Veda 2/Hossein Alizadeh

Alireza - Eftekhari - Navaye - Asatid - Bazm - Kasan - (Pop)

Javoon Marg

zucchero

Mani Rahnama-Ghahr

دست ها مال تو بودند
بازوها مال تو بودند
اما تو خود آنجا نبودی
چشم ها مال تو بودند
اما بسته بودند و پلک نمیزدند
خورشید دورتاب ، انجا بود
ماه غلتان بر شانه های سپید تپه آنجا بود
باد ابگیر بردفورد آنجا بود
نور سبز رنگ زمستان انجا بود
دهان تو آنجا بوداما تو خود آنجا نبودی
هرکه سخن میگفت کلامش را پاسخی نبود
ابرها فرو لغزیدند وخانه های آبکناران را در خود فرو بردند
و آب خامش بود
مرغ های دریایی خیره مانده بودند
دردی در کار نبود، رفته بود رازی در کار نبود
حرفی در کار نبود
سایه خاکسترش را می پراکند
نعش تو بود ، اما تو خود آنجا نبودی
هوا روی پوست نعش میلرزید
تاریکی توی چشم های نعش میلرزید
اما تو خود آنجا نبودی

01. jesme tohi/ahmadreza ahmadei

یکی بود یکی نبود.
جز خدا هیچی نبود
زیرِ این تاقِ کبود،
نه ستاره
          نه سرود.

 

عموصحرا، تُپُلی
با دو تا لُپِ گُلی
پا و دستش کوچولو
ریش و روحش دوقلو
چپقش خالی و سرد
دلکش دریای درد،
دَرِ باغو بسّه بود
دَمِ باغ نشسّه بود:

 

«ــ عموصحرا! پسرات کو؟»
«ــ لبِ دریان پسرام.
    دخترای ننه‌دریا رو خاطرخوان پسرام.
    طفلیا، تنگِ غلاغ‌پر، پاکِشون
    خسته و مرده، میان
    از سرِ مزرعه‌شون.
    تنِشون خسّه‌ی کار
    دلِشون مُرده‌ی زار
    دسّاشون پینه‌تَرَک
    لباساشون نمدک
    پاهاشون لُخت و پتی
    کج‌کلاشون نمدی،
    می‌شینن با دلِ تنگ
    لبِ دریا سرِ سنگ.

 

    طفلیا شب تا سحر گریه‌کنون
    خوابو از چشمِ به‌دردوخته‌شون پس می‌رونن
    توی دریایِ نمور
    می‌ریزن اشکای شور
    می‌خونن ــ آخ که چه دل‌دوز و چه دل‌سوز می‌خونن! ــ:

 

«ــ دخترای ننه‌دریا! کومه‌مون سرد و سیاس
    چشِ امیدِمون اول به خدا، بعد به شماس.

 

    کوره‌ها سرد شدن
    سبزه‌ها زرد شدن
    خنده‌ها درد شدن.

 

    از سرِ تپه، شبا
    شیهه‌ی اسبای گاری نمیاد،
    از دلِ بیشه، غروب
    چهچهِ سار و قناری نمیاد،

 

    دیگه از شهرِ سرود
    تک‌سواری نمیاد.

 

    دیگه مهتاب نمیاد
    کرمِ شب‌تاب نمیاد.
    برکت از کومه رفت
    رستم از شانومه رفت:

 

    تو هوا وقتی که برق می‌جّه و بارون می‌کنه
    کمونِ رنگه‌به‌رنگش دیگه بیرون نمیاد،
    رو زمین وقتی که دیب دنیارو پُرخون می‌کنه
    سوارِ رخشِ قشنگش دیگه میدون نمیاد.

 

    شبا شب نیس دیگه، یخدونِ غمه
    عنکبوتای سیا شب تو هوا تار می‌تنه.

 

    دیگه شب مرواری‌دوزون نمی‌شه
    آسمون مثلِ قدیم شب‌ها چراغون نمی‌شه.
    غصه‌ی کوچیکِ سردی مثِ اشک ــ
    جای هر ستاره سوسو می‌زنه،
    سرِ هر شاخه‌ی خشک
    از سحر تا دلِ شب جغده که هوهو می‌زنه.

 

    دلا از غصه سیاس
    آخه پس خونه‌ی خورشید کجاس؟

 

    قفله؟ وازش می‌کنیم!
    قهره؟ نازش می‌کنیم!
    می‌کِشیم منتِشو
    می‌خریم همتِشو!

 

    مگه زوره؟ به خدا هیچکی به تاریکیِ شب تن نمی‌ده
    موشِ کورم که می‌گن دشمنِ نوره، به تیغِ تاریکی گردن نمی‌ده!

 

    دخترای ننه‌دریا! رو زمین عشق نموند
    خیلی وخ پیش باروبندیلِشو بست خونه تکوند
    دیگه دل مثلِ قدیم عاشق و شیدا نمی‌شه
    تو کتابم دیگه اونجور چیزا پیدا نمی‌شه.

 

    دنیا زندون شده: نه عشق، نه امید، نه شور،
    برهوتی شده دنیا که تا چِش کار می‌کنه مُرده‌س و گور.

