Mohsen Chavoshi - Ye Khouneye Kouchik | محسن چاوشی - یه خونه کوچیک

Yakh Zadam [Single]

Shadmehr aghili yakh zadam شادمهر عقیلی یخ زدم

Az Sarnevesht 3 (Single)

از سرنوشت-3 امین بانی

Parastoye Mohajerپرستوی مهاجر

نگین پارسا (همراه با محسن نامجو)

از آلبوم مرمره
کلام محسن نامجو و نگین پارسا
ملودی محسن نامجو
تنظیم علی جعفری

Negin Parsa (feat. Mohsen Namjoo) - Halaley | نگین پارسا (به همراه محسن نامجو) - هَلَلِی

چه خوش صید دلم کردی...

رادیو بندر تهران | قسمت صد و چهاردهم، «شاید وقتی دیگر» | بیستم مرداد ۱۴۰۲ ‌‌
‌‌‌‌‌‌
‌‌
ا‌‌‌‌‌‌‌ین قسمت با حمایت و همت «تیم رادیو بندر تهران» منتشر می‌شود.
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
‌‌‌
خرید کتاب «مرلین مونرو غمگین نیست»، دومین کتاب محمدامین چیت‌گران:
https://esmbook.ir/book/109701
‌‌‌‌‌
‌‌
اغلب آرزو می‌کنم ای کاش یکی از آن ‌آدم‌های تقدیر گرا بودم. مریض شدی؟ خب تقدیرت این بوده. مهم نیست چقدر مثل یک سیب‌زمینی روی کاناپه لم داده‌ای، همبرگر و ساندویچ ارزان‌قیمت میدان ولیعصر را خورده‌ای و از فرط حرص و جوش شب و روز نداشته‌ای. تقدیر این است که ناگهان بدنت بدون هیچ هشدار قبلی، برایت شاخ و شانه بکشد و تو را سر جایت بنشاند و فریاد بکشد: هوی چته؟ چی از جون من می‌خوای؟ دلم‌می‌خواست انقدر تقدیرگرا بودم که همه این دردی که در شانه‌ام می‌پیچد و تایپ کردن را برایم سخت کرده، به قضا و قدر نسبت بدهم و بگویم قسمت این بود که تو چنان از بالا تا پایین تیر بکشی و درد بگیری که به پروژه‌هایی که بهم سپرده‌اند نرسم و کارفرماها چشم دیدنم را نداشته باشند. 
‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
در این قسمت آثاری از هانیه کسائی‌فر، مهسا مژدهی، نوید نوروزی و مهدیه زرگر را می‌شنوید و در نهایت قسمتی از نامه به عشق تریاکی تقدیم خواهد شد.
‌‌‌‌‌
موسیقی‌های استفاده شده در این قسمت:
Andre Soueid - Siraa Feat. Yves Younes
Hamin Alan - Ali Azimi
Begoo Kojaee - Saeed Torabi
Leila - Soroush Rezaei
Vaghti To Nisti - Googoosh
The Poet - Mohammad Moussavi Feat. Golsa
Sedaei Kon Gahi - Shahin Banan
‌‌
کانال تلگرامی «کشکول رادیو بندر تهران«
(موسیقی‌های مورد استفاده شده‌ی پادکست در این کانال قرار داده می‌شود):
https://t.me/Bandaretehran_kashkoul
‌

Radio Bandar-E-Tehran

114.شاید وقتی دیگر

حمایت از ما

صد و چهاردهم | شاید وقتی دیگر

Daman Keshan - Ali Zandvakili

حالا ديگر دير است
من نامِ کوچه‌های بسياری را از ياد برده‌ام
نشانی خانه‌های بسياری را از ياد برده‌ام
و اسامی آسان نزديکترين کسانِ دريا را ...!
راستی آيا به همين دليلِ ساده نيست
که ديگر هيچ نامه‌ای به مقصد نمی‌رسد؟!
نه ری‌را!
سالها و سالها بود
که در ايستگاهِ راه‌آهن
در خواب و خلوتِ ورودی همه‌ی شهرها
کوچه‌ها، جاده‌ها، ميدان‌ها
چشم به راه تو از هر مسافری که می‌آمد
سراغ کسی را می‌گرفتم که بوی ليموی شمال و
شب حلالِ دريا می‌داد. 


