Mohammad Mokhtari _ محمد مختاری

first track of ágætis byrjun reversed.

http://www.sigur-ros.co.uk/band/disco/agaetis-media.php

intro - reversed

Schubert - Serenade "Leise Flehen Meine Lieder"

▨ نام شعر: بی‌خوابی
▨ شاعر: محمد مختاری
▨ با صدای: محمد مختاری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
______________________
چه فرق می‌کرد زندانی در چشم‌انداز باشد یا دانشگاهی؟
اگر که رویا تنها احتلامی بود بازی‌گوشانه
تشنج پوستم را که می‌شنوم، سوزن سوزن که می‌شود کف پا
علامت این است که چیزی خراب می‌شود
دمی که یک کلمه هم زیادی‌ست
درخت و سنگ و سار و سنگسار و دار
سایه‌ی دستی‌ست که می‌پندارد دنیا را باید از چیزهایی پاک کرد
چقدر باید در این دو متر جا ماند تا تحلیل ِجسم حد ِزبان را رعایت کند؟
چه تازیانه کف پا خورده باشد
چه از فشار ِخونی موروث در رنج بوده باشی
قرار جایش را می‌سپارد به بی‌قراری که وقت و بی‌وقت
سایه به سایه
رگ به رگ
دنبالت کرده است تا این خواب


تظاهرات تورم را طی می‌کنم در گذر دلالان
سر چهار راه صدای درشت می‌پرسد
ویدئو مخرب‌تر است یا بمب اتم؟
مسیح هم که بیاید انگار صلیبش را باید حراج کند
صدای زنگ ِ فلز در دندان‌های طلا
و خارش کپک در لاله‌های گوش
نصیب نسلی که خیلی دیر رسیده است

نه سینما و نه مهمانی در تاریخ
هجوم کاشفانی با تاخیر ِحضور
هزار کس می‌آیند و هزار کس می‌روند
و هیچ‌کس هیچ‌کس را به خاطر نمی‌آورد
صدا همان که می‌شنوی نیست
سگ از سکوت به وجد می‌آید و دزد بر سر بام بلند سماع می‌کند با ماه
زبان عزیز‌تر است اکنون یا دهان؟
که سنگ راه ِ دهان را هزار بار تمرین کرده است

صدا که می‌شکند
حرف که چرک می‌کند
جمله‌ها که نقطه‌چین می‌شوند
پیری یا بچه‌ای که خود را می‌کُشد
تازه معنا روشن می‌شود

سگی که می‌افتاد در نمکزار و
این نمک که خود افتاده است
خلاف رای اولوا الالباب نیست که ماه رنگ عوض کرده باشد
یا شب مثل آزادی زنگ زَنَد

گچ ِسفید جای سرت را نشان می‌دهد
که چند سالی انگار در اینجا می‌نشسته‌ای
و رد انکارت افتاده است بر دیوار
یا شاید نقشی مانده است از تسلیمت

گذاره‌ای اصلا نا‌تمام
و تازه این بی‌تابی که هیچ چیز آرامَش نمی‌کند
در التهاب درهایی که باز می‌شوند و درهایی که بسته می‌شوند
کتاب‌هایی که باز می‌شوند و دست‌هایی که بسته می‌شوند
دست‌هایی که سنگ‌ها را می‌پرانند
و سارهایی که از درخت‌ها می‌پرند
درخت‌هایی که دار می‌شوند
دهان‌هایی که کج می‌شوند
زبان‌هایی که لال‌مانی می‌گیرند
صدای گُنگ و چشم‌انداز ِگُنگ و خواب گُنگ
و همهمه
که می‌انبوهد
می‌ترکد
رویا که تکه‌تکه می‌پراکند
دانشگاهی که حل می‌شود در زندانی و چشم اندازی که از هم می‌پاشد
خوابی که می‌شِکَند در چشم و
چشم که میخ می‌شود در نقطه‌ای و نقطه
که می‌ماند مَنگ در گوشه‌ای از کاسه سَر که همچنان غلت می‌خورد
غلت می‌خورد
غلت می‌خورد
▨
محمد مختاری - تهران  ۱۸ امرداد ماه ۱۳۷۴ 
 از مجموعه شعر وزن دنیا صفحه‌ی ۷۵
______________________
این خوانش در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۳۷۷ انجام شده؛ یعنی نه ماه پیش از قتل دردناک او

محمد مختاری | بی‌خوابی | پالایش شده

محمد مختاری، شاعر و نویسنده و پژوهشگر، در پاییز ۱۳۷۴ در ایالات متحده درباره شاهنامه و شیوه‌ی مطالعه و تحقیق آن سخنرانی کرد. متن پیش‌رو عیناً از فایل صوتی برجای‌مانده از سخنرانی او پیاده‌سازی شده که چندان در دسترس مخاطبان نیست و به مناسبت سالروز تولد او بازنشر می‌شود. فایل صوتی این سخنرانی را نیز با هم می‌شنویم.

