تَک ترک(مُخَدِر)
کلام اجرا:هومن
تنظیم صدا:اَبول
طراح جلد:هومن
تاریخ انتشار:آبان/۱۴۰۲

قسمت اول:

بغصه تو گلومه میره با دود پایین
رویاهام مخدره میشه کلانه پاپیچ
سر زندگی باخت دادیم همچیو تش
اندوه هامون نمی‌رسید انگاری ته آه
میزدیم زیرش غمه بپره
دوتا خنده فیک تو جمع مسخره
همینا برا دلیل دلخوشی بسمه
وقتی تو تن نیست  حس شدی مسئله؟!
میدویدیم دنبال رویا رویا جنده بود
نمیداد پا به ما
لای دردا میشد گره مشتام 
منم مشتاق برا انگیزه خوشحال
سختی عاشقمون میکردیم باش ترقی
توی کارا میشد شاید فرجی
ولی نمی‌کشد مغز  اگه نبود علفی
حالا شدیم معتاد مخدر لعنتی
روحم شده جدا از بدن پی قبضه شدن
هیرون بی هدف نداره پس
 ترس از کشتنم رهاش کن
نداره علاقه بت این بدن
میکُشَنَم یا آخر تهش هم میمیرم
فقط با مورفین خوبه حالهِ روحه این بدن
پس ندارم دلیل برا موندنم

قسمت دوم:

ته خنده می‌رسید به درد
یروز خوب نداریم تو تقویم پسر
دیدویدیم دنبالش  میکرد فرار از ما
برا همین جنجالی  همه حرفام
سرو تش بگا میدم میشم بازداشت 
شهری که قانوناش  میداد بوی شاش 
هنوز حبسیم  سه کامیم  ولی بد فاز 
رویاهام گم هروز بین افکار
صبحو شبم تلف وقتم میشه
تاریک‌تر روز بعدی از گذشته تیره
بی ریشه هدفا جونا از زندگی سیره
 رویاهام مخدره ولی بی حیله
اورفه خوشبختی تو چیه 
 تو سرفه ای که ریه رو 
به لجن کشیده؟!
 یا دوپامینی که
 دودمانتو با دود گاییده
تهشم میبنی روحتم پریده

mokhader

گذشته تلخ
کلام:هومن_اَبول
تنظیم صدا :اَبول
طراح جلد:اَبول
پائیزه_۱۴۰۲

قسمت اول: 
هومَن

دنبال خودمم توی افکارم
گم شده چندساله او خبر ازش ندار
هر شب فک کنم تو تاریکی صبح کرد
یا نشست به سقف اتاقش زل زده
یا فکراش کلی پول زد به جیب 
فک میکرد رویاهاش
هچوقت نقد نشه رفیق
چون همش دود شد رفت جلوی چشمشاش
رفت تو ریه هاشو اشکاش میبارید هی باز
تنها رفیقش بود خودش برا خودش
فقط تنها بود خاطرات میکردن پرش
از هرجا‌نگاه میکرد یه چکی خورده بود
 شده بود یه جسمه کاملا بی روح
 تصویرش بودو یه قلب ترک خورده
با کلی آدم آشنا که توش مرده 
حوصله نداشت حوصله هیچکیو 
حتا اون که بود بهترین دوستش
زمان می‌گذشت میشد حالش بدتر هروز
بدتر بدتر بدتر از دیروز
گذشته از میگذشت اینده بود جلوش
ولی پاهاش ندا نمیداد که برن جلو
بازم می‌گذشت  زندگی رو می‌فهمید 
از همه ترد میشد ولی میخندید
زیر چش گود کبود هروز صبحش
 چندتا قطره اشک مونده بود از شب قبلی