چقدر کوچه‌های خلوتِ بامدادی را
خيسِ گريه رفتم و در غمِ غروب باز آمدم.
من می‌دانستم تو از ميان روشن‌ترين روياهای روزگار
تنها ترانه‌های ساده‌ی مرا برگزيده‌ای
چرا که من هنوز هم خسته‌ترين برادرِ همين سادگانِ زمينم، ری‌را!
هر بار که نام تو بر دفترِ گريه‌های من جاری شد
مردمانی را ديدم که آهسته می‌آمدند
همانجا در سايه‌سار گريه و بابونه
عَطرِ ترا از باغ پروانه به خوابِ کودکان خود می‌خواندند.
مردمان می‌فهمند
مردمانِ ساکت و مردمانِ صبور می‌فهمند
مردمان ديری‌ست که از رازِ واژگانِ ساده‌ی من
به معنای بعضی آوازها رسيده‌اند.
رازی دارد اين سادگی،
اين رسيدنِ رويا
معلوم است که بعد از "نامه‌ها"
مرا آوازی از تحمل اوقاتِ گريه آموخته‌اند.
کجا می‌روی حالا؟!
بيا، هنوز تا کشفِ نشانی آن کوچه
حرفِ ما بسيار و
وقتِ ما اندک و
آسمان هم بارانی‌ست!
اصلا فرض که مردمان هنوز در خوابند،
فرض که هيچ نامه‌ای هم به مقصد نرسيد،
فرض که بعضی از اينجا دور،
حتی نان از سفره و کلمه از کتاب،
شکوفه از انار و تبسم از لبانمان گرفته‌اند،
با روياهامان چه می‌کنند؟!

می‌دانم
حالا سالهاست که ديگر هيچ نامه‌ای به مقصد نمی‌رسد
حالا همه می‌دانند که همه‌ی ما يک‌طوری غريب
يک طوری ساده و دور
وابسته‌ی ديرسالِ بوسه و لبخند و علاقه‌ايم.


آن روز
همان روز که آفتاب بالا آمده بود
دفتر مشق ما
هنوز خوابِ عصر جمعه را می‌ديد.
ما از اولِ کتاب و کبوتر
تا ترانه‌ی دلنشين پريا
ری‌را و دريا را دوست می‌داشتيم.


ديگر سراغت را از نارنجِ رها شده در پياله‌ی آب نخواهم گرفت
ديگر سراغت را از ماه، ماهِ درشت و گلگون نخواهم گرفت
ديگر سراغت را از گلدانِ شکسته بر ايوانِ آذرماه نخواهم گرفت
ديگر نه خوابِ گريه تا سحر،
نه ترسِ گمشدن از نشانیِ ماه،
ديگر نه بُن‌بستِ باد و
نه بلندای ديوارِ بی‌سوال ...!
من، همين منِ ساده ... باور کن
برای يکبار برخاستن
هزار‌هزار بار فروافتاده‌ام.


ديگر می‌دانم
نشانی‌ها همه دُرُست!
کوچه همان کوچه‌ی قديمی و
کاشی همان کاشیِ شبْ شکسته‌ی هفتم،
خانه همان خانه و باد که بی‌راه و بستر که تهی!


ها ری‌را، می‌دانم
حالا می‌دانم همه‌ی ما
جوری غريب ادامه‌ی دريا و نشانیِ آن شوقِ پُر گريه‌ايم.
گريه در گريه، خنده به شوق،
نوش! نوش ... لاجرعه‌ی ليالی!
در جمع من و اين بُغضِ بی‌قرار،
جای تو خالی!

سید علی صالحی

خسرو شکیبایی-نشانی ها

Haraz

Recent comments

Arash Naderi

hamid charakchi

Related tracks