یک سخنرانی کمتر شنیده‌شده: محمد مختاری درباره شاهنامه

▨ نام شعر: هامون (بخشی از شعر بلند «منظومۀ ایرانی»)
▨ شاعر: محمد مختاری
▨ با صدای: محمد مختاری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
___________________
میان‌مان صدایی تبخیر شد
و مرگ جار زد
درون خالی‌اش را بی‌تحاشی.

گذشت عمر در گذر شن و بی‌قراری خون
که پاشنه به خاک می‌کوبد
و خاک، خاک، لایه لایه‌ی هزار ساله
و خاکروبه‌هایی کز شیپوری بزرگ اکنون بر ما
می‌افشانند.

پناه بوته‌های گز
بتلخی آبی از کناره‌های عمر می‌رود
به سرنوشت شوره بر شیار برفگینه‌ی نمک
نک می‌زنند
کلاغ پیر و کبک کاهل.
رباطهای یاوه‌ی کپک زده
دهان گشوده‌اند به خمیازه
و در ردای باد تاب می‌خورد پوسیدگی
و روزنامه‌های زرد و آبدیده
گاه از پر قبایی بیرون می‌پرد.

-“زمان شکافته ست و نشت کرده است
غبار و سایه‌های نخ نما و سرداریهای بیدخورده.
خط غباری بر پوست آهو
و شله‌های رنگ و رو رفته
و چهره‌های فرسوده در قابهای کهنه
که از کنارشان بی‌تاب گذشته بودیم
و از درونمان اکنون سر بر می‌آورند
تا ما را در قابی میخکوب کنند.
-“کی اند و از کجا می‌آیند؟
که نیمی از من بوده‌اند
و مادرانم در حلقه‌ی عذاشان گریسته‌اند.

از آرواره‌ی افق بیرون می‌آید
صفی از اندامهایی
برهنه
بی‌سر
بی‌تاب
صفی دگر
که ابریشم
به زیر    کرباس پوشیده‌اند.

-“و پوستشان آمخته‌ی پرستو و باران نیست،
وز چنبر عزایم و دندان مار نفس می‌کشند.”

گشوده می‌شود طومارها
و بوی نفتالین
مشام باد را می‌آزارد
کلاهی از کناره‌ی افق فرو می‌افتد
و پوزخند خاک موج برمی‌دارد:

…

-“نگاه میهنم پیرم کرده است
چراغ ماتم است گلایل.
کسی توازن انسان و خاک را می‌خواهد برهم زند
صدای زنجره می‌گیرد
و کرم لای خط و گندم و شناسنامه وول می‌خورد
شمایل کدر مرگ
و هاله‌ای که گرداگردش بسته‌اند.

نگاه نیم بسته بر دوایر فرا رونده
گلوی آفتاب و شیشه‌ای شکسته
که برق می‌زند.
و خون روز و رودخانه در غبار و پلک‌های خسته
گم می‌شود
نمک دهان و زخم را فرو می‌بندد
و گاه گاه خش خش مدادی بر کاغذی
که مهره‌های پشت را می‌لرزاند.
غبار جای گام‌های تند
نشسته است.
و گام‌ها که باد را مهار کرده بودند
مساحت کویری حیات را اندازه می‌گیرند
▨
محمد مختاری
بخشی از شعر بلند “منظومۀ ایرانی”

محمد مختاری | هامون | پالایش شده

Sounds from Wednesday morning

شعر : سایه
 ترانه تکمیلی : علی عظیمی
آهنگسازی ،گیتار و آواز : علی عظیمی
پرکاشن : حبیب مفتاح بوشهری
همخوان اصلی : علی برادران 
همخوانهای دیگر: پرهام بهادران
شهره خاتون
سارا امینی
Guitars: Rick Perks
Bass: Tom Sullivan
Drums: Tom Atherton
Music Production: Tom Sullivan

چه فکر می کنی؟
که بادبان شکسته
زورق به گل نشسته ایست زندگی؟
در این خراب ریخته
که رنگ عافیت از او گریخته
به بن رسیده
راه بسته ایست زندگی

هوا بد است
تو با کدام باد میروی؟
چه ابر تیره ای گرفته سینه تو را؟
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا نمی شود

