replikss

Ben cinayet oldum

Leyla ile Mecnun - Seni Seviyorum Ulan

- Yazarım sana…

- Yazma. O zaman bekliyor insan. Ee buraya çok az insan geliyor, çok insan gidiyor. Kalan da bekliyor ama bazen çok uzun bekliyor. Yani hani mesela zannediyorsun ki bir yoldan birisi gelecek. Boş uzun bir yol… Devamlı ona bakıyorsun. Sonra kimse gelmiyor. Yazma boşver…

+ Yazarım sana..  - Yazma. O zaman bekliyor insan. (Vizontele Tuuba)

Hayatımda ilk defa bir babanın ölümünden sonra gelişen olayların bu kadar gerçekçi anlatıldığını gördüm. Haber vermek için dayıların amcaların aranması, başın sağolsun telefonları, ölüm sonrası aile pskolojisi, mahallelilerin yardımları ilgileri, evin en büyüğünün ne kadar kötü durumda olursa olsun dik durma çabaları herşeyiyle mükemmel bir bölümdü

Sezai: "Çocuklar babalardan önce ölmesin Metin! Sırayla olsun her şey." 

Sezai: "Çocuklar babalardan önce ölmesin Metin! Sırayla olsun her şey" (Kardeş Payı)

Yaşlanmak gerçekten büyük mucize. Ama ben artık ondan daha büyük bir mucizenin olduğunu biliyorum. 
O da ölmek. Çünkü hayat başlayan bir şey olduğu gibi biten de bir şey olmalı. 
Yaşadığınız en iyi seksi düşünün, yediğiniz en iyi yemeği, seyrettiğiniz en iyi maçı. 
Eğer bunlar hiç bitmeyip hala sürselerdi şu anda en iyi değil en sıkıcı olurlardı.
Hayatta böyle işte eğer bir noktada bitmezse insanı canından bezdirebilir.
İyi ki ölüm var da hayatta her şeyi yerli yerine koyuyor. 
Nasıl diyorlar yaşasın ölüm!

Güneşin Oğlu - Nasıl Diyorlar: Yaşasın Ölüm!

"Beş Şehir" Filminden Bir Sahne
Onur Ünlü'nün senaryo ödüllü "Beş Şehir" filminde Şevket aşık olduğu kızla tanışıp Yunus Emre'nin "sevdiğimi demez isem sevmek derdi beni boğar" dizelerini diyerek onunla konuşuyor.

" Belli senin şiir falan okuduğun yok. Eğer şiir okusaydın bilirdin ki âşık adam sınanmaz." (Beş Şehir| 2009)

"Yunus büyük şair be.." 
Bence Ah Muhsin Ünlü de:

"Belli senin şiir falan okuduğun yok. Eğer şiir okusaydın bilirdin ki âşık adam sınanmaz."

Korkut - artık Jale yok mu ?

“Ben Fikri Şemsigil. Emekli edebiyat öğretmeniyim ve yaşlanıyorum. Ve yaşlılığın bana öğrettiği bir şey varsa eğer, o da dünyanın mucizelerle dolu bir yer olduğu. İnsanların apartmanlarda üst üste yaşaması, bisikletin sadece iki tekerlek üzerinde gidebilmesi, uçakların havalanmaları değil belki ama konmaları… Bunların hepsi birer mucize. Mucizelerin en büyüğü de ne biliyor musunuz? Yaşlanmak! Her iki tarafı ayıran çizginin tam ortasında öylece durmak. Dönüp istediğin tarafa uzun uzun bakabilmek mahareti… İster yaşama bak, ister ölüme. Bu güç bazen insana o kadar fazla geliyor ki ne yalan söyleyeyim şimdiki aklım olsa yaşlanmazdım diyorum.

Yaşlılığın iyi tarafları da var tabii. Mesela biz yaşlanan insanlar hiç istemesek bile her şeye inanmaya hazırızdır. Özellikle de mucizelere! Çünkü kalplerimiz o kadar çok hayal kırıklığıyla doludur ki, her zaman yeniden başlamayı hak ettiğimizi düşünürüz… Son düdükten önce, son bir fırsat. Volelik bir orta, bir temdit penaltısı…

Bir sabah uyandığımızda bakacağız ki, her şey değişmiş. Artık 25 yaşındayız ve yanımızda yatan 40 yıllık karımız değil, karşı apartmandaki fıstık! Ama her sabah uyandığınızda bakarsınız ki, her şey yine aynıdır… O bildik sabahlardan bir sabah…”

