- ayrıldığını duydum, burayı senin için hazırladım müjgan.
- çok mesudum. ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilemiyorum.
- bütün arzumuz, bütün isteğimiz bir çatı altında beraber olmaktı.
- ne güzel... tıpkı eski günlerdeki gibi...
- hatırladın demek... o sahil kahvesini, bu elli kuruşluk gazozu, kurduğumuz hayalleri unutmadın demek...
- nasıl unuturum?
- nasıl unutmazsın? sen ki hususi arabayla atlas yorgan, sırmalı fistan uğruna her şeyleri yıkıp gitmiş bir müjgansın.
- hüsnü...
- sen ki ardına dönüp bizlere bakmamıştın bir defa. sen ki kağıt paralardan kanat takıp o cehenneme uçmuş müjgansın. nasıl hatırlarsın? seni anlamayan, müjganlığının farkına varmayan o herif kanatlarını kesmeseydi gene de düşmezdin buralara.
- olanları unutalım artık...
- beni hatırladın nihayet. tanıdın. şimdi öbür tarafı unutursun tabii.
- yeter hüsnü...
- yeter tabii, yeter. şaka söylemiştim zaten. bak, şu eve bak... ilk gittiğin, hayran olduğun, dilinden düşüremediğin bir ev... o zaman böyle büyük, böyle bir masraflı ev düşünememiştik bile. hayalimizden çok daha zengin bir hakikat bu. şimdi paramız da var. her şeyimiz var. hadi, çık, koş, ara, bağır, çağır, hüsnü'yle müjgan da gelsinler buraya.
- anlamadım...
- ne sen o müjgan'sın, ne de ben o hüsnü'yüm. bizi ebediyen ayırdılar, kopardılar...
- gitme, bırakma beni!
- o müjgan için, o müjgan'la hüsnü'nün hayalleri, ümitleri, ufacık, fukara istekleri için sen de ağla benim gibi. o müjgan en büyük matemlere layık. ama sen... sen... daha ne istiyorsun benden?

Sadri Alışık - Ah Müjgan Ah - Final Sahnesi

Bir türkü tutturdum. Hatırlayamadığım sözlerin yerine bir şeyler uydurarak
türküyü kendime mal ettim:

Yolum düşer mezarlıklar üstüne
toprağın altından binbir ses gelir
sulasam kabrini nemlensin diye
cehennemden hemen hararet gelir

ruhi mücerret'im, yâ rab, sabır ver
ıskalıyor beni gene mermiler
bitmiyor isyanlar, bitmiyor suçlar
bütün kanallarda lanet reklamlar
şiddetin kendi yok yalnız adı var
şehri baştan başa yakasım gelir

görüp de bilmeyen deli sanıyor
yeri belli değil yaram kanıyor
ben mazimi, mazim beni arıyor
ölmeden mezara giresim gelir

Altıyoldaki saldırıya hazır, burnundan soluyan boğa heykelinden yukarı, Bahariye Caddesi’ne kıvrıldım. Hepsi benden genç insanların sözleri kulağıma çalmıyor: 

“Yılanları ben de çok severim” diyor bir kız “fakat örümcekten ödüm kopuyor.”

Orta yaşlı şık bir adam, yanımdakine fısıldıyor: “Başı büyük belada; deli raporlu şişko metres’i dördüz doğurdu.”

Kabile kavgasına tutuşmuş yamyamlara benzeyen liseli gençlere biri bağırıyor: “Testosteronlarınıza hâkim olun!”

Yanlış çağda yaşamanın stresi içindeyim. Silahlı ve tehlikeli olmak beni bir nebze sakinleştiriyor.


Murat Menteş - Ruhi Mücerret

sevgili anneciğim, 

binlerce kez açıldım, binlerce kez kapandım yokluğunda 
kocaman bir dağ lalesi gibi 
ve kapkara göbeğini dünyaya fırlatacakmış gibi duran. 

şimdi mucizevi bir yerdeyim 
muc’ın ucuz evinde 
sanki mürekkebi rutubet olan bir kalem 
duvarlara hep senin resmini çiziyor 
di’li geçmiş zamanda birçok resim, 
hep gülümsüyorsun 
aklının ortasında mavi bir yıldız varmış gibi 
ve o yıldız karanlık bir şubat akşamında 
durmadan soluyormuş gibi 

hatırlar mısın? 
mavi saçlı bir tanrı gibi severdim Burdur Gölü’nü 
o göl şimdi içimde kocaman bir anne ölüsü. 
vişne bahçeleriyle dolu, 
neşeli bir şehre benzerdi senin sesin. 
bazen ölmek istiyorum 
beni yeniden doğurman için 
iri, ekşi bir vişne tanesi gibi. 

