اثري ماندگار، بي بديل و تكرار نشدني در تاريخ موسيقي ايران زمين، مناجات زیبا و خاطره انگیز ربنا و اين دهان بستي دهاني باز شد
«این دهان بستی دهانی باز شد» که بیشتر با نام مثنوی افشاری شناخته می‌شود، آوازی است برای ماه رمضان با صدای محمدرضا شجریان و در آواز افشاری. اشعار این اثر، از میان ابیات دفتر اول، سوم و پنجم مثنوی مولانا انتخاب شده‌اند. نغمه مثنوی، به سبکی خاص در افشاری نواخته می‌شود که مثنوی پیچ هم نامیده می‌شود و علت آن چرخش‌های تحریری است که در ۴ نوبت در درآمد و فرود آواز صورت می‌گیرد.

آواز مثنوي افشاري و ربنا

آهنگساز و تنظیم کننده: هادی رحمانی
ترانه و اجرا: مهیار گودرزی
ضبط، میکس و مسترینگ: استودیو صبا
کاوه عابدین
ویولن‌سل: مهیار طهماسبی
پیانو: هادی رحمانی

Pileh

پیله - The Cocoon

غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَربن ابراهیم خَیّام نیشابوری، زاده‌ی ۲۸ اردیبهشت ۴۲۷ در نیشابور و درگذشته‌ی ۱۲ آذر ۵۱۰ در همان شهر، از مردان بزرگ دانش ایرانی بود که کشفیات و خدمات او در ریاضیات و نجوم، شهرت جهانی او را تا به امروز پابرجا نگاه‌داشته‌است. حکیم، همه‌چیزدان و فیلسوف نیز بود با این حال شهرت امروزی او علی‌الخصوص میان پارسی زبانان مرهون رباعیت نغز اوست. سر و سامان دادن و تدقیق محاسبات گاه‌شماری ایران در زمان وزارت «خواجه نظام‌الملک»، در دوره‌ی پادشاهی «ملکشاه سلجوقی» (۴۲۶–۴۹۰ هجری قمری) از خدمات برجای‌مانده‌ی اوست که جهانیان را در محاسبه‌ی گردش زمین به دور خورشید بی‌نیاز ساخت. خیام در علوم ادبی، دینی و تاریخی نیز استاد بود و نقش او در حل معادلات درجه‌سوم و مطالعاتش درباره‌ی اصل پنجم اقلیدسی نام او را به عنوان ریاضی‌دانی برجسته در تاریخ علم ثبت کرده‌است. صادق هدایت نخستین کسی است که در ایران برای تشخیص رباعیات اصیل خیام دست به کاری پژوهشی زده است. او دو اثر درشرح جایگاه ادبی خیام نوشته است: مقاله‌ی «مقدمه‌ای بر رباعیات خیام» که در سال ۱۳۰۳ خورشیدی منتشرشد و کتاب «ترانه‌های خیام» در سال ۱۳۱۳ خورشیدی برای نخستین بار طبع شد. پژوهش‌های هدایت تاکنون عده‌ی بسیاری از بزرگان را به نوشتن شرح و نقد و تفسیر واداشت و آثار گوناگونی در این موضوع خلق شد.

ترانه‌های خیام - نوشته صادق هدایت - قسمت اول

"ششدر" از اصطلاحات بازى تخته (نرد) ست. زمانى كه هر شش خانه حريف بسته باشد و مهره شما نتواند بنشيند و به بازى ادامه دهد. در ادبيات فارسى كنايه از جا يا موقعيتى ست كه رهايى از آن دشوار باشد.
تخته نرد: بازى با قدمت حدود ٦٠٠٠ سال. ایران به عنوان سرزمین مادری این بازی شناخته شده‌است. شصت مهره تخته كشف شده در شهر سوخته در سيستان و بلوچستان از چوب آبنوس و به شکل ماری است که ۲۰ بار به دور خود حلقه زده و دمش را در دهان گرفته‌است. 
خاقانى از شاعران نامدار ايران و ساكن تبريز كه بدليل نزديكى خونه هاشون و علايق مشترك، رفيق فاب و يار گرمابه و گلستان نظامى بوده.

شعر: خاقانى 
موسيقى: يغما @yaghma
(والس باران )

