reza9@gmail.com

آهنگ تصنیف بی قرار شهرام ناظری

دشتی -   استاد عبد الوهاب شهیدی      
    http://tinyurl.com/2eoapa4

دشتی -   استاد عبد الوهاب شهیدی          http://tinyurl.com/2eoapa4

Set your life on fire ,Seek those who flame your heart.
mevlaba

سامان احتشامی در الببوم باغ باغ

 

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان
با هرچه دلم قرار گیرد بیتو
آتش به من اندر زن و آنم بستان



بازآی که تا به خود نیازم بینی
بیداری شبهای درازم بینی
نی نی غلطم که خود فراق تو مرا
کی زنده رها کند که بازم بینی

 
هر روز دلم در غم تو زارتر است
وز من دل بیرحم تو بی‌زارتر است
بگذاشتیم غم تو نگذاشت مرا
حقا که غمت از تو وفادارتر است

 
بر من در وصل بسته میدارد دوست
دل را بعنا شکسته میدارد دوست
زین پس من و دلشکستگی بر در او
چون دوست دل شکسته میدارد دوست
 

خود ممكن آن نیست كه بردارم دل
آن به كه به سودای تو بسپارم دل
گر من به غم عشق تو نسپارم دل
دل را چه كنم بهر چه می‌دارم دل

در عشق تو هر حیله که کردم هیچست
هر خون جگر که بیتو خوردم هیچست
از درد تو هیچ روی درمانم نیست
درمان که کند مرا که دردم هیچست

من بودم و دوش آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود و از وی همه ناز
شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شبرا چه گنه حدیث ما بود دراز


 
دلتنگم و دیدار تو درمان منست
بیرنگ رخت زمانه زندان منست
بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی
آنچ از غم هجران تو بر جان منست

 
ای نور دل و دیده و جانم چونی
وی آرزوی هر دو جهانم چونی
من بی‌لب لعل تو چنانم که مپرس
تو بی‌رخ زرد من ندانم چونی

 
افغان کردم بر آن فغانم می‌سوخت
خامش کردم چو خامشانم می‌سوخت
از جمله کرانه‌ها برون کرد مرا
رفتم به میان و در میانم می‌سوخت

من درد تو را زدست آسان ندهم
دل برنکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگاری دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم

شهرام ناظری... یادگار دوست  ....رباعیات مولانا

برای پوراندخت سلطانی ، خاله پوری عزیزم ، 
که نامش هجوم خاطره ها و تصاویر است .

به امید آنکه بار دیگر خودم ، وقتی بر دستانش بوسه می زنم، این را برایش بخوانم تا بداند، فرسنگ ها دور از او، همیشه با من بوده است.
.
.
.
سه شنبه های چهارفصل در مسیر " مسگر آباد " ، برای دیدار به منزل کاهگلیِ مان در خیابان ری می آمد. هر بار با کسی . بیشتر با تورج و گاهی با دیگرانی که به یاد نمی آورم. مادر و خواهر مرتضی - مادر بزرگم و مادرم - به هیچکس به اندازه ی او احترام نمی گذاشتند و من نیز تا به امروز اینگونه بوده ام. با اینکه بچه یِ خانه بمان نبودم ولی همه می دانستند، سه شنبه ها بعد از ظهر در خانه هستم.

از کتاب های داستانی که برایم می آورد ، جمشید شاه را خوب به یاد دارم . 

پولووِرهای رنگارنگ ، که مرا هم جنس دیگران در مدرسه فرهاد کرده بود، تحفه های او از سفرهای فرنگش بود.

اولین سال نظام جدید ، وقتی کلاس پنجم، آخرین سالِ دبستان شد، او دبیرستان هدف را در خیابان ژاله ، برای مدرسه راهنمایی ام انتخاب کرد.

آرزویم را در چهاده سالگی برایم از بلژیک به ارمغان آورد، یک راکت تنیس دانلوپ که ان روزگاران در محله سنتی ما در جنوب شهر ، بسیار فراتر از آرزوی یک موتور مینی هوندا بود که خود ، دست نیافتنی بود.