Güneşin Oğlu - Her An Bir Mucize Olabilir

Benim çok güzel bir kızım vardı. Küçücüktü. Canım ne zaman sıkılsa onu düşünürdüm. Şu dünyada cinayetle uğraşmak dışında üşenmediğim tek şey Berna'nın saçlarını taramaktı. Berna öldü. Şule geldi. Bir gün bana ne dedi biliyon mu Şule? Unutmak kelimesi undan çıkmış. Bildiğimiz un yani hamur işi. Öyleymiş. Unutmak için un ufak etmek gerekiyormuş. Birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmışsın. Yavaş yavaş, yavaş yavaş unuturmuşsun. Gözleri, kaşı, burnu..Öyle kulağı, sesi..Yavaş yavaş. Unuttuğun zamanda o kişi olmazmış. Hatırlamazmışsın. Sonra unuttuğunu unuturmuşsun.

Ben unutmak istiyorum lan!

Her gün ne zaman unutucam diye soruyorum ben kendime. Her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben. Daha net. Unutamıyorun ben..

kaynak; Tolga A. & Aras / https://soundcloud.com/tga120

Ben unutmak istiyorum lan! (Behzat Ç)

"Değişmez mıstık..
Fark etmez..
Dünya artık böyle benim için,
o artık yok, 
belki de hiç olmadı.
unuttum gitti, 
o da ayrı konu.. 
Sen de unut bütün olanları..
Kapalı dükkana kira ödedik işte..."

Dar Alanda Kısa Paslaşmalar - Erkan Can - Kapalı Dükkana Kira Ödedik İşte

"Sevgililer… Bizim olanlar ya da olmayanlar, hepsi iz bırakır."


Suat: Niye böyle oldu be abi? Ben çok sevmiştim be abi. O kadar mektup gönderdim, insan bir cevap yazar. Benim günahım ne be abi? 

Hacı: Bak koçum belli olmuyor ama benim bir tek kulağımın arkası kaldı. Artık acı çekmeten ve acı çektirmekten zevk almamayı öğrendim. Sevgililer… Bizim olanlar ya da olmayanlar, hepsi iz bırakır. Bu izler şimdi seninki gibi çok derinini çiziyor hepsi kalır. Ama inan, yeni izler de olacak. Yaşlıları düşün sanki her şeyi bilirlermiş gibidirler. Ama öyle değil… Ne kadar acı çekersen çek, şunu hiç unutma: Çizilecek bir yer hep vardır ve çizecek bir yer… Ressam olur insanlar başkalarının kalbini kazıya kazıya; ya da resim olurlar senin gibi kazına kazına. 

Suat: Beni çok derin kazıdılar abi.

Dar Alanda Kısa Paslaşmalar

"Sevgililer… Bizim olanlar ya da olmayanlar, hepsi iz bırakır." / Dar Alanda Kısa Paslaşmalar

YAŞASIN! NE KADAR DA İDEOLOJİK YAKLAŞIYORUZ BİRBİRİMİZE
AH MUHSİN ÜNLÜ

eser; Ah Muhsin Ünlü
seslendiren; Eser Gökay

bazen çok korkuyorum.
ama bu; aslanlarımı açıklamama engel olmuyor
çünkü fena halde yaraşıyor birbirine gece ve balta
ve anneciğim derdi vardı neyin altına giysen olur bir siyah pantolonum şimdi gibi ay!
tekhnem dolu müfsidle!
bu da caddelerden derviş dervişegelmeme mâni değildir
yolları ay bastı mı lambalara koşuyorum ya, bundan
bunun için kent nesnesi o bıçakla bakunin’di deştiğim
ki ben devletin taş kestiğini en baştan bilirdim
isa’yı polise doğru
lttuğum zaman.
ellerini el olarak tutmak istiyor ellerim
de ki bunun kaburgamdaki kiliseyle ilgisi yok değildir
zaten en az on iki kişiden biri haindir
ama gözlerimi öyle yırtma annem ilkokul öğretmeniydi benim!

sokaklara çıkıyorum sonra kedilerden görüyorum
gazinolardan
inanmazsın bir taşra kurmuşlar aynı bize bakıyor
bir yanım asaf halet söylüyor diğer yanım fabrika
bir şiiri birkaç kalemle yazmak lazımdır geliyor bana
bugün yepyeni bir imparatorluk öğreniyorum
ekmeğin ağırlığından da yeni bir imparatorluk
örneğin gül dönüyor bir beygiri tasfiye ediyor şair
arabca akdeniz diyor ben
aynadan dönüyorum ayna
benden dönmüyor.

