به کام دیگران تا کی؟ آه..

از موی سیاه تو...
شعر و آهنگ: منسوب به اصغر عاشور
اجرای بداهه: جوما (بر اساس نسخه‌ی اصلی ترانه)
ضبط: اواخر دهه‌ی ۸۰ (فاقد کیفیت مطلوب/ با دستگاه موبایل/ در یکی از مراکز بازپروری گیلان)
شرح عکس: تصویری بر جای مانده از اصغر عاشور نویردوست
.
.
این‌که می‌شنوید اجرایی بداهه و نزدیک به همانی‌ست که اصغر عاشور در اواخر دهه‌ی ۵۰ در بندرانزلی می‌خواند: "از موی سیاه تو پریشان‌تر شبی دارم...". باز اجرا کی و کجا؟ سالها پیش در میان مددجویان یکی از مراکز بازپروری گیلان... 
و اما جوما...

پروژه‌ی کنکاش در ترانه‌های ناخوانده‌ و ناشنیده‌ی گیلان نه از پاییز ۱۳۹۹ که به واقع از سالها پیشتر از آن آغاز شد. از تابستان ۱۳۷۸؛ وقتی مالازاده‌ای جوان، در یک شبِ بلند و شرجیِ تابستانی بندر، از ترانه‌‌ای شیدایی گفت که گاهِ صید، رفقای همراهِ پدر می‌خواندند: "بی‌پایان شبی دارم، پرحسرت لبی دارم، تی امره گبی دارم، تو بی‌خبری..." و جدی‌تر؛ از اواخر دهه‌ی ۸۰ با این بازاجرا... 

کسی نمی‌داند اصغر عاشور این ترانه را خودش سرود و ساخت یا از کسی و جایی شنید و بعد از آنِ خودش کرد (مثل ترانه‌هایی دیگر که از عموحسن خواند و نگفت که از کسی دیگر است!) اما هرچه بود و هست حالا اهالی بندر او را تنها به این ترانه می‌شناسند و هم با مرگی که مثل داستانِ این ترانه از 
پاییز ۵۸ تا حالا در پرده و رازآلوده مانده است...
.
.
از موی سیاه تو پریشان‌تر شبی دارم
مُشتاقو تب‌آلودم، تب آلوده لبی دارم
بی‌پایان شبی دارم
پُر حسرت لبی دارم
تی اَمرَه گَبی دارم
تو بی‌خبری!
من مُرغ غزل‌خوانم
پر خونین و نالانم
مطرود از گُلستانم
جانانم وا. جانانم وا...

تی مَستی به نامِ من. به یادِ من. به کام دیگران تا کی؟
شمع دیل فروز، آن نور تو از دیگران تا کی؟
تو می‌سازِ دم سازی
دیل آزار و دیل بازی
می اَمره نوکون بازی
از بی‌خبری...
من مرغِ غزل‌خوانم
پر خونین و نالانم
مطرود از گُلستانم
جانانم وا. جانانم وا...

az mooye siahe too - از مویِ سیاهِ تو

Baroon Mohsen Namjoo - محسن نامجو - بارون - آلبوم از پوست نارنگی مدد

برداشتی از تصنیف قدیمی "نه قدرت" ساخته‌ی عارف قزوینی
http://www.mediafire.com/listen/amajcacslcjnzgg/Na_Ghodrat.mp3

Na Ghodrat

Mashanack (Nazli & Rowshan Rahmanian)
https://www.facebook.com/mashanack

Song: Zade Shole Dar Chaman (Khoone Arghavan Ha)

Vocals: Nazli Rahmanian, Rowshan Rahmanian
Guitar: Rowshan Rahmanian

About the original song:
عنوان ترانه: خون ارغوان ها
خواننده: داوود شراره ها
شاعر: سعید سلطانپور

این سرود از آهنگی محلي در مایه ی شوشتري اقتباس شده. این ترانه محلی یک بار در سال 1329 با عنوان «بچه چوپان» با شعری از هوشنگ شهابی، و با صدای منوچهر همايون پور اجرا شده است. در ١٣٣٧، همایون پور اجرای مجددی از این نغمه با عنوان «نوای چوپان» و با شعری از محمود ثنایی متخلص به شهرآشوب ارائه کرده است.  

مشهورترین نسخه ی این ترانه با عنوان «خون ارغوان ها» در سال 1356 با شعری (احتمالا) از سعید سلطانپور اجرا شده است که در مجموعه ای از ترانه های انقلابی توسط گروه چریک های فدایی خلق ایران منتشر شده است.

منابع:
[1] از «نوای چوپان» تا «خون ارغوان» - یادمان «منوچهر همایون‌پور» ( http://www.parand.se/t-khon-e-arghavan-ha.htm )
[2] پیدایش سرود سراومد زمستون ( http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=46012 )

Lyrics:
زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها
تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها
که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان
به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را
که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید
سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید

ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید
زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید
گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان
پرد گرده گسترد دانه پرود سر زند بهاران


Zade Shole Dar Chaman - زده شعله در چمن

Dang Show - Khorshid Mishavam |‌ دنگ شو - خورشید می‌شوم

AvAz az Mé - Soheil Nafisi

Royâ-ye Hasti
Publish Year : 2013
Banân, Songs
Composed by Manuchehr Lashkari, Hoseyn-Ali Mallâh, Mehdi Meftâh, Iraj Mahluji, Ebrâhim Mansuri
M. CD 364

Roya-ye Hasti

Tasnif Royaye Hasti/ Roya-ye Hasti/Gholam-Hosein Banan/Songs of Banan

دل ز دستم رفت و جان هم بی دل و جان چون کنم | محمدرضا شجریان | آلبوم ساز خاموش

ريشه در خاک؛ شعر و صدای جاودان فريدون مشیری

 تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را ز تن برده است.
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه توفان بنیان کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران،
تو را این خشکسالی های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند.
تو را هنگامه شوم شغالان،
بانگ بی تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.
تو با پیشانی پاک نجیب خویش،
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت،
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت،
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمان غمباری،
که روزی چشمه جوشان شادی بود،
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست،
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم.
من اینجا تا نفس باقیست می مانم.
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم.
امید روشنائی گر چه در این تیره گیها نیست؛
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی،
گل بر می افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید،
سرود فتح می خوانم.
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت....

