öfke kında durmaz

öfke kında durmaz
çektim öfkemi sabrın kınından
vurdum yollara
acı tuttum
şafak söktüm
kan bağırdım
ve bağırdıkça ben
binalar caddelere yıkıldılar

büyüdü karanlığın iğrenç gözleri
yumruklar sıkıldılar
korkmadım
vazgeçme…