çok sihirli bir kabri söndürüyorum
bir havari morfin gibi anne söylüyor
ağlıyorum bak bir çocuk bak bir çocuk bak
bak bir çocuk çok kötü bir gömlek kuruyor.
belki de yangın çıksa ve ikna edilmiş olurum
torbamı topluyorum ve annem şarkı dinlemiş olur
korkuyorum çobanım yok metal nazlı pim aktif
çözmüyorum çözersem kın fena halde kalınlaşıyor.
manchesterden geliyorlar ve liverpooldan geldiler
birazdan padişah mı öldürecekler dedim
bir milyon kadardılar ah atları vardı
artık seni bir çiçek yerine kopartmak
istiyorum sevgilim.
işte sahneden indim ve öpüyorum ağzından
annem meç yaptırmazsa iftara geç gelir haz
ey sıkıntının sevdiğim aritmetiği
söyle banabana söyle; bir kere daha kabz?

`inanmışım kaybetmek esrarıdır esrarın
çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum`
ipimden kurtulmuşum kaybediyorum
birleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez
tanklar tank olup geçiyor üstümüzden
helvetius haklı devlet şaşkın piyanist kara
memleket sana rağmen ket vururken yarama
şu çıplak çocuk şu tüyük bürk şairi ben
-ve emir ‘kun’ diyor, doğruluyorum-
bu ülke’den daha bıçkın tamlama bilmiyorum.
`ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum!
çünkü bu,
seni seviyorum içine nal salmak demektir.
ve hareketinin bana durduğunu akla uydurur.
oysa seni sevmem toplumu meşru kılar
ve gitmen beni dile indirger sevgilim.`

zaten kırılmış bir kızsın şimdi dövülmüş bir av
yanmış ırmaklar öneriyorsun toy bedenine
kavmin yanlış tufanlardan geçip duruyor
gözlerime baka baka ağlayıp aşk diyorsun
bir tekkenin ortasına sirk treni devriliyor.
ki hala çocuk övmeye duruyorsam bu
‘şehrin en uzak yerinden gelen o’nunla
ve izmit’le ve fargo’yla ve horasan’la
ve hafıs’ın beni eve götürdüğü kınla ilgili bir matkabı
girdiği çene kemiğiyle birlikte söküp
şu karşıki düğün salonuna ilave edemememdendir.
yoksa lar ve ortaokul öğretmenleri giremesinler diye
babam ve bilhassa dedem
mahallemize yeterinde toplu polis gönderilmesi konusunda
gerekli telefonları etmiş durumdalar sevgilim!

ama yine de sırf sen sürdürebil diye ayın alnında melekçe
ve şüpheye düşmeden kelebek besleyebilsin diye bir padişah açıkça
benim alıp kını
öte yana geçmem gerektir
içinden memleketi çekeyim diye.
hem düşünsene;
bu bizi nasıl imparatorlaştırır!
yoo, hayır! omzunu açma. omzun ideoloji taşır.
ve fakat ‘dil’e rağmen bütün bunlar sevgilim
ayaklarına beyaz çoraplar giydirmek istemediğim anlamına gelmeyebilir.

çünkü bak süleyman bu sayfadan henüz geçmiş gibi gül lekesi
ve apaçık kudüsmüş bir zebrayım ben uzun menzilli şiirlere şikar!
elbet bir gün batar, kuşlar döner, çarmıh baştan düzenlenir
ve bana tertemiz eller verir cezayirli o tüccar.
o vakit sana bakıyorum kadar büyür akdeniz
cumhuriyetin tersinden tertib ettiği çarşılar gibi
sonra uzun süre bir takibediliyormuşum hissi…
siz hiç yahudi bir minibüs şöförü düşlediniz mi?

Ah Muhsin Ünlü - Yaşasın! Ne Kadar Da İdeolojik Yaklaşıyoruz Birbirimize

Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin, yorulmuşsundur; 
Nasıl etsem de yıkasam ayacıklarını, 
Ne gül suyum, ne gümüş leğenim var, susamışsındır; 
Buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim, acıkmışsındır; 
Beyaz ketenli örtülü sofralar kuramam, 
Memleket gibi yoksuldur odam. 


Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin, 
Ayağını basdın odama, 
Kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi, 
Güldün, güller açıldı penceremin demirlerinde, 
Ağladın, avuçlarıma döküldü inciler,
Gönlüm gibi zengin, 
Hürriyet gibi aydınlık oldu odam.

Hoş geldin, kadınım benim, hoş geldin...


