- ayrıldığını duydum, burayı senin için hazırladım müjgan.
- çok mesudum. ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilemiyorum.
- bütün arzumuz, bütün isteğimiz bir çatı altında beraber olmaktı.
- ne güzel... tıpkı eski günlerdeki gibi...
- hatırladın demek... o sahil kahvesini, bu elli kuruşluk gazozu, kurduğumuz hayalleri unutmadın demek...
- nasıl unuturum?
- nasıl unutmazsın? sen ki hususi arabayla atlas yorgan, sırmalı fistan uğruna her şeyleri yıkıp gitmiş bir müjgansın.
- hüsnü...
- sen ki ardına dönüp bizlere bakmamıştın bir defa. sen ki kağıt paralardan kanat takıp o cehenneme uçmuş müjgansın. nasıl hatırlarsın? seni anlamayan, müjganlığının farkına varmayan o herif kanatlarını kesmeseydi gene de düşmezdin buralara.
- olanları unutalım artık...
- beni hatırladın nihayet. tanıdın. şimdi öbür tarafı unutursun tabii.
- yeter hüsnü...
- yeter tabii, yeter. şaka söylemiştim zaten. bak, şu eve bak... ilk gittiğin, hayran olduğun, dilinden düşüremediğin bir ev... o zaman böyle büyük, böyle bir masraflı ev düşünememiştik bile. hayalimizden çok daha zengin bir hakikat bu. şimdi paramız da var. her şeyimiz var. hadi, çık, koş, ara, bağır, çağır, hüsnü'yle müjgan da gelsinler buraya.
- anlamadım...
- ne sen o müjgan'sın, ne de ben o hüsnü'yüm. bizi ebediyen ayırdılar, kopardılar...
- gitme, bırakma beni!
- o müjgan için, o müjgan'la hüsnü'nün hayalleri, ümitleri, ufacık, fukara istekleri için sen de ağla benim gibi. o müjgan en büyük matemlere layık. ama sen... sen... daha ne istiyorsun benden?

Sadri Alışık - Ah Müjgan Ah - Final Sahnesi

Bir türkü tutturdum. Hatırlayamadığım sözlerin yerine bir şeyler uydurarak
türküyü kendime mal ettim:

Yolum düşer mezarlıklar üstüne
toprağın altından binbir ses gelir
sulasam kabrini nemlensin diye
cehennemden hemen hararet gelir

ruhi mücerret'im, yâ rab, sabır ver
ıskalıyor beni gene mermiler
bitmiyor isyanlar, bitmiyor suçlar
bütün kanallarda lanet reklamlar
şiddetin kendi yok yalnız adı var
şehri baştan başa yakasım gelir

görüp de bilmeyen deli sanıyor
yeri belli değil yaram kanıyor
ben mazimi, mazim beni arıyor
ölmeden mezara giresim gelir

Altıyoldaki saldırıya hazır, burnundan soluyan boğa heykelinden yukarı, Bahariye Caddesi’ne kıvrıldım. Hepsi benden genç insanların sözleri kulağıma çalmıyor: 

“Yılanları ben de çok severim” diyor bir kız “fakat örümcekten ödüm kopuyor.”

Orta yaşlı şık bir adam, yanımdakine fısıldıyor: “Başı büyük belada; deli raporlu şişko metres’i dördüz doğurdu.”

Kabile kavgasına tutuşmuş yamyamlara benzeyen liseli gençlere biri bağırıyor: “Testosteronlarınıza hâkim olun!”

Yanlış çağda yaşamanın stresi içindeyim. Silahlı ve tehlikeli olmak beni bir nebze sakinleştiriyor.


Murat Menteş - Ruhi Mücerret

kader - bekir'in kaderi

Nâzım Hikmet Ran (15 January 1902 – 3 June 1963) , commonly known as Nâzım Hikmet, was a Turkish poet, playwright, novelist, screenwriter, director and memoirist. He was acclaimed for the lyrical flow of his statements. Described as a romantic communist and romantic revolutionary, he was repeatedly arrested for his political beliefs and spent much of his adult life in prison or in exile. 

produced by vertneed.you

umut (nazım hikmet)

Cahit Oben ‎– Her Gün Kavga Var (1966)

Lyrics by - Can Yücel
Music by - Taner Öngür

Dervişan;
Bass Guitar – Murat Töz
Drums – Sefa Ulaştır
Guitar – Taner Öngür
Keyboards – Uğur Dikmen

Devrim Zamanı

Cem Karaca & Dervişan - İşçi Marşı (1977)

Hariçten Gazelciler - Drama Köprüsü

Hariçten Gazelciler - Kimsesizler Kimsesi

Hariçten Gazelciler - Kıyıda

Hariçten Gazelciler - Var mı ?

Grup Sonya Dores - Dolana Ay Dolana

2001 yılında İzmit'te kurulan HariçtenGazelciler 2004 yılında ''Çağlama'' adını verdikleri müzik aletini geliştirip 2008 yılı başında ''Hariçten Gazelciler'' adlı ilk albümlerini Kadıköy Müzik etiketi altında yayımladılar. 

Gitar,çağlama,vokal: Ömür Kılıçaslan
 Bas gitar,vokal: Murat Bolat
 Davul: Turgay Çetin

Hariçten Gazelciler - Kimsesizler Kimsesi

Hariçten Gazelciler

Related tracks