین‌ام
هر جا داستانی نبود زندگیم رو فروختم قصه خریدم
نمی فهمنم اونایی که غیر همینن
یه تصویرِ شفاف که چرکِ زمینَم
ارزشم حفظه
چون خودم رو شبیه به یه سکه ندیدم
زندگی رو کردم درک از مسیرِ سختش
بی‌واسطه بی‌میونبُر
الان رو آغاز می‌کنم از دلیلِ قبلش
اطمینان حاصل میشه از طریقِ شک بهش
دنیا میشه قدِ سرزمینِ وصفت
و می فهمیمش از زمینِ دردش
و اون که همه چیز رو با هم میپذیره
خودش تبدیل میشه به جِنِ زیر تختش
رهام از تور توی راه
از دست و پا گیریِ این کوتوله‌ها
از اونا که از عمقِ تاریکی میترسن
بهشون میگم نندازین نور روی کارم
طوری می‌پرم که دودم بمونه
من نمیذارم لِه بشم لای قفل‌هام
حذف نمیشم
از دست نمیرم
توقف نمی‌کنم با یه قُلاب

Jahesh

More uber plucky sounds conjured from the Korg Arp 2600M, sequenced with the Korg SQ-64.

William Parks Elliott - Plucking hairs from a sleeping giant

آهنگساز، میکس و مسترینگ : فرشاد
جلد : یگانه اسفندیاری
تهیه شده در استودیو فرشاد
پاییز ١٣٩٨
________________________________________________________
؛[قسمت اول]؛
شنا میکنم تو استخرِ خاکسترِ شور و اشتیاق
بی نهایت چشم از اینورِ در بی خبر
زیرِ نظر با نگاه های بی ثمر
آتیشِ سینم خندید به کبریتای بی خطر
جهانو میبینم از چشمیِ درِ خونم
انتهای همه خیابونا سرِ کوچن
من خمارِ دودِ زندگیم
نه مستی جوابمو میده نه که نئشه بودن
نه که نشه بودن، هستم
خزه های سبزِ زندگی باعث کهولتمن
تو صورتمن، شاخه بعد شاخه خشک میشیم ما
چه بی رحمه این خاک
حتی ابراش پیِ جذبِ رطوبتمن
من ایستادم لای عبورِ این عابرا
بزنم سیلی تو گوشِ کدومِ این قاتلا
بوی بدِ چرکِ جوشِ دروغِ این ظاهرا
نیمه هارو ولش بگو کدومِ لیوانِ ما
دیوونگیمو بگم به کدومِ این عاقلا
دلم باشه خوش به شعرِ کدومِ این شاعرا
نگاه های پشت در خورده میگیرن ازم
همه ی تلاشم غروبه این ماجراست

؛[همخوان]؛
بی شمار نشد و گذاشتم پشتِ سر
بی شمار نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگارِ کینه دوز
بی شمار نشد و گذاشتم پشتِ سر
بی شمار نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگارِ کینه دوز

؛[قسمت دوم]؛
همین حوالی کردن سلاخی
پولش تخس شد تو صرافی
میاد بوی تبانی
از رو گوشتای سوخته عصاره ی خلق
روی سیخ های کبابی میشه تغذیه ی قوانین
کلاتو قاضی کن از من ایراد بگیر
ولی یه بارم که شده بیا خودت بازی کن
یه بارم به جای من از دستِ خودت شاکی شو
یه بار سرِ انفعالِ تو وجودت قاطی کن
قالیچتو بیار فرش بیارم برات
یه چایی بریز که قند بیارم برات
توی گوشِ من فریادِ امنیت نزن
خونه نشون بده خودم سقف میسازم براش
اونقدر دلم پره که توش چیزی نمیشه جا
به سینه ها چطور راه وا کردن کلیشه ها
سینه هارو قفل زدن و دادن کلید به ما
باز کردیم حالا ماییم و صدای آژیر
ما موندیم و خطای کم خطایی
ما موندیم و نورِ قرمز، ما موندیم و شبای بی قراری
ماییم و دِین واژه ها به دوشمون
لای اراجیف، ماییم و نوای بی نوایی
زوزه ی شومِ اگزوزه دنیاها
جغرافیا میریزه خونِ رویاها
توی تاریخِ آتیش کی سوزوند کی سوخت
این لباسِ قناسُ کی برید کی دوخت
منم مرثیه ی نارضایتی

؛[همخوان]؛
بی شمار نشد و گذاشتم پشتِ سر
بی شمار نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگارِ کینه دوز
بی شمار نشد و گذاشتم پشتِ سر
بی شمار نمیشه ی دیگه پیشِ روم
لرز میکنه بدنم ولی درس میگیرم از ترس
رحم نداره این روزگارِ کینه دوز

Single

Farshad - Bishomar

Gallia

Farshad - Explore

"شعر"
مملو از رهایی 
حس فرار یه زندانی
مثل دویدن چشم بسته وسط یه شنزار
نتیجه ی بعد اصرار
شیرین ترین تکرار
تمام کلمات دنیا 
قاصرن از وصف چشمات
حتی عشق
کل اون لحظه هایی که از درون میزدم فریاد 
تک به تک اشکا همه دردا 
لحظه لحظه شک به فردا
حتی وقت بریدن درست سر بزنگاه
تو بودی همراه
رخنه عشق بودی تو بی پناهی این تن
چشمه شعر بودی تو بی نوایی این لب 
چهره آرامش تو بی قراری شب
میدونم رفتارام پیرت کرد
ولی تو همیشه بودی بام بی منت
حتی تو اوج جنونم
از عقلانیت نقطه عبورم
وقتی که خشم کل وجودم
شکسته جز به جزء غرورم
مطمئنم 
دوباره 
پیدات میکنم تو صبح غروبم



تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي وقتي که کوچه ها رو بدون مقصد میگشتم تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي 
همه ی حرف هایی رو که نمیگفتم

تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي وقتي که کوچه ها رو بدون مقصد میگشتم تو با من ميموندی تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن



 نمیگیرم ماتم پاییز
این جهان آخر ما نیست
قصه نا متعارف ، دوتا آدم عادی 
مرز بین بیداری و خواب رویا و واقعیت
ساکن زمین آزاد، بدون تابعیت
بی رنگ بدون جنسیت 
بی مرز بدون ملیت 
برخورد دوتا روح فراتر از کالبد
انگار
 نه انگار که‌ جسمی هست 
مغزی و فکری هست
زمان متوقف و من 
دیگه نیستم از  این پوچی دلگیر

میشکنه به زودی  دیوار زندان خالی
منو تو آزادییم تا وقتی ماییم 
راهی داریم تا وقتی یاریم جاویدانیم
باهم میکاریم نهالی یادگاری 
تا روزی که خورشید تابید و خوابیم 
بنویسن زردترین برگم باور نداشت به پاییز
میگذرن روزا میرن از یاد
همه گلای صحرا ، 
لخته های رگها ، 
مرور خاطره های
بازیگر تنها
فارغ از فراق و تنگنا 
اینجوری بهتره 
حتی تو بارش ابرا
تو هستی همراه

تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي وقتي که کوچه ها رو بدون مقصد میگشتم تو با من ميموندی تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن


تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي وقتي که کوچه ها رو بدون مقصد میگشتم تو با من ميموندی تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن

Hamrah [Prod.Saeed Dehghan]

Biggest Persian Various Artist Instrumental Album

Farshad - Explore

Gallia Various Artists

Recent comments

Zahra Asgari/zgaa

پیرمرد

Shaki

Yasin

Related tracks