first track of ágætis byrjun reversed.

http://www.sigur-ros.co.uk/band/disco/agaetis-media.php

intro - reversed

Schubert - Serenade "Leise Flehen Meine Lieder"

▨ نام شعر: بی‌خوابی
▨ شاعر: محمد مختاری
▨ با صدای: محمد مختاری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
______________________
چه فرق می‌کرد زندانی در چشم‌انداز باشد یا دانشگاهی؟
اگر که رویا تنها احتلامی بود بازی‌گوشانه
تشنج پوستم را که می‌شنوم، سوزن سوزن که می‌شود کف پا
علامت این است که چیزی خراب می‌شود
دمی که یک کلمه هم زیادی‌ست
درخت و سنگ و سار و سنگسار و دار
سایه‌ی دستی‌ست که می‌پندارد دنیا را باید از چیزهایی پاک کرد
چقدر باید در این دو متر جا ماند تا تحلیل ِجسم حد ِزبان را رعایت کند؟
چه تازیانه کف پا خورده باشد
چه از فشار ِخونی موروث در رنج بوده باشی
قرار جایش را می‌سپارد به بی‌قراری که وقت و بی‌وقت
سایه به سایه
رگ به رگ
دنبالت کرده است تا این خواب


تظاهرات تورم را طی می‌کنم در گذر دلالان
سر چهار راه صدای درشت می‌پرسد
ویدئو مخرب‌تر است یا بمب اتم؟
مسیح هم که بیاید انگار صلیبش را باید حراج کند
صدای زنگ ِ فلز در دندان‌های طلا
و خارش کپک در لاله‌های گوش
نصیب نسلی که خیلی دیر رسیده است

نه سینما و نه مهمانی در تاریخ
هجوم کاشفانی با تاخیر ِحضور
هزار کس می‌آیند و هزار کس می‌روند
و هیچ‌کس هیچ‌کس را به خاطر نمی‌آورد
صدا همان که می‌شنوی نیست
سگ از سکوت به وجد می‌آید و دزد بر سر بام بلند سماع می‌کند با ماه
زبان عزیز‌تر است اکنون یا دهان؟
که سنگ راه ِ دهان را هزار بار تمرین کرده است

صدا که می‌شکند
حرف که چرک می‌کند
جمله‌ها که نقطه‌چین می‌شوند
پیری یا بچه‌ای که خود را می‌کُشد
تازه معنا روشن می‌شود

سگی که می‌افتاد در نمکزار و
این نمک که خود افتاده است
خلاف رای اولوا الالباب نیست که ماه رنگ عوض کرده باشد
یا شب مثل آزادی زنگ زَنَد

گچ ِسفید جای سرت را نشان می‌دهد
که چند سالی انگار در اینجا می‌نشسته‌ای
و رد انکارت افتاده است بر دیوار
یا شاید نقشی مانده است از تسلیمت

گذاره‌ای اصلا نا‌تمام
و تازه این بی‌تابی که هیچ چیز آرامَش نمی‌کند
در التهاب درهایی که باز می‌شوند و درهایی که بسته می‌شوند
کتاب‌هایی که باز می‌شوند و دست‌هایی که بسته می‌شوند
دست‌هایی که سنگ‌ها را می‌پرانند
و سارهایی که از درخت‌ها می‌پرند
درخت‌هایی که دار می‌شوند
دهان‌هایی که کج می‌شوند
زبان‌هایی که لال‌مانی می‌گیرند
صدای گُنگ و چشم‌انداز ِگُنگ و خواب گُنگ
و همهمه
که می‌انبوهد
می‌ترکد
رویا که تکه‌تکه می‌پراکند
دانشگاهی که حل می‌شود در زندانی و چشم اندازی که از هم می‌پاشد
خوابی که می‌شِکَند در چشم و
چشم که میخ می‌شود در نقطه‌ای و نقطه
که می‌ماند مَنگ در گوشه‌ای از کاسه سَر که همچنان غلت می‌خورد
غلت می‌خورد
غلت می‌خورد
▨
محمد مختاری - تهران  ۱۸ امرداد ماه ۱۳۷۴ 
 از مجموعه شعر وزن دنیا صفحه‌ی ۷۵
______________________
این خوانش در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۳۷۷ انجام شده؛ یعنی نه ماه پیش از قتل دردناک او

محمد مختاری | بی‌خوابی | پالایش شده

Sounds from Wednesday morning

شعر : سایه
 ترانه تکمیلی : علی عظیمی
آهنگسازی ،گیتار و آواز : علی عظیمی
پرکاشن : حبیب مفتاح بوشهری
همخوان اصلی : علی برادران 
همخوانهای دیگر: پرهام بهادران
شهره خاتون
سارا امینی
Guitars: Rick Perks
Bass: Tom Sullivan
Drums: Tom Atherton
Music Production: Tom Sullivan

چه فکر می کنی؟
که بادبان شکسته
زورق به گل نشسته ایست زندگی؟
در این خراب ریخته
که رنگ عافیت از او گریخته
به بن رسیده
راه بسته ایست زندگی

هوا بد است
تو با کدام باد میروی؟
چه ابر تیره ای گرفته سینه تو را؟
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا نمی شود

گذر ز ناهموار این راه سر به نا کجای
پر پیچ و خم
شب است و با هم در این گردباد همسفریم
با هم

ما شاهکار خلقتیم
شاکیان ظلمتیم
در بندیم و آزاد
از هفت دولتیم
با ذهن های سنتی
در انتظار نعمتیم
تشنه حقیقت و
خسته از نصیحتیم