ششدر

M.A #MahsaAmini

آهنگ بی تهران با صدای اهورا ایمان منتشر شد 

بی تهران
اهورا ایمان

Ahoora  Iman
Bi Tehran

Ahoora Iman - Bi Tehran

مویه‌های زاگرس نمونه‌هایی است از آواهای سوگ در فرهنگ اقوام کُرد، لُر و لَک که در کرمانشاه، لرستان، ایلام، بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد ساکن‌اند. سوگ‌آواها در مناطق مختلف ایران از تقدس و اهمیت ویژه‌ای برخوردارند و به همین دلیل همواره در طول تاریخ، از لحاظ فرم و شکل ملودیک کمتر دستخوش تغییر شده و خصوصاً در مناطقی چون زاگرس میانی و جنوب زاگرس بسیار بکر و دست‌نخورده‌تر مانده‌اند. آواهای سوگ به لحاظ نغمگی تنوع چشمگیری دارند و مثلاً در ایل بختیاری هر تیره آواز خاص خود را دارد و در سوگ هرکس، با هر ویژگی‌های فردی، شعر و ملودی خاصی را می‌خوانند. این سی‌دی شامل ۲۷ نمونه‌ی سوگ‌آوا در 
میان اقوام زاگرس‌نشین است که بیش از هفتاد هنرمند آنها را اجرا کرده‌اند.
گردآوری و متن: پیمان بزرگ نیا
Zâgros Lamentations:
Examples of Kurdish, Lori and Laki Laments
(Kermânshah,  Ilâm, Lorestân, Bakhtiyâri,  Kohgiluye and Boyer Ahmad)
Owing to their ancient history and rich cultural background,  different ethnic groups in Iran have their own specific customs and rituals when it comes to mourning ceremonies, as in other cultural and ritualistic occasions. These mourning ceremonies are considered to be rituals that are the result of collective emotions which reflect the Iranians’ sorrow and grief, mourning for their loved ones, heros, and saints. These ceremonies prove their deepest love and affection, particularly for the distinguished figures in their family, tribe, or region. Moreover, they are considered to be opportunities to express their tribal and national artistic flair for music along with their passionate feelings.
The laments are known to be sacred and of particular value in different areas in Iran. Therefore, they have been prone to minimum change through time in terms of musical and melodic form. In some areas, specifically in mid and south Zâgros, the laments have remained almost intact. Like the other Iranian folk music repertoires, the abovementioned laments of Zâgros are dying, leaving only few narrator of this particular genre of music behind. Among the Bakhtiyâris there is a wide range of melodically different laments. Each family has its own song and they sing specific songs with specific melodies while mourning for figures with particular personality traits. Among the Kurds, Laks, and Lors of Lorestân,  women sing murs, which is a pretty remarkable and unique song that is called zhan dang by the Lors of Lorestân and Laks. Despite the gradual demise of this type of music, even in the virgin and intact lands of Kurds and Lors, one can most assuredly claim that mur, hure, seru and domdâl are the most ancient and original types of music still being performed.
The main lament singers of the tribe are women, though murs are often performed by men as well. The Lors hold their mourning ceremonies elegantly, filled with distinctive rites. In the past, some of their mourning ceremonies tended to last for weeks or even months. The way of performing the ceremony and even the type of music selected for it depended very much on the status of the deceased. Whenever someone young or a brave man passed away, women sang seru while scratching their faces and cutting their hair locks. Moreover, the immediate family of the deceased would wear black for two or three years. Cutting hair locks is called palkanun by the Lors. 
Listening to the recordings of these ceremonies  from north to south of Zâgros helps one to recognize the similarities they share in terms of the songs and the instrumental melodies. For some tribes, however, the living conditions and centuries of moving from a place to another have caused some minor diffrences in their music. These songs and melodies are performed in different regions with different names. Mur is the name given to them by the Kurds, Laks, and Lors of Lorestân.  While Bakhtiyâris call them gugeriv, domdâl, seru and khungeriv. In Kohgiluyeh and Boyer Ahmad they are known as  ghamune and sharve.


Heyrâ (Lorestân Laki)/ ZAGROS LAMENTATIONS

حمید ناصرآبادی - خاکستر - ترانه : بهمن میری - ملودی : فیروز

SHAHYAR GHANBARI - DEL RIKHTEH  ( YADAM HAST YADAT NIST ) 
Album : forbidden ( ghadeghan ) 

SHAHYAR GHANBARI - DEL RIKHTEH

آهنگساز: حسین علیزاده | آلبوم: آوای مهر

www.facebook.com/delnavazan.playlist

بعد از زلزله رودبار و منجیل در ۳۱ خرداد ماه ۶۹ حسین علیزاده اثری به نام آوای مهر را برای کمک به آسیب دیدگان این حادثه منتشر کرد. قسمت اول این آلبوم شامل قطعات زندگی، طلوع، عمق فاجعه، آوای مهر و عروج که روایت گر این حادثه غم انگیز و قسمت دوم آلبوم شامل دو اثر عصیان و رویا است. عصیان یک فانتزی برای ارکستر زهی، هارپ و سازهای کوبه ای و رویا هم فانتزی کوتاهی برای هارپ و فلوت است

عمق فاجعه | حسین علیزاده

Music of Khorâsân
Publish Year : 2019
Regional Music of Iran 74
Recording, Research and notes by Farideh Rahnema
Morâd-Ali Sâlârahmadi,Gholâm-Ali Pouratâi and Ây Mamad Yusefi, Vocals
Abdollâh Sarvarahmadi, Gholâm-Ali Pouratâi, Mohammad-Hoseyn Yegâneh and Bakhshi Ây Mamad Yusefi, Dotâr
M. CD 556

Music of Khorasan

Jahan ra darbedar mibinam/Music of Khorasan

Habib - Mahkoom (Ft. Samir Zand)

بیژن مرتضوی - عاشقترم کردی

میان تاریکی، شعر از فروغ فرخزاد - آواز: مهسا دامرودی

Moein & Siavash Ghomayshi - Parandeh

2 poems from "A Night of Poetry with Renowned Iranian Poet: Houshang Ebtehaj (Saayeh)", a reading in Persian by Houshang Ebtehaj (Saayeh) on Sunday, December 09, 2012, UCLA, 

---
More in:
http://www.international.ucla.edu/cnes/podcasts/article.asp?parentid=129331


Ebtehaj-Deklame

.
.
.
گاهی چیزی می‌نویسم و این‌جا زمزمه می‌کنم
.
.
.

Ebtehaj-Deklame

hnmehdi

Related tracks