خواننده: مرضیه
ترانه سرا: معینی کرمانشاهی
آهنگساز: همایون خرم

Taghatam Deh- Marzieh

عبدالحسین مختاباد ، موسیقی مازندران ، آواز کتولی

Koroush Yaghmaie

شب خون-تبدیل از ریل اصلی

ئەلبومی كوردانە
یەكێكە لەبەرهەمە جوانەكانی گروپی كامكارەكان‌و بە دەنگی هونەرمەندی گەورە سدیقی تەعریف كە تەنها ئەم ئەلبومەی بە كوردی تۆماركردووەو بەرهەمەكانی تری فارسین
لە كوردستاندا بەپێی پێویست ئەم هونەرمەندە نەناسراوە بەڵام لەسەر ئاستی ئێران یەكێكە لەهونەرمەندە گەورەكان
كاری دابەشكردنی ئەم ئەلبومە لەلایەن ئەرسەلان كامكارەوە ئەنجام دراوە

06- Akh Leilo Dakh Leil

می‌ترسم 
شعر : آرش سزاوار
آهنگ : پرویز مقصدی 
صدا : ویلسون

می‌ترسم -ویلسون - پرویزمقصدی.MP3

Vocal & Arrangement:
@minooshayan .
.
ترانه زیبای آیریلیق اثر استاد علی سلیمی اردبیلی و ترانه رجب ابراهیمی اولین بار توسط خانوم وارتوش همسر استاد سلیمی در رادیو تبریز اجرا شد و با اجرای رشید بهبودف شهرت جهانی پیدا کرد.
.
.
کار تنظیم راک این اجرا رو خودم انجام دادم. امیدوارم دوسش داشته باشین 💕
حتما با هدفون گوش کنین 🎧 .
.
یک آهنگ فارسی خفن هم در راهه 🙋🏻‍♀️
.
.
#مینو_شایان #آیریلیق #ترانه #آهنگ_ترکی #آذری #آذربایجانی #آهنگ_آذری #رشیدبهبودف #ایران #آذربایجان #ارومیه #استاد_سلیمی
#minooshayan #ayriliq #ayrılıq #ayrılık #iran #azeri #azerbaijan #urmia

