Dariush - Soghoot (Live)

nicmusic

Ebi - Khali | ابی ـ خالی

داریوش - چشم من

Ahay Mardomeh Donya

on YouTube

Dariush - Tekyeh Bar Bad | داریوش - تکیه بر باد

Daryoush- FARYAD ZIRE AB

هایده - عتیقه.mp3

عشق به شکل پرواز پرنده است
عشق خواب یه آهوی رمنده است
من زائری تشنه زیر باران
عشق چشمه آبی اما کشنده است


من می‌میرم از این آب مسموم
اما اونکه مرده از عشق تا قیامت هرلحظه زنده است
من می‌میرم از این آب مسموم
مرگ عاشق عین بودن اوج پرواز یه پرنده است

تو که معنای عشقی به من معنا بده ای یار
دروغ این صدا را به گور قصه‌ها بسپار
صدا کن اسممُ از عمق شب از نَـقب دیوار

برای زنده بودن دلیل آخرینم باش
منم من بذر فریاد خاک خوب سرزمینم باش
طلوع صادق عصیان من بیداریم باش

عشق گذشتن از مرز وجوده
مرگ آغاز راه قصه بوده
من راهی شدم نگو که زوده
اون کسی که سرسپرده مثل ما عاشق نبوده
اما اونکه عاشقونه جون سپرده هرگز نمرده

ترانه سرا : اردلان سرفراز

.:: "ganjineh mosighiye™ " ::.

داریوش. ای عشق

هايده؛ برای هميشه...

امروز بيست و دومين سالروز رفتن زودهنگام هايده است... البته رفتن و نه خاموشی.... خاطره ای از هايده دارم که هيچوقت فراموش نمی کنم... يکی از زيباترين خاطرات زندگی من... يک سفر کوهنوردی در ايام دانشجوئی...


....

