სვანი სახალხო მთქმელის და პოეტის, სვანური ენის უბადლო მცოდნის, გოგუცა ხერგიანის ულამაზესი ლექსის ,,თეკლა''-ს მიხედვით.


ბიძაჩემმა უთხრა თეკლას
- შენი სიყვარულით ვიწვი,
დღე და ღამე შენზე ვფიქრობ,
გულს მისერავს შენზე ფიქრი.
რომ ვნადირობ, შენი სახე,
ყველგან იგი მელანდება,
ყველგან გნახავ, სულ მოგაგნებ
ხარის რქაშიც რომ დაგმალონ.
სილამაზით დალსა ჰგევხარ,
კიდევ მასზედ უკეთესი,
თვალ-წარბი გაქვს უბადლო და
ბროლივით კბილები.
მის:
2x
ვოი ეგ თვალები, აი ეგ წამწამები,
ჩემი მგონია.
თეკლას დედა თავის თეკლას,
ყოველდღე თავს დასტრიალებს,
შაბათ დღეს - დიდ აღდგომას,
ცხრა მხედარი ადგათ კარზე.
გეგი და ყაფსუყი ერთმანეთში,
ცილაობდნენ და ჩხუბობდნენ,
არც ერთს შეხვდეს, არც მეორეს-
ერთმანეთში ფიცსა სდებდნენ.
თეკლას მამა ასე ამბობს:
- ვის მივცეთ და ვინ ჯობია,
თეკლას იმას მივათხოვებ,
ვინც ძლიერი ოჯახია.
გიერგის ოჯახს ჰყოლია,
ორი უღელი ხარი.
დეკეული, ცხრა ძროხა და
ასამდე თხა და ცხვარი.
მის:
2x
ვოი ეგ თვალები, აი ეგ წამწამები,
ჩემი მგონია.

გიერგი თეკლას მეტად სძულს,
სულაც არ ჰყვარებია,
ბუბაჩემის სიყვარული,
თეკლას გულში ჩავარდნია.
თუმცა თეკლა არ იმჩნევს,
ჩუმად თვალებს გააყოლებს,
ბუბა კიდე შეუმჩნევლად, 
სულ რაღაცას ეუბნება.
- სიტყვა მაინც მითხარი -
ბუბა ხუმრობით ეტყვის.
- არც გეტყვი და არც ვთხოვდები 
-თეკლა ასე ატყუებს.
დღე და ღამე ერთმანეთის
ჩუმად ცქერაში არიან,
ბედი კი მათ რას უმზადებს,
ისინი ამაზე არ უწყიან.

ბიძაჩემმა უთხრა თეკლას
- შენი სიყვარულით ვიწვი,
დღე და ღამე შენზე ვფიქრობ,
გულს მისერავს შენზე ფიქრი.
რომ ვნადირობ, შენი სახე,
ყველგან იგი მელანდება,
ყველგან გნახავ, სულ მოგაგნებ
ხარის რქაშიც რომ დაგმალონ.


თეკლა

მიშგუ̂ა ბუბად ხა̄̈ქუ̂ე თეკლას,
ისგუ მალა̈ტშუ̂ გუ̂ამა̈რ მეშხი.
ლე̄თ ი ლადა̈ღ სი ჯაჭკუ̂ა̈რი,
გარჯ მიჴდენი, გუ̂ი̄ლდ მეჟუ̂მი.
ლათხუ̂ია̈რჟი კოჯა̈რისგა,
ნამფე̄რუ̂ათე სი მეწუ̂ე̄ნი,
ჴა̈ნი მიჭუ̂თეჲსგა ლახ ადრი,
ჩი̄თე ჯაღუ̂იჭ, ჟი ჯითხე̄ლი.
გაცხა̈ჲდ სი ხი და̈ლი მაჯო̄ნ,
მარჷგლიტ შდჷქა̈რ ეშ ჯიწკლე̄პი,
თე̄რა̈ლ ჯისგურ ლემზჷრა̈ლზუმ,
ისგუ მჷსგდი ქაისუ̂ე̄ყი.
მის:
2x
ვოი, ალ თე̄რო̄ლა̈რ, ვოი ალ ნექჭო̄ლა̈რ, 
მიშგუ მიხახ მი.

