هیچ وقت سیر نمیشم از شنیدنش

در کنـج دلم عشق کسی خـانـه نــدارد          کس جـای در این خانه‌ی ویـرانـه نــدارد

دل را بـه کـف هـر که نـهــم باز پـس آرد          کــس تــاب نـگـهـــــداری دیـوانـه نــدارد

در انجـمــن عقــل‌فـروشــان ننـهــم پـای          دیـوانــه ســر صــحــبـــت فـرزانـه نــدارد

تـا چـنــد کـنــی قصـه ز اسکنـــدر و دارا          ده روزه‌ی عمـر این‌همـه افسـانـه نــدارد

از شاه و گدا هرکه درین میکده ره یافت          جـز خــون دل خـویـش به پیمـانـه نــدارد
تصنیف «افسانه‌ی عشق»
در مایه‌ی ابوعطا

شعر: پژمان بختیاری | آهنگ و آواز: منوچهر همایون‌پور | تنظیـم: پرویز یاحقی

برگرفته از آلبوم «دیروزی‌ها» - نشر «ماهور»
تاریخ ضبط: ۱۳۳۸ - اجرا: ارکستر حسین یاحقی

در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد...تصنیف افسانه‌ی عشق


بَسَم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی		به کجا رَوَم ز دستت؟ که نمی‌دهی مجالی
نَه ره گریز دارم نَه طریق آشنایی		چه غم اوفتاده‌ای را که تواند احتمالی
همه عمر در فراقت بگذشت و سهل باشد		اگر احتمال دارد به قیامت اتصالی
چه خوشست در فراقی همه عمر صبر کردن		به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی
به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن		که شبی نخفته باشی به درازنای سالی
غم حال دردمندان نه عجب گرت نباشد		که چنین نرفته باشد همه عمر بر تو حالی
سخنی بگوی با من که چنان اسیر عشقم		که به خویشتن ندارم ز وجودت اشتغالی
چه نشینی ای قیامت؟ بنمای سرو قامت!		به خلاف سرو بستان، که ندارد اعتدالی
که نه امشب آن سماعست که دف خلاص یابد		به طپانچه‌ای و بَربَط برهد به گوشمالی
دگر آفتاب رویت منمای آسمان را		که قمر ز شرمساری بشکست چون هلالی
خط مشک بوی و خالت به مناسبت تو گویی		قلم غبار می‌رفت و فروچکید خالی
تو هم این مگوی سعدی که نظر گناه باشد		گنه‌ست برگرفتن نظر از چنین جمالی
سعدی

ساز و آواز همایون، آواز و تار استاد جلیل شهناز (Ostad Jalil Shahnaz)

ساز و آواز افشاری ـ عراق

مکن سرگشته آن دل را که دست آموز غم کردی
به زیر پای هجرانش، لگدکوب ستم کردی
قلم بر بی دلان گفتی، نخواهم راند و هم راندی
جفا بر عاشقان گفتی، نخواهم کرد و هم کردی
بدم گفتی و خرسندم- عفاک الله- نکو گفتی
سگم خواندی و خشنودم- جزاک الله- کرم کردی
عنایت با من اولی تر که تا دیدم جفا دیدم
گل افشان بر سر من کن که خارم در قدم کردی
غنیمت دان اگر روزی به شادی در رسی ای دل
پس از چندین تحمل ها که زیر بار غم کردی
شب غم های سعدی را مگر هنگام روز آمد
که تاریک و ضعیفش چون چراغ صبحدم کردی

شجریان - آواز افشاری ، آلبوم آرام جان

 " تصنیف قدیمی باد بهاری به یاد بانو "روح انگیز                   
اثر پرویز ایرانپور 
(خواننده:رها(راحله برزگری                                                                             
تار:محمد ذوالنوری                        
پیانو:محمد رضا امیر قاسمی
ویولن:محمد انشائی
تمبک:سعید جلالیان

Baade  Bahari | تصنیف باد بهاری

Dokhtar-e Falbin/Banan/Akbar Mohseni

هر دمی چون نی، ازدل نالان، شکوه‌ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهی‌ست، کز دل خونین، لحظه‌های عمر بی‌سامان، می‌رود سنگین
اشک خون‌آلود من‌دامان، می‌کند رنگین
به‌سکوت سرد زمان، به‌خزان زرد زمان،
نه زمان را درد کسی، نه کسی را درد زما
بهار مردمی‌ها دی شد، زمان مهربانی طی شد
آه از این دم‌سردی‌ها خدایا
نه امیدی در دل من، که کشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی، که فروزد محفل من
نه همزبان دردآگاهی، که ناله‌ای خرد با آهی،
داد از این بی‌دردی‌ها خدایا
نه صفایی ز دمسازی به جام می
که گرد غم زدل شوید، که بگویم راز پنهان، که چه دردی دارم بر جان
آه از این بی‌همرازی خدایا، وای از این بی‌همرازی خدایا
وه که به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراری از دل آذر، بر شد و خاکستر شد، یک نفس زد و هدر شد
یک نفس زد و هدر شد، روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد، مردم چشمم جامه به‌خون زد
دل نهم ز بی‌شکیبی، با فسون خود فریبی
چه فسون نافرجامی، به امید بی‌انجامی
وای از این افسون سازی خدایا

دانشگاه برکلی  l محمدرضا شجریان l بی همزبانی

ردیف آوازی استاد سید حسین طاهرزاده
به روایت استاد نورعلی برومند و با خوانش استاد محمدرضا شجریان

ابوعطا | چه شود به چهره‌ی زرد من...

Radif Avazi - http://1saoshyant.com

محمدرضا شجریان | چه شود.... | ابوعطا

گرم یاد آوری یا نه ... من از یادت نمی کاهم

شهرام ناظری - تورا من چشم در راهم

شمع و پروانه
صداي استاد محمدرضا شجريان
دستگاه: شور بيات ترک
اجراي سال 1354 با تنظيم فرامرز پايور در برنامه گلهاي تازه شماره158
شبی یــاد دارم که چشمم نخفت 
 شنیدم که پــروانه بـا شمع گفت
 که من عـاشقم گر بسوزم رواست 
 تو را گریه و سـوز و زاری چراست
 بـگفـت ای هــوادار مسـکــین مــن 
بــرفت انگــبین یــار شیــرین مـن
 چو شیــرینی از مـن بــدر مــی‌رود
چو فـرهادم آتش به سر می رود
د همی گفت و هرلحظه سیلاب در
فـرو می دویـدش به‌ رخـسـار زرد
 تو بگــریزی از پیش یک شعله خام
 من استــاده ام تــا بسوزم تـمام
 تـرا آتـش عشق اگــر پـر بسوخت
 مرا بین که از پای تاسر بسوخت
شاعر: سعدي

شمع وپروانه...محمد رضا شجریان

این مجموعه ارزشمند به صورت خصوصی در سال 1359 ضبط شده است.
برگرفته از سایت خصوصی

دانشگاه برکلی l محمدرضا شجریان l بی همزبانی

Hossein Dehbashi

Recent comments

habibahmani

Maryam

mina E

User 171454007

Related tracks