 

    نه امیدی ــ چه امیدی؟ به‌خدا حیفِ امید! ــ
    نه چراغی ــ چه چراغی؟ چیزِ خوبی می‌شه دید؟ ــ
    نه سلامی ــ چه سلامی؟ همه خون‌تشنه‌ی هم! ــ
    نه نشاطی ــ چه نشاطی؟ مگه راهش می‌ده غم؟ ــ:

 

    داش آکل، مردِ لوتی،
    ته خندق تو قوتی!
    توی باغِ بی‌بی‌جون
    جم‌جمک، بلگِ خزون!

 

    دیگه دِه مثلِ قدیم نیس که از آب دُر می‌گرفت
    باغاش انگار باهارا از شکوفه گُر می‌گرفت:

 

    آب به چشمه! حالا رعیت سرِ آب خون می‌کنه
    واسه چار چیکه‌ی آب، چل‌تا رو بی‌جون می‌کنه.
    نعشا می‌گندن و می‌پوسن و شالی می‌سوزه
    پای دار، قاتلِ بیچاره همونجور تو هوا چِش می‌دوزه

 

ــ «چی می‌جوره تو هوا؟
    رفته تو فکرِ خدا؟...»

 

ــ «نه برادر! تو نخِ ابره که بارون بزنه
    شالی از خشکی درآد، پوکِ نشا دون بزنه:
    اگه بارون بزنه!
    آخ! اگه بارون بزنه!».

 

    دخترای ننه‌دریا! دلِمون سرد و سیاس
    چِشِ امیدمون اول به خدا بعد به شماس.

 

    اَزَتون پوستِ پیازی نمی‌خایم
    خودِتون بسِمونین، بقچه جاهازی نمی‌خایم.
    چادرِ یزدی و پاچین نداریم
    زیرِ پامون حصیره، قالیچه و قارچین نداریم.

 

    بذارین برکتِ جادوی شما
    دِهِ ویرونه رو آباد کنه
    شبنمِ موی شما
    جیگرِ تشنه‌مونو شاد کنه
    شادی از بوی شما مَس شه همینجا بمونه
    غم، بره گریه‌کنون، خونه‌ی غم جابمونه...»

 

□

 

پسرای عموصحرا، لبِ دریای کبود
زیرِ ابر و مه و دود
شبو از رازِ سیا پُر می‌کنن،
توی دریای نمور
می‌ریزن اشکای شور
کاسه‌ی دریارو پُردُر می‌کنن.

 

دخترای ننه‌دریا، تَهِ آب
می‌شینن مست و خراب.

 

نیمه‌عُریون تنِشون
خزه‌ها پیرهنِشون
تنِشون هُرمِ سراب
خنده‌شون غُل‌غُلِ آب
لبِشون تُنگِ نمک
وصلِشون خنده‌ی شک
دلِشون دریای خون،
پای دیفارِ خزه
می‌خونن ضجه‌کنون:

 

«ــ پسرای عموصحرا لبِتون کاسه‌نبات
    صدتا هجرون واسه یه وصلِ شما خمس و زکات!
    دریا از اشکِ شما شور شد و رفت
    بختِمون از دَمِ در دور شد و رفت.
    رازِ عشقو سرِ صحرا نریزین
    اشکِتون شوره، تو دریا نریزین!
    اگه آب شور بشه، دریا به زمین دَس نمی‌ده
    ننه‌دریام دیگه مارو به شما پس نمی‌ده.
    دیگه اونوَخ تا قیامت دلِ ما گنجِ غمه
    اگه تا عمر داریم گریه کنیم، باز کمه.
    پرده زنبوریِ دریا می‌شه بُرجِ غمِ‌مون
    عشقِتون دق می‌شه، تا حشر می‌شه هم‌دَمِ‌مون!»

 

□

 

مگه دیفارِ خزه موش نداره؟
مگه موش گوش نداره؟ ــ

 

موشِ دیفار، ننه‌دریا رو خبردار می‌کنه:
ننه‌دریا، کج و کوج
بددل و لوس و لجوج،
جادو در کار می‌کنه. ــ
تا صداشون نرسه
لبِ دریای خزه،
از لجِش، غیه‌کشون ابرا رو بیدار می‌کنه:

 

اسبای ابرِ سیا
تو هوا شیهه‌کشون،
بشکه‌ی خالیِ رعد
روی بومِ آسمون.
آسمون، غرومب غرومب!
طبلِ آتیش، دودودومب!
نعره‌ی موجِ بلا
می‌ره تا عرشِ خدا؛
صخره‌ها از خوشی فریاد می‌زنن.
دخترا از دلِ آب داد می‌زنن:

 

«ــ پسرایِ عموصحرا!
    دلِ ما پیشِ شماس.
    نکنه فکر کنین
    حقه زیرِ سرِ ماس:
    ننه‌دریای حسود
    کرده این آتش و دود!»

 

□

 

پسرا، حیف! که جز نعره و دل‌ریسه‌ی باد
هیچ صدای دیگه‌یی
به گوشاشون نمیاد! ــ
غمِشون سنگِ صبور
کج‌کلاشون نمدک
نگاشون خسته و دور
دلِشون غصه‌تَرَک،
تو سیاهی، سوت و کور
گوش می‌دن به موجِ سرد
می‌ریزن اشکای شور
توی دریای نمور...