قسمت دوم:
اَبول
ی صدای خفه لای دودای کلفت 
گذر زندگی با فریادای لا تپق 
کنارم چمدونم  هرچی تو میگی درسته 
غریبه ها راست گفتن زدن آشنا ها بلوف 
همچی می‌رفت پایین با ی کام سیگار 
دلایی که دیوونست و بازم داد و بیداد 
روزایی که نخوابیدو شبایی که بیدار 
آشفته با روانی که همچیو بگا میداد 
دلایی که تنگه واسه ی روز خوب 
میسازیم ما زندگیو از صفر 
تلخه 
دلخوشیمون ب پایان صحنه 
بحثت ، 
 اشتباستو ما میکنیم
 نقدت 
منم 
ی صدایی تو سرت باختی بازم رو نده 
اینجا ته قصه نیست شروع واسه خوندنه 
زندگی باد هواست مثل سرنگ تو رگت 
مصرف توی هرجایی  سنگایی که پودر نشه 
از دست رفتمو 
نبودش ی دونه دست سمتم 
نمیخام پیدام کنین اصلا نگید  برگرد 
میخام برم ی جایی که نباشه اصلا غم 
تنهایی با خودم خلوت کنم هر شب  
تداخل اتفاقا بازیچش شد صبرم 
مجبور ب قاضی ای که بگم نبود از عمد
فریادای اجباری گذشته ی تلخم  
کشیدتم وسط مرگ اجرایی که خط زد

Gozashte Talkh (feat Abowl)

بَدن فَرسوده
کلام:هومن
میکس و مستر:اَبول
رپکن مهمان:اَبول
طراح جلد:هومن
تاریخ انتشار:زمستان/۱۴۰۲

قسمت اول:
از کجا شدش سیره حصرت دلم
افکار جویدن حال خوبهَ رو تو یه بند
ارزشش چقد بود میزدن حراج به تن
برا کسی مهم نبود گفتنه عرایضم
سر صبحی بازم چشا خون او زیرش گوده
عادی نیست حالتم بوده  ساخته توده
مجرم براشون  خونه ام خیابونه
پریشون فکرم خواب هام قاطی هزیونه
یه بدن فرسوده گلوله حرومش
میکنم نیسته  ترسی ام تو دل
بوده تو کثافت راه ام قدمامم کوره
مضر کوچه های شهرم خفه توی دودِ
پوچه زندگی نداره معنی برام
دیده چشمام رفته همچی ام به باد
مغزو پهنا  پر کردنه عقیده تو ترسا
سلا خی رویاهات با جیب های ندار
مزرهای اجبار رو میشکنم به هر حال
طراحه تضاد توی جریان فکرام
جری ام بی احساس سمی فقدان
لبِ تیغ ام راه میرم بی پروا
لطمه گندابه شعرام به زمانه
فریادا گنگه تو محاصره درداش
تلاشه بی جا جریحت میشه باز
راه میره بازتابش تابیده تو چشا
قسمت دوم:
معافیه  از کجا؟! 
وطن تاریکه؟  مظنونیم ما ؟
وقته ام فوتیه؟یا که عمر میره؟
ثانیه ام داره دقیقه رو هل میده
بی ارزشی ها منو پخت دیگه ته گرفت
هدفم تو مسیرش الودهِ تاثیره 
فریبه شده غریبه باما 
کجا میره حسا که ناپدیده
باعثِ تغییرش منم اگه کثیفه
زمینه تحقیرت میکنه درس میده
کنیه هامو بخیه نزدم به دلم
  پیله ای به حق میشه
جَریمه  دیده هامون نقض زیره اعتراف
پذریش میکنم حدی که رد میده مخه
 الودتره از مخدره سر میره
هومن تقاعس شو سرفیده پس دیگه
از همینجای دفترم بسته میشه
‘

Badane Farsoode

توده
کلام:هومن
میکس و مستر:اَبول
رپکن مهمان:اَبول
طراح جلد:هومن
تاریخ انتشار:زمستان/۱۴۰۲