Minoo Shayan Album

Ayriliq

لێ یارێ یک آهنگ کرمانجی بسیار غمگین است که در پی اسارت دختران ایل کُرمانج باچیانلوی (باچوانلو، باشقانلویا باشکانلو) قوچان در سحرگاه ۱۳ رمضان ۱۳۲۳ قمری مطابق با ۲۰ آبان ۱۲۸۴ شمسی و از دل یک جوان کُرد کُرمانج به نام بهمن در اسارت نامزدش گلنار برآمده است.
پیشینه و فلسفه شکل گیری لئ یاری (Lê Yarê) به یک قتل و غارت و اسارت بزرگ تاریخی که بر سر کرمانج های ایل باچوانلوی قوچان که یکی از ایلات مهم ایل بزرگ زعفرانلوی قوچان است رخ داد، برمی گردد. این اتفاق سحرگاه ۱۳ رمضان ۱۳۲۳ قمری مطابق با ۲۰ آبان ۱۲۸۴ شمسی و ۱۱ نوامبر ۱۹۰۵ میلادی توسط گروهی از ترکمانان غارتگر مسلح که بر اثر کینه دیرینه ی خوانین ایل شادلو با ایل زعفرانلوی قوچان به این امر تشویق و راهنمایی می شوند، شبانه بر سر چادرهای ایل کرمانج باچوانلو (باشکانلو یا باشقانلو) قوچان در مکانی در حوالی جنگاه شیروان ریخته و با کشتن مردان و آتش زدن چادرها حدود ۶۳ نفر زن و دختر از آنها اسیر کرده و به اسارت می برند. این حادثه آنچنان وحشتناک و غم انگیز بود که در سرتاسر کشور و حتی در بسیاری از روزنامه های خارج از کشور انتشار یافت.
بعد ها چند نفر معدود از اسرا خریده و آزاد گردیدند، اما بسیاری از آنان در اسارت به ازدواج جوانان ترکمن در آمدند و همانجا ماندند و فقط خداوند دانای نهان می داند که این گونه زندگی چه بر سر آنها آورد و چه روزگار مشقت بار و رنج آوری را تحمل نمودند.
گفته ها و روایات بسیار غم انگیزی در رابطه با این اسرا در طول زندگیشان در اسارت نقل شده است که شنیدن آنها دل هر شنونده ای را به درد می آورد.
آهنگ “لێ یارێ (Lê Yarê)” که امروز به عنوان برگی تاریخی بر ادبیات کرمانجی خراسان خودنمایی می کند و جایی برای خود باز کرده است و از آن زمان تاکنون در مجالس و محافل وسیله ی بخشی ها کرد خوانده می شود و مردم را غرق در تاثر و ماتم می سازد، از سینه ی پر داغ یک جوان کرمانج برخاسته که معشوق و نامزد عزیزش را در این شبیخون به اسارت برده و در بازارهای بخارا و خیوه فروخته اند.
بهمن آن جوان عاشق پیشه کرمانج که چوپانی یکی از گله های گوسفندان باچیانلوی قوچان را بر عهده داشت
روز دوم بعد از ماجرا بود که این خبر شوم و از همه بدتر اسارت گلنار در کوهستان شمالی جنگاه به بهمن رسید. او نمی توانست باور کند. او نمی توانست گلنارش را در اسارت دشمن ببیند. بهمن گله ی گوسفندان را در کوهستان رها کرد و به محل چادرها برگشت. اما غیر از تلی خاکستر چیزی بر جا ندید. همه چیز بر باد رفته بود. همه چیز به غارت و چپاول دزدان و عمال استبداد رفته بود. گلنار او با دست و کتف بسته فرسنگ ها از او دور شده بود و او در حایکه می گریست و گریبان می درید و نفرین می فرستاد، از تیغه کوه بالا رفت تا افق دور دست را بنگرد شاید که در انتهای افق آنجا که آسمان به زمین رسیده بود گلنار خود را مشاهده کند. اما افسوس که افق نیز با او سر ناسازگاری داشت و از نشان دادن گلنار مضایقه می نمود.
سپس خسته و کوفته بر روی تخته سنگی نشست و در حالیکه نی هفت بند خویش را از کمربند می گشود بر این فاجعه نفرین فرستاد و آنگاه لبهای لرزانش را با نی آشنا کرد و آهنگ جدایی که بعدا در میان کرمانج های خراسان به لێ یارێمعروف شد، و از اعماق قلب  خونینش بر خاست بر نی بی زبان دمید و آنرا به فریاد در آورد. گویی از نی هفت بند آن رفیق دیرینش می خواست این بار نیز به فریادش رسیده، ناله ی جگرسوز او را از فرسنگ ها دور و دراز کوهستانی در آن سوی افق بیکران در آنجا که جلگه خرتوت بجنورد به ترکمن صحرا متصل می گردد به گوش گلنار عزیزش برساند. انگشتان بهمن با استادی تمام بر روی سوراخهای نی هفت بند می لغزید و همراه با فریاد و فغان نی، قطرات اشک بر رخسار مردانه بهمن روانه می شد.
بهمن لحظه ای بعد نی را روی زانو گذاشت و به نسیم شبانگاهی التماس نمود که پیام او را به عزیز از دست رفته اش در دیار رنج و غربت برساند و آنگاه دست بر بناگوش نهاد و برخروشید و آهنگ لێ یارێ (Lê Yarê) را این چنین در فغان کوهستان سرداد.
“له یاره” با صدای یلدا عباسی و محسن میرزاده
گلنار
از کو ایرو پر غمگینم له یاره له یاره گلناره
چاو له بینان دگرینم له یاره له یاره هواله
نیشان ژه ته از ناوینم گلناره
نیشان ژه ته از ناوینم گلناره
من که امروز خیلی غمگینم ای یار من گلنار من
چشم به چادرها می دوزم ای یار من دوست من
نشانی از تو نمی بینم گلنار من
نشانی از تو نمی بینم گلنار من
درد دل من کاریه له یاره له یاره گلناره
قصان جان من خاریه له یاره له یاره هواله
دیدار مایه قیامته گلناره
دیدار مایه قیامته گلناره
درد دل من کاریه ای یار من گلنار من
غصه ها جانم رو خورده ای یار من دوست من
دیدار مانده به قیامت گلنار من
دیدار مانده به قیامت گلنار من
جایلان کشتن ژنان برن له یاره له یاره گلناره
گلنار من هیسیر کرن له یاره له یاره هواله
وان فریتن له کوچه و بازاره
وان فریتن له کوچه و بازاره
جوانان رو کشتن زنان رو بردن ای یار من گلنار من
گلنار منو اسیر کردن ای یار من دوست من
اونا رو تو کوچه و بازار فروختن
اونا رو تو کوچه و بازار فروختن
از کو ایرو پر غمگینم له یاره له یاره گلناره
چاو له بینان دگرینم له یاره له یاره هواله
نیشان ژه ته از ناوینم گلناره
نیشان ژه ته از ناوینم گلناره
من که امروز خیلی غمگینم ای یار من گلنار من
چشم به چادرها می دوزم ای یار من دوست من
نشانی از تو نمی بینم گلنار من
نشانی از تو نمی بینم گلنار من

