Bouselik Pesrev

Genovefa

The Emigrant

Taksim

Ηρθαν μεσάνυχτα
Τα φώτα σου ανοιχτά
Ποιός ξένος σε ορίζει
Ποιά άλλη αγκαλιά

Βαστιέμαι στην ελιά σου
Που γέρνει απ το βοριά
Κλέβω τα γιασεμιά σου 
Κι απ την τριανταφυλιά

Να φτιάξω δυό στεφάνια
Στις πόρτες να κρεμάς
Να φεύγει ο νούς μου ο δόλιος
Να λέω πως μ αγαπάς

Γύρνα μην αργείς
Γύρνα πιο νωρίς
Αναψε κι ένα κεράκι
μια στάλα να με δείς

πετάω τη μποτίλια
και σπάζει καταγής
ανάβω ένα τσιγάρο
κι ακόμα να φανείς

κι αρχίζω να χορεύω
στην πραζάλη μου
δερβίσης και πλανήτης
στο προσκεφάλι μου

για να σε δω να γέρνεις
στο πλάι μου αγκαλιά
και τ όνομά σου μονο
αντίλαλου η λαλιά 

γύρνα μην αργείς
γύρνα πιο νωρίς
άναψε κι ένα κεράκι 
κρυφά για να με δείς

Γυρνα Να Με Δεις

Ταξίμι Χουσεϊνί

Μαλαμα Στο Φεγγάρι

Xρυσό και μαύρο στο σκαλί
Και τα μαλιά πιασμένα
Η παστρικιά μαινάδα σου 
που στα χει μετρημένα

διαμάντια στο ποτήρι σου
κι ο ήλιος ξεχυλίζει
τι κι αν εβράδυασε καλά
που τους τρελούς ορκίζει

να σηκωθούν να σκοτωθούν
λεπίδι να σηκώσουν
μια χαρακιά σαν όνειρο
τη Λάμια να λερώσουν

κι απ τα χρυσά τα μαύρα της
σαν κόκκινη σελήνη
να γίνει μες το μακελειό
η μόνη τους γαλήνη

κι ανακαθίζει και ρωτά
στο δάκρυ το μαντάτο
της Ερινύας πέταξε
τα δαχτυλίδια κάτω

δε ζευγαρώνεις μόρτη μου
φοβήθηκες και πίνεις
και στην υγειά της όμορφης
τα μάγια δεν τα λύνεις.

George Helis