او بود که دکتر شفاهی را به بالین مادربزرگم می آورد و همیشه نگران قلب مادرم بود که بیماریش ، یادگاریِ همدان بود.
شب های پر ستاره الشتر با هوشنگ و جواد و علی و احمد اشرف و بسیاری دیگر را هرگز فراموش نمی کنم. و فلک والافلاک که فقط نامش را بارها از مادرم شنیده بودم و دشت های بی انتها و زیبا که از بامِ خانه روستا در زیر پایم بود. با مجید و فریده رهنما آنجا آشنا شدم هنگامیکه همسفرش بودم به طرح توسعه منطقه الشتر و عکس هایی که از آن دوران دارم، از دوربینی ست که او برایم خریده بود. همینطور تنها عکس خانوادگی مان با مادربزرگم در زیر کرسی در خانه قدیمی را نیز مدیون او هستیم.

او بود که مرا در انستیتو زبانِ پایه ، بین میدان فردوسی تا چهاراه کالج ثبت نام کرد و هنوز که هنوز است بوی قهوه و ترانه های منوچهر مرا به نوجوانی ام در راهِ برگشتم از کلاس تا بهارستان می  بَرَد ،هنگامیکه پیاده از مقابل کافه نادری عبور می کردم ، به بادِ حرف های مادرم از برادرش ، شاملو ، سایه و کسرایی ، دقیقه ها پشت شیشه، مسخِ داخلِ کافه یِ پر از دود می شدم .سپس شتابان می دویدم تا به اتوبوسی که به خانه مان در   کوچه یِ آبشار میرفت ، برسم.

مسیر شور تا شعور را سالهایی طی کردم که زیباترین اوقات زندگی ام را در طبقه سوم مرکز تحقیقات و برنامه ریزی علمی و آموزشی در چهاراه کاخ و کتابخانه مجلس سنا سپری کردم. عشق را نیز همانجا آموختم. سعید و کیوان ، دوستانی که از محله و مدرسه تا به امروز با من همدل و همراه هستند نیز خاطراتی بسیار از این دو مکان دارند. مرکز خدمات کتابداری و بیب سنتر و بخش دکومانتاسیون را، اتاق به اتاق در ذهنم دارم . هیچ ثانیه و اسم و اتفاقی در آن دوران نیست که از یادم رفته باشد. بازدید هویدا را نیز خوب به یاد دارم و عکسی که با او و کیانوش امیرحجت انداختم . هنگام اولین دستگیری ام ، مادرم در مدارک سوزانِ سال 60 در کنار بسیاری از کتابها و اعلامیه ها و نوشته هایم، از ترسش آن خاطره را نیز به آتش و خاکستر سپرد. هیچگاه آن خاطرات و این اسامی را از دل و یادم نمی برم ؛ زهرا شادمان ، ماندانا بهزادی ، گیتی آرین ، آرین آزموده ، فرهاد وزیری ، فرشته کاشفی ، بهزاد نیکنام ، کامران فانی ، عارفه زندیه ، بهاالدین خرمشاهی ، خواهران نبوی ، مریم سلیمانی ، مهوش رادبشری ، هما افراسیابی ، منصوره رضوی ، شیرین مالمیر ، طاهره مرادی ، کیانوش امیرحجت و  ناهید صدرالحفاظی و حتی آقای کَمَرِه ای را .

با نام دانشگاه پاتریس لومومبا زمانی آشنا شدم که در آخرین سال دبیرستان در مدرسه هدف، انتظار می کشیدم تا با گرفتن دیپلمم ، پذیرشش را برایم درخواست نماید ، همان سالی که همه چیز در کشورم " منقلب " شد و بدنبالش من نیز ، حضور در این دگرگونی را بر هر چیز  دیگری حتی دانشگاه پاتریس لومومبا ترجیح دادم .
خانه یِ در شهناز 6 که بزودی به " ایثار 6 " تغییر نام داد و شب های بزم و شعرش، محمد قاضی و سایه و نام آورانی دیگر و لطفی و چاووش و نوارهای " سواران دشت امید " که با کیوان ابتهاج در کتابفروشی های مقابل دانشگاه پخش می کردیم. همان خانه ای که سال های بعدش ، پیله دگردیسی ام شد هنگامیکه " غیر معمول " را انتخاب کرده بودم. همان که  امروز ، نه معمولِ زندگی ام، که شرط آن گردیده است.خانه ای که مهر و محبت را در شیفته و حسین و عارف یافتم و دوستی را .