თეკლა̄̈ ნანას ჭყჷნტრე გუნაბშუ̂,
ჩი ლადა̈ღ ღალ ხატყცი ბო̄რს,
ხოშა̄მ თანაფუ̂ს - საფტინ ლადა̈ღ,
ჩხარა ლჷჩა̄̈ჟ ხა̄გდახ ყო̄რს.
გეგი ი ყაფსუყ ლაღე̄შგა̄ლჟი,
უშხუ̂ა̄რ ბჷგიდ ხოტე̄ვახ,
ქრისტე̄ თაუ̂დებ ლახუ̂ე̄მხ უშხუ̂ა̄რ,
ნო̄ჲ აშხუ̂ს ხა̄̈ცს ი ნო̄ჲ მე̄რმა̄მ.
- ჲა̈ს ლალო̄მად, მა̈ჲ ხოჩა მო,
ამბა̈უ̂ს იჴდე ქორა̈ მახუ̂ში.
-ხოჩა მეზგე ჲერუ̂ა̄̈ი ი̄რა,
მი თეკლას ღო ეჯას ხუ̂ახუ̂დი.
ხოჩა მეზგე გიერგ აღო,
იო̄რი უ̄ღუ̂ა ხორიხ ჴანა̈რ,
აშირთექა მა̈ნცინ ხაყახ,
დეკა̈უ̂ლა̈რ ი ჩხარა ფურა̈ლ.
მის:
2x
ვოი, ალ თე̄რო̄ლა̈რ, ვოი ალ ნექჭო̄ლა̈რ, 
მიშგუ მიხახ მი.

თეკლას გიერგ მეუ̂არ ხა̈სისგ,
ეჩხა̄უ̂ გუ̂ჲს ღალ დეშ მოშ ჴიდე,
მიშგუ ბუბა̄̈ მალა̈ტ ესნა̈რ,
თეკლას ოთშყა̈დ ბჷგიდ გუ̂ჲთე.
მარე ქა ეში̄ დემგუ̂აშ ითნე,
უფგოშ თე̄რა̈ლს ქა ხა̈თხპინე,
ლუზრობისგა მიშგუ ბუბა,
ამბა̈უ̂ს ღვეშგიმ ქა ხა̈ჭმინე.
-ეშხუ̂ჲნ ეში̄ ქა ლამგჷრგა̈ლ-
მიშგუ ბუბა ხეჯღორა̄̈ლ.
-დე̄ჲ ჯემბუ̂ა̄̈ლ, დე̄ჲ ხუ̂იწუ̂ი̄ლა̄̈ლ -
ალას თეკლა ხეღროუ̂ა̄̈ლ.
იცი̄უ̂არა̄̈ლხ ლე̄თ ი ლადა̈ღ,
ამხა̈ნ ბუბა̄ ი ეჩხა̈ნ თეკლა,
მინე იღბალ იმ დო ამშიე,
ამი̄შ ცოდაუ̂შ მა̄მგუ̂ეშ თერა.

მიშგუ̂ა ბუბად ხა̄̈ქუ̂ე თეკლას,
ისგუ მალა̈ტშუ̂ გუ̂ამა̈რ მეშხი.
ლე̄თ ი ლადა̈ღ სი ჯაჭკუ̂ა̈რი,
გარჯ მიჴდენი, გუ̂ი̄ლდ მეჟუ̂მი.
ლათხუ̂ია̈რჟი კოჯა̈რისგა,
ნამფე̄რუ̂ათე სი მეწუ̂ე̄ნი,
ჴა̈ნი მიჭუ̂თეჲსგა ლახ ადრი,
ჩი̄თე ჯაღუ̂იჭ, ჟი ჯითხე̄ლი.



Tekla I - თეკლა I

სვანო

მძიმე იქნება, აბა რა!
ვალზე ვცხოვრობ, აბა რა!
ბატონებს ვაძლევ, აბა რა!
ბუშებს რად უნდათ, აბა რა!
შუას ვცხრილავ, რაში მჭირდებიან!
მართალს უკრავენ მხოლოდ, რატომ მოვუსმენ?
არავისკენ არიან, აბა რა?
და ყველგან არიან, რაში გამოვიყენო?!
„ცარიელი" ჯიბით, აბა რა?!
ტყეს ვიყიდი, აბა რა!
წლების მერე, აბა რა?!
გაძვირდება, აბა რა!

