Şiir: Erdem Bayazıt
Seslendirme: HacıAbi

Ama sen uzaklardaydın ey kalbim 
Uzaklardaydın, sevdiğim uzaklardaydı 
Ayın yıldızların çağlayarak 
Berrak şelaler yaparak 
Coşku içinde aktığı 
Bir yerlerdeydi. 

Hani bir gün bir çobana rastlamıştık 
Adı Ferhat mıydı neydi 
Koyunların, kuşların, böceklerin ve çiçeklerin 
Sadakatten mest oldukları 
Herbirinin gözlerinde 
Kaybolur gibi kayar gibi 
Dalıp gittiğimiz o saadet evreni 
Kayaların yüzlerinden okuduğumuz o ebedi bilinç 
Bizi çekip almıştı kılcal damarlarımızdan 

Yaslan göğsüme sevdiğim 
Benim gönlüm gök gibidir açık deniz gibidir 
Pas tutmaz benim içim yeryüzü gibidir 
Toprak gibidir 
Sen ki bulut gibisin 
Ay gibisin güneş gibi bazen 

Usul usul inen 
Yağmur tıpırtılarını 
Dinler gibi 
Dalıp gitmiştik 
Sen konuşuyordun 
İpil ipil yağan bir yağmur gibi konuşuyordun 
Onlar ki konuklarımızdı 
Adları Keremdi,Yusuftu, Kaystı 
Hepside ezelden tanıdıktı dosttu.

Erdem Bayazıt - Aşk Risalesi

haciabiden