اولین بار خردسال بودم که " زردبند "  را از زبانِ مادربزرگم شنیده بودم وقتی که از عروسش سخن می گفت و سپس از مادرم هنگامیکه خاطراتش را از هفته هایِ قبل از لو رفتن خانه مخفی در خیابان خانقاه و دستگیری خودش و برادر و زن برادرش برایم می گفت. سالها بعد تاکنون ، یعنی بیش از چهار دهه گذشته ، برای من هم زردبند ماٌوا و پناهی گردید همچون بسیاری دیگر که شاید امروز سنشان تازه از بیست گذشته باشد. و اینک برای من ، او و منرلش در زردبند ، به مثابه معبدی مقدس است که بیشماری همچون من خود را در آن باز یافته اند و یا باز ساخته اند.

پرافتخارترین خاطره ام در زندگی ، روزی ست که در مراسم یادبود دائی ام " مرتضی کیوان" در دانشکده اقتصاد، هنگامیکه 18 سال بیشتر نداشتم، غافلگیرانه مرا به تریبون دعوت کرد تا وصیتنامه همسرش را بخوانم .

اگر چه او " هنر عشق ورزیدن " از اریک فروم را ترجمه کرد، ولی همیشه و همواره گفته ام و باور داشته ام که او خود خالق این هنر است ، و ما همه کسانی که او را    " خاله پوری " و یا " پوراندخت " می نامیم، این هنر را از او آموخته و می آموزیم.

امید است ، شاگردان خوبی بوده باشیم.

دبی
جمعه اول آذر 1392
22/11/2013

نامش هجوم خاطره هاست

نام اثر:  یادگار دوست

خواننده: شهرام ناظری

آهنگساز و تنظیم برای ارکستر: کامبیز روشن روان

اجرا: ارکستر سمفونیک

سولیستها: محمد کیانی نژاد : نی

            حمید مبتسم: تار و سه تار

           مجتبی میرزاده: کمانچه

گوینده: 
عبدالله آقازاده

یادگار دوست - شهرام ناظری

اسمهان - كان لي امل

آهنگ از زنده یاد همایون خرم در مایه دشتی 

(مرضیه - طاقتم ده (ساغرم شکسته

https://www.facebook.com/groups/215561911841183/
آنجا که توئی نیست کسی را گذر آنجا

از بی کسی من که رساند خبر آنجا

از دام تو چون نیست مرا فکر رهائی

دل را چه غم از ریختن بال و پر آنجا

از ناله به جائی که بتان پا نگذارند

بگذار تو پا تا بگذارند سر آنجا

در کنج غم از . . . تو میمیرم و شادم

که اغیار ندانند ز حالم خبر آنجا

گویند رفیقان که کجا جای رفیق است

آنجا که بلا از همه جا بیشتر  آنجا

عمریست که جز کوی بلا مسکن من نیست

دست ستمی نیست که بر گردن من نیست

از دوستیت بهره ام اینست که در شهر

یک دوست ندارم که به جان دشمن من نیست

خواننده :اکبر گلپایگانی 

آهنگ :افشاری

مطلع ترانه :