kış başında bir ton kömür yığarlardı kapıya 
bazen görülen rüyalar gibi kapkara 
bir ton rüya çıtırdarken 
sen kar yağmadan önce başkaydın, 
kar yağdıktan sonra bambaşka. 
sanki hep buluğ çağındaydım. 
kuşlar zaptederdi her yeri, sabahları 
binlerce kez söylerlerdi söyleyeceklerini 
bizim hiç anlayamayacağımız bir şeyi 
senin şarkıların aç kuşlara buğday saçardı 
kediler yusyuvarlak dururdu karın ortasında 
kar manzaralı bir resmin ortasında durur gibi 
gri kediler sarmıştı etrafımızı, gri dağlar… 
bir tek senin çocuklar üşüyecek rengi saçların vardı. 

ben bu eve Muc’ın ucuz evi diyorm 
yokluğunda böyle oldum. 
mucize öldükten sonra buraya taşındım. 
ve inan 
muc bu evi bana çok ucuza verdi. 

yaşasaydın, hayatının ortasına 
güller yığan bir adam olsun isterdim babam. 
sen bir çocuk romanı annesi ol isterdim. 
ölü mısır tarlaları hışırdıyordu 
ve kalbimde çıngıraklı yılan sürüleri 
diye başlayan bir çocuk romanında… 
şalına sarınırdın toprağa sarınır gibi 
erken öleceğini biliyordum bana bırakmak için, 
bu acımasız ölü anne sesini 

şimdi mucizevi bir yerdeyim 
zaman bir salyangozun vücudunda yaşıyor burada 
ve çok ağır ilerliyor. 
yüzümdeki çillerden başka 
isyan eden biri yok hayatımda. 

not:
ölen her kadın için bir şiir yazdım. 
onları Muc’a evin karşılığında verdim 
çok ucuza. 
artık bütün üzgün oluşlarımın adı: 
anne

Didem Madak

Didem Madak - Annemle İlgili Şeyler (seslendiren:Ahmet Mücahit Bülbül)

gün doğuyor
hepi topu bir gün daha
karışıyor alışıyor 
günden düne kaçsam nafile
bir kanatlı karınca mevsimi
alışıyor ısınıyor ıssızlığa nafile

alışıyor belki de insan kimi zaman haline
vuruluyor aşk ile teslim olmuş öteki haline

ah bu devran bile bile dönmüyor

bir huzurlu öğlenin sonrası
geliverir dalların arkasından güneşin uykusu
eflatun sokaklar toz pembeye karışır
şairin gözüyle kendisiyle barışır
kimi zaman

sarıverir erguvan şenliği yorgun her yeri
iyileşir kaygılar tekrar etse de kendini

tüm lütuflar duayla gelmiyor

pilli bebek - erguvan şenliği

This is a live jam by Armadillo from 1st May 2025 at the Feathers. It’s the second part of a 23 minute exploration (1st half called The Load - Pure Half), itself part of an hour and a half of improvisation. The full 23 minute version is also here on soundcloud and is obviously what the piece is meant to be. Long and hypnotic, funky and spacey guitars, with plenty of bluesy exploration and chilled vocals.


As ever this Armadillo music was entirely improvised live, on the spot, for the moment, the mood, the people and the vibe.

Don’t expect a 3 minute pop song! …but music to put on and leave on... and be drawn in by … the groove will just keep on rolling… and the tune will just keep on wandering wherever it takes us…

AF15 Recorded in one take: guitars via Olympus LS-P5 mic (digital dictaphone), the rest D.I.-ed into an Olympus LS-P1 digital dictaphone.
Main vocals and lead guitar fully live with other guitar layers, bass, backing vocals and horns laid down live using a Boss RC-600 looper. Drums by Lumbeats FD.

May it get you the fonk on...

The Load - Spaced Half - live AF15 sub10

Küçük İskender - Senden Hâlâ Bir Haber Yok

Barış Kocatürk - Beraber Ölebiliriz (cover)

Lyrics by - Can Yücel
Music by - Taner Öngür

Dervişan;
Bass Guitar – Murat Töz
Drums – Sefa Ulaştır
Guitar – Taner Öngür
Keyboards – Uğur Dikmen

Devrim Zamanı

Cem Karaca & Dervişan - İşçi Marşı (1977)

Hariçten Gazelciler - Drama Köprüsü

Hariçten Gazelciler - Kimsesizler Kimsesi

Hariçten Gazelciler - Var mı ?

2001 yılında İzmit'te kurulan HariçtenGazelciler 2004 yılında ''Çağlama'' adını verdikleri müzik aletini geliştirip 2008 yılı başında ''Hariçten Gazelciler'' adlı ilk albümlerini Kadıköy Müzik etiketi altında yayımladılar. 

Gitar,çağlama,vokal: Ömür Kılıçaslan
 Bas gitar,vokal: Murat Bolat
 Davul: Turgay Çetin

Hariçten Gazelciler - Kimsesizler Kimsesi

Hariçten Gazelciler

Related tracks