قسمت اول:
همه جمعی ام تو این توده شهره لعنتی
میگیریم دمو ازش میوفته نفس به تنگی
پی کصلک او مافیای نقشی جویدن جنین
افتادن بیرون ازش  تو تاریکی مسیر
طلبه حریف تو دوره جنگ مغزه کثیف
تحت تعقیب مث هنرم شطرنجی چهرها او
میریزن هنوزم جونی رو  تو کف کفی 
منم پی تفتیش تو جهانی که شد جری 
هروز داری راه میری تو این پیرامون مریض
اینجا کشتنت براشون بوده حس لذیذ
خر دت کهن اس  میده تعلیمت پنیر
یروزی هم میرسی به تحدید 
تاکید میکنم،ببندی دهنو تو جمعی
که نی معلوم  هیچوقت دشمنت از رفیق
هنوز‌میگردی پیش کیارو درید نفهمید نه؟!
بهتره خفشی
دم گرفتن از این توده شده کارام
انقدی که خودش به بیاد استقبالم
راه رویاهای زندگی کویره  بغض چشمامن 
بازرچه شهرمون پر فروش افکاره عرقان
منم معتاد به شهر توی خلوتی هاشم
شلوغتر از جمعیته خط سفید عابراشم
مزاجم تلخ ازه دیدنه 
یا الکل سیک دادیم به خوردش
 تو ام فارقی از دنیا
 
قسمت دوم:
صدایی خلتا میده از ته گلو چرک زده 
نفسام بنده شده به چی؟!زندگی بگذره؟!
یه لحظه سکوت لایی این همه همه 
اگه بود یه درصد حرفام تو سرت
 شل میشد فکت میفتادش
 تنم پخش زمین زیر پایی زد رفیق
هنوز دنبال مصرفی توی جمع مصنوعی
جرم هامونو خط زدیم تو صحنه  پسرفت نی
پس از این درس گرفتیم امو دادیم یه عبرتی
ولی کس ندید اینجا فرق او خواستن به شکل عجیب
همه شدن دبگه عالم او فیقه
معضلات خفیف سرتو  زیر اب سریعی میکن ان
بدی ابی به تنی او تبعیض بین عقل قلبت
صلح به صلابه کشیده پوچی توی عملت
مزه مزه کن جای منم تشنگی بفهمی
 نداره این جهان برات قصه ای 
شروعش با توعه داره پایان اما
تا وقتی که زنده ای بده بش یه حس ریز
پر نباش از جهل او بزن جرقه ای
تحول کن ایجا درونت نه رو چک نویس
دست چرخیده حالا نوبته تو کام بگیر
سنگین تر از توده تا برسی باوری

Todeh

کوچه ها گشنن
کلام:هومن
میکس و مستر:اَبول
رپکن مهمان:اَبول
طراح جلد:هومن
تاریخ انتشار:زمستان/۱۴۰۲

قمست اول::
کوچه ها گشن نمیشه بهت رحم
نفله ای اگه بشی باهاشون همدم
طردی وقتی نیست نایی رفتن
حرف هم نزن اینجا گوش ها کرن
منم کرم برا بعلیدن حقیقت
لایی کورها نکن هیچوقت تعریف از دیدن
تبعید از بیدارین او دریده فریبن
رویه ام کثیفه اخه باطنا کیرین
تنت تحمیل طبیعت نیست الگویی سلیقت
کتبیس شهرم مردمش عجیبن
پلیده زمینه ام همینه وضعیت
کفیده قلبمو انگاری فجیعان
همچی مرموزه او دنبال پنیرم افتاد
بلاخره کردش اسیرم
پاچیدن رو رویاهات اب منی رم
که باهات توی یه پس زمینم

همخوان:
میزنم خط رو همه صفحه ها
فکرم هی میشه درگیر چرا؟!
میکشم سر او خب به دار
نمیدم هیچوقت تن به اب

قسمت دوم:
چریکی جنگیدم برا تنفس گاییده
دروم هنوز بوی فاضلاب تاریکه
ندا داره میده کوچه های دیگه
نپچید اوضاع هم روبراه میشه
تو نقاب میره داستانا براش بازیه
همه نقشو حفظه مگیه نمیاد تیپت
عوض کن نقاب او نپرس سوالی هم دیگه
برات میبینی همچی عادیه 
گندیده ترس رو از چمشات میگه
برسه روزی که بش بازیچه
سری تاریخت نوری هم بهش نتابیده
ماهاش اسیرن او نیستش توجه به ثانیه
میگذره بگذر توهم ازشون
یا پایبند شو بکن تحمل 
که بشن رویداد هم برات تحول
حالا وقت کشتنه پس خفش کن