گذر ز ناهموار این راه سر به نا کجای
پر پیچ و خم
شب است و با هم در این گردباد همسفریم
با هم

ما شاهکار خلقتیم
شاکیان ظلمتیم
در بندیم و آزاد
از هفت دولتیم
با ذهن های سنتی
در انتظار نعمتیم
تشنه حقیقت و
خسته از نصیحتیم

چون برای ما رو تخته سياه
مرز خیر و شر کشیدن
شاخه های دلخوشی
چو سر کشید
سر بریدن
تلخ تلخ کام ها
که جام زهر و سر کشیدن

اهل تزویر و همه آبکشان جا نمازیم
همه محتاج دعا از راه راست بی نیازیم
شاید تقدیر ماست این شام تار و دوره کردن
اما تقصیره باز
اشتباه و توبه کردن
سر سپردن
به حال دیروز
غبطه خوردن
باید زندگی کرد
قبل مردن

جهان چو آبگینه شکسته ایست
که سرو راست هم در او شکسته می نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین دره های این غروب تنگ
که راه بسته، راه بسته می نمایدت
زمان بیکرانه را تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمیست این درنگ درد و رنج
بسان رود که در نشیب دره سر به سنگ میزند رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش

Zendegi

Dealing with People

Collage JulienMarchal(Lost in Brain/Fog), Mokhtaari  ,AmirMaleki


چقدر باید در این دو متر جا ماند تا تحلیل جسم حد زبان را رعایت کند؟

چه تازیانه کف پا خورده باشد
چه از فشار خونی موروث در رنج بوده باشی
قرار جایش را می سپارد به بی قراری
که وقت و بی وقت
سایه به سایه
رگ به رگ
دنبالت کرده است تا این خواب
…
تظاهرات تورم را طی می کنم در گذر دلالان
سر چهار راه صدای درشت میپرسد
ویدئو مخرب تر است یا بمب اتم؟؟؟
مسیح هم که بیاید انگار صلیبش را باید حراج کند
صدای زنگ فلز در دندانهای طلا
وخارش کپک در لاله های گوش
نصیب نسلی که خیلی دیر رسیده است
نه سینما و نه مهمانی در تاریخ
هجوم کاشفانی با تاخیر حضور
هزار کس می آیند و هزار کس میروند
و هیچ کس هیچ کس را به خاطر نمی آورد
صدا همان که میشنوی نیست
سگ از سکوت به وجد می آید و دزد بر سر بام بلند سماع میکند با ماه
زبان عزیز تر است اکنون یا دهان؟
که سنگ راه دهان را هزار بار تمرین کرده است
صدا که میشکند
حرف که چرک میکند
جمله ها که نقطه چین میشوند
پیری یا بچه ای که خود را می کشد
تازه معنا روشن میشود
سگی که می افتاد در نمکزار و…این نمک که خود افتاده است
خلاف رای اوللالباب نیست که ماه رنگ عوض کرده باشد
یا شب مثل آزادی زنگ زند
گچ سفید جای سرت را نشان میدهد
که چند سالی انگار در اینجا می نشسته ای
و رد انکارت افتاده است
بر دیوار
یا شاید نقشی مانده است از تسلیمت
گذاری اصلا نا تمام
و تازه این بی تابی که هیچ چیز آرامش نمی کند
در التهاب درهایی که باز میشوند و درهایی که بسته میشوند
کتابهایی که باز میشوند و دستهایی که بسته میشوند
دستهایی که سنگها را میپرانند
و سارهایی که از درختها میپرند
درختهایی که دار میشوند
دهان هایی که کج میشوند
زبانهایی که لال مانی میگیرند
صدای گنگ و چشم انداز گنگ و خواب گنگ
و همهمه
که می انبوهد
می ترکد
رویا که تکه تکه میپراکند
دانشگاهی که حل میشود در زندانی و چشم اندازی که از هم میپاشد
خوابی که میشکند در چشم و چشم که میخ میشود در نقطه ای
ونقطه
که می ماند منگ در گوشه ای از کاسه سر
که همچنان غلت می خورد
غلت می خورد
غلت می خورد

"محمد مختاری"

#MohammadMokhtari  #Bikhaabi #بیخوابی  #محمدمختاری

محمد مختاری - بی خوابی

جنون رودابه  از فصل ششم منظومه ی ایرانی محمد مختاری 

جنون رودابه است اين سرزمين
هزار پرده فروهشته اند و می نگرند
و خاک وقتی آمخته شد
شغاد را
حتی از پشت زال برمی انگيزند.