از صبح زود از خانه زده بوديم بيرون برای کوه نوردی... مقصدمان کوهی در منطقه "Lake District" در شمال غرب انگليس بود... گروه کوهنوردی ما تقريبا يک گروه بيست نفری از دختر و پسرهای دانشجو بود... صبح با اولين هواپيما پرواز کرديم به شهر کوچکی که نزديک کوهی بود که قرار بود صعود کنيم. آنجا هم اتوبوس منتظرمان بود تا از شهر و روستاهای اطراف ما را تا پای کوه ببرد... برنامه صعود يک برنامه دو روزه بود که شب را می بايست توی کوه و در ميانه راه صعود، يک جا پيدا می کرديم و چادر می زديم و اطراق می کرديم... توی مسير هم يک کوه را بايد رد می کرديم تا به کوه اصلی برسيم... در شروع صعود با يک کوهپايه تقريبا شنی و سنگ ريزه با شيب زياد روبرو بوديم که با هر دو قدم بسمت بالا يک قدم به عقب سر می خورديم و اين کار ما را سخت می کرد و نفس مان را می گرفت، مخصوصا که کوله پشتی سنگين دوروزه و چادر و وسايل صعود هم همراهمان بود... طرف های غروب بود که شيب تند و کوه اول را رد کرده بوديم و افتاده بوديم توی يک مسير تقريبا جنگلی و خيس و سرد و بعد هم کم کم به برفی که روزهای قبل باريده بود رسيديم ... گروه در يک صف و ستون منظم صعود می کرد، طوری که ليدر گروه در جلو و بقيه دستور داشتند که دقيقا پا جا پای او بگذارند و حرکت کنند.... لغزندگی و پرتگاه های متعدد و مسيرهای باريک و ديد کم باعث شده بود که برای ايمنی بيشتر يک طناب را به کمر ليدر گروه ببنديم و از کارابين (حلقه های فلزی) متصل به کمرهای ما هم عبور کند تا آخرين نفر... شبيه دانه های تسبيح... اينجوری نه کسی گم می شد و نه سقوط ميکرد... هوا تقريبا تاريک شده بود که کوه اول را کاملا رد کرديم و به يک منطقه جنگلی که شبيه يک دره بسيار وسيع ميان دو کوه بود رسيديم... يک رودخانه هم آنجا بود، منتهی ديگر توی آن تاريکی فقط صدايش را می شنيديم... بهمراه گروه، خسته و کوفته از آن روز طولانی و سخت، آرام و بی صدا فقط ساحل نزديک آن رودخانه کوچک را گرفته بوديم و شيب تقريبا تند مسير را صعود می کرديم...هنوز همان طناب تمام اعضای گروه را به هم متصل کرده بود که توی تاريکی کسی گم نشود يا سقوط نکند... به نزديکی های کوه دوم که رسيديم ديگر هوا کاملاً تاريک شده بود و جائی را نمی ديديم؛ داشتيم دنبال جائی می گشتيم که کمی مسطح باشد و مناسب اطراق و چادر زدن؛ ولی هرچه می رفتيم نمی رسيديم و وضعيت بدتر و هوا تاريکتر می شد.... همه هم آنقدر خسته و بی انرژی شده بوديم که حتی حرف هم نمی توانستيم بزنيم... هوا سرد بود، ولی نه باد می آمد و نه صدائی شنيده می شد... اطراف مان سکوت بود و تاريکی لذت بخش ولی کمی ترسناک ... اينجور مواقع توی کوه بايستی همانجائی که هستيد يکهو توقف کنيد و همانجا هرجور که هست اطراق کنيد تا صبح، چون خطر سقوط و مخصوصا گم شدن هر لحظه بيشتر می شود ... با دستور ليدر و با همان طنابی که همه را به هم وصل کرده بود قرار شد برای ده دقيقه استراحت، بنشينيم روی همان صخره ها و چمن های خيس بين شان تا بعد فکری بحال چادرها بکنيم... گروه توی سکوت هرکس همان جائی که بود نشست و بعضی ها هم که جای بهتری داشتند همان کوله پشتی خودشان را تکيه گاه کردند و دراز کشيدند... آن روزها من يک سی دی پلير داشتم که هميشه همراهم بود، برای سفرهای اين جوری هم يک اسپيکر کوچولوی پرتابل هم همراهم می بردم برای توی چادر... کوله پشتيم را باز کردم و سی دی پليرم را بيرون آوردم... به ذهنم رسيد که اسپيکرش را هم وصل کنم و توی آن سکوت و تاريکی آهنگ را بگذارم که بقيه هم بشنوند.....

سکوت محض بود که ناگهان صدای موسيقی من بلند شد و سکوت کوهستان را شکست... نميدانستم کدام سی دی توی سی دی پليرم هست... آلبوم هايده بود... با ترانه "گل سنگم" شروع شد...
هيچوقت آن لحظه و آن آهنگ و آن حس و حال را فراموش نمی کنم... آنجائی که آهنگ با يک پيانوی آرام شروع ميشود و ...... صدا از کسی بيرون نمی آمد... توی آن خستگی، و توی آن تاريکی و سکوت کوهستان، موسيقی بود و پيانو بود و صدای آسمانی هايده... آن پيانو، آن صدا و آن موسيقی بناگهان مانند شهد گوارائی بود که به جان و تن خسته ما ريخته می شد... گل سنگم... گل سنگم... چی بگم از دل تنگم... مثل آفتاب اگه بر من... نتابی، سردم و بی رنگم...


ده دقيقه استراحت تبديل شد به نيم ساعت و يا شايد هم بيشتر... آهنگ پشت آهنگ بود که پخش می شد و همه کرخت و مسحور دراز کشيده بوديم و دل و جانمان را سپرده بوديم به امواج موسيقی و غوغای هايده... احساس می کردم که ديگر آن طناب نيست که اعضای گروه را به هم متصل و يک جسم واحد کرده است، بلکه آن موسيقی و آن نوای جادوئيست که روح و جانمان را بهم پيوسته و با خود برده است...