همخوان:
میزنم خط رو همه صفحه ها
فکرم هی میشه درگیر چرا؟!
میکشم سر او خب به دار
نمیدم هیچوقت تن به اب

Kooche Haa Goshnan

مُخه آلوده
کلام:هومن
میکس و مستر:اَبول
رپکن مهمان:اَبول
طراح جلد:هومن
تاریخ انتشار:زمستان/۱۴۰۲

قمست اول:
۰مخ الوده شده او بدن متحرک
دیدم روی روحم چندتا ضربه حکه
متهم به زندگی ترکش براش سخته
میخوره ترکش مخه متحول شه
مُصمم برا ایده هدفاش پره از حرف
دهن بسته اس گوشا باز میره راه
توی ماس حقیقت دنبالش دروغ
 افتاده به دام توی دلمون او خون
مخ دیده هروز میشه جو عوض
خودشو وفق نداد گفتم مسخرس
دیده هاشون مقلطس اینا اکثرا
روی صورت  لبخند میش مصرفم
 احساستو  کشتمو دفن کردم من
 هنوز به سر میبرم توی تبصرشم
میشه ورقات تلختر بدتر از قبل
خوبی ام نکردم برا منفه اتم
الوده اس اجزای تو سرم فساد 
دود توی ریه است شده نیازمندش هوا
خشکه ابره چشمام دارم کلی چرا
مخچه میگه چه فایده ای داره اینا  برات
 میگم خفه شو نمیخوام بشنونم صدات
وقتی توی گوشا هرز میره نگاه به دیدگاه
قضاوت بی جا شدم یه تعبیر  توی تعبیده
دنیا معجز اس باز نشده طونله گیجگا

همخوان:
الودس بدتر از مقصدم
الودس مث شعرای دفترم
الودس بدتر از هوای تهران
الودس نیستش پی تلافی
الودس فاقد  حرف اراجیف
الودس ولی شده پره معانی
الودس دیو که دارم تو سرم 

قسمت دوم:
شبا تیر خلاصی اون بهم میزد
باید بدمش پیچ تا نزنه به هدف
برا کشتنه من نمیکنه وقتو تلفت
صدا خندش پرونده خواب از سرم
بعد از منم معلوم سکونت مخه کی هس
 فقط پاره پیرن توی جنگ منو دیو بی رحم
دیده چشاش دریغم نمیکنم برا رسیدن
رشد کردن درونم نیست تو دیدرس
توی سیاهی ذهنم داره راه میره
از صدا قدماش جفته گوشام عاصیه
هی میشم پاگیرش فکرام داره تاره میشه
از اون ادم عادیه گمشده امو یه ناحیه دلمم تاریکه
نمیزارم فاش بشه میکشمش تا بره
نمیشه ام تابعش تا کجا تاب بده
میندازمش بیرون بازم بلاخره مخم 

همخوان:
الودس بدتر از مقصدم
الودس مث شعرای دفترم
الودس بدتر از هوای تهران
الودس مث مردمک جهان
الودس نیستش پی تلافی
الودس فاقد از حرف اراجیف
الودس ولی شده پره معانی
الودس دیو که دارم تو سرم 

قسمت سوم:
کنترل رو  گرفته به دست مغزم
شدم لجن توی شهری که همه باهم لجن
مساحت طوله عرض زندگی رو قدم زدم
دیدم دو وجب قدم بزرگتره از قبرم
فهمیدم مخ هدربند نیستش مخازنم لحظه اس
گذشت رو پس زده آینده رو مست رفت
کرده تفرقش مغزم گند زد توی نوره قلبم
الودس مخه کوچه شهرش
الودس مخه چندتا بخشش
الودس مخه نیستش پی ببخشش
الودس مخه بی حد مرزه
الودس مخه شده جمجه خسته
الودس مخه همه حساشم رفته
الودس مخه دیگه نمیترسه
چون نمونده روحی تو بدن متحرک 

mokhe Aloode

zir tar az zir zamina 
.thadakhol.تَداخُل.
SharghTehran

Lil’Hooman

Popular tracks