lafzı sancıtan da eylül

ki hep şüpheydi sahi

yatıştı nefretim.
yatıştı hadsiz özlemim.
yatıştı göğsümün şu kaburgasından alıp veremediği.

alıştım hayretim riya.
alıştı kibritim ve tin.
yanıldı.
bir tevatür kül tenimde duman tütmediği.

değil mühim değil nihil.
vedanın eğlediği dirim, temaşam eğretiydi.
“nil geçildi sabredip.”
bizatihi adımlarım;
derin, nefessiz indiği merdivenleri şimdi çıkmak için sığ.
tabuttan asansörlerim.

uzakta gün uzakta dün
tutsaktı ay gecemdi hür
gam susak yarın, tuzak
ölüm huzur ya zan bu salt
..
ölüm kusur hayata kast
hayat oyun 
hayat kısas
tuzu kuru ya zar tutar

ulur zaar
ezan susar
ne bahttır ölmedim
henüz
diri bi’ şimşeğin parıltısında ölgünüm

bu güz günahı temizler mi?
yağmur mu denizler mi?
nehirlerinde yıkandığım bi çift göz mü?

öldüğüm gün, aydın.
.

eğretiydi her

ve ağudan arı
defalarca yunduğum şol gözlerinin nehrinde sığlanan ığıl 
yatağına sığmadığı bi’ lahza kirpiklerine değdiğinde
düşmeden yaş’ın
yanağına tuttuğum nasır
nasıl bu sağanağı kışı baharlasın ya yazlasın
ısırdığın dudağından sızan ve sızlanan kanın
nasıl bu sırrı saklasın
sırf kahırla sırtlanan
ısısı lav kadar sıcak bi’ radde yas taşır yaşın
-
hezeyanın 
ıslığın
tının
kulağımı çınlatır yasın
kamçısında şahlanan bi’ çığ aşağılanır 
eteğine sığındığım
şol dumanlı dağların
doruğunda rastladığım rakım denizlerin de altıdır

tığ tırnağın nakışladığın saçların ılgım 
bi’ sahra sandığım çığır sığ mezarlar andırır 
okyanuslar aştığım maun imam kayığıma mıh
küpeştesinde küf neminde tahta kurtları

ılgım

devir fetretindi
taht fetihle talan tahribat 
ne at ne ok ne yay teçhizat da yok matah
tek bi’ kibritindi çağ 
yandı güz gününde yaş toprak 
ellerimde vaat yağmur gökyüzünde har
ne gün yüzü ne baht vardı
üzgünüm
defalarca söyledim ne söylediysem kaldırın rafa

ahali

liyakat riya liya riyakar 
ne kalsa arda ellerinde kar
meta ellerinde kan 
beka dillerinde gaf
cepte rant
istirahat
halk kırıntılarla iktifa ederken

etmem istirham
ilikli değil yakam
ne giysem emanet durur kaburgamda 
kırık kanatlarımda inatla sırtlanan bir parka
kemiklerimde sızlar hak
sıvandı kollarım derimle bir bilendi intikam
büründü gözlerimde kin
fecaate etmem imtina

gerekse kaybı irtifa kırık kanatlarım yarar
denirse tenakuz bu sarf
denirse avantaj bu hal
tutunmak isterim bi’ dal yeter ki sunsun handikap 

yeter ki sussun ağzı
ar bilinci yok bu gaddar insanoğlu
ilencim sana
vicdan hamaklarında gam tedirgin uykularla
kal
göğün rahmine hasret
toprağın kabrine muhtaç

güzaf.

Popular tracks