غزل اصفهان
آهنگساز: احسان ذبیحی فر
نوازندگان: سورنا صفاتی(سنتور)،کوروش دانایی(تار)،سعید نایب محمدی(عود)، احسان ذبیحی فر(کمانچه و کمانچه آلتو)، حمید قنبری(دایره)

همخوانان: سولماز بدری، احسان ذبیحی فر،بهزاد میرزایی، محمدرضا ابراهیمی

Ehsan Zabihifar, Ghazale Esfahan

يک روز در آغوش تو آرام گرفتم 

يک عمر قرار از دل ناكام گرفتم

اواز ابوعطا و استاد بنان

بیا ساقی
مولانا | حسین علیزاده | شهرام ناظری
آلبوم شورانگیز

بیا ساقی

شهناز-تار-بیات اصفهان بی‌نظیر

نوایی از موسیقی ملّی
باهنرمندی:
اسدالله ملک-ویلن
فرهنگ شریف-تار
جهانگیر ملک-تنبک
آواز: محمودی خوانساری


رنج هستی - ابوعطا - محمودی خوانساری

دستگاه: شور
اجرا : لس آنجلس - آمریکا

اجرای خصوصی - تکنوازی تار استاد فرهنگ شریف

This is the first of many pieces for winds, strings, voices, and keyboards.

Spring Forward

شعر  : مولانا- آهنگساز و خواننده : داوود آزاد

با من صنما - داوود آزاد

Moammaye Hasti [BehtarMusic.COM]

پیش درآمد شور- معمای هستی

اثری که فرهنگ شریف در این کلیپ مینوازد ساختۀ استاد «حسن کسائی» است که در ایام قدیم آرم برنامۀ صبحگاهی رادیو ایران بود
این قطعه در مایۀ "سه گاه" میباشد.

Tar - 3Gah تار فرهنگ شریف


آپلود شده توسط پیج تصنیف و آوازهای ایرانی
>>>www.facebook.com/tasnifvaavazha<<<

شعر از فریدون مشیری

رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر،
غریب و خسته رسیدم به قتلگاه امیر.
زمان، هنوز همان شرمسار بهت زده،
زمین، هنوز همین سخت جان لال شده،
جهان هنوز همان دست بسته تقدیر!
 
هنوز،  نفرین می بارد از درو دیوار.
هنوز، نفرت از پادشاه بد کردار.
هنوز وحشت از جانیان آدمخوار!
هنوز لعنت بر بانیان آن تزویر.

هنوز دست صنوبر به استغاثه بلند،
هنوز بید پریشیده سر فکنده به زیر،
هنوزهمهمه سروها که ” ای جلاد!
مزن! مکش! چه کنی؟ های ؟!
ای پلید شریر!
چگونه تیغ زنی بر برهنه در حمام؟!
چگونه تیر گشایی به شیر در زنجیر!؟

هنوز، آب، به سرخی زند که در رگ جوی،
هنوز،
هنوز،
هنوز،
به قطره قطره گلگونه، رنگ میگیرد،
از آنچه گرم چکید از رگ امیر کبیر.
نه خون، که عشق به آزادگی، شرف، انسان،
نه خون، که داروی غم های مردم ایران.
نه خون، که جوهر سیال دانش و تدبیر.

هنوز زاری آب،
هنوزناله باد،
هنوز گوش کر آسمان، فسونگر پیر.
هنوز منتظرانیم تا ز گرمابه
برون خرامی، ای آفتاب عالم گیر.
نشیمن تو نه این کنج محنت آباد است.
تو را ز کنگره عرش می زنند صفیر!
به اسب و پیل چه نازی؟  که رخ به خون شستند،

درین سراچه ماتم، پیاده، شاه، وزیر!
چون او دوباره بیاید کسی؟
محال ..... محال،
هزاران سال بمانی اگر،
چه دیر....
چه دیر....!
 

اجرای خصوصی - تکنوازی تار استاد فرهنگ شریف

Javad_borairi@yahoo.ca

Recent comments

Rezaborna1378

shahdad

Mhmdrezaazad

ali

Related tracks