Ξένος, μοιάζεις  κι ασήμαντος
και παραστρατημένος
όταν στης πόλης τη βουή
αδιάφορα περνάς

Σκυφτός, μ’ όλες τις σκέψεις σου
στην πλάτη φορτωμένος
Κι όταν νυχτώνει από νωρίς
ξαπλώνεις και γερνάς

Κρατάς μαχαίρι τον καημό
Και τραγουδάς μ' ένα λυγμό
Για της υπομονής τα χρόνια
Και για έναν ήλιο νοητό 

Δοκίμασες τόσες φορές
μα μένει η ίδια γεύση
Άλλαξες τόσες φυλακές
μα είν’ ίδιο το κλειδί

Θα φτανε κάποιος μια φορά
σε σένα να πιστέψει
Φλεγόσουν μα δεν γύρισε
κανένας να σε δει

Κρατάς μαχαίρι τον καημό
Και τραγουδάς μ'ένα λυγμό
Για της υπομονής τα χρόνια
Και για έναν ήλιο νοητό 


Κοινωνικός κρατούμενος
βιαίως προσαγμένος
Θύτης και θύμα, δικαστής
Χριστός και Βαραββάς

“Απείθαρχος κι αδάμαστος”
μα εντός σου τσακισμενος
Αυτή την πρώτη αγκαλιά
ακόμα λαχταράς

Κρατάς μαχαίρι τον καημό
Και τραγουδάς μ'ένα λυγμό
Για της υπομονής τα χρόνια
Και για έναν ήλιο νοητό
για φεγγαράκι χάρτινο

Κοινωνικός Κρατούμενος

Συγχώρα με πατέρα / γιατί στα αλήθεια αμάρτησα

είπα δεν θα σου μοιάσω / το λόγο μου δεν κράτησα

τον ίσκιο σου γυρεύω / ακόμα να κρυφτώ

ψάχνω τα βήματά σου / στο δρόμο μου να βρω



Συγχώρα με πατέρα / γιατί στα αλήθεια αμάρτησα

είπα θα σε σκοτώσω / τον όρκο μου τον πάτησα

Αφού όσο κι αν σε αφήνω / Κι αν κάνω ότι είσαι απών

Μέσα μου τη φωνή σου / Ακούω στη διαπασών



Συγχώρα με πατέρα / κι απόψε τρις σε αρνήθηκα

μα πριν χαράξει η ημέρα / το όνομά σου ντύθηκα

Θα γκρεμιζα τον κόσμο / Θα τα κανα όλα αλλιώς

Μα μένει ο κόσμος ίδιος / Κι εγώ του Αντρέα ο γιός

Συγχωρα Με Πατέρα

Έχω ένα φόβο που με έχει σακατέψει

αν όταν έρθει η ώρα εκείνη η μεγάλη

βρει την πυγμή το χέρι μου να σημαδέψει

και το κουράγιο να τραβήξει τη σκανδάλη



Ζω σ’ ένα σπίτι που κλειδώνει μόνο απ’έξω

μ’ ένα σκυλί που όταν γελάσω μ’ αγριεύει

έγινε τ’ όνειρο θηλιά και πως ν’ αντέξω

σε μια ζωή που κάθε μέρα λιγοστεύει



Ένα ποτήρι με σιωπή θα ξεχειλίσω - και θα το πιω

για να διαγράψω της ποινής μου το πηλίκο

κι αν στης Ανάγκης τον Προκρούστη γονατίσω - πριν μετρηθώ

θα του φωνάξω: με κρατάς μα δε σου ανήκω

gourpan

Popular tracks