Სვანო, გაიგებ კი ამას,
ასი წელი რომ გავა, მერე?
საუბარს თუ მოაბამ თავს,
ჩვენს ბედზე თუ იღელვებ ნეტა?!
არ გაიქცე, არ შეშინდე.
დაგიმშვიდებ მანამდე წლებს,
Წიგნს გიგზავნი ყველაფრის წამლად,
უხილავი ხელით ბალდაჩში დაწერილს.

არც ვეწევი, აბა რა!
არცა ვსვამ, რად მინდა!
ჯანმრთელობას ლოცავენ, აბა რა!
ყველა მჩუქნის, აბა რა!
ყველგან მყავს, აბა რა?!
ჩემზე მლოცველი, აბა რა!
ჩემი წაკითხვა არავის უნდა, აბა რა!
ყველა მეხვეწება, აბა რა!
ლოყა მებერება, აბა რა!
ყველას ლუკმით, აბა რა!
უხსენებელი მყავს, აბა რა!
სულ პურს მიცხობს, აბა რა!

2x
Სვანო, გაიგებ კი ამას,
ასი წელი რომ გავა, მერე?
საუბარს თუ მოაბამ თავს,
ჩვენს ბედზე თუ იღელვებ ნეტა?!
Სვანო!
არ გაიქცე, არ შეშინდე,
დაგიმშვიდებ მანამდე წლებს,
Წიგნს გამოგიგზავნი ყველაფრის წამლად,
უხილავი ხელით ბალდაჩში დაწერილს.




გუ̂ა̈მი ი̄რა, იაღო მა̈ი,
უ̂ა̈ლჟინ ხუ̂იზგე, იაღო მა̈ი,
ვარგა̈ლს ხუ̂ახუ̂დი, იაღო მა̈ი,
ბუშუ̂არს მა̈ი ხა̄რხ, იაღო მა̈ი.
ნე̄სგას ხუ̂ა̈შთხე, მა̈ი მა̄რხ,
ტკიცს გარ აშუ̂მეხ, მე̄რა მა̈ი.
და̄̈ს ხეწუ̂ე̄ნა̄̈ლხ, იაღო მაი,
ჩია̄̈გ ა̈რიხ, მა̈ი მე̄რახ.
ჰა̈რი ჯიბა̈რშუ̂, იაღო მა̈ი,
ცხეკს ჟიხუ̂იყდი, იაღო მა̈ი,
ქა̄ჩეხ ზაია̈რ, იაღო მა̈ი,
ლუგუ̂ენ ხეცხემ, იაღო მა̈ი.

მუშუ̂ა̈ნ, ჯესმო̄ლნი მა̄ ალა,
აშირ ზა̈ი ჲერ ადრი, ეჩქა,
გა̈რგლას ე̄მა ჟი ხასხა̈თნი,
ტარეს ნიშგუ̂ე̄ი ჯე̄რა ესა̄?
ნო̄მთ'ა̄ჩე, ნომ ლა̈მყა̄ლუ̂ე̄ნ,
ჩუ ჯიშა̄რდე ეჩქად ზაია̈რს,
ლა̈ირს ჯიზზი, ჩი̄მი ჟაგრა̈ლს,
ნა̈ირს ბა̄ლდა̈ჩს, ქაუთნა შია̈რშუ̂.


დე̄ი ხუ̂ათჷთუნი, იაღო მა̈ი,
დე̄სა ხუ̂ითრე, მე̄რა მა̈ი,
ნა̈შდუ̂ებს იმზირხ, იაღო მა̈ი,
მა̈გ მასჩქუ̂ა̈რი, იაღო მა̈ი.
ჩია̄̈გ მირი, იაღო მა̈ი,
მიშგუ მემზირ, იაღო მა̈ი,
და̄̈რ მიჭუ̂და̄̈ნი, იაღო მა̈ი,
მაგ მეჴჷრა̄̈ლ, იაღო მა̈ი.
ჰა̈ყბა მებე̄ლი, იაღო მა̈ი,
ჩი̄მი ნა̄პუვშუ̂ იაღო მა̈ი,
ფისრა̈ი მაყა, იაღო მა̈ი,
ქაირბიე̄ლ, იაღო მა̈ი.