Fereydoon Moshiri-فریدون مشیری

شِلال‌گل یک قطعه‌ی قدیمی در ممسنی و بویراحمد است که اولین بار توسط
زنده‌یاد استاد شنبه شعبانیان سروده و خوانده شده است.
این قطعه با الهام از ملودی‌ای قدیمی با همین عنوان ساخته شده است.

آهنگساز: فواد سمیعی
خواننده: غزال انصاری راد
ویولن و ویولا: علیرضا دریایی
طراح کاور: جواد آتشباری
تهیه کننده: استودیو المپیک
میکس و مستر: (استودیو خرپشته)
صدابردار وکال : محمد یزدان نیا

ترجمه قطعه شِلال‌گُل:

هم جونم ولا هم ایمونم یار مهربونوم/کلی سَر دای تَشُم زدی ولا تا گِر نُخونوم (هم جانم، هم ایمانم، یارِ مهربانم؛ از نوک سر تا نوک ناخن پایم را آتش زده‌ای)
------------------------------
دیدمه ولا شلال گلی ولا دم او در نشهسه/دست کنیت ولا زر بغلم خدا قدمه شکَهسه (یارِ بلندبالایی را در پهنای در دیده‌ام؛ یاری‌ام دهید که بایستم چرا که غم عشقش کمرم را شکسته است)
-----------------------------
اومشویه خدا چهارده شویه والا دلِ کُر و درده/دَرمونِ والا دلدرد کُر خدا تی جومه زرده (با امشب چهارده شب است که عاشق "کُر" دلش درد می‌کند؛ و درمان دلدرد او نزد یارِ پیراهن زرد است)
------------------------------
هم جونم ولا هم ایمونم خدا هم جی خیشونوم/کلی سَر دای تَشُم زدی ولا تا گِر نُخونوم (هم جانم، هم ایمانم، تو برای من همه‌ کس هستی؛ از نوک سر تا نوک ناخن پایم را آتش زده‌ای)
------------------------------
یه گلی ولا من مالمون ولا ره وو غریبی/هَر کَمون ولا نازک دلیم ولا سیش بگریویم (گُلی "معشوق" از دیارمان به غریبی رفته است؛ هر که‌مان نازک‌دل و دلتنگیم برایش بگرییم)
....................
چه سخته ولا مال بار کنه ولا گلته نبینی/ دهسهَ زونیت بگری ولا غمگین بشینی (سخت است آبادی کوچ کند و گُل به همراهشان برود و تو او را دیگر نبینی/ دست به زانو بگیری و غمگین بنشینی)
------------------------------
هم جونم ولا هم ایمونم ولا هم جی خیشونوم/کلی سَر دای تَشُم زدی ولا تا گِر نُخونوم (هم جانم، هم ایمانم، تو برای من همه‌ کس هستی؛ از نوک سر تا نوک ناخن پایم را آتش زده‌ای)
--------------------
مالَلِ خدا سرحد نشین والا بِهسه و روشیر/هر کسی خدا هُمسی گله والا وانیبوهه پیر ( آبادی‌های مناطق سردسیر در کرانه‌ی "روشیر" اتراق کرده‌اند؛ گُلِ من " یارِ من" آنجاست و هر کسی همسایه‌ی اوست همیشه زنده و جوان است)
-------------------
هم جونم ولا هم ایمونم ولا هم جی خیشونوم/کلی سَر دای تَشُم زدی ولا تا گِر نُخونوم (هم جانم، هم ایمانم، تو برای من همه‌ کس هستی؛ از نوک سر تا نوک ناخن پایم را آتش زده‌ای)
https://t.me/Bongmusicband

Shelal Gol Single

Bong band - Shelal Gol

PALLETT • North to South                                     از شمال تا جنوب • پالت

«جوما؛ :«راوی ترانه های ناخوانده
پروژه‌ای‌ است‌ موسیقایی که بیش از هرچیزی بر مبنای پژوهش پیرامونِ روایتها و رخدادهای تاریخی، اشعار و نغمات و ترانه‌های ناشنیده یا کمترشنیده‌شدۀ مردمان گیلان، و هم، زیست اجتماعی پدیدآورندگان و راویان‌شان شکل گرفته. 
موسیقی زبان مشترک انسان‌هاست. و ترانه مهمترین و کارآمدترین فراورده‌ی آن. و کوشش جوما بر این است که به واسطۀ ترانه- به زبانِ امروز- راویِ اندوهان، رنج‌ها، بیم‌ها، امیدها، شادکامی‌ها و شوریدگی‌های دیروز و اکنونِ اهالیِ این پهنۀ سحرانگیزِ سبزآبی باشد.

az mooye siahe too - از مویِ سیاهِ تو

Jumaprojets

Recent comments

Marieh

Ali

mami

freeshad

Related tracks