حلقه ای بر گردنم افکنده دوست
می برد آنجا که خاطرخواه اوست

وصف آن نيم ساعت از زندگی ام با هيچ زبان و کلمه ای ممکن نيست... ظاهراً تمام اعضای گروه هم همين حس و حال را داشتند... اين را وقتی فهميدم که روز بعد که از صعود برگشتيم توی فرودگاه سفارش کپی همان سی دی را از هر بيست تای آن کوهنوردها گرفتم... حتی آن دو سه تا همکلاسی ايرانيم که همراهمان بودند...

هنر و مخصوصا موسيقی زبان مشترک ملتهاست... هنرمند واقعی و هنر اصيل مرز زبان و زمان و مکان ندارند؛ روح و جان انسانها را هرکجا که باشند و در هر زمانی تسخير و صيقل و صفا ميدهد... ماندگار هستند و هيچ وقت نمی ميرند... چون برخواسته از درون زيبای انسانها هستند... چون خواستگاه عشق دارند...

هرگز نميرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جريده عالم دوام ما.... (حافظ)

ياد و خاطره بانوی موسيقی ايرانی، هايده، گرامی...

Hayedeh Gole Sangam

tabip sen elleme benim yarami
beni bu dertlere salani getir
kabul etmem bir gun eksik olursa
benden bu omrumu calani getir
git ara bul getir,saclarini yol getir

bir kor oldu govunuyor ozumde
name name iniliyor sazimda
dunyayi verseler yoktur gozumde
dili bulbul kasi kemani getir
git ara bul getir,saclarini yol getir

merhamet etmiyor gözün yasina
sen derman arama bosu bosuna
ölür isem mezarimin basina
hayatima sebep olani getir 
git ara bul getir saçlarini yok getir

yoksulun derdine dermani getir
git ara bul getir saclarini yol getir

benden bu ömrümü calani getir
git ara bul getir saclarini yolgetir


İbrahim Tatlıses  - Bul Getir

هایده - مستی

Ibrahim Tatlises - Su Daglarda Kar Olsaydim

ibrahim Tatlises - Bileydim

مستی هم درد منو دیگه دوا نمی کنه،
غم با من زاده شده منو رها نمی کنه،
شب که از راه می رسه غربت هم باهاش میاد،
توی کوچه های شهر باز صدای پاش میاد.
من غم های کهنه ام رو برمی دارم که توی میخونه ها جا بگذارم،
می بینم یکی میاد از میخونه زیر لب مستونه آواز میخونه،...
مستی ام درد منو دوا نمی کنه،
غم با من زاده شده منو رها نمی کنه...
گرمی مستی میاد توی رگهای تنم، 
گمونم دلم می خواد با یکی حرف بزنم،
کی میاد به حرفهای من گوش بده؟
آخه من غریبه هستم با همه،
یکی آشنا میاد به چشم من!
ولی! از بخت بدم اونهم غمه...
مستی ام درد منو دیگه دوا نمی کنه
غم با من زاده شده، منو رها نمی کنه،....
خسته از هر چی که بود،
خسته از هر چی که هست،
راه می افتم که برم مثل هر شب مست مست.
باز دلم مثل همیشه خالیه،
باز دلم گریه تنهایی می خواد،
برمی گردم تا ببینم کسی نیست
می بینم غم داره دنبالم میاد.....
مستی ام درد منو دیگه دوا نمی کنه،
غم با من زاده شده،
منورها نمی کنه،
منو رها نمی کنه،
منو رها نمی کنه......
www.facebook.com/Lonely.TanhayeAval

Haydeh masti

سعید فلاح- تنها ترین عاشق

هایده - مستی

kami2

Recent comments

Leyla

Ali Sarkhosh

Ashraf Zekri

Yashar Mohamadi

Related tracks