Ahmet Kural - Hoşgeldin Kadınım

MİHRİBAN
ABDURRAHİM KARAKOÇ

eser; Abdurrahim Karakoç
seslendiren; Abdurrahim Karakoç

Sarı saçlarına deli gönlümü,
Bağlamışlar, çözülmüyor Mihriban. 
Ayrılıktan zor belleme ölümü,
Görmeyince sezilmiyor Mihriban.

Yâr, deyince kalem elden düşüyor;
Gözlerim görmüyor, aklım şaşıyor.
Lâmbada titreyen alev üşüyor...
Aşk, kağıda yazılmıyor Mihriban. 

Önce naz, sonra söz ve sonra hile... 
Sevilen, seveni düşürür dile.
Seneler, asırlar değişse bile, 
Eski töre bozulmuyor Mihriban. 

Tabiplerde ilâç yoktur yarama; 
Aşk deyince ötesini arama 
Her nesnenin bir bitimi var ama 
Aşka hudut cizilmiyor Mihriban. 

Boşa bağlanmamış bülbül, gülüne;
Kar koysam köz olur aşkın külüne... 
Şaştım kara bahtın tahammülüne; 
Taşa çalsam ezilmiyor Mihriban. 

Tarife sığmıyor aşkın anlamı;
Ancak çeken bilir bu derdi, gamı. 
Bir kördüğüm baştan sona tamamı... 
Çözemedim... Çözülmüyor Mihriban. 

Abdurrahim Karakoç - Mihriban (Kendi Sesinden / Türkü ; Şükriye Tutkun - Mihriban)

Savcı Esra: Niye geldin?
Behzat: Sen niye ağladın?
Savcı Esra: Geçti gitti boş ver..
Behzat: Çık çık çık… Geçmedi gitmedi, sen niye ağladın?
Savcı Esra: Behzat sen akıllı bir adamsın ama konu kadınlara gelince biraz salaklaşıyorsun galiba.
Behzat: Hee.
Savcı Esra: Ben sana diyorum ki adamlar gelip seni alacak, gideceksin. Bu işin sonu yok! Belki senelerce tutuklu kalacaksın, ne zaman döneceğin belli değil, senin umurunda değil. Ağladım… Çünkü seninle konuşamadım. Ağladım, çünkü sen beni görmüyorsun. Ve ben seni seviyorum.
Behzat: Ama ben bunu bilmiyordum.
Savcı Esra: Bilmiyorsun… Tabi nereden bileceksin. Sen ancak birisi öldüğünde duygusal yaklaşıyorsun. Senin duygu radarına girmek için illa ölmek mi lazım Behzat?
Behzat: Yok, hayır. Yapamam ben.
Savcı Esra: Haklısın. Cesaretin olmadan ne yapacaksın ki? Hayatımda tanıdığım en korkak adamsın. Herkese meydan okuyorsun ama kendi duygularından korkuyorsun. Geçmişe saplanıp kalmışsın. En büyük felaketler senin başına gelmiş dimi? En büyük acıları sen çekmişsin, ben hiç bir bok bilmiyorum ki. Acı nedir? Bilmem. Yalnızlık nedir? Bilmem. Dünyanın ekseni kaydı Behzat, 12 cm yerinden oynadı sen bana 1 cm bile yaklaşmadın! Saplantılısın…
Behzat: Hee, ne güzel söyledin. Saplantılıyım ben. Benden bir bok olmaz, biz seninle hep kavga ederiz, mutsuz oluruz biz seninle.
Savcı Esra: Mutsuz olalım, ne var! Biz de mutsuz oluruz. Ben seninle mutsuzluğa da varım.

Dünyanın ekseni kaydı Behzat, on iki cm yerinden oynadı sen bana bir cm bile yaklaşmadın! (Behzat Ç)

Bu ülkede kadın olmak her zaman tedirgin ve temkinli olmayı gerektirir. Her kadın, minibüste kalan son yolcu bu ülkede. 
Tecavüzcülere, kadın cinayetlerine verilen iyi hal indirimleri #ÖzgecanAslan 'ın tecavüzcü ve katillerinin azmettiricisidir.

#OzgecanAslan vahşetinin azmettiricisi ,"annesinin diz kapağından hallenen" erkek kafası ve bu kafaya yol veren siyasi iradedir.

Yoz erkeklerin, yoz siyasetinden; kadın ve çocukların payına böyle ölmek düşüyor bu memlekette.

beatmaker; sezerkundakci / Buruk

replikss

gazali hazan