Golnar - LeYare - “له یاره” گلنار من

استاد ولی رحیمی در سال 1311 در روستای آزادگان در 65 کیلومتری شهرستان بجنورد مرکز استان خراسان شمالی دیده به جهان گشود. از 10 سالگی نزد پدرش
«رحیم عاشق» نوازندگی را شروع کرد و پس از چندی که سایه پرمهر پدر از سرش کم شد عمویش «رضاقلی» در کنار برخی بزرگان دیگر وجود پرگوهر او را با کمانچه درهم آمیختند.
استاد در مسیر موسیقی مشقت های فراوانی را به جان خرید زیرا که شانه های نحیف و دل پر دردش میراث دار ملودی ها و روایت های اصیل و پر غبار فرهنگ کهن منطقه بود. «ولی عاشق» نیز همچون بسیاری ازنوازندگان حرفه ای ، سازش را در هیچ شرایطی از دست نداد همواره عاشقانه می خواند و عاشقانه می نواخت تا این که بر حسب شرایط ، دورانی در آن روستا سازها را می شکنند ،اما قلب پاک ولی با ندای کمانچه اش می تپید بنابراین یکی از کمانچه های میراثی اش را در لابلای کاه های کاهدان و و دیگری را لابلای اجناسی که در پستو خانه داشت نهان میکند تا زمان نواختنش فرا برسد.
مهارت او در نوازندگی باعث شد تا کیهان کلهر به دیارش سفر کرده و مدت ها در خانه اش بماند تا بتواند از تکنیک های نوازندگی او بهره لازم را ببرد.
از دیگر افتخارات این بزرگ مرد اخلاق و هنر می توان به موارد زیر اشاره کرد: کسب دیپلم افتخار از جشنواره از جشنواره گروهی موسیقی در پاریس، شرکت در همایش چهره های ماندگار 1382، مقام نخست جشنواره موسیقی فجر 1385، کسب مقام نخست نوازندگی کمانچه ایران 1385، کسب مقام نخست در بین 460 نوازنده برتر در اراک و کسب مقام های دیگر در جشنوارهای ملی.
اما گلچین روزگار این بار هم فرهنگ را مجال نداد و «ولی عاشق» در 12 بهمن 1388 در خانه ساده و حقیرانه خود در شهر آشخانه غریبانه کوچید و ما تدفین بخشی از میراث فرهنگ*مان را نظاره کردیم. یادش گرامی.

Ellah Mezar -- الله مزار -  - ولی رحیمی - موسیقی شمال خراسان

به‌جارێکی ته‌ماشای تۆ، فیدات بێ، هه‌م دڵ و دینم
ئه‌گه‌ر سه‌د جار قیامه‌ت بێ ده‌مێکی هه‌سته‌ بتبینم

له غه‌مزه‌ی چاوه‌که‌ت ده‌تکێ له‌ جه‌رگم خوێن و نازانم
نه‌خه‌سته‌ی په‌نجه‌یی بازم؟ نه‌ به‌سته‌ی ده‌ستی شاهینم!

وه‌کوو نه‌ی کون کونه‌ جه‌رگم له‌ تاو هیجرانی تۆ بۆیه‌
به‌ سۆزی نه‌ی ده‌سووتێم و به‌ ناڵه‌ی نه‌ی ده‌ناڵێنم


.....

Tamashay To

Mahdi Hojjatossadat - Tamashay To - مهدی حجت‌السادات - ته‌ماشای تۆ

عادت-مازیار
کلام : سعید طبیبی
ملودی : جهانبخش پازوکی
تاریخ انتشار : 1354
مطلع : عادتم یه دردیه ، مث دردای دیگه
یه عذاب روحیه ، واسه فردای دیگه

06- Akh Leilo Dakh Leil

kawa ahmed

Related tracks