 

□

 

جُم جُمَک برقِ بلا
طبلِ آتیش تو هوا!
خیزخیزک موجِ عبوس
تا دَمِ عرشِ خدا!
نه ستاره نه سرود
لبِ دریای حسود،
زیرِ این تاقِ کبود
جز خدا هیچی نبود
جز خدا هیچی نبود!

 

01. Gheseye Dokhtaraye Naneh Darya

Mosalas 
Mr.Violet
PALLETT

چشمات مثل مُثلث
دسات مثل گندم زار
تو ،منِ قلبت همش خون
تو ،منِ قلبت یک مَن خون
تو چشمات مثل مُثلثس می دَنی؟
منِ قلب تو همش خُونس می دَنی؟
منِ قلب تو یک مَن خُونس می دَنم
منِ قلب تو همش خُونس می دَنی؟
چشمات مثل مُثلث
دسات مثل گندم زار
تو ،منِ قلبت همش خون
تو ،منِ قلبت یک مَن خون
تو چشمات مثل مُثلثس می دَنی؟
منِ قلب تو همش خُونس می دَنی؟
منِ قلب تو یک مَن خُونس می دَنم
منِ قلب تو همش خُونس می دَنی؟
چشات مهتاب
قلبت خون
صدات چیک چیک بارون
نگات گرمای آفتاب
صُبحت باغ بهارون

Mosalas

داستان خوانی محمد صالح علاء 
داستان جلال آباد
منشتر شده در داستان همشهری دی ماه 91

03.Mohammad SalehAla

عرق ِ شرم ِ زمستون

مونده روی تنامون

پر زدن توو جنگل ِ باد

کنده ایم ز خونه هامون

 

بغض ِ سبز ِ بی گناهی

شده واسمون پناهی

آسمون دلش گرفته

می خواد بباره برامون

Boghz

Labkhand mehdi saki

ی روز برآ که ذره‌ها رقص کنند
آن کس که از او چرخ و هوا رقص کنند
جانها ز خوشی بی‌‌سر و پا رقص کنند
در گوش تو گویم که کجا رقص کنند
هر ذره که در هوا و در هامون است
نیکو نگرش که همچو ما مفتون است
هر ذره اگر خوش است اگر محزون است
سرگشته‌ی خورشید خوش بی‌چون است

Salar Aghili (baba aziz )

Kamakan Vocal: Mehdi Saki Based on "Labkhand" by Ebrahim Monsefi. 
خوشا فَصلی کِه دور از غم

هَمَه کَه شُنَه وا شُنَه

دَست وا دَست ، سایَه وا سایَه

شارَفتَه خُنَه وا خُنَه

.

بُدُو پیشُم بُدُو پیشُم

بُدُو اِی نوشُم و نیشُم

بُدُو اِی آخرین عشقُم

دوادار دل ریشُم

خَزُن زَرد ایسالُن نُوبَتی تَمُنِن

بَهار از راه اَرسیدِن زندِگی چه جُنِن

.

بیاین وا هَم بَشیم یاور

هَمَه هَمراه و هَم باور

دِلُن راه شُبَشِه وا هَم

جُدا نَبُوتْ دِل از دِلبَر

.

خَزُنِ زَرد ایسالُن نُوبَتی تَمُنِن

بَهار از راه اَرسیدِن زندِگی چِه جُنِن

▶ Labkhand-Mehdi-Saki KAMAKAN

دلم تنگه برات
واسه بودن باهات
برای دیدن روت
واسه لمس کردن موت
شنیدن صدات

برای اون چشمات
داستان اون نگات
واسه اون موی سیات
پیچ و تاب اون موهات
چهرۀ بی همتات

شونۀ پر قوات
قدرت اون دستات
فشار اون بغلات
اطمینان قدمات
واسۀ سر تا پات

برای داستان‌هات
حرفای پر معنات
واسه اون خش تو صدات
اون صدای بی‌ریات
حتی اون دروغ‌هات

دلم تنگه برات
نرمی اون لبهات
برای اون بوسه‌ها که دلو می‌داد به فنا
گرمی نفس‌هات

اون صدای گیرات
طنین اون صدات
می‌پیچه توی سرم
انعکاس خنده‌هات
قه قه بی‌پروات

اون شور و اون نشاط
اون مهربونی‌هات
تا ابد به یادمه
اون همه مهر و وفات
اون همه احساسات

همه اون شوخی‌هات
شکوِه‌های بی‌جات
تمام اون نمک‌هات
حتی اون شیطنت‌هات
حتی دل‌سنگی‌هات

دریغ از اون روزها
اون روزها و شب‌ها
چرا زود گذشت زمون؟
دیدی شد چه زود تموم؟
اون شب تا سحرگاه...

شب تا سحر من بی‌خواب
پریشون و بی‌تاب
شبا بیدار و خراب
در خیال اون سراب
نقش تو روی آب...

hamed asghari

Popular tracks