چشیامه نبندید افتو قشنگه

shir koria loooooor  doroood br tamam azadi khahan jahan

آگِر چهار به نقد و تفسیر شعر پریا، سروده‌ی احمد شاملو می‌پردازد. پریا داستانِ یک مرحله‌ی انقلابی مهم در تاریخ است. جایی که انسان آگاهانه فقط به سرنگون کردن دیکتاتور بسنده نمی‌کند بلکه در پی درهم‌شکستن همه‌ی اشکال سرکوب، استثمار و بیگانگی است. شعر پریا گفتگویی است میان شاعر با سه پری. پریا به نظر موجودات پاک و خصوصاً مظلومی هستند که از دنیایی دیگر می‌آیند و زندگی در این دنیا برای آنها کسل‌کننده و ملال‌آور شده است. اما مفهومی که در این شعر می‌بینیم مطلقا چیز دیگری است

موسیقی‌های استفاده‌شده در این برنامه:
۱- پریا (سهیل نفیسی)
۲- تمامی موسیقی‌های استفاده‌شده‌ی دیگر از موسیقی متن فیلم خاطرات موتورسیکلت، به آهنگسازی گوستاوُ سانتااولالا است.

پادکست آگِر | شماره‌ی چهار | پریا جیغ شدن

تمرینِ مُردن
خلوت مث کوهي که دوره خيلی،
سرخْ همچو ردِ خونِ رو تريلی،
غمگين مث ويترين کفش ملی، 
دنياي من تمرينِ مردن بود.

تو اومدي با اون قشنگیِ هار،
با قبل و بعد و قبلِ هر انتظار، 
تویی که دانایی بگو، تو ای یار،
چی آخرِ عمری دویدن بود؟ 

اتاقِ بي‌بخاری بودم و سرد، 
وَ زندگي سمج‌تر از يه سردرد، 
توو بغلت که عشقو معني می‌کرد،
دعا کردن با تو حرف‌زدن بود. 

خسته مث سربازِ صفرِ مرزی، 
بي‌آبرو مثل لباس قرضی، 
کتک‌خورده از دشمنانِ فرضی،
زانو زدم، تکليفم روشن بود. 

سرمازده چون «کوچک جنگلی»،
وقتی کبریتی و میگن مشعلی،
خالی مث کوچه‌های انزلی،
چشمای تو آوارِ بهمن بود.

پاک از گناهانم مثل يه مُرده،
خود رُ انگار به رود نيل سپرده،
مثل کسی که داروشو نخورده،
راحت شدن به تو رسیدن بود.

The Practice of Dying - تمرین مُردن

چهل روز از کشتار جمعه‌ی خونین زاهدان گذشت و شرم و درد بر جای مانده است در برابر خلقی که شهید روی شهید داده‌اند. از زمین و هوا آنها را به گلوله بستند، از کودک و پیر رگبار بر تنشان نشاندند و اکنون چهل روز از خونین‌ترین جمعه‌ی قیام گذشته است. اگر نام ژینا امینی رمز قیام ژینا شد، نام خدانور لجعی نیز رمز خروش خلق‌های تحت ستم بود. سیمای او که به میله بسته شده بود و تنها چندی بعد از آزادی‌اش به گلوله بسته شد، تمام تاریخ بلوچستان را در برابر ستم به تصویر کشید و صدایی شد که فریاد خشمگین بلوچستان را به قیام پیوند زد. او را در چهلمین سالروز شهادتش به یاد نمی‌آوریم که در یادها ماندگار است، در چهلمین سالروز شهادتش با او پیمان می‌بندیم، دوباره و از نو برای امکانی که با بدن گلوله‌خورده‌اش گشود، برای این‌که به این امکان وفادار بمانیم در ساحت عمل.

شرمگین است مرگ
از دستان بسته‌ات خدانور،
اما دستمال سرخش را چنان در بغضِ تنت بچرخان
که تار تارِ گیسوی زندگی را
بر پودهای لجوجش بنوازی

برقصان برادر غریبم نامت را
بر بیرق بی‌بضاعتمان در باد
که از جبروت چرب اربابان دیروز و امروزمان
چیزی به دهان نبرده است؛
تنها رعشه‌ی موروثی دندان‌های گرسنه‌ای
که در نیمه‌شبان تاریخ
سرسختانه فریاد می‌کشند:
زنده‌باد ما بی‌نامان!

باز کن گره از حلقِ زندان‌های آویخته در ساعت
در هم شکن عقربه‌بانانِ پیری را
که در تن مبهوت انقلاب تیر می‌کشند
تا ریشه‌هایش را در شکم‌هاشان فاسد کنند،
همچون کلمه
که «تنها»
می‌گندد

آری برادرم!
رها شو از ثانیه‌های این سرود ناموزون
که از ما تنها شماره بر جای خواهد گذاشت
دستمال مرگت را خدانور
چنان در بغض تنت بتکان
که سنیگن شوی از سرخ
سنگینی کنی بر محاسبه و تکرار
و رد رهای دستانت
برای همیشه بر پیکر خشمگین زندگی بماند!
رها
همچون خواهرت «نسرین»
که خداوندگارش «آزادی» بود
و آزادی، «زن» بود
زنده و گرم!
پس قسم به گیس سرخ «ژینا»
که هیچ‌کس
دستمال مرگمان را به غیر از خودمان
از فرط «زندگی» در هوا نچرخانده
یا همچون خواهر دیگرمان «نیکا»
برای گرم کردن استخوان‌های شبِ فردای سرنوشتمان
به آتشش نکشیده است

اینک نام‌های لاغر و فرودست
در تسلسل فردا اوج می‌گیرند
و نام
و نام توست که
پنهان‌ترین آسفالت‌ها را شکافته
تا بر فراز کوچه‌خاکی‌های انقلابمان
لبان آفتاب باشد

برای «خدانور لجعی» | شعر و صدای آیدا پایدار

بنده ژینا هستم
شما را به خدای بزرگ می‌سپارم

بنده ژینا هستم

Daaya Daaya

Daaya Daaya - Babak Khangholi

در لیون باران می‌بارد، روی سقف شیروانیِ چندصدساله‌ی آسایشگاه روانی سنت ژان دو دیو در حومه‌ی لیون، فرانسه؛ در پس‌زمینه‌ی گفت‌‌وگوی ما؛ گفت‌وگوی من با زارا جم، مترجم و ویراستار و همسر محمد مرادی، ۳۸ساله، دانش‌آموخته‌ی تاریخ که پنجم دی‌ماه ۱۴۰۱ در اعتراض به آنچه «بی‌تفاوتیِ جهان» در برابر کشتار و سرکوب حکومتیِ خشونت‌بارِ معترضان در ایران می‌دانست، خودش را کشت.

زارا جم: «شنا می‌آموزم تا اگر کسی خواست خودش را غرق کند نجاتش دهم»

From The Agony of Separation

From The Agony of Separation - Behnoosh Movahedi

Dayedayeh  -  دایه دایه ، لری

نوار دوم

سرود پیک سرخ : به یاد پیکارگران سرخ! سال سرود ۱۳۶۰

Ali Koochooloo - علی کوچولو

سرود برابری | فرشته مولوی، منصوره شجاعی، گرجی مرزبان

Dayedayeh - دایه دایه ، لری

kashefi

Recent comments

mahziar

adib_hd

Shiri Ali

Reza Solgi

Related tracks