چون برای ما رو تخته سياه
مرز خیر و شر کشیدن
شاخه های دلخوشی
چو سر کشید
سر بریدن
تلخ تلخ کام ها
که جام زهر و سر کشیدن

اهل تزویر و همه آبکشان جا نمازیم
همه محتاج دعا از راه راست بی نیازیم
شاید تقدیر ماست این شام تار و دوره کردن
اما تقصیره باز
اشتباه و توبه کردن
سر سپردن
به حال دیروز
غبطه خوردن
باید زندگی کرد
قبل مردن

جهان چو آبگینه شکسته ایست
که سرو راست هم در او شکسته می نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین دره های این غروب تنگ
که راه بسته، راه بسته می نمایدت
زمان بیکرانه را تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمیست این درنگ درد و رنج
بسان رود که در نشیب دره سر به سنگ میزند رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش

Zendegi

Dealing with People

جوزپه اونگارتی
ترجمه‌: مهدیه رحمتی
دکلمه: افشین زارعی

Giuseppe Ungaretti -  Mahdieh Rahmati - Afshin Zarei

Words: Hichkas
Music: Mahdyar
This track contains live recordings of November 2019 Iran protests.

قسمت ۱:
دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
همه‌ی دار و ندار رو بردن، یه کویر مونده فقط و لب تشنه
همه‌ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه‌ای تحویل نگرفته
حتی بدون تحریما‌ هم خوشبختی اصلاً لمس نمی‌شه
انگار وطنش مستعمره‌س، پشیزی واسه ملت خرج نمی‌شه
صبح و شب سگ‌دو می‌زنه، آخر ماه باید قرض بگیره
تو خیابون واستاده که یه جوری حقشو پس بگیره
اینا شهروند نمی‌خوان، برده می‌خوان
از تو سلول صدا ضجه میاد و 
می‌خواد چند دهه قتل و غارت تموم شه
چندین ساله اشکش رو درآورده‌ن و دیگه اشکی واسه گاز اشک‌آور نمونده
تبعیض داره بیداد می‌کنه و می‌گن تو حق مردم اجحافی نی
همه رانتی 
تو داشتن تخصص اصراری نی
همه‌ی کشور رو قفس کشیده‌ن و می‌گن اینجا هیشکی زندانی نی
همه‌ رو لخت کرده‌ن و می‌گن «این پوشش چرا اسلامی نی؟»

همخوان:
داد می‌زنه
کی این جنایتو از یاد می‌بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می‌زنه
ما همه با هم هستیم

قسمت ۲:
دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
این کوچه‌ها رو سال‌هاست با خون شسته‌ن ولی تعداد تلفات کمه مثکه
همه‌ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه‌ای تحویل نگرفته
دیده پول نفت کم بیارن،‌ گودی زیر چشا حفر می‌شه
بد و بدتری نی، همه آشغالن و یکی داره خدا فرض می‌شه
هیچ تصمیمی با خودش نی، از لباس تنش بگیر تا اینکه پول مملکتش داره کجا خرج می‌شه
می‌گن حریم شخصی ولی گلوله میاد تو خونه و از شیشه رد می‌شه
مملکتو به خون کشیدن و خبر کشته‌شده‌های یه جا دیگه پخش می‌شه
لاله‌ها زیر پوتین له می‌شن و پیرهن خونی زیر پای آقازاده فرش می‌شه
آتیشایی که تو منطقه به پا کردن از تکلیف مردم روشن‌ترن
دلایی که سرد شدن از جسدای توی سردخونه خنک‌ترن
مظلوما هی کشته می‌شن، همه‌ی ۱۲ ماه محرمن
صدا ترکیدن بغض میاد و می‌گن این اشرار مسلحن

همخوان:
داد می‌زنه
کی این جنایتو از یاد می‌بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می‌زنه
ما همه با هم هستیم

قسمت ۳:
دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
خیلیا حبس شدن و مردن، این پایان نی، هنوز نرسیدیم ته قصه
همه‌ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه‌ای تحویل نگرفته
همه‌ی اعتراضا جرمن
تو خیابون صدا شعار اومد و مردم شدن دشمن
همه‌ی منابع طبیعی رو استخراج کردن و خوردن
فقط جنازه‌های روی زمین مونده که معدن سربن
مامور لوله رو می‌گیره بالا، زخمیا هدفش
اون می‌ره کمک با اینکه گلوله‌ها میان طرفش
دیگه هیچی واسه‌ی از دست دادن نداره
فقط انسانیته و شرفش
می‌ریزن تو بیمارستانا و مجروحین رو از رو تخت می‌دزدن
همینجوریش هم واسه نداشتن پول درمان می‌مردن
همه‌ رو قتل عام می‌کنن پشت درهایی که قفل می‌مونن
فکر می‌کنن شهیدای گمنام همیشه گم می‌مونن
اینا جون آدمیزادو مفت می‌دونن
حتی بی‌خداها به اجبار آیه‌ی یأسو با صوت می‌خونن

همخوان:
داد می‌زنه
کی این جنایتو از یاد می‌بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می‌زنه
ما همه با هم هستیم

Hichkas - Dastasho Mosht Karde

12 - Schubert Impromptu in C minor opus 90-1 Amaral Vieira, Fortepiano Schweighofer 1830 (recorded in Japan)

Giuseppe Ungaretti - Mahdieh Rahmati - Afshin Zarei

Javad Soroush

Related tracks