کفشهایم كو؟چه كسی بود صدا زد: سهراب؟آشنا بود صدا؛ مثل هوا با تنِ برگ.مادرم در خواب است...و منوچهر و پروانه، و شاید همه مردم شهر.شبِ خرداد به آرامی یك مرثیه از روی سر ثانیهها میگذردو نسیمی خنك از حاشیه سبز پتو خو…
Home
Feed
Search
Library
Download