2x
მუშუ̂ა̈ნ, ჯესმო̄ლნი მა̄ ალა,
აშირ ზა̈ი ჲერ ადრი, ეჩქა,
გა̈რგლას ე̄მა ჟი ხასხა̈თნი,
ნიშგუ̂ე̄ი ტარეს ჯე̄რა ესა̄?
მუშუ̂ა̈ნ, ნო̄მთ'ა̄ჩე, ნომ ლა̈მყა̄ლუ̂ე̄ნ,
ჩუ ჯიშა̄რდე ეჩქად ზაია̈რს,
ლა̈ირს ჯიზზი, ჩი̄მი ჟაგრა̈ლს,
ბა̄ლდა̈ჩს ნა̈ირს, ქაუთნა შია̈რშუ̂.


Mushûän - მუშუ̂ა̈ნ

დინჯად

მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
მათი ძილის დარაჯები,
ახლა რომ ანათებენ ზეციურ მთებში.
ვის ეხსომება ოქროს ხარები,
ყველას შვილებს რომ დარაჯობდნენ,
ყოველდღე რომ ჭრიდნენ გზებს,
დინჯი ხარები, სანატრელები.
ახლა კვალავენ გზებს ზეციურ მთებში,
ზეციურ მთებში,
ზეციურ მთებში.

მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
დინჯად რომ იდგნენ ადრე ყველგან,
გაუჩინარდნენ, შეერივნენ ზეციურ მთებს.
დინჯად, დინჯად! ეძინებათ ბავშვებს,
მშვიდად, მათ ვენაცვალე, დინჯად.
ნელა, ნუ მახვეწნინებთ,
მშვიდად იყვნენ თავიანთ სიზმრებში.
Მშვიდად, ეცოდებათ დაკარგული ხარები,
ადრე მუდამ ირგვლივ იდგნენ,
შეერივნენ ზეციურ მთებს,
გასცდნენ მშვიდად სვანეთის იალაღებს.

დინჯად, ნელა, სძინავთ ბავშვებს,
მშვიდად ხედავენ თავიანთ სიზმრებს,
მშვიდად, უნთიათ მფარველი ანგელოზი,
დათვის ბელებივით დინჯად თამაშობენ.
დინჯად, ნელა, სძინავთ ბავშვებს,
ჩვენს ბავშვობასაც სძინავს ჩუმად,
ეს მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
ეს მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
ეს მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?

მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
მათი ძილის დარაჯები,
ახლა რომ ანათებენ ზეციურ მთებში.
ვის ეხსომება ოქროს ხარები,
ყველას შვილებს რომ დარაჯობდნენ,
ყოველდღე რომ ჭრიდნენ გზებს,
დინჯი ხარები, სანატრელები.
ახლა კვალავენ გზებს ზეციურ მთებში,
ზეციურ მთებში,
ზეციურ მთებში.


დინჯად, ყველგან სძინავთ ბავშვებს,
რად ვაღვიძებთ ჩხუბით, მშვიდად -
როცა გაიღვიძებენ ეს დათვის ბელები,
ჩვენს ნაკვალევზე დაე მშვიდად  იარონ.
დინჯად, მათ გამოღვიძებამდე,
ჩვენი გასაკვალია ის გზები.
მადლიერები, გზას დაადგებიან,
თავიანთ შვილებთან მხარდამხარ ივლიან.

გააღვიძეთ დინჯად თქვენში -
თქვენი სიყრმის ბინადარი,
თორემ თქვენს სახელს ივიწყებენ,
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებულები.
გააღვიძეთ დინჯად თქვენში -
თქვენი სიყრმის ბინადარი,
თორემ სახელს ივიწყებენ,
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებული ბავშვები.
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებული ბავშვები.
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებული ბავშვები.
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებული ბავშვები.






Tāmäshd - თა̄მა̈შდ(დინჯად - Dinjad)

For English scroll Down.

დარდი

ლაღამის ზევით ბავშვები ცხოვრობდნენ,
წამოიზარდნენ, ტყიდან მარტონი გამოვიდნენ.
გაიზარდნენ თამაშ-თამაშში,
დარდი კი ტყეებში დარჩათ.

რისი დარდი უნდა მქონდეს სვანეთში,
თუმცა ყველაფერზე ვდარდობ.
დარდს უმიზეზოდ ვერ შეხვდება კაცი,
ყველაფრის დარდი მხოლოდ მთაში გაწუხებს.

უფროსები ამბობდნენ - შენზე დარდი, 
გაიხსენე აბა ვის კლავს?
თბილად თუ არ ხარ, ან თუ არ გცივა,
შენზე არც არავინ დარდობს საერთოდ.


შენი ხათრი სულ მექნება, შინ ვიცხოვრებ თუ გარეთ.
მაცხოვარი ცხოვრობს ლაღამის  თავზე,
ბავშვების დარდის შემნახველად და გამანდობლად.

შემოდგომის მიწურულს, როცა სიჩუმეა,
რაღაც არ გასვენებს, არც შინ და არც გარეთ.
თოვლის მოლოდინში ვერ ისვენებ,
რაის ხათრი, დარდის თავიც არ გაქვს.

ერთხელ გინდა სმას გადაყვე, 
გაზაფხულს რომ მთვრალმა სდიო.
თოვლის დნობისას კვლავ დარდს პოულობ,
მხოლოდ გიმძიმს?! შიშიც გიპყრობს.

ლაღამის ზევით ბავშვები ცხოვრობდნენ,
წამოიზარდნენ, ტყიდან მარტონი გამოვიდნენ.
გაიზარდნენ თამაშ-თამაშში,
დარდი კი ტყეებში დარჩათ.

მის:
შენი ხათრი სულ მექნება, შინ ვიცხოვრებ თუ გარეთ.
მაცხოვარი ცხოვრობს ლაღამის  თავზე,
ულამაზეს ტყეებში,
ბავშვებთან ახლოს, 
მათი დარდის შემნახველად და გამანდობლად.

სერდე
ლაღა̈მ ჟიქა̄ნ ბოფშა̈რ იზგახ,
ჟა̈ნცხეხ, ქა̄ნჴა̈დხ ცხეკხა̈ნ მინ გარ.
ლაშდრა̄̈ლისგა ა̈ნცხეხ, სერდე
ჩუ̂ოთსა̈დხ მერდედ ცხეკა̈რისგა.

იმშა სერდე მე̄რა მი შუ̂ა̈ნს,
მარე სერდე ჩი̄მშა მირ მა̄რ.
სერდეს დე̄მჟი ხეთხნი მა̄რე,
ჩი̄მშა სერდე ლახუ̂ს გარ მირ ჯა̄რ.
ხოშა̄̈ლ ტუ̂ი̄ლდახ - ისგუ სერდე
ქა ლა̈ხშყა̈დუ̂ინ, დამ და̄̈ს ხა̄რ,
ტებდი მო̄მ ჯა̄რ ი დე̄ი მჷცხი,
ისგუ სერდე ჰა̈დურ და̄̈ს ხა̄რ.


ისგუ საუდ ჩიგარ მე̄რა,
ქორა̈შ ხუ̂ი̄რა ჰა ქა̄̈მ მერდე,
მაცხუ̂ა̄̈რ იზგე ლაღმი ჟიქა̄ნ,
ბოფშრე სერდე̄შ მუჰუ̂მი-მუკუ̂ჰად.

მუჟღუ̂ერ შდეხნი - ჰერ დე̄მგუ̂აშ ხა̄რ,
დეშ ხიშუ̂მინე ქორს ჰა ქა̄მენ.
ოხღელი მუსს, დეშმა ხა̈რი,
იმშა საუდ, სერდე მა̄მ ჯა̄რ.
ეშხუ გუ̂ა̈მიდ ლითრე ჯაკუ,
მაშდმა̈რ ჰეკუ̂ეს ლუფხუ̂ს ქა̄̈თღუ̂ეჭ.
მუსი ლიჰნე̄მი სერდე ჯეთხნი,
გარჯ გარ მა̄მა, მაყალუ̂ ი̄ ჯა̄რ.


ლაღა̈მ ჟიქა̄ნ ბოფშა̈რ იზგახ,
ჟა̈ნცხეხ, ქა̄ნჴა̈დხ ცხეკხა̈ნ მინ გარ.
ლიშდრა̄̈ლისგა ა̈ნცხეხ, სერდე
ჩუ̂ოთსა̈დხ მერდედ ცხეკა̈რისგა.


ისგუ საუდ ჩიგარ მე̄რა,
ქორა̈შ ხუ̂ი̄რა ჰა ქა̄̈მ მერდე,
მაცხუ̂ა̄̈რ იზგე ლაღმი ჟიქა̄ნ,
მა̈ჲ მაჩე̄ნე ცხეკა̈რისგა,
ფე̄დიას ბოფშა̈რცახა̈ნ,
მინე სერდე̄შ მუჰუ̂მი-მუკუ̂ჰად.

Sorrow

Children were living above Laghami village,
They grew up and came out alone from there,
Grown up while playing games, sorrow -
They left in the woods living alone.
For what shall I grieve in Shwan,
But I've got sorrow for everything.
One can't only find heartbreak, 
Unless being in such mountains. 

Folks used to say - Can you recall
Who's concerned about you,
If not feeling warm, neither cold,
Literally no soul cares for thou.
Ref:
I'll always have respect for you -
Being home or wandering around, 
Savior lives above Laghami, in the woods,
Confident about children's sorrow.

When autumn ends, silence falls in, 
No relief is found nor home, neither outdoors. 
Waiting for snow to start falling, feeling joyless, 
Which confidence, not even caring for anything at all.
Heavily you have to drink and drunken
You should run after spring thoroughly,
When snow starts melting away, there appears  sorrow-
Not only woe, great fear steps in.
Children were living above Laghami village,
They grew up and came out alone from there,
Grown up while playing games, sorrow -
They left in the woods living alone.
Ref:
I'll always have respect for you -
Being home or wandering around, 
Savior lives above Laghami -  
In the most beautiful woods,
Near children, 
Confident about their sorrow.

Serde

მანანა მენაბდე და სოლომონ გორთამაშვილი საპოვნელა Sapovnela Georgian Romance

M & B

youtube.com/watch?v=3LMfYL5cWPU

"მოვა მაისი"--ჯანსუღ კახიძე

ცისფერი ტრიო – სიყვარულის საგალობელი

ალილო – პოპური (გადამრიე)

მასაში გხედავ

მხოლოდ მუსიკა გვინათებდა გზას

ირაკლი ჩარკვიანი – ნაიარევს

El idioma esvano o svano (en svano: ლუშნუ ნინ, romanizado: lušnu nin; en georgiano: სვანური ენა, romanizado: svanuri ena), también denominado suano, es una lengua kartveliana hablada por los esvanos en el noroeste de Georgia. Con sus hablantes estimados de diversas formas entre 30,000 y 80,000 y la cantidad de jóvenes que lo hablan habiendo disminuido sustancialmente, la UNESCO y ELP lo designan como "susceptible de extinción".
https://es.m.wikipedia.org/wiki/Idioma_esvano

 Svan (ლუშნუ ნინ lušnu nin; Georgian: სვანური ენა, romanized: svanuri ena) is a Kartvelian language spoken in the western Georgian region of Svaneti primarily by the Svan people. With its speakers variously estimated to be between 30,000 and 80,000, the UNESCO designates Svan as a "definitely endangered language". It is of particular interest because it has retained many features that have been lost in the other Kartvelian languages.  
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Svan_language

Das Swanische (Eigenbezeichnung: ლუშნუ ნინ lušnu nin, georgisch სვანური ენა svanuri ena) wird von mindestens 15.000, höchstens 30.000 Menschen hauptsächlich in der Region Swanetien in Georgien gesprochen, sowie westlicher im Kodori-Tal, das zum separatistischen, von Georgien beanspruchten Abchasien gehört. Sprecher des Swanischen leben ferner in anderen Teilen Georgiens und im Ausland. Das Swanische gehört zur Familie der südkaukasischen (kartwelischen) Sprachen. Es ist keine offizielle Schriftsprache, etablierte Schriftsprache der Swanen ist bis heute das Georgische und sie gelten in Georgien traditionell als Subethnie der Georgier.
https://de.m.wikipedia.org/wiki/Swanische_Sprache

スヴァン語はジョージア北西部スヴァネティ地方で主にグルジア人とスヴァン人によって話されている言葉。話者は約3万人。
https://ja.m.wikipedia.org/wiki/%E3%82%B9%E3%83%B4%E3%82%A1%E3%83%B3%E8%AA%9E

Youtube channel:
https://youtube.com/@mshwn?feature=shared

Serde

Margiān | მარგია̄ნ

Recent comments

Vezdeni Gaga

Barbara Barliani

Related tracks