Siedziała kiedyś 
Jakaś dziewczyna 
Umorusane 
Miała oczy od płaczu
Na ławce pod wiatą
I jakiś emeryt
Z nią rozmowe zaczął
Niech pani zobaczy

Zauważyła że neon Galerii jest tak przykryty przez inny budynek
Że pierwsza litera drugiego wyrazu ukrywa się za nim no co za debile

Postanowili położyć ten hotel z niejednoznacznie brzmiącą nazwą
Z apostrofem po pierwszej literze powodującą w wymowie jazgot

A to jest Polska
I jeszcze nie zginęła
I żaden apostrof
Tu miejsca w słowie nie ma

Kto by się przejmował
Kiedy marne plony
I pada i wieje
I wszędzie latają drony
I nie ma już jutra
I nie ma już wody
I jeszcze są inne ale już bardziej personalne powody

A pani jest smutna...
Pani się martwi o życie
A mi matka śpiewała
Gdy spać nie mogłem przed świtem

Tułały po niebie się 
Cztery Księżyce
Cztery księżyce
A świat pod nimi palił się
Świat zapalił się
Świat zapalił się
I póki je mrok czerpie do góry
Póki je blask pcha w dół
Tułały po niebie się
Cztery księżyce
Cztery księżyce

cyjan