محمد مختاری/         جنون رودابه است اين سرزمين/

محمد مختاری
دکلمه: افشین زارعی

Mohammad Mokhtari - Afshin Zarei

Words: Hichkas
Music: Mahdyar
This track contains live recordings of November 2019 Iran protests.

قسمت ۱:
دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
همه‌ی دار و ندار رو بردن، یه کویر مونده فقط و لب تشنه
همه‌ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه‌ای تحویل نگرفته
حتی بدون تحریما‌ هم خوشبختی اصلاً لمس نمی‌شه
انگار وطنش مستعمره‌س، پشیزی واسه ملت خرج نمی‌شه
صبح و شب سگ‌دو می‌زنه، آخر ماه باید قرض بگیره
تو خیابون واستاده که یه جوری حقشو پس بگیره
اینا شهروند نمی‌خوان، برده می‌خوان
از تو سلول صدا ضجه میاد و 
می‌خواد چند دهه قتل و غارت تموم شه
چندین ساله اشکش رو درآورده‌ن و دیگه اشکی واسه گاز اشک‌آور نمونده
تبعیض داره بیداد می‌کنه و می‌گن تو حق مردم اجحافی نی
همه رانتی 
تو داشتن تخصص اصراری نی
همه‌ی کشور رو قفس کشیده‌ن و می‌گن اینجا هیشکی زندانی نی
همه‌ رو لخت کرده‌ن و می‌گن «این پوشش چرا اسلامی نی؟»

همخوان:
داد می‌زنه
کی این جنایتو از یاد می‌بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می‌زنه
ما همه با هم هستیم

قسمت ۲:
دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
این کوچه‌ها رو سال‌هاست با خون شسته‌ن ولی تعداد تلفات کمه مثکه
همه‌ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه‌ای تحویل نگرفته
دیده پول نفت کم بیارن،‌ گودی زیر چشا حفر می‌شه
بد و بدتری نی، همه آشغالن و یکی داره خدا فرض می‌شه
هیچ تصمیمی با خودش نی، از لباس تنش بگیر تا اینکه پول مملکتش داره کجا خرج می‌شه
می‌گن حریم شخصی ولی گلوله میاد تو خونه و از شیشه رد می‌شه
مملکتو به خون کشیدن و خبر کشته‌شده‌های یه جا دیگه پخش می‌شه
لاله‌ها زیر پوتین له می‌شن و پیرهن خونی زیر پای آقازاده فرش می‌شه
آتیشایی که تو منطقه به پا کردن از تکلیف مردم روشن‌ترن
دلایی که سرد شدن از جسدای توی سردخونه خنک‌ترن
مظلوما هی کشته می‌شن، همه‌ی ۱۲ ماه محرمن
صدا ترکیدن بغض میاد و می‌گن این اشرار مسلحن

همخوان:
داد می‌زنه
کی این جنایتو از یاد می‌بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می‌زنه
ما همه با هم هستیم

قسمت ۳:
دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
خیلیا حبس شدن و مردن، این پایان نی، هنوز نرسیدیم ته قصه
همه‌ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه‌ای تحویل نگرفته
همه‌ی اعتراضا جرمن
تو خیابون صدا شعار اومد و مردم شدن دشمن
همه‌ی منابع طبیعی رو استخراج کردن و خوردن
فقط جنازه‌های روی زمین مونده که معدن سربن
مامور لوله رو می‌گیره بالا، زخمیا هدفش
اون می‌ره کمک با اینکه گلوله‌ها میان طرفش
دیگه هیچی واسه‌ی از دست دادن نداره
فقط انسانیته و شرفش
می‌ریزن تو بیمارستانا و مجروحین رو از رو تخت می‌دزدن
همینجوریش هم واسه نداشتن پول درمان می‌مردن
همه‌ رو قتل عام می‌کنن پشت درهایی که قفل می‌مونن
فکر می‌کنن شهیدای گمنام همیشه گم می‌مونن
اینا جون آدمیزادو مفت می‌دونن
حتی بی‌خداها به اجبار آیه‌ی یأسو با صوت می‌خونن

همخوان:
داد می‌زنه
کی این جنایتو از یاد می‌بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می‌زنه
ما همه با هم هستیم

Hichkas - Dastasho Mosht Karde

متن کامل شعر را از لینک زیر بخوانید
http://echolalia.ir/insomnia/

نقاشی کاور: 
Let's talk - Gregory Radionov

اکولالیا

بی خوابی / محمد مختاری

12 - Schubert Impromptu in C minor opus 90-1 Amaral Vieira, Fortepiano Schweighofer 1830 (recorded in Japan)

Mohammad Mokhtari - Afshin Zarei

Javad Soroush

Recent comments

Hesam

Related tracks