به به حاج حسین فخری با صدای ملکوتی خون در رگ من بی دین به جوش میاره. یک تار مـویت شرف داره به مداحان تیس تیس کننده ی امروزی

ایمان میرشکاری
مسجد دهدشتی بوشهر



میان خیمه ای غمگین نشسته زینب نالان
دو چشمش منتظر بر در دلش در صحنه ی میدان

 

دمی بگذشته و صوت حسین بر او نمی آید
به گوش او فقط آید صدای شیهه ی اسبان

 

صدای آه و افغان یتیمان صبر او برده

به کف آبی ندارد از برای آن همه عطشان

 

ز فریاد و ز افغان حرم شد محشری بر پا

ولی زینب کند اشک خود از اهل حرم پنهان

 

به خیمه دختری کوچک بُوَد بی تاب بابایش

دمادم گیرد از عمّه سراغ باب خود نالان

 

نمی داند سوالش را چگونه  بر دهد پاسخ

که او خود منتظر مانده که آید خسروِ خوبان

 

میان خیمه ای دیگر شهیدان خفته اند در خون

یتیمان حرم  بر آن به خون آغِشتِگان نالان

 

رباب از داغ اصغر اشک ریزان و پریشان است

لب عطشان اصغر کی شود از خاطرش پنهان

 

پر از اندوه و واویلا  فضای خیمه ها گشته

ولی زینب دلش فکر حسین و این همه عدوان

 

زمانی اینچنین بگذشت و صبر از دست زینب رفت

گهی خاموش بنشسته  گهی ایستاده و حیران

 

نمی دانست چرا قلبش تلاطم ها چنین دارد

که گویی لحظه ای دیگر رود از پیکر او جان

 

برون از خمیه گردید و به  تلّی مرتفع ایستاد

وُرا یک صحنه ای جانسوز برابر گشته  با چشمان

 

میان قتله گه جسم پر از چاک برادر دید

که از اسبش فرو افتاده و در خاک و خون غلتان

 

فغان از دل کشید آن دم که با چشمان خود می دید

به روی سینه ی مولا نشسته شمر بی ایمان

 

نهاده خنجرش جای دو لب های رسول الله

کنار پیکر مولا نشسته  فاطمه گریان

 

شتابان سوی میدان شد پریشان زینب کبری

زدی بر سر کشیدی ناله ها از سینه ی سوزان

 

چو مولا دید زینب را که عزم مقتلش کرده

اشارت کرد برگردد به خیمه خواهر نالان

 

به خیمه رفت زینب در پی فرمان ثارالله

تنش تا خیمه برگشته دلش جامانده در میدان

 

نفس در سینه ها حبس و حرم مبهوت زینب شد

کسی آگه نبود از حالت محنت کش دوران

 

سکوتی سخت و جان فرسا که بر آن خیمه حاکم بود

شکسته شد به یک لحظه به آه و ناله ی نسوان

 

نمی دانست چه گوید او که چشمانش چه می دیده

و یا چون بر دهد تسکین دل غمدیده ی آنان

 

ز میدان اسب خونین چون به خیمه دیده تر آمد

به یک دم گشت آن مرکب غریق بوسه ی طفلان

 

نگون زین گشته خونین یال و مجروح هست و بی صاحب

زند گه بر زمین سر را بریزد اشک از چشمان

 

غباری سخت بگرفته سر و یال پر از خونش

سکینه گویدش بابا کجا افتاده در میدان

 

تو گویی بحر ماتم را نباشد ساحلی دیگر

اسیر و مات طوفان بلا کشتی و کشتیبان

 

قیام سرخ عاشورا  تداوم یافته اما بود

به یک سویی زنی تنها به یک سو لشکر عدوان



میان خیمه ای غمگین

فخری - بنشین تا به تو گویم زینب

بنشین تا به تو گویم زینب
غم دل با تو بگویم زینب
بعد من قافله سالار تویی، خواهر من
دختر حیدر کرار تویی، خواهر من
خون ما جمله در این دشت روان خواهد شد
خولی و شمر به ما دشمن جان خواهد شد، خواهر من
خواهرم! اکبر و عباس و علی اصغر من
هدف نیزه و پیکان جفا خواهد شد، خواهر من
جمله یاران حسین در سفر کرب و بلا
سر به کف، جان به ره دین خدا خواهد شد، خواهر من
خواهرم! خون شهیدان به بیایان بلا
نهر جوشنده و پر شور و نوا خواهد شد، خواهر من
چون که با دجله و با نهر فرات آمیزد
خواهرم! خوب نگر تا که چه ها خواهد شد، خواهر من
موج طوفنده و غرّان چو هزاران شمشیر
بی امان بر سر عُدوان خدا خواهد شد، خواهر من
چون که خون شهدا چشم عدو را بندد
بزم طاغوت به یک لحظه عزا خواهد شد، خواهر من
بعد من خواهر من باز نما قصه ما
چو زبانت سپر آل عبا خواهد شد، خواهر من
چون که بر نی سر پر خون حسینت بینی
خواهرم! صبر نما! ظلم فنا خواهد شد، خواهر من
اهل بیتم همه در سوگ پدر می گریند
ام کلثوم در آن دم به نوا خواهد شد، خواهر من
گر تو را مضطر و نالان و پریشان بینند
شاد و خندان دو لب دشمن ما خواهد شد، خواهر من
لشگر خصم شما را به اسیری گیرند
شام غم مسکن و مأوای شما خواهد شد، خواهرمن
این زمان نوبت شمشیر زبان می اید
تیز و برّان چو خون شهدا خواهد شد، خواهر من

بعد من قافله سالار تویی خواهر من

Hesam Majidi

Recent comments

User 672498384

mohammad mehrabi

Related tracks