دلــم آشفته آن مــایــه نـــاز است هنـوز
مـرغ پـر سوخته در پنجـه باز است هنـوز

گوینده :فیروزه امیر معز 

شاعر :رفیق اصفهانی / ولی دشت بیاضی / میرزا حبیب خراسانی /

غزل آواز    عماد خراسانی /

همکاری :فرهنگ شریف / محمد موسوی / جهانگیر ملک /

گلپا - دلــم آشفته آن مــایــه نـــاز است هنـوز

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس

من و همصحبتی اهل ریا دورم باد

از گرانان جهان رطل گران ما را بس

قصر فردوس به پاداش عمل می‌بخشند

ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس

نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان

گر شما را نه بس این سود و زیان ما را بس

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

از در خویش خدا را به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

Deyre Moghan

حافظ، شجریان، لطفی- گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

تصنیف بهار عاشق  
  آهنگساز :روح ا... خالقی  
  کلام رهی معیری

برده صبرم از دل چشم مستی ...... ماه ساغر نوشی می پرستی

در مبان خوبان فتنه جویی ...... در شکار دل ها چیره دستی

شب با چهره ی او مه جلوه گر نیست ...... چون روی لطیفش گلبرگ تر نیست

با نگاه گرم او باده را اثر نیست ...... مست عشق رویش را از جهان خبر نیست

از جهان هستی،     ما و عشق و مستی

تازه شد بهار عاشق از جمال گل عذارش

وان که نوگلی ندارد ، چون خزان بود بهارش

طره مشکینی ، برده هوشم ...... وز لب نوشینی ، باده نوشم

او ز تیر مژگان ، جان ستاند ...... من به راه جانان ، جان فروشم

چون آن آتشین لب ، می در سبو نیست ...... گل با آن لطافت ، هم رنگ او نیست

مدعی ز عشق من کرده گفت گویی ...... من به آن بتم عاشق ، جای گفت و گو نیست

نغمه بر کشیده بلبل ، لاله خفته در کنارش

وان که نوگلی ندارد ، چون خزان بود بهارش


بهار عاشق

فوریه ۲۰۲۰ میلادی

«دیار دور من، ای خاک بی‌همتای یزدانی/ خیالت در سر زردشت و مهرت در دل مانی/ تو را ویران نخواهد ساخت فرمان تبه‌کاران/ تو را در هم نخواهد سوخت، آتش‌های شیطانی
اگر من تلخ می‌گریم چه غم، زیرا تو می‌خندی/ و گر من زود می‌میرم چه غم، زیرا تو می‌مانی/ بمان تا دوست یا دشمن تو را همواره بستاید...» -نادر نادرپور

نادر نادرپور

آنچه می‌شنویم را نباید به مثابه تولید یک موسیقی دانست، بلکه دست‌بردی برای تغییر و ترکیب و تلفیقی تجربی‌است هرچند برای سلیقه شنیداری برخی ناخوشایند باشد اما تجربهٔ همنشینی آواهایی است که پیش از این کنار هم نبوده‌اند و نیز به فراخور وُسعِ ابزار و میزان تجربه؛ تلفیق و طراحی انجام گرفته است و الّا صاحب‌نظران قطعا می‌دانند سفر از گوشه‌ای به گوشه‌ی دگر و بالعکس بنا به اتمسفر متفاوت صوتی دو اثر کاری سهل نخواهد بود.
آنچه مانع همسو شدن ذهن با ملودی‌ها می‌گردد و غافلگیر شدن ناگهانی را در برابر آنچه پیش از این بوده پیش رویمان می‌گذارد، نبود نت‌های پوشش‌دهنده برای مدولاسیونِ مورد نیاز بوده است.
جوّ ملودی‌های حیدری/تجویدی مطابق با گلهای پیش از ابتهاج در برابر تنظیم باشکوه شهبازیان اگر هارمونی ایجاد نکرده باشد اما می‌تواند شروعی برای همراه کردن دستگاه‌های بعید از هم در موسیقی ایران برحسب کلامِ مشترک(در اینجا شعر سایه) بشود، چنان‌که پیش از این ملودی‌های مشترک با کلام‌های گوناگون کار شده است.

برای دانلود اثر به کانال مقصودیات در تلگرام به آدرس زیر مراجعه کنید
https://t.me/maghsudiat

Saraaye Bikasi

کوچه سارهای شب

Kouchesaarhaye Shab | Shajarian | Mahasti کوچه‌سارهای شب | شجریان و مهستی

اسمت که میاد.روزبه بمانی 🎲

خواننده و آهنگ‌ساز : ناصر عبداللهی، غزل‌خوانی : پرویز پرستویی، شعر: محمد علی بهمنی، آلبوم: عشق است

گلپا - دلــم آشفته آن مــایــه نـــاز است هنـوز

golpagroup

Related tracks