πλατεία β΄

πλατεία γ΄

Είμαι ελεύθερη ελεύθερη ελεύθερη

κι όταν έρθει καιρός

που θα κρέμεται στο τσιγγέλι

το πετσί μου σαν τομάρι

απ' τους κρατικούς εκδορείς και τη λογοκρισία

η φαντασία μου θα τρέχει... τρέχει... τρέχει

είμαι φευγάτη από τώρα τρέχει... γειαααα

...................................................................................
Κατερίνα Γώγου , από τη συλλογή "Ιδιώνυμο" (1980)

ελεύθερη (closing credits)

Σαν σήμερα κηδεύαμε την Τερέζα.
Έβρεχε κι οι πιο πολλές ομπρέλες δεν είχαμε.
Εμείς φτάσαμε με τον ηλεχτρικό, με τα λεωφορεία άλλες.
Ήταν η Νότα, όλο έκλαιγε, κι η Λόλα – τότε ζούσε
κι η Φωτεινή με μαύρο πανωφόρι κι άλλες που δεν τις ξέραμε
από την πιάτσα της σκοτωμένης.
Όταν κατέβασαν το φέρετρο, με τα χώματα να το σκεπάσουν
βγήκε μπροστά απ’ τα φτυάρια, τον ιερέα έπιασε η Χαρίκλεια∙
κάτι πήγε να φωνάξει – καθάρματα; γαμημένοι;
Έκλαιε, δεν μπόραε.
Μείναμε μέχρι που έπεσεν ο ήλιος. Μας βγάλανε μετά
γιατί τις πόρτες κλείνουνε μόλις βραδιάσει.

Κείνο το βράδυ στης Βιολέτας μαζευτήκαμε.
Άντρες σ’ αυτά δεν είχαμε. Δε θέλαμε.
..............................................................................

Τώρα πέθανα πια. Ησυχάστε.
Το σώμα μου λιώνει πολύ πιο κάτω
από υπόγεια σινεμά και ταβέρνες.
Μόνο να, ο υπόγειος σιδηρόδρομος
………….χείμαρρος
τον ύπνο μου ταράζει.
...........................................................................

Γιώργος Χρονάς - Σαν σήμερα κηδεύαμε την Τερέζα / Τώρα πέθανα

σαν σήμερα κηδεύαμε την τερέζα (open credits)

Η μοναξιά…
δεν έχει το θλιμμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών «καλών» καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοϊδίσο βλέμμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι – Αγ. Βαρβάρα – Κοκκινιά
Τούμπα – Σταυρούπολη – Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ’ αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γης – εδώ κοντά είναι η Κοτζιά
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει.


μοναξιά

Σάπια. / Σάπια θέματα / μουχλιασμένοι τόμοι ύπουλες βιβλιοθήκες
λέξεις τσανακογλύφτες λέξεις δούλες / στημένες μηχανές
λέξεις κομπίνες
εδώ  η ζωή μας ταύρος με καρφωμένα χιλιάδες
φασιστικά μαχαιράκια
ξερνάει μαύρα τα αίματά μας
και σεις ζωγραφίζετε νεκρές φύσεις
σε κλιμακτήριες εκδόσεις να κονομάει ο ΕΟΤ.
[...]

Κατερίνα Γώγου , από τη συλλογή "Ιδιώνυμο" (1980)

ξενοδοχείο

βόλτα

πλατεία α΄/ καληνύχτα

https://tsiolis.bandcamp.com/


Μουσική από την ταινία του Αντώνη Μποσκοΐτη 
Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου" (2012)

"Katerina Gogou - Reinstating the dark side" (2012) - Antonis Boskoitis
music from the film

